donderdag 29 april 2010

regering Y

De macht verschuift razendsnel van instituten en organisaties naar gewone mensen. Naar jou en mij. Niet ons als individu, maar juist naar ons doordat wij ons kunnen organiseren zonder organisaties. Vorig jaar keek ik naar een van de afleveringen van In Europa gepresenteerd door Geert Mak. Op een gegeven moment kwam hij met een uitspraak die mij nog steeds is bijgebleven. Het ging ongeveer zo:

"In de afgelopen honderden jaren is de macht ooit begonnen bij de kerk. Daarna is de macht overgenomen door de koningshuizen om vervolgens te worden overgedragen aan regeringen."

Op dit moment denk ik dat we in een hele bijzondere tijd zitten waarbij steeds meer macht komt te liggen bij jou en mij. Het lijkt echt op een democratisering van de macht. Via social media kunnen wij elkaar vinden, organiseren en een kracht uitoefenen op een organisatie of een besluit van de regering. De vraag is natuurlijk of dit een wenselijke ontwikkeling is. Ik zou zeggen: voor een deel wel en voor een deel niet.

Wat ik fantastisch vind is dat iedereen nu direct kan deelnemen aan discussies die hem of haar interesseren. Je hebt er geen ingewikkelde formulieren, procedures of politieke organisatie voor nodig, je kan je mening gemakkelijk via blogs, discussies, of websites kwijt. Dat is mooi. Maar er zit ook een downside aan. En dat is de emotie die vaak samen gaat met de discussies. En dan bedoel ik de massa-emotie. Die trouwens ook nog steeds vaak wordt gevoed door de bestaande media: Kranten, televisie.

Wanneer je naar een organisatie kijkt heb je even grofweg 20% smaakmakers, 70% neutrale mensen en 10% negatieve mensen. Klopt niet helemaal hoor, maar gaat even om de grote lijn. En het gaat met name om de neutrale groep. Dat zijn mensen die nog geen mening hebben en twee kanten op kunnen vallen. Maar als zo'n groep ook kiest gaat het ook ineens heel hard. De vraag is of je daardoor de juiste keuzes maakt omdat ze vaak luisteren naar die groep die ze op dat moment het meest raakt. Dus ook emotioneel.

Omdat mij dat niet wenselijk lijkt denk ik dat er een soort tegenkracht moet zijn die ook de grote lijnen en tijdslijnen in de gaten houdt. Dat zou natuurlijk prima door de regering gedaan kunnen worden. De regering kiest voor een plan van vier jaar (liefst langer) en houdt zich daar aan vast. De bevolking kan gedurende de regeerperiode dienen als stuurraket om zo hier en daar wat tegengas te geven of de richting iets bij te sturen.

Ik denk dat als we het zo samen kunnen regelen dat we een mooie mix hebben van koersvastheid en aanpassingsvermogen door gewijzigde inzichten en omstandigheden. Dus helemaal bij de regering leggen is niet een optie, helemaal bij de burgers neerleggen ook niet. Maar het gaat juist om de mix van nu en langere termijn.

De adaptieve samenleving. (of is een samenleving dat per definitie al adaptief?)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten