donderdag 29 april 2010

regering Y

De macht verschuift razendsnel van instituten en organisaties naar gewone mensen. Naar jou en mij. Niet ons als individu, maar juist naar ons doordat wij ons kunnen organiseren zonder organisaties. Vorig jaar keek ik naar een van de afleveringen van In Europa gepresenteerd door Geert Mak. Op een gegeven moment kwam hij met een uitspraak die mij nog steeds is bijgebleven. Het ging ongeveer zo:

"In de afgelopen honderden jaren is de macht ooit begonnen bij de kerk. Daarna is de macht overgenomen door de koningshuizen om vervolgens te worden overgedragen aan regeringen."

Op dit moment denk ik dat we in een hele bijzondere tijd zitten waarbij steeds meer macht komt te liggen bij jou en mij. Het lijkt echt op een democratisering van de macht. Via social media kunnen wij elkaar vinden, organiseren en een kracht uitoefenen op een organisatie of een besluit van de regering. De vraag is natuurlijk of dit een wenselijke ontwikkeling is. Ik zou zeggen: voor een deel wel en voor een deel niet.

Wat ik fantastisch vind is dat iedereen nu direct kan deelnemen aan discussies die hem of haar interesseren. Je hebt er geen ingewikkelde formulieren, procedures of politieke organisatie voor nodig, je kan je mening gemakkelijk via blogs, discussies, of websites kwijt. Dat is mooi. Maar er zit ook een downside aan. En dat is de emotie die vaak samen gaat met de discussies. En dan bedoel ik de massa-emotie. Die trouwens ook nog steeds vaak wordt gevoed door de bestaande media: Kranten, televisie.

Wanneer je naar een organisatie kijkt heb je even grofweg 20% smaakmakers, 70% neutrale mensen en 10% negatieve mensen. Klopt niet helemaal hoor, maar gaat even om de grote lijn. En het gaat met name om de neutrale groep. Dat zijn mensen die nog geen mening hebben en twee kanten op kunnen vallen. Maar als zo'n groep ook kiest gaat het ook ineens heel hard. De vraag is of je daardoor de juiste keuzes maakt omdat ze vaak luisteren naar die groep die ze op dat moment het meest raakt. Dus ook emotioneel.

Omdat mij dat niet wenselijk lijkt denk ik dat er een soort tegenkracht moet zijn die ook de grote lijnen en tijdslijnen in de gaten houdt. Dat zou natuurlijk prima door de regering gedaan kunnen worden. De regering kiest voor een plan van vier jaar (liefst langer) en houdt zich daar aan vast. De bevolking kan gedurende de regeerperiode dienen als stuurraket om zo hier en daar wat tegengas te geven of de richting iets bij te sturen.

Ik denk dat als we het zo samen kunnen regelen dat we een mooie mix hebben van koersvastheid en aanpassingsvermogen door gewijzigde inzichten en omstandigheden. Dus helemaal bij de regering leggen is niet een optie, helemaal bij de burgers neerleggen ook niet. Maar het gaat juist om de mix van nu en langere termijn.

De adaptieve samenleving. (of is een samenleving dat per definitie al adaptief?)

boek: Generatie Y: aan het werk, van Kim Castenmiller

Vanmiddag een gesprek met Kim Castenmiller. Zij is de schrijfster van het boek Generatie Y: aan het werk. Allereerst is het handig om te weten wat nu eigenlijk de generatie Y is. Volgens Kim zijn dat mensen die
  • geboren zijn tussen 1980 en 1994,
  • ze zijn hoog opgeleid ,
  • hebben een sterke vrijheidsdrang en
  • behoefte aan zelfbeschikking.
  • Daarnaast zijn het Netwerkers.

Deze groep mensen, bemannen in steeds grotere aantallen onze organisaties. Onze oude organisatieschepen, onze klippers. De generatie Y lijkt zich vanuit mijn perspectief te ontworstelen uit de mechanische procesgerichte wereld. Ze praten over authenticiteit, respect, eigen, samen, MVO, vrijheid, zelfbeschikking. Allemaal woorden die niet passen in een klassieke organisatie. Misschien roepen ze het wel maar ze kunnen er natuurlijk nooit vorm aan geven omdat de organisatie daar niet voor is ingericht.

Kim gaat verder en komt tot de conclusie dat "de generatie Y de belofte in zich draagt om organisaties van binnenuit te transformeren". Ik denk dat ze daar gelijk in heeft, organisaties worden bemand door een nieuwe generatie werkers. Werkers die zo hun eigen eisen stellen aan hun werkomgeving en ambities. Maar diezelfde werkers zijn tegelijkertijd ook consumenten, burgers, en vormen samen een steeds groter deel van onze samenleving. Zoals Kim in mijn ogen dan ook terecht opmerkt: "Het werd mij steeds duidelijker dat de generatie Y ten aanzien van werk slechts een symptoom is van een veranderende tijdgeest".

Je kan het ook anders zien: de generatie Y is het product van onze huidige samenleving. Onze samenleving migreert naar de samenleving Y. De vraag is of organisaties ook de slag naar Y kunnen maken. En dan denk ik vooral aan de bestuurders. Want ik wil het toch ook wel even opnemen voor de bestuurders. Zij zijn natuurlijk wel verantwoordelijk voor de continuiteit van de organisaties. Organisaties die voor een groot deel gestoeld zijn op processen. Het lijkt erop dat de generatie Y helemaal niets met processen te maken wil hebben. En dat geeft natuurlijk spanning. Want we hebben processen wel heel erg nodig!

Zie daar mijn vraag: Hoe gaan we in de toekomst onze processen bemannen wanneer organisaties in de toekomst gerund worden door Y en Y+ generaties? Mensen die helemaal niets met struktuur en processen te maken willen hebben. Moeten we dan eerst alle processen wegautomatiseren? Interessante gedacht.

Ik ga het Kim Castenmiller vanmiddag zeker vragen!

woensdag 28 april 2010

Nieuw HNW Boek: Het nieuwe werken ontrafeld

Bright & Company heeft in opdracht van Stichting Management Studies een onderzoek uitgevoerd naar wat de gevolgen zijn voor organisaties door de opkomst van web2.0 en Medewerker2.0.. Gisteren is het boek met de titel 'Het nieuwe werken ontrafeld', in het Rosarium in Amsterdam gepresenteerd. Tijdens de presentatie waren rond de 120, voornamelijk HR-gerelateerde, genodigden aanwezig.

De middag begon met een samenvatting van het boek door Ruurd Baane, een van de oprichters en schrijvers van Bright & Company. Daarna was het de beurt aan Piet van Schijndel. Piet is de bedenker van de veranderingen bij Interpolis en op dit moment de drijvende kracht achter het project 'unplugged' bij de Rabobank. De kern van het verhaal van Piet van Schijndel was: 'durf je medewerkers te vertrouwen'.

Na het optreden van Piet werden aan een panel een aantal stellingen gepresenteerd. Zelf mocht ik ook deel nemen aan het panel. Wat mij opviel was dat bijna de gehele zaal het unaniem eens was dat HNW voornamelijk over gedrag gaat. Dit in tegenstelling tot wat wij tegenkomen in de markt. Vaak wordt er wel even geknikt dat gedrag belangrijk is maar wordt er niets mee gedaan. Dus we weten het wel, maar we pakken het niet op. Dat is interessant!

Nou is het veranderen van gedrag natuurlijk ook een van de moeilijkste dingen omdat het heel hard werken is, heel veel herhalen en heel veel voordoen en uitleggen. En daar is het management nou vaak weer niet echt voor te porren. Als het op papier klopt is het wel zo'n beetje klaar. Case closed. Mis dus.

Maar goed, het boek. Ik heb het manuscript gelezen en vond het een zeer zinvol boek om te lezen wanneer je de eerste stappen wilt maken richting HNW. Er zijn veel bedrijven geinterviewd en er staan ook een aantal basisprincipes in die zeker helpen om HNW goed te begrijpen en in te voeren in je eigen organisatie. Maar als zo vaak, we kunnen het op hoog niveau al heel snel eens zijn met elkaar, maar je komt elkaar pas tegen in de aktie. En daar gaat het vaak fout. Zijn we dus in staat om de abstracte afspraken te vertalen naar wat ik NU ga doen.

Ik vind het boek "Het nieuwe werken ontrafeld" een zeer waardevolle aanvulling in de reeks boeken over HNW. Het geeft je een inkijkje in wat de beweegredenen waren en zijn voor bedrijven om met HNW aan de slag te gaan. Ook geven ze aan wat ze geleerd hebben. Dus ik zou zeggen: bestellen dat boek en lezen maar!

dinsdag 27 april 2010

kapitein Iglo, herken je hem?

Bestaande organisaties worden op dit moment steeds meer bemand door een nieuw type bemanning. Noem het een bemanning die is doordrenkt van het HNW of medewerker2.0 of enterprise 2.0. Organisaties krijgen te maken met een nieuw type bemanning met nieuwe ideeen en wensen. De spanning zit hem uiteraard in het feit dat deze moderne bemanning op een traditioneel schip moet werken. Zeg maar dat de bemanning van een atoomonderzeeer wordt ingezet op een klipper. Heb je een beeld?

Veel bestaande organisaties (klippers) worden zowel door de markt als van binnenuit onder druk gezet om zich aan te passen. De markt wil in een steeds hoger tempo andere dingen en je bemanning stelt eisen die je niet kunt inwilligen. Dat geeft uiteraard heel veel spanning bij de leiding van het bedrijf. Want we waren toch zo succesvol in de afgelopen jaren.

Heb je het geluk dat er voldoende urgentie aan de top is om te veranderen, dan heb je een kansje. Maar daar zit vaak het probleem. Veel leiders staan te ver af van wat er werkelijk aan de hand is binnen hun organisatie. Ze denken in control te zijn door naar de cijfers te kijken, maar hebben geen benul van wat er werkelijk aan de hand is. Door hun positie worden ze ook gekleurd ingelicht over de werkelijke situatie. Heeft allemaal met politiek en eigen belang te maken en uiteraard de keuze voor een sterke command & control struktuur.

Alle veranderingen in de markt hebben te maken met internet, social media, long tail business, free model business. In hun ogen allemaal nieuwlichterij: speeltjes en techniek. Niet voor echte mensen. Veel leiders nemen het ook niet serieus omdat ze het gewoon niet begrijpen. En omdat ze bang zijn om als dom te worden versleten durven ze niets te vragen. Want zij zijn toch de leider, zij moeten toch alles weten. Een echte old-school leiderschapsstijl.

Veel leiders hebben blijkbaar niet de guts om zich kwetsbaar op te stellen en zich te verdiepen in wat hun eigen medewerkers nu echt bezighoudt en wat de nieuwe ontwikkelingen in de markt nu echt betekenen. Hoe kunnen deze ontwikkelingen zo worden gebruikt om er je voordeel mee te doen.

Natuurlijk is het allemaal veel werk en inspanning aan de top. Het valt ook niet mee om een organisatie te leiden in deze rare wereld. Natuurlijk moet je zorgvuldig met je tijd omgaan en keuzes maken. Maar juist nu is het van groot belang dat je begrijpt welke veranderingen er gaande zijn, moet je als leider begrijpen wat de sociale ontwikkelingen in de wereld zijn. En moet je begrijpen dat de macht die je ooit had als bedrijf alleen maar minder zal worden. Dat je steeds meer afhankelijk zult worden van de sociale opinie over je producten en diensten.

Ik denk dat het tijd wordt dat Kapitein Iglo of opstapt of zich heel snel gaat verdiepen in wat er nu werkelijk aan de hand is binnen zijn bedrijf en in de wereld. Anders wordt het wel heel druk in de haven van het Rotterdams Scheepvaartmuseum.

maandag 26 april 2010

HNW voorbode van grote verandering?

Ja, we zijn steeds minder gebonden aan de plaats van het kantoor en minder gebonden aan de bijbehorende kantooruren. Natuurlijk begrijpen we dat dit nogal wat met zich mee zal brengen voor het management en de medewerkers van organisaties. Natuurlijk moeten we hard werken aan bijpassend gedrag, en moeten we organisaties voorzien van HumanSoftware om het allemaal werkend te krijgen.

Het ene bedrijf kan de investering voor HNW aan zichzelf uitleggen doordat er minder m2 worden verbruikt, anderen gooien het op minder CO2, en zo zijn er nog een hoop andere redenen. Vaak ook gewoon omdat een Raad van Bestuur het wil. Ook prima.

Maar we missen iets. Iets wat veel dieper ligt dan 'anders werken'. De meesten van ons gaan ons geld binnenkort namelijk op een andere manier verdienen. Niet omdat we dat willen, maar omdat de veranderingen in de wereld ons daartoe dwingen. En dat we dan heel anders met ons kapitaal omgaan wordt langzaam aan vanzelf duidelijk. Dat we dan ook niet meer naar kantoor hoeven te komen wordt ook duidelijk.

Wie zijn je klanten, wat is je toegevoegde waarde, hoe verdien je je geld. Het lijken oude vragen, maar de antwoorden die je nu kunt geven zijn wel nieuw. Er zijn nieuwe kanalen bijgekomen, nieuwe manieren om met klanten contact te houden. Partners kunnen van groot belang zijn en vooral de manier waarop we met ze omgaan. R&D kan ineens een zeer belangrijke rol gaan spelen wanneer je weet wie je wilt bedienen, hoe en waarmee.

Wat steeds duidelijker zal worden is welke onderdelen van je bedrijf je kunt scharen onder een 'platform' of juist onder 'talent'. Precies die verdiepingsslag moeten we maken met elkaar. Daar moeten we over nadenken. HNW is een symptoom van wat gaat komen. Een totale ommekeer van de business, van onze economie, van de relatie tussen organisaties en consumenten.

Er is iets volgens mij dat veel sterker is dan HNW. Noem het voor mij part de consumer first economy . De consument bepaalt meer dan ooit wat er wel of niet verkocht wordt. En als het hem of haar niet bevalt haalt hij of zij het ergens anders. Of de consument organiseert zich razendsnel met mensen die er hetzelfde over denken en bouwt een kracht op naar een producent of organisatie.

HNW is voor mij een signaal dat we dingen anders willen. HNW zijn jij en ik, als consument en werknemer of werkgever. We willen dingen anders. We willen meer en meer transparantie, we willen dat onrecht de wereld verlaat, dat we netjes met elkaar omgaan. We kunnen ons groeperen en iets doen, ook dat kan nu al. En dat gaat zijn effect hebben op de bedrijven en organisaties om ons heen. Organisaties zullen moeten leren om te luisteren, zich aan te passen (adaptieve organisaties), transparant te zijn, innovatief en snel. Producenten moeten mij kunnen vertellen waarom ik nu juist bij hun iets moet kopen. Duidelijk zijn.

Is jouw organisatie al zover?


recensie Business Model Generation

Afgelopen weekend het boek Business Model Generation gelezen van Alexander Osterwalder & Yves Pigneur. Naast dat het een prachtig boek is wat layout betreft is het ook een boek dat je handvatten biedt om je businessmodel opnieuw tegen het licht te houden. Het boek is in co-creation geschreven door 470 schrijvers uit 45 landen. Best een prestatie zou ik zeggen.

Om een businessmodel (of eigenlijk hoe ben je georganiseerd om je doelen te halen) communiceerbaar te maken gebruiken ze een heel simpel schema. Dit schema bestaat uit 9 onderdelen die op een of andere manier altijd met elkaar te maken hebben. Het linker deel van het schema is 'the logic' of 'the efficiency' en het rechter deel 'emotion' of 'value'. Net als je hersenen zijn opgebouwd.

De 9 onderdelen zijn:
  1. customers segments (ofwel wie wil je bedienen)
  2. value propositions (wat maakt dat een klant met jou zaken wil doen)
  3. channels (hoe breng je de producten en diensten in de markt)
  4. customer relationships (hoe onderhoud je het contact met de klant)
  5. revenue streams (de waarde die terugkomt van de klant)
  6. key resources (wat zijn de grondstoffen om te maken wat je biedt)
  7. key activities (welke aktiviteiten maken je uniek)
  8. key partnership (welke partners zijn cruciaal voor je succes)
  9. cost structure (uit welke kosten-elementen bestaat je businessmodel)
Met deze 9 'building blocks' kan je spelen. Je kan door goed om je heen te kijken tot nieuwe inzichten komen. Je kan het schema van links naar recht invullen, of andersom. Het boek geeft je handvatten om workshops in te richten waardoor je zelf met een groep tot nieuwe businessmodellen kunt komen.

Er zijn in de ogen van de schrijvers een 5-tal basispatronen te herkennen. Ieder patroon heeft zijn eigen kenmerken. Ik zal de vijf patronen even voor je onder elkaar zetten:
  1. unbundling business models (dit lijkt erg op het onderscheid maken tussen Yellow & Blue)
  2. The Long Tail. (Toegroeien naar heel veel verschillende producten die je samen met klanten ontwikkeld)
  3. Multi-Sided platforms. (Hier worden twee doelgroepen samengebracht)
  4. Free as a Business Model. (Alles is gratis totdat je meer wilt, dan moet iemand betalen)
  5. Open Business Model. (Samen met anderen ontwikkelen, wil je meer service dan moet je betalen)
Er staan een aantal zeer aansprekende voorbeelden in het boek. Het boek is helemaal bij de tijd. Wat ook bijzonder is, is dat er toch ook aan aantal nederlanders aan het boek hebben meegewerkt. Marielle Sijgers (Entrepeneur/CDEF Holding BV), Bas van Oosterhout (Senior Consultant/Capgemini Consulting) en Patrick van der Pijl (Founder Business Models Inc.).

Marielle Sijger is de partner van Ronald van den Hoff van seats@meet. Wanneer ik het boek lees begrijp ik hoe Ronald op het idee van seat@meet is gekomen. Of was het andersom?

Hoe dan ook, het boek is mooi, goed leesbaar en direct toepasbaar. Aanrader!!

zondag 25 april 2010

Geen mening?

Toch bijzonder hoe mensen zichzelf ontwikkelen. Ik heb zelf heel lang geen uitgesproken meningen gehad over dingen. Kon mij eigenlijk overal wel in vinden. Het maakt je tot een soort toeschouwer van het leven om je heen. Zeker wanneer je geen verantwoordelijkheid hoeft te dragen lijkt het dat je niet echt een mening hoeft te hebben.

Eind jaren tachtig ging ik voor het eerst managen. Geen idee wat het inhield maar die positie werd mij aangeboden. Op dat moment dacht ik werkelijk dat managen een soort wetenschap was. Dat alle managers op een school waren geweest en wisten hoe je alle vraagstukken op de wereld kon oplossen, hoe je met mensen moest omgaan, hoe je een bedrijf moest runnen en dus hoe je keuzes moest maken. Niets bleek minder waar te zijn.

Omdat ik nog een groentje was kreeg ik begeleiding van een ouwe rot in het vak. Twee ochtenden in de week was ze er om half negen en bracht mij het vak managen bij. Het zweet brak me iedere keer uit wanneer ze weer aan kwam rijden. Alles deed ik fout. Ik reageerde te laat, was niet precies genoeg, maakte de verkeerde keuzes, had anders moeten reageren, mijn stropdas zat scheef. Ik heb toen echt op het punt gestaan te stoppen en ontslag te nemen. Dit was niets voor mij. Ik begreep het gewoon niet. Ik werd alle kanten opgeslingerd en had geen idee wat nou de basis was van de managementstijl.

Vlak voordat ik ermee wilde stoppen gebeurde er iets bijzonders. Ik kwam er achter dat managen helemaal geen wetenschap is. Het ging namelijk om een vraagstuk waar ik niet uitkwam en ik wilde advies. Ik liep naar de directeur en vroeg hem zijn mening. Hans, want zo heette hij, riep: Je moet links af. Terwijl mijn meesteres riep 'je moet rechts af'. Aha, blijkbaar is managen dus geen wetenschap, blijkbaar doen mensen maar wat, en lossen ze problemen op naar eigen inzicht!

Dat was voor mij het moment dat ik mijn eigen 'managementstijl' ben gaan ontwikkelen. Ik ben gaan lezen, kijken, nadenken en er groeide iets in mij. Een basis van regels die ik gebruikte om keuzes te maken, prioriteiten te stellen, te communiceren. Die 'eigen managementstijl' zorgde ervoor dat ik ook niet meer alle kanten opgeslingerd werd. Ik had een koers, ik had vaart en dus een referentie. Een eigen referentie. Maar dat betekende ook dat ik een mening had over de richting die we moesten kiezen in de talloze situaties die zich voordeden. En dat waren niet altijd de keuzes die mijn meesteres bedacht had.

Ik zal jullie besparen hoe de tijd er daarna uitzag, maar het ging gepaard met veel energie. Na een maand of twee vond ze dat ik het wel alleen aan kon. Op het moment zelf was het een heftige periode, maar ze heeft mij wel heel veel geleerd. Yvonne, bedankt!

Ik heb nu een eigen mening! Geeft best een hoop rust kan ik zeggen.

bestaat dit al?

Een triltandenborstel die je oplaadt door te poetsen? Stond ik vanmorgen over na te denken toen ik mijn tanden stond te poetsen. Het moet toch mogelijk zijn om de poetsbeweging om te zetten in een trilbeweging? Veel groener kan het niet.

Ja, wel natuurlijk. Wanneer je niet je tanden poetst of je geen trillertje in je tandenborstel wil hebben. Maar ja, we zijn mensen en zijn gedoemd om onszelf te ontwikkelen. Dus ook ons borsteltje.

Nou, ik doe er verder even niets mee. Lijkt me leuk wanneer iemand het oppakt. (Waarschijnlijk bestaat het al ergens in China hoor, maar ik vond het wel een grappig idee).

donderdag 22 april 2010

vakbonden, waar zijn jullie nou mee bezig!

Waarschijnlijk weten vakbonden beter dan wie dan ook dat 'wanneer je iets aandacht geeft het groeit'. Of het nu om iets moois gaat of om iets slechts, dat maakt niet uit. Aandacht zorgt voor groei. Gisteren hebben een groep vakbonden bedacht dat het nodig is om een aantal negatieve gedachten die aanwezig zijn bij een aantal ABNAMRO-medewerkers eens lekker uit te vergroten (artikel). Knap hoor!

Waar ben je dan mee bezig! Het gaat om 1500 mensen op een totaal van 30.000 mensen die zich negatief hebben uitgelaten. Het gaat dan dus over maximaal 5% die niet tevreden is. Wanneer ik dan de commentaren bekijk zie ik dat het ook vaak gaat over mensen die in Rotterdam wonen en naar Amsterdam moeten voor hun werk. Natuurlijk zijn die niet blij, maar om dan de conclusie te trekken dat daarmee de complete bank 'een zinkend schip is', gaat zelfs mij een beetje te ver.

Je kan ook zeggen dat dus 95% van de mensen het dus wel ziet zitten. (is ook ongenuanceerd, ik weet het). Da's best een goeie score kan ik zeggen. Zeker in een situatie dat je te maken hebt met twee banken die samen gaan en op dit moment nog hun wonden uit het verleden likken. Dan is het knap wanneer 28.500 mensen nog wel blij zijn.

Ik vind dat de vakbonden zich zeer onverantwoordelijk gedragen door deze stemmingmakerij. Ja, er zijn mensen niet tevreden, natuurlijk, maar je moet het we in de juiste context zien. Er zullen vast nog veel meer mensen ontevreden worden de komende tijd.

Wat willen die vakbonden toch, dat ABNAMRO dood gaat, is dat het idee? Dat het een sociale instelling wordt? Een ministerie? Kunnen ze dan niet begrijpen dat het hier gaat om een bedrijf, dat waarde creeert en daardoor mensen (ook vakbondsleden) aan het werk kan houden? Dat het ongenuanceerd uitvergroten van ongenoegen ervoor zal zorgen dat ontwikkelingen tot stilstand komen, mensen bang worden, dat het zal afleiden waar het werkelijk om gaat: een nieuwe bank bouwen.

Ik ben een aantal blogs geleden al op mijn vingers getikt dat vakbonden voor een bepaalde groep werknemers goede dingen kunnen doen. Maar ze kunnen ook heel veel stuk maken. Wat die jongens doen is soms terugvallen naar 1800 in hun gedrag. Waar komt die boosheid toch vandaan. Wanneer vakbonden dit gedrag blijven vertonen ben ik tegen vakbonden!

Leve de 28.500 medewerkers die wel tevreden zijn.

woensdag 21 april 2010

veranderen is veel aandacht geven, voordoen, herhalen

Hoe moeilijk maken wij het onszelf door ingewikkelde aanpakken te bedenken om iets te veranderen voor onszelf, het bedrijf waar we werken of onze maatschappij. Dure consultants worden op pad gestuurd om veranderingen in gang te zetten. Wetenschappers komen met modellen die gebaseerd zijn op honderden verandercases. Op hoog niveau wordt er zwaar en abstract nagedacht over hoe je een verandering kunt organiseren.

Na twintig jaar constant veranderen met e-office ben ik er denk ik wel achter. Het is niet ingewikkeld, het is gewoon heel hard werken en heel veel herhalen. Mensen zijn heel erg druk met hun eigen werk en staan helemaal niet open voor veranderingen. Tenzij ze natuurlijk niet gelukkig zijn met hun situatie en dat durven te uiten. (Ik denk bijvoorbeeld dat veel mensen die nu niet tevreden zijn met hun huidige situatie vluchten in HNW). Maar de meeste mensen willen echt niet veranderen. Even afgezien van de onzekerheid die een verandering met zich meebrengt.

Waar het om gaat is aandacht, voorbeeld en uitleg. mensen vragen zich af: "Wat wordt er dan van mij verlangt". Ja, op hoog niveau worden fantastische beelden neergezet, maar wat betekent dat nu voor mij! "Kan je voor mij precies uitleggen wat ik dan nu anders moet doen". En daar gaat het dus mis, want daar voldoen al die modellen niet aan. Het gaat bij modellen om hoofdlijnen. En het nadeel van woorden en modellen is dat iedereen daar nadere beelden bij heeft. Gaat niet werken dus!

Een verpleger kan denken: "Wat betekent HNW dan voor mij die dagelijk patienten moet verschonen". "Als niemand mij dat kan vertellen dan vind ik het wel prima zo". En natuurlijk heeft deze verpleger gelijk, hij kan niets met de gekozen strategie. Allemaal gedoe, hij had het al druk!

Waar het in mijn ogen dus om gaat is eigenlijk heel simpel: aandacht. Gewoon laten zien wat je bedoelt. En iedere keer weer uitleggen waar we als organisatie heen willen. Iedere keer de nieuwe richting van de organisatie kunnen vertalen naar de handeling, aktie of het gedrag van die persoon op dat specifieke moment. Mensen willen het zien, willen direct hun vragen kunnen stellen, willen direct een antwoord, het direct kunnen toepassen. En dan gaat het dus niet over ingewikkelde interventies en veranderprogramma's, daar geloof ik niet in.

De snelheid van de verandering wordt bepaald door de massa van je organisatie. En die massa gaat alleen veranderen wanneer je iedere seconde en in iedere situatie kunt uitleggen wat de nieuwe lijn betekent voor specifiek die aktie, die handeling. Keer op keer moet je dat uitleggen. Daarnaast zal je ook moeten voordoen hoe het werkt, gewoon voordoen. En juist door het nieuwe gedrag te laten zien kan je mensen, als je het op een authentieke wijze doet, meenemen in een verandering.

Tsja, en waar gaat het dan over: leiderschap. Je zal een groep mensen moeten vinden binnen je bedrijf waar je op kunt vertrouwen dat ze de nieuwe lijn begrijpen en kunnen uitleggen, kunnen overdragen. Het hoeven zeker geen managers te zijn trouwens, kan iedereen zijn. Maar mensen die het nieuwe gedrag heel natuurlijk oppakken en in staat zijn het over te dragen op hun collega's. Mensen die de voordelen kunnen uitleggen voor de ander, kunnen helpen, kunnen enthousiasmeren. Meer is het niet.

Geen enkel veranderprogramma is volgens mij in staat om een verandering in gang te zetten. Het gaat om aandacht, uitleggen, voordoen en herhalen, veel herhalen.

Laten we het gewoon simpel houden, we zijn gewoon mensen.

dinsdag 20 april 2010

echt zijn doet even pijn

Wat is er mooier dan echt zijn. Helemaal jezelf kunnen zijn, je niet anders voordoen dan je werkelijk bent. Niet mooier, lelijker, slimmer, dommer, gewiekster proberen over te komen dan je werkelijk bent. Gewoon jezelf zijn. Maar daarvoor heb je wel lef nodig. Want vaak proberen we juist onze zwakke kant te (over)compenseren. Door juist heel stoer te doen, of grappig, of blij. Terwijl we juist bang zijn of verdrietig. Grappig hoe dat werkt.

