e-office vindt zichzelf opnieuw uit

Vandaag wordt er nog hard gewerkt aan de nieuwe website van e-office. Het zal een website worden die symbool staat voor het nieuwe e-office. e-office 2010 of anders gezegd e-office georganiseerd volgens Yellow & Blue. Wij zullen een organisatie zijn die meer biedt dan alleen maar Office 2010, of IBM connections of Google. Wij zullen meerwaarde bieden via onze communities.

Communities gaan bijvoorbeeld over Social Media, Collaboration, Unified Communication, Mobile, Work21 of Interaction design en cloud computing. Dat zijn vragen waar wij steeds meer mee te maken krijgen. Dat wij alle human software technologieen beheersen van Microsoft, IBM en Google mogen onze klanten wel van ons aannemen. Maar wat kan de klant ermee bereiken, dat is veel belangrijker.

Verder zullen wij veel meer voorspelbaar zijn dan ooit tevoren en veel meer voorspelbaar dan welke partij dan ook in onze industrie. We hebben er hard aan gewerkt en we zullen via Yellow&Blue het komende jaar nog veel beter worden.

Onze website staat hiervoor symbool. Via onze nieuwe website kunnen bedrijven rechtstreeks in contact staan met onze vakmensen. Via onze website zal blijken dat wij een hele duidelijke mening en visie hebben op diverse onderwerpen die vallen onder Human Software.

Het werd tijd voor een nieuw bedrijf, voor nieuwe ideeen, voor een moderne dienstverlening. Een dienstverlening die past in deze tijd. Wij gaan er voor zorgen dat wij onze klanten maximaal laten profiteren van de mooiste producten en diensten uit ons netwerk, gecombineerd met onze eigen technologische expertise en kennis van work21.

e-office heeft zich opnieuw uitgevonden. e-office werkt volgens het principe: Yellow&Blue. De nieuwe website zal de komende week online staan.

niet over 1 kam scheren

CAO's, pensioenen, ontslagrecht, vakbonden, functiehuizen, 67 jaar met pensioen, noem het maar op. Allemaal instrumenten uit de vorige eeuw. Allemaal instrumenten die nodig waren om werknemers te beschermen tegen het onmenselijke gedrag van 'fabrieken' en 'fabrieksdenken'. Mensen zijn in die omgeving immers 'resources'; 'human resources'. En dan weet je al genoeg, resources kunnen zichzