het 'oude pensioen' sloopt onze samenleving

Alle discussies over het verhogen van de AOW-leeftijd is zo 20ste-eeuw denken. Wat het voor mij aangeeft is dat je tot je 65ste jaar hebt gewerkt, zonder dat je daar plezier aan beleeft. Dat je pas plezier kunt gaan hebben in het leven nadat je bent gepensioneerd. Dat is toch verschrikkelijk.

Heel je leven werken om misschien later te kunnen genieten. Heel je leven werken en sparen om later leuke dingen te doen. Tot je 65ste jaar ook in een baan zitten waar je niet helemaal achter staat. Vind je het gek dat er vakbonden zijn. Wanneer mensen een baan hebben waar ze niet gelukkig van worden dan zullen ze zich zeker afzetten tegen hun werkgever. Hij is in hun ogen de aanstichter van het kwaad. Dus gaan mensen zich organiseren, en hop...daar zijn de vakbonden.

Waarom doen mensen dit toch. Waarom kunnen mensen niet kiezen voor een baan die ze wel leuk vinden. Natuurlijk begrijp ik dat het ook te maken heeft met opleiding en afkomst, en ook is er vast nog iets van geluk. Alleen denk ik dat er iets fundamenteel mis is in ons denken wanneer we zo hunkeren naar ons pensioen. Zo van: en nu is het mijn tijd. In de 20ste eeuw had je te maken met veel fysiek werk, en dat hou je natuurlijk niet vol tot je 80ste. Maar nu, in de 21ste eeuw bestaat bijna al ons werk uit denkwerk. Dat kan je oneindig volhouden.

Wat is er mis mee om door te werken tot aan je dood. Niet omdat het moet maar omdat je er energie van krijgt, omdat je dan nog steeds nodig bent, omdat je nog steeds onderdeel van de maatschappij bent. Waarom tot je 65ste doorwerken en sparen om daarna te genieten. Terwijl je dan fysiek minder sterk bent en je nog maar moet afwachten of je het gaat halen. Waarom die zucht naar zekerheid, terwijl er niemand is die kan garanderen dat je 65 zult worden.

De pensioenleeftijd bereiken betekent dat je uit de maatschappij stapt, niet meer nodig bent. Je bent zelfs een kostenpost geworden voor de samenleving. Werkende mensen moeten jouw pensioen bijelkaar verdienen. Het kost ons miljarden. De pensioenleeftijd zorgt voor een splitsing in de samenleving van jong en oud, van werkenden en bejaarden. Het pensioen zorgt ervoor dat er bejaardenhuizen zijn met mensen die toch niets meer bijdragen. Pensioen zorgt ervoor dat mensen sneller oud worden omdat ze geisoleerd raken.

Wat mij betreft staat de 21ste eeuw voor het kiezen van een levensstijl waarbij je ook werk hebt dat bij je past. Een leven waar je energie van krijgt. Werk waar je, uiteraard afgestemd op je fysieke mogelijkheden, mee door wilt gaan tot aan je dood. Omdat je het leuk vindt. Nooit meer een scheiding tussen je werkende leven en daarna. Nooit meer pensioen. De meeste mensen willen groeien, niet financieel maar als mens. Dat betekent dat je nieuwsgierig bent, wilt leren, wilt delen, tot je erbij neervalt.

Mensen zullen zeggen dat het onverantwoord is om niet goed voor je ouwe dag te zorgen. Wat je dan eigenlijk zegt, is dat je op je ouwe dag niets meer doet. Daar heb ik dus geen zin in. Ik wil nog steeds een bijdrage kunnen leveren aan de samenleving, ook als ik oud mag worden.

Neem ik daar grote risico's mee? Ik denk van niet. De verwachting hebben te kunnen genieten na je 65ste, dat noem ik pas een groot risico nemen.

(advies voor de discussie over de AOW-leeftijd: maak onderscheid tussen mensen die zwaar fysiek of ongeschoold werk hebben en kenniswerkers. Mensen die door welk reden dan ook niet meer willen of kunnen groeien zullen we financieel moeten ondersteunen. Maar mensen die juist wel willen bijdragen en groeien als mens moeten we zo lang mogelijk in onze economie opnemen. Dus scheer niet iedereen over een kam. Vakbonden zijn ontstaat in het industriele tijdperk, de 21ste eeuw is zo anders. De 21ste eeuw staat voor diversiteit, niet voor gelijkheid. Mensen zijn verschillend en we zullen ze ook zo moeten behandelen. Dus ook als het om pensioen gaat.)