Ook zijn we vaak iemand die we eigenlijk niet zijn. We zijn iemand geworden omdat anderen graag willen dat we zo zin. Vrienden, familie je partner. En dat kost onvoorstelbaar veel energie. Omdat je constant een vertaling moet maken van wie je werkelijk bent naar wie je wilt zijn en andersom. Dat kost energie, snelheid, spontaniteit. En mensen zien het ook, je bent niet authentiek, niet echt.

Dat geldt trouwens niet alleen voor mensen maar ook voor bedrijven. Technische bedrijven die nu ineens HNW omarmen. Dan denk ik, jongens wat wil je nou. Dat klopt gewoon niet, het zit niet in je om dat te doen. Blijf lekker kabels trekken en moeilijke installaties in schepen bouwen, maar stort je niet op HNW. Dat is een kansloze oefening. Het zit gewoon niet in je systeem. ABNAMRO is ook geen BRANDNEWDAY, en dan gaan ze ook nooit worden. Doe waar je voor gemaakt bent. Ga lekker complexe dingen doen.

Of zoals de auteurs van REWORK het omschrijven: 'Don't Copy'. Kijk, je kan dan wel een recept van een topkok kopieren en denken dat je dan ook kan koken, maar je begrijpt de achterliggende gedachte niet. Dus je kan er ook niet op voortborduren, je hebt er geen visie op. Je kopieert alleen maar en brengt daarmee jezelf en de markt in verwarring.

Beetje hetzelfde wanneer ik mij kaal zou scheren, een 3D streepjespak aantrek en daarmee het signaal wil afgeven dat ik een strakke klassieke leider ben die uit is op veel winst. Onzin, ben ik niet en ga ik ook nooit worden. De kunst is volgens mij om te begrijpen waar je roots liggen, wie je bent, waar je kracht ligt. En die kunst zouden zowel mensen als bedrijven zich juist in deze tijd eigen moeten maken.

Ook dat is Het Nieuwe Werken / Work21.

recensie REWORK

Afgelopen vrijdag kreeg ik van "dutch" Jasper Sleutel het (HNW)boek REWORK toegestuurd. Jasper woont bijna twintig jaar in Californie en heeft ook een passie voor adaptieve organisaties. De schrijvers van het boek, Jason Fried & David Heinemeier Hansson zijn de oprichters van het bedrijf 37signals. Ze hebben het boek geschreven op basis van hun ervaringen als ondernemer. Ik lees trouwens dat Jeff Bezos, de oprichter van Amazon, hun adviseur is...dat helpt!

Het is niet echt een managementboek, maar een boek met zo'n 100 tips hoe je anders naar je bedrijf kunt kijken en vooral anders denkt en handelt. Een businessbook en ik zie het ook als een boek dat je direct kunt inzetten voor HNW.

Even een paar titels van tips omdat je dan een beeld krijgt over hun denkwereld:
  • The new Reality
  • Ignore the real world
  • Why grow?
  • start making something
  • Who cares what they're doing
  • Go to sleep
  • Meetings are Toxic
  • ASAP is poison
  • Inspirations is perishable

Wat ik uit dit boek heb geleerd is dat deze mannen zich absoluut niet gek laten maken door hun competitors of klanten. Ze gaan helemaal uit van hun eigen kracht. Ze maken snel een product, brengen het op de markt en organiseren dan hun back-office. Ze maken dingen niet complex, eerder simpel, eenvoudig. Ze groeien niet mee met klanten, de klanten die meer willen moeten dan maar overstappen op andere leveranciers. Daardoor houdt 37Signals hun eigen organisatie simpel. Niet te veel mensen, korte lijnen, geen meetings, collega's helpen die te lang aan 1 onderwerp knutselen.

Wat ik sterk vind is dat een van hun belangrijkste tips NEE zeggen is. Gewoon NEE als een klant iets vraagt. We zijn namelijk allemaal gewend om JA te zeggen en daardoor helpen wij onszelf in de nesten. Krijg je steeds meer uitzonderingen en dus complexe organisaties. Wanneer iets niet werkt durf dan ook te stoppen en iets nieuws te beginnen. Wees geen HERO en denk, ik ga dit hoe dan ook oplossen. Bereik veel door weinig te doen. Eigenlijk moet je dus heel lui zijn en veel bereiken. Ga op tijd naar huis, get a life! Workaholism is zo van de vorige eeuw.

De kern van hun boodschap is keuzes maken, beseffen dat er een overvloed is aan alles, dat we dingen simpel moeten maken, kleine stapjes moeten maken, niet perfect proberen te zijn en met zo min mogelijk energie zo veel mogelijk in beweging te krijgen. En ze sluiten af met de tip dat ideeën onsterfelijk zijn, maar dat aan inspiratie een houdbaarheidsdatum zit. Dus wanneer je de inspiratie te pakken hebt, laat alles uit je handen vallen en ga ermee aan de slag! Het momentum is blijkbaar daar, niet wachten!

Kortom, REWORK is een zeer inspirerend boek.
Jasper, bedankt!

angst regeert

Heb je er wel eens bij stilgestaan dat je als niet niet uitkijkt de hele dag bezig bent om te behouden wat je hebt. Dat je bang bent te verliezen wat je tot nu toe hebt vergaard. Je leeft niet, nee je zit in de verdediging. Je kijkt om je heen waar het gevaar vandaan komt. Dat speelt zich af op persoonlijk niveau en ver daarboven.

Hoe vaak zie ik niet dat mensen zich ingraven op het moment dat zich iets dreigt te veranderen in hun omgeving. Veel mensen willen vasthouden wat ze hebben. Het is denk ik voor velen echt een soort natuurlijke reactie op verandering. Liever vasthouden en ten ondergaan dan loslaten en nieuwe kansen aangrijpen.

Ik denk dat onze samenleving de burger de afgelopen honderd jaar te afhankelijk heeft gemaakt. Wij zijn niet meer in control over ons eigen leven. Overal is wel een wetje voor, een voorziening, een dienst, een advies. En nog erger, de financiele sector praat je ook nog eens aan dat je veel risico's loopt, dus dat je vooral al je geld bij hun in kluis moet stoppen. Voor later, voor als er iets ergs gebeurd. Heb je trouwens wel eens geprobeerd geld terug te krijgen van een verzekeraar na een inbraakje? Precies, schijnzekerheid.

Europa zorgt ook voor ons. Als er ergens in Europa een vulkaanwolkje rondzweeft dan wordt collectief het hele luchtruim gesloten. Regel is regel, wij zorgen voor uw veiligheid. Dat iedere verantwoordelijke vlieger en vliegmaatschappij met veel meer ervaring daar dan anders over denkt wordt terzijde gelegd. Europa weet wat goed voor ons is. De bureaucratie van ambtenaren gaat bepalen welke risico's we wel of niet kunnen en willen lopen.

Dit kan toch niet waar zijn. De meeste ambtenaren willen helemaal geen risico lopen, dus houden zich juist krampachtig vast aan hun regels. Of de regel nou wel of niet met de realiteit te maken heeft. De meeste ambtenaren zijn bang voor hun carriere, voor hun toekomst..'aldus Minister Eurlings', en daarom houden ze vast aan de afspraken. En ik geef hem daar helemaal gelijk in. Europa maakt dus geen gebruik van de meest recente kennis en ervaring in de wereld. Regel is regel. Jongens toch, zo maak je onze samenleving toch helemaal kapot!

Ik ben niet een CDA-fan, maar ik moet zeggen dat ik voor het moedige optreden van Minister Eurlings van de afgelopen dagen diep respect heb.

maandag 19 april 2010

waarde toevoegen omdat jij jij bent

Wat maakt dat nieuwe bedrijven anders worden georganiseerd dan klassieke bedrijven. Het grote verschil tussen klassieke organisaties en moderne organisaties is het kunnen denken in overvloed in plaats van denken vanuit schaarste. Ook na het lezen van het boek REWORK wordt mij steeds duidelijker dat kleine snelle organisaties uit gaan van hun eigen kracht. Niet kopieren, niet proberen om je concurrent te slim af te zijn maar juist uitgaan van je eigen kracht en van wat er allemaal om je heen aanwezig is. Hou het vooral simpel en eenvoudig, maak problemen klein zodat je overzicht kan houden. Wees helder, eerlijk en zorg voor je eigen audience.

Maar ook: wees transparant, deel, wees niet bang dat anderen er met je idee vandoor gaan. Stop je eigen identiteit in je product, dan ben je ook niet te kopieren trouwens. Wees authentiek, durf te differentieren. Als iets niet werkt kies dan voor iets anders. Wees geen held dus durf ook ergens mee te stoppen. Er zijn immers kansen genoeg. Je moet natuurlijk wel bewegen, wel initiatieven nemen. Iedereen kan nu voor zichzelf beginnen, de opstartkosten van een bedrijf zijn voor bijna iedereen te dragen. Vroeger konden alleen kapitaalkrachtigen een bedrijf opzetten, die tijd is voorbij. Je hebt geen honderduizenden euro's meer nodig om je bedrijf te starten, met een paar honderd euro kan je al aan de slag.

De grote organisaties zitten al honderd jaar bovenop de schaarse middelen van onze wereld. Met dure machines, dure mensen complexe politieke organisaties en dus ook met veel macht. Die positie lijkt nu over. Er zijn steeds minder schaarse middelen, zeker als we praten over kennis. Kennis is overal, kan je zo vaak gebruiken als je wilt, kan je met alles combineren. Daar hoort dus ook een ander organisatiemodel bij. Een andere manier van denken. Denk in overvloed, denk in delen, transparantie en denk in je eigen kracht. Iedereen kan nu aan dezelfde kennis komen, alleen jij kan het uniek maken. Omdat jij jij bent. Dus hoe meer jij jezelf durft te zijn hoe meer waarde je aan kennis kunt toevoegen. En dat is iets wat grote organisaties nooit kunnen organiseren.

vrijdag 16 april 2010

jouw toekomst bepaal je zelf in 12.000 uur

De laatste tijd voer ik steeds vaker gesprekken met mensen die een stap willen maken in hun carriere. Maar ze weten niet hoe, wat, waar en wanneer. 'wat moet ik dan gaan doen?', is de vraag. 'Ik wil wel graag iets doen maar ik weet niet waar ik passie voor heb, ik voel niets. Alleen onrust... '. Herkenbaar misschien.

Het gaat vaak om mensen rond hun 30ste of 35ste. Het gevoel dat ze nu iets moeten doen want anders is het te laat. En daar geloof ik dus niet in. Zelf denk ik dat je geduld moet hebben. Talent komt altijd bovendrijven, vroeg of laat. En iedereen heeft altijd ergens talent voor. Daar moet je vertrouwen in durven hebben. Daarnaast denk ik dat door heel eerlijk naar jezelf te luisteren (dus niet naar anderen), je er langzaamaan kunt achter komen waar jij energie van krijgt, blij van wordt en succesvol in kunt zijn.

En dat betekent niet dat je direct een mega-project moet pakken om te laten zien hoe goed je bent. Nee, om ergens heel erg goed in te zijn heb je zo'n 12.000 uur ervaring nodig. Dat is nogal wat. Maar dat betekent ook dat je heel klein moet en kunt beginnen. Probeer eens gedurende de dag wat kleine oefeningetjes te doen. Gewoon dagelijkse dingen die horen bij het beeld waar jij naar toe wilt groeien. Test het, evalueer het, stel het bij, pas het aan en wordt steeds iets beter. Na een tijdje kan je het wat groter aanpakken, wat complexer maken. Maar je hebt daarvoor wel de basis nodig.

Wat het mooie is van klein beginnen is dat je tegelijkertijd ook aan je eigen zekerheid bouwt. Je hebt een fundament, een basis die staat, waar je aan hebt gewerkt en trots op kunt zijn waar je op kunt vertrouwen. Het mooie van deze aanpak is dat je er ook 100 procent op kunt vertrouwen dat mensen op den duur gaan zien dat je een authoriteit of specialist aan het worden bent. Dat niemand meer om je heen kan en wil. Mensen herkennen authenticiteit, kracht, puurheid. En dan komen ook ineens de opportunities langs, leuke klussen, de juiste mensen, de juiste dingen, succes.

Maar daar moet je wel op durven vertrouwen, moet je dus ook zelf verdienen. En laat je niet gek maken door mensen die heel snel carriere lijken te maken. Neem er de tijd voor. Want waar is die snelle carriere op gebaseerd? Hebben zij dezelfde basis als jij? Nee. Vaak hebben ze alleen de woorden, pakken en het visitekaartje. Maar verder kan het zomaar een lege huls zijn. Ik zou zeggen dat je vertrouwen moet hebben in de oerregel dat talent altijd komt bovendrijven en dat wanneer je consequent iedere dag jezelf een stukje traint om beter te worden je uiteindelijk die plek zult krijgen waar je hard voor gewerkt hebt. 12.000 uur lang.

De toekomst bepaal jij, mooi he.

(meevallertje, via Twitter (Arjan Zuidhof )krijg ik net te horen dat er volgens Seth Godin maar 10.000 uur voor staan...scheelt weer 2000 uur)

burpje

Grote onduidelijkheid wanneer er in Europa weer vliegverkeer mogelijk is. Vanaf vanmiddag weer of gaat het nog wel een paar dagen duren? Honderduizenden mensen zijn gestrand, treinen naar andere landen zitten vol, er worden extra treinstellen aangekoppeld om aan de vraag te kunnen voldoen. Hotels zitten vol, mensen slapen op de luchthavens. Vliegtuigen staan aan de grond en worden handmatig verplaatst las ik, ik neem aan dat ze dan geduwd worden.

Kortom het is een zeer uitzonderlijke situatie. De lucht is zodanig vervuild met stof van een vulkaan op Ijsland dat we niet meer kunnen of durven vliegen. Je zou zeggen, dan vlieg je toch om de wolk heen, maar dat schijnt wat complexer te zijn dan dat. De stof bevindt zich op verschillende hoogten en de 'buienradar' van vliegtuigen kunnen deze stofwolken niet zien. De stof is te droog. Zit wat in.

Ondanks het feit dat veel mensen nu vast een groot probleem hebben, vind ik het ook wel even een momentje om bij stil te staan. We denken namelijk dat we alles in de hand hebben, dat de wereld van ons is, dat wij wel bepalen dat we in 7 uur 23 minuten van Schiphol op JFK staan. Dat alles te controleren is en dat wij in the lead zijn.

Mis dus, we zijn helemaal niet in the lead. We mogen hier toevallig even zijn, we mogen hier leven, maar niet wij zijn in the lead maar de natuur. Onze omgeving is zoveel sterker en invloedrijker dan wij. Een burpje van een vulkaan op Ijsland kan ervoor zorgen het vliegverkeer van en naar Europa vast komt te liggen. Hoe kwetsbaar kan je zijn!

Ik denk dat het boertje van een vulkaan op de gletsjer Eyjafjallajokull ons veel kan leren. Blijkbaar is dan toch alles met alles verbonden, kunnen en mogen we zaken niet meer separaat bekijken. Moeten we begrijpen dat de krachten van de natuur zoveel groter zijn dan wij ons kunnen voorstellen. Dat wanneer de natuur uit balans raakt, ook al is het maar voor een procentje, dat dit direct grote gevolgen heeft voor onze samenleving.

Misschien is het kuchje van de Eyjafjallajokull gletsjer een zetje in de goed richting om met ietsje meer respect om te gaan met onze omgeving. Dat we iets losser gaan zitten in onze hang naar controle, maakbaarheid en mechanisch denken. Dat we begrijpen dat we samen (de natuur en wij) op deze aarde zijn. (Misschien zijn we zelfs wel 1, dat zou wat zijn.). En dan is het wel zo aangenaam wanneer daar ook iets van wederzijds respect is.

Zou vanmiddag vertrekken naar Londen. Weekendje weg met een goede vriend. Denk dat we vanmiddag maar eens goed gaan lunchen op Scheveningen, ook heel prima!

donderdag 15 april 2010

ik word gek op kantoor!

Afgelopen week kreeg ik van Sander Hoeken van Infocaster dit filmpje doorgestuurd. Jason Fried vertelt ons dat onze kantoren ervoor zorgen dat we niet meer aan werken toekomen. De kantoren faciliteren zelfs alleen maar dat je constant wordt gestoord. Managers zijn volgens Jason de grootste bron van afleiding. Managers leven van afleiding.

Wat ik interessant vind is dat Jason even afstand neemt van wat we dagelijks om ons heen zien en met een conclusie komt die we eigenlijk allemaal herkennen. Maar toch doen we er niets aan. Wat hij in zijn bedrijf heeft doorgevoerd is dat je ongestoord kunt doorwerken aan een opdracht totdat je een moment inlast om gestoord te worden door mail, chat, managers, collega's.

Of dit nu de juiste weg is weet ik niet, omdat het waarschijnlijk voor iedereen weer anders is. Wat veel belangrijker is dat dat is dat je erover nadenkt. Dat je een omgeving weet te creeren waar je echt kunt werken, alleen... maar ook samen met anderen. Waar je kwaliteit kunt leveren. Dit filmpje triggert bij mij ook weer dat we opnieuw moeten leren werken.

Onze (werk)wereld is de afgelopen 15 jaar dramatisch veranderd. Alleen de manier waarop we zelf dagelijks werken nog niet echt. En velen van ons hebben eigenlijk nooit leren werken, we hebben het onszelf aangeleerd. Waar Jason het over heeft is om weer een soort discipline in te bouwen in je werken om uiteindelijk kwaliteit te leveren aan klanten. Om te leren om om te gaan met afleidingen.

Ik ben ervan overtuigd dat een opleiding 'werken in de 21ste eeuw' veel mensen kan helpen. Het zal wat mij betreft een combinatie moeten worden van omgaan met signalen, commitments, teams, prive, social media, humansoftware, tools, agenda en todo's. Een workshop/cursus waardoor je weer controle krijgt over je (werk)leven. Getting Things Done (GTD) zal daar ook een belangrijke plaats in innemen, maar het moet verder dan dat gaan.

Ik denk dat we maar eens zo'n workshop moeten samenstellen.

wat zou jij doen?

Stel je bent een bedrijf met ontzettend veel potentieel, materialen, innovatiekracht, infrastructuur, slimme mensen, contacten, klanten, partners. Stel dat dit bedrijf een grote schuld heeft opgebouwd doordat er een foutje is gemaakt. Maar het bedrijf is nog wel solvabel, wat doe je dan als bestuur van zo'n bedrijf om uit de problemen te komen?

Dit bedrijf heet namelijk de BV Nederland. En wat doen onze bestuurders of beoogde bestuurders? Alleen maar nadenken over waar je kan bezuinigen! Want we hebben geen ondernemers aan het roer staan. Ondernemers zien ook de mogelijkheden die we hebben met Nederland, en dat zijn er heel veel. We hebben alles in huis om toonaangevend te zijn om te laten zien hoe je bijvoorbeeld 'groen' kunt leven met 17 miljoen mensen op een postzegel. Dan zouden we een voorbeeld kunnen worden voor andere landen.

We zouden juist ons nadeel (17 miljoen mensen op een kleine oppervlakte) kunnen omzetten naar ons voordeel. Deze situatie dwingt ons namelijk om innovatief te worden, nieuwe oplossingen te bedenken voor, verkeer, lucht en waterkwaliteit, voedsel, transport, gezondheid, opleiding, kennismanagement, bestuur, noem maar op. Deze kennis zal uiteindelijk zorgen voor meer omzet voor BV Nederland en helpen om de schulden af te betalen.

Maar we hebben te maken met politieke partijen die over elkaar heen vallen om te beargumenteren vanaf welke kant ze de belasting van de burger willen schrapen. Wordt het hypotheekaftrek, wegenbelasting, belasting op vlees, of toch een verhoging van de btw. Hoe dan ook, de extra belasting zal door de burger opgebracht moeten worden. Maar, beste politici, de burger krijgt het weer van de bedrijven! Waarom bedenk je dan niet iets waardoor de bron (bedrijven) het beter gaat doen in de wereld denk ik dan.

Naast dat gerichte innovatie in Nederland zorgt voor trots en energie, zal er ook meer omzet gemaakt worden door onze bedrijven. Deze extra omzet zal voor een belangrijk deel weer via de burgers naar onze staat vloeien waardoor we gemakkelijker onze schulden kunnen afbetalen.

Helaas lees ik nu alleen maar dat onze (beoogde) bestuurders ons bedrijf gaan snoeien, geen gebruik maken van het potentieel, niet inspelen op de markt, de mogelijkheden. De wereld zit in een transitie, we maken de stap naar de mechanismen van de 21ste eeuw zoals, samen, verbonden, milieu, verantwoord, transparant, verstandig, globaal, dichtbij. Dat betekent dat iedereen op deze wereld daar mee te maken krijgt, mensen, bedrijven, steden, provincies en dus ook landen.

Waarom laten we ons land besturen door mensen die alleen maar naar binnen kijken?

woensdag 14 april 2010

aanpak voor het HNW+

Grote bedrijven zoeken zekerheid. Dat was 20 jaar geleden zo, dat is blijkbaar nog steeds zo. Toen Lotus zo'n twintig jaar geleden heel succesvol werd, kwam Lotus (toen nog een zelfstandig bedrijf) met Lotus Consulting op de proppen. Een internationale organisatie die voor ontzettend veel geld aan met name grote organisaties een aanpak verkochten om Lotus Notes in te voeren. Maanden soms jaren liepen (onervaren) Lotus Consulting mannen bij klanten rond voor veel te hoge tarieven. Wat opgeleverd werd was complex en meestal onwerkbaar. Maar toch werd het door de corporates gekocht. Hoe dom kan je zijn.

Ook nu zie ik een ontwikkeling dat grote bedrijven opzoek zijn naar zekerheid rondom HNW. Op zich begrijp ik dat, maar zekerheid staat voor de meeste grote bedrijven blijkbaar gelijk aan een complexe dure aanpak. Want als de aanpak groot en duur is en het liefst hangt er nog een grote naam achter, dan zal het wel goed zijn. Dan kan de beslisser in ieder geval niet worden afgeschoten. Maar ja, ook grote aanbieders hebben natuurlijk hetzelfde probleem als grote klant-organisaties, ze kunnen niet innoveren en alleen maar heel veel overleggen met elkaar.

Wat ik mis is dat beslissers een onderscheid maken tussen 'wat is HNW+ en wat kan kan het voor ons betekenen' en 'de transitie naar de nieuwe situatie'. De aanpak voor het nieuwe werken is niets anders dan willekeurig welke grote change je wilt doorvoeren binnen een organisatie. Daar kan je iedere aanpak voor kiezen, zolang het past bij de organisatie en binnen de gestelde randvoorwaarden. Het gaat erom wat je wilt veranderen, en daar gaat het vaak mis.

Gisteren zag ik ook weer een presentatie over hoe KPN HetNieuweWerken heeft ingevoerd. Waar het op neer kwam is dat KPN haar medewerkers uit de kantoren heeft gejaagd zodat er een kostenbesparing gerealiseerd kon worden doordat het bedrijf 30% minder m2 hoeft te huren. Misschien ook een vorm van HNW, maar ik noem dat HNW-.
Het is een vorm die niet inspireert en niets met het potentieel van je mensen te maken heeft. (Ondank dat KPN wel roept dat de mens centraal staan bij HNW). Het is een vorm van re-organiseren die in deze tijd mogelijk is door aanwezigheid van moderne ICT-middelen, maar de kern van de bedrijfsvoering is niet veranderd.

Je moet eerst echt begrijpen waar het om gaat voordat je gaat veranderen. Ga niet in op een aanpak waar een label HNW op staat. Dat is wel wat ik overigens veel zie gebeuren. Aanpakken maken is niet moeilijk, het gaat er om dat je begrijpt wat je wilt veranderen.

Misschien moet ik dure auto's verkopen waarop is geschilderd: "brengt u naar rijkdom". Waarschijnlijk verkoopt het nog ook.



dinsdag 13 april 2010

mijn ervaringen met de iPad

Gisteren lag er een iPad voor mij klaar. Mijn collega Gijs had de iPad in het weekend al helemaal voor mij voorbereid dus ik kon direct aan de slag. iBook was gevuld met tweehonderd nederlandstalige boeken, alle social media stond erop, evernote, noem maar op. Wanneer je het apparaat vastpakt gebeurt er al iets met je. Je wordt er blij van. Het ontwerp is door zijn eenvoud zo krachtig! De behuizing en het touchscreen vormen een prachtige eenheid. Maar hoe werkt hij?

In eerste instantie dacht ik dat het een PC was. Een soort Macbook of Air maar dan in een ander formaat. Dat is dus niet zo, het apparaat is gebaseerd op de iPod, alleen veel groter. Applicaties moet je dus ook ophalen via de AppStore van Apple. Daar staan duizenden applicaties klaar om gekocht te worden, hoewel er veel ook gratis zijn.

Veel mensen gebruiken een iPod en weten dus ook hoe de applicaties werken, daar hoef ik niet over uit te wijden. Hoewel er wel een applicatie is die ik wil noemen: IBM Traveler. Door met Traveler te werken kan ik mijn Lotus Notes mailbox, agenda en adressbook gebruiken op mijn iPad. Traveler zorgt ervoor dat de content wordt uitgewisseld tussen Lotus Notes en de mailbox, agenda en contactbook op mijn iPad. Erg gaaf en het lijkt goed te werken.

Maar waar het om gaat is, wat doe je nou met een iPad. Is het een toevoeging? Daar kan ik heel kort in zijn: Ja! Het is een zeer natuurlijke manier om informatie op te zoeken, korte aantekeningen te maken, te delen. Het maakt ook niet uit hoe je het apparaat vasthoudt, het beeld draait altijd met je mee. Draai je het apparaat om, zodat iemand anders mee kan kijken, dan wordt het beeld voor die persoon aangepast. Brilliant!

Het electronische toetsenbord werkt verbazingwekkend goed! Ook hier worden tijdens het typen van woorden al voorzetten gedaan voor het gehele woord. Door op de spatiebalk te drukken wordt het woord voor je afgemaakt. Scheelt weer een paar toestaanslagen. Wat mij ook is opgevallen is de kracht van de batterij. Die is super, schijnt 10 uur mee te gaan. Heel anders dan bij de Air. Maar goed , het is dan ook geen PC.

Ondanks het feit dat het een heel grote en mooie iPod is, werkt het als een PC. Ja, je kan voorlopig maar 1 taak per keer uitvoeren. (Hoewel er een uitzondering is gemaakt voor het afspelen van muziek terwijl je een willekeurige taak uitvoert).Maar dat je maar 1 taak tegelijk kunt uitvoeren stoort niet eens echt heel erg moet ik zeggen. Het switchen van taak naar taak gaat snel.

Het scherm is trouwens onvoorstelbaar goed. Het automatisch zoeken naar nieuwe Wifi-omgevingen functioneert fantastisch, dus je bent zo aan het werk. Kortom ik ben zeer enthousiast over de iPad. Hij vult echt een gat op tussen de laptop en je smartphone. Top apparaat!

Nadelen? Je iPad toont snel dat je je handen moet wassen.

maandag 12 april 2010

HNW+: processen + corporate oplossend vermogen

Steeds meer grote bedrijven maken de stap naar HNW. Maar kan dat eigenlijk wel? Kunnen grote organisaties (corporates) wel tijd- en plaatsonafhankelijk werken? Want dat is juist voor de meeste corporates de definitie voor Het Nieuwe Werken: tijd- en plaatsonafhankelijk werken. Nou ik denk dat veel bedrijven de komende twee jaar zullen terugkomen op hun keuze. Waarom?

Corporates zijn gebaseerd op een strak samenspel van processen en procedures. Van veel controle en het uitbannen van risico's, van spreadsheets en veel overleg en politiek. Dat spel wordt al jaren gespeeld en dat betekent iets voor de manier waarop de medewerkers van deze corporates werken en denken. Om carriere te maken moet je veel aanwezig zijn en in veel vergaderingen (meetings) je gezicht laten zien. Het politieke spel vraagt om veel nuance, inzichten, vrienden, standpunten, gevoel. Allemaal zaken die lastig te controleren zijn op afstand.

Daarnaast zijn veel medewerkers van corporates niet gewend om voor een klant te werken. Klanten staan heel ver af van de dagelijkse werkzaamheden van de meeste werknemers. Dat betekent dat de meesten zich ook alleen richten op het uitvoeren van een taak. Dus niet bezig zijn met het gelukkig maken van een klant. Hierdoor ontstaat een gedrag van: 'ze' moeten het er maar mee doen, 'ze' pakken het verder wel op, 'ze', 'ze', 'ze'. Dus niet 'wij' gaan ervoor zorgen dat het wordt opgelost! Dit is dus het verschil tussen het werken in een proces en werken om een probleem op te lossen.

Ik wil hiermee niet diskwalificeren. Ik wil alleen aangeven dat het voor corporates bijna onmogelijk wordt om tijd- en plaatsonafhankelijk te werken omdat:

  1. de organisatie is gebaseerd op processen. Processen moet je organiseren en controleren en dat wordt lastig op het moment dat medewerkers niet op kantoor zijn.
  2. de meeste medewerkers van corporates niet gewend zijn om zonder struktuur te functioneren.
  3. er meestal geen duidelijk beeld is over het gewenste gedrag en hoe dit zonder struktuur (organisatie) te handhaven.
  4. de meeste medewerkers niet gewend zijn om oplossingsgericht te werken maar juist procesgericht.
  5. het wij-gevoel vaak niet sterk is ontwikkeld bij corporates.

Waar ik bang voor ben is dat corporates die wel de slag hebben gemaakt naar HNW er over twee jaar op terug zullen komen omdat ze hun processen niet meer op orde hebben. Er moet een schuldige zijn en de grote boosdoener zal dan HNW zijn. Als dat gaat gebeuren dan zal de term HNW dus omver worden getrokken.

HNW+ of work21 is namelijk veel meer dan het kopen van een laptop, smartphone en een nieuw kantoor. Het gaat om het opnieuw onderbrengen en inrichten van processen en corporate oplossend vermogen. (Wij noemen dat Yellow & Blue)

Het zijn spannende tijden.

vrijdag 9 april 2010

e-office: Great Place To Work

Gisteravond vond de bekendmaking plaats van de vergelijking/wedstrijd Great Place To Work. Het was de vierde keer dat wij er aan hebben meegedaan. Een aantal weken geleden hebben we onze eigen resultaten al gezien en wisten: dit wordt geen top 3 klassering. Ons overall cijfer was een 8.5...te weinig om in de prijzen te vallen.

Om zeven uur reed ik naar Amsterdam (in smoking) en dan ga je toch ergens hopen dat je nog een kansje maakt. In ieder geval zaten we bij de laatste 10 bedrijven. De bedrijven die zijn geselecteerd uit een hele groep bedrijven die heeft meegedaan aan de wedstrijd. Dat was in iedergeval prima. Ik kwam aan in 'Amsterdam Bright City' en zag dat iedereen er al was. Het was druk (200 man) en iedereen stond een glaasje prosecco te nippen. Toen ik binnen kwam begon het officiele deel van het programma.

Ik zal het verhaal kort houden. Er waren drie categorieen: 1) bedrijven tot 50 man, 2) 50 tot 250 en 3) boven de 250 man. Wij vielen in categorie 2) tussen de 50 en 250 man. De tien bedrijven werden naar voren geroepen en de awards werden uitegereikt, te beginnen bij nr 10. We zijn dit jaar 6de geworden (hmmmm). Ondanks het feit dat we een 8.5 gemiddeld hebben gehaald was het niet genoeg. En toen merkte ik iets bij mijzelf, waar ik misschien wel een beetje van baal: ik was niet blij. Hoor je bij de beste 10, ben je toch niet blij. Blijkbaar ben ik toch zo competatief dat ik met e-office hoog wil eindigen.

Gelukkig weten we wel waarom we het niet hebben gewonnen. Ondanks dat de meeste onderdelen binnen e-office ver in de 9 hebben gescoord was er heleaas een onderdeel niet blij in de eerste week van januari. De week van de meting. En ja, daar gaat je gemiddelde. Maar goed, dat is het leven. Prima allemaal. We hebben in iedergeval het lek boven en volgend jaar zitten we weer in de top 3! (verder ben ik niet competatief hoor).

Graag wil ik via deze weg Procor, @Samhoud en Microsoft feliciteren met hun 1ste plaats in ieder zijn eigen categorie. @Samhoud heeft drie jaar op rij de eerste plaats gewonnen...echt heel knap! Chapeau. Microsoft heeft voor het tweede jaar op rij de eerste plaats gewonnen. Grote afwezige was overigens wel Google vond ik, toch ook een voorbeeld van GPTW lijkt me.

En voor alle e-officers: 'dank voor jullie mooie waardering voor ons bedrijf'. Dit jaar gaan we er hard aan werken om samen weer in de top drie te staan!

donderdag 8 april 2010

partijprogramma's van boekhouders!

Op dit moment hebben alle politieke partijen programma’s bedacht om onze miljardenschulden de komende jaren een beetje terug te brengen naar normale proporties. Wat mij daarin opvalt is dat het vooral om bezuinigingen gaat op bestaande kosten.

Iedere ondernemer begrijpt dat je uiteindelijk aan het kortste eind trekt wanneer je alleen maar aan bezuinigen denkt. Natuurlijk kan je op korte termijn wat succesjes halen doordat je minder kosten maakt, maar de sfeer binnen je bedrijf wordt kil en onpersoonlijk. De spreadsheets gaan regeren en de lol verdwijnt. Nogmaals op de kosten letten is belangrijk maar daar ga je de wedstrijd niet mee winnen.

Want naast wat bezuinigingen doorvoeren moet je iets bedenken om je omzet te verhogen. Of in iedergeval gelijk te houden. Daarvoor moet je juist creatief zijn en nieuwe producten en diensten bedenken. Als het goed is komt er meer geld binnen, wordt de sfeer leuker en blijft er meer geld over om leuke dingen te doen. En dat mis ik dus bij de plannen van de politieke partijen. Het is allemaal snijden, snijden, snijden zonder een perspectief dat het beter gaat worden.

Onze overheid zou een programma moeten bedenken waardoor wij als land meer omzet gaan maken. En dat begint met vrij denken, creatief denken en met innovatieve oplossingen komen. Juist dat gedrag stimuleren als overheid zal er uiteindelijk voor zorgen dat we onze kennis beter kunnen verkopen in het buitenland. Dat zorgt weer voor meer omzet en dus meer ruimte om onze schulden af te lossen.

En misschien nog belangrijker is dat de politieke partijen onderschatten wat er met mensen gebeurt wanneer je alleen maar praat over meer betalen, minder dit, minder dat, schulden, noem maar op wat voor zwartgalligheid. En ja, we moeten onze verantwoordelijkheid nemen, maar wel op een manier waardoor we energie krijgen. Een weg die ons sterker kan maken. Een weg die zorgt voor meer cashflow in ons land waardoor we met die extra omzet (Bruto Nationaal Product) gemakkelijk onze schulden kunnen aflossen.

Maar zo zie je maar weer, de programma’s worden bedacht door mensen waarvan hun salaris tot aan hun dood is gegarandeerd en geen benul hebben van het effect hun maatregelen op de mentaliteit van mensen. En dus uiteindelijk op het BNP van Nederland.

Ik maak me zorgen.

woensdag 7 april 2010

think different!

Gisteren is de AEX geeindigd op 355. De hoogste score sinds ik geloof anderhalf jaar. Nou schijnen de beursjongens altijd een beetje voor te lopen op de werkelijke ontwikkeling in de economie. Dus ze verwachten nogal wat. De optiemannen kunnen trouwens alleen maar succesvol zijn bij grote koersschommelingen, dus die zijn al helemaal onbetrouwbaar. De optiewereld leeft natuurlijk op basis van een sterk geruchtencircuit.

Een tijdje geleden gaf ik al aan in een blogje dat het aantal afgemeerde schepen op de Noordzee sterk aan het afnemen lijkt. (Kan je hier zelf zien trouwens). Dat zou kunnen duiden op een vergoogde economische activiteit. De AEX staat hoog, in de US lijken er weer meer banen bij te komen...wij hebben het trouwens bij e-office en work21 ook erg druk. Maar wat is er nou eigenlijk aan de had, zijn we uit de recessie aan het klimmen of is het een schijnbeweging.

Want in de basis hebben we helemaal niets aangepast. "Throw money at the problem" lijkt onze oplossing te zijn. Gewoon heel veel overheidsgeld in de economie storten en dan is het probleem verholpen. Maar dat is natuurlijk onzin. Wat hebben we gedaan aan onze hebzucht, toch de basis van deze recessie. Wat hebben we gedaan een het gedrag van veel bestuurders van beursgenoteerde bedrijven? Wat hebben we zoiezo aan het gedrag op de beurs gedaan, ook een bron van ellende volgens mij.

Hebben we akties genomen om geisoleerde werelden met elkaar te verbinden. Of op zijn minst gesloten werelden transparant te maken, zoals de financiele wereld, kerken, China, maar waarschijnlijk ook bij jou op kantoor.

Volgens mij is er helemaal niets veranderd en proberen we met oud denken succesvol te blijven in een compleet nieuwe wereld waar alles met alles verbonden is. Door financiele verliezen te nemen hopen we dat het allemaal wel goed gaat komen. Typisch gedrag van mensen die zichzelf niet opnieuw durven uit te vinden. Vasthouden aan wat je hebt, oud denken. Fijn een lapmiddel (geld) er tegenaan gooien en doorgaan met de waan van de dag.

Dit gedrag zie je trouwens ook bij bedrijven die uiteindelijk roemloos ten onder gaan. Mensen houden vast aan oude zekerheden, ook wanneer deze zekerheden je dood zullen worden. Vreemd hoor.

Maar om ons echte probleem op te lossen is er nieuw leiderschap nodig: mensen die het roer kunnen omgooien. En dat begint met het neerzetten van een sterk beeld. Een beeld waar we samen heen willen. Dat beeld moet zo sterk zijn dat ook de mensen die alleen maar beslissingen kunnen nemen op basis van feiten ook geraakt worden. Want we kunnen onszelf niet opnieuw uitvinden door een optimalisatieslag. Want daar gaat het altijd over wanneer we beslissingen helemaal met getallen kunnen onderbouwen.

We zullen radicaal andere keuzes moeten maken, en dat lukt alleen wanneer er een aantrekkelijk beeld wordt geschetst, niet een groot spreadsheet zoals nu door alle politieke partijen wordt gepresenteerd. Beetje het verschil tussen " I have a strategic plan!!!' of "I have a dream". Voel je het verschil?

We hebben dus nieuwe leiders nodig, leiders met ballen. Leiders die keuzes kunnen en durven maken waarbij niet alles eerst in cijfers is uitgerekend. Keuzes met een ziel, keuzes met energie, keuzes met passie, keuzes die ons echt een stap verder zullen brengen. Keuze die de rekenaars doen verstommen. Een keuz die gaat lukken, want we willen dat het gaat lukken.

Maar voordat we zover zijn moeten er eerst een paar bestuurders opstappen. Want de vis begint toch altijd eerst te rotten bij de kop.

dinsdag 6 april 2010

ook jij bent journalist

Het idee van onze democratie is dat we als samenleving vertegenwoordigers kiezen. Deze vertegenwoordigers hebben we gekozen op basis van een programma. Met het programma in de hand en de wet aan onze zijde mogen de vertegenwoordigers vier jaar lang beslissingen nemen. Dan zijn er ook nog een paar kamers die toezicht houden of het allemaal wel pluis is.

Maar er is meer: we hebben journalisten. En journalisten hebben een belangrijke rol in onze democratie. Ze moeten ervoor zorgen dat we niet voor de gek worden gehouden. Ze hebben de plicht om ongeoorloofde praktijken zichtbaar te maken. Alles binnen de wet, maar het is wel een taak die binnen de democratie uitgevoerd moet worden.

Wat in deze tijd heel bijzonder aan het worden is, is dat jij en ik ook een soort amateur journalisten zijn geworden. Met ons eigen kanaal (krant), namelijk social media. We hebben onze eigen lezers! Het samenspel tussen de amateur journalisten en de professionele journalisten wordt steeds beter. Vanmorgen nog beelden van amerikaanse soldaten die 'ten onrechte' drie jaar geleden journalisten en kinderen doodschieten. Deze beelden zijn via een website van amateur journaisten de officiele pers in gekomen.

Niets kan meer verborgen worden gehouden. Niets wat militairen doen ergens op de wereld, wat de paus of andere geestelijken doen, wat rechters doen, directeur eigenaren van bedrijven, alles wordt (door amateur journalisten) zichtbaar gemaakt. Deze transparantie zullen we nooit meer kwijtraken. En dat is mooi, want het zorgt uiteindelijk voor een betere wereld!

Wij hebben voor een klant van ons gewerkt aan het project NIET OK! Het idee is dat mensen met een mobiele telefoon foto's kunnen maken van situaties in een stad die niet ok zijn. Deze foto wordt automatisch (inclusief coordinaten) verzonden naar de gemeente. Binnen de gemeente wordt de foto doorgestuurd naar de afdelingen die de betreffende situatie kan verhelpen. Op een speciale website kan je zien via Google Maps waar de foto's zijn gemaakt en wat de status is van het verhelpen van het probleem. Ook weer een vorm van transparantie.

Wat ik mooi vind aan deze tijd is dat we de sociale controle van een dorp weer terugkrijgen in een mondiale samenleving. je kan je niet meer asociaal gedragen! Natuurlijk heeft het ook weer iets beklemmends omdat niets meer verborgen zal blijven. Maar aan de andere kant denk ik dat een halt toeroepen aan het maar groeiende onverantwoordelijk gedrag van veel mensen heel prima is.

Social Media: een hele wereld met dorpsgevoel.

maandag 5 april 2010

minder tankers op zee, einde recessie?

Geen idee of het klopt. Maar vanuit mijn huis kijk ik over zee en zie het afgelopen jaar heel veel vrachtschepen 'geankert' op de Noordzee. De laatste weken neemt het aantal echter sterk af! Wat betekent dat? In iedergeval dat de containerschepen en tankers weer varen omdat er ergens een klusje is. En veel klusjes betekent dat de economie weer aan het draaien is lijkt me.

Er bestaat een soort Mac-index en een Levis-index in de wereld. Daarmee kan je zien wat het kost om een Big Mac te maken in een land omdat het een zeer gestandaardiseerd product is. Het zelfde geldt voor spijkerbroeken van Levis. Het geeft iets aan over de levensstandaard in een land. Zou er ook iets bestaan als een tanker-parkeerplaats-index? Volgens mij is er wel een relatie te bedenken tussen afgemeerde vrachtschepen op zee en de economie.

Ik zag trouwens ook 15 tallships voorbij komen...valse concurrentie?

zondag 4 april 2010

beweeg en faciliteer daarmee het toeval

Soms kom ik wel eens mensen tegen die klagen over wat er allemaal niet lukt. Of dat er juist helemaal niets gebeurt in hun leven. Dat anderen het allemaal goed gaat, maar dat zij altijd in het verdomhoekje zitten. Snif snotter, wat een ellende allemaal denk ik dan. En natuurlijk zijn er zeker een paar mensen die net iets te vroeg of te laat zijn geboren waardoor ze niet lekker synchroniseren met de wereld van nu. Maar dan heb je het over uitzonderingen.

Ik denk dat je veel meer de regie over je eigen leven kunt hebben dan velen van ons denken. We hebben ons zo afhankelijk laten worden van systemen en regels, dat we bijna zijn vergeten dat de systemen en regels ons juist moeten helpen. Ook banken en verzekeraars moeten ons helpen, niet andersom. Je moet jezelf willen verzekeren omdat jij denkt dat het nodig is, niet omdat verzekeraars je iets aanpraten en dat je het dan uit angst maar koopt.

Ik denk dat het belangrijk is dat wij onszelf beseffen dat wij de economie voor ons moeten laten werken en niet andersom. Dingen, spullen, wetten, regels, machines zijn er voor ons! Wij niet voor hen. En wanneer je daar eenmaal achterkomt dan sta je ook anders in het leven. Dan krijg je weer controle over je eigen leven.

Maar dan zul je wel keuzes moeten maken anders word je geleefd door alles om je heen. Geen keuzes maken is je afhankelijk maken van anderen. En naarmate zich meer mensen met je gaan bemoeien wordt het resultaat slechter. Het is dus in mijn ogen van groot belang dat je gelooft in jezelf, de systemen voor je laat werken, keuzes maakt, en beweegt. Niet afwachten tot er iets gaat gebeuren. Beweeg, loop, kijk, luister, participeer en de ene na de andere kans komt voorbij.

beweeg en leef!

(zo dat lijkt me een mooi verhaaltje voor eerste paasdag ;-))

zaterdag 3 april 2010

over regels en gedrag

Regels zijn bedacht om het gedrag van mensen te 'stroomlijnen'. Het idee is dat door regels mensen een gewenst gedrag vertonen. Een overtreffende strap van een regel is de wet. Als jij.., dan krijg je een boete of nog erger. Onze maatschappij staat stijf van de regels. Je kan het ook anders zien, wij (burgers) vertonen blijkbaar ongewenst gedrag. Daardoor zijn steeds meer regels nodig om ons in de had te houden.

Maar het bijzondere van regels is ook dat mensen een stuk verantwoordelijkheid lijken te verliezen. Omdat iemand anders bedacht heeft tot hoever je mag gaan, hoef je daar niet meer over na te denken en ga je net zolang door tot iemand je op de vingers tikt. Ik vind ook dat wij (burgers) steeds onverantwoordelijker omgaan met onze omgeving. En dat komt denk ik ook omdat er steeds meer is geregeld.

Denk maar niet dat iemand die in de jungle leeft zich onverantwoord opsteld. Dat kan niet want dan gaat hij of zijn familie dood. Juist wanneer er helemaal niets is geregeld dan gedraag je jezelf erg verantwoord. Doodeenvoudig omdat een fout of overtreding je het leven kan kosten. (of wat dacht je van dit voorbeeld. Met dank aan Tica).Bijvoorbeeld op zee, in de bergen, in een jungle, woestijn of een noordkaap. Hoe meer regels des te minder discipline mensen hebben....en logisch ook, er zijn aktieve grenzen voor mij opgesteld. ik hoef er zelf niet meer over na te denken.

En zo gaat het ook binnen bedrijven. Klassieke bedrijven kennen veel regels, en mensen die binnen deze regels werken zijn in de basis dus ongedisciplineerd. Want waar heb je anders de regels voor. Maar wanneer je steeds meer work21 (HNW+) in je bedrijf wilt invoeren, wordt het handhaven van regels steeds moeilijker. Al was het maar omdat werkzaamheden tijd- en plaatsonafhankelijk worden uitgevoerd....met ongedisciplineerde mensen dus!

Wanneer je deze stap naar work21 wilt maken moet je er dus voor zorgen dat mensen met steeds minder regels kunnen functioneren. En dat betekent dat je dus heel hard moet werken aan het gedrag van mensen. En laten inzien hoe je binnen je organisatie met elkaar wilt omgaan.

En eigelijk zou het ook zo in de maatschappij moeten wat mij betreft. Wanneer iemand 2 of 3 keer een grens overgaat, heeft een boete geen zin meer. Dan vertoont iemand een gedrag dat we blijkbaar met elkaar in deze situatie niet willen. Dan moet er dus aan het gedrag van die persoon worden gewerkt.

En als iedereen het gewenste gedrag vertoont dan kunnen we vervolgens weer een regel afschaffen. Dat lijkt me geweldig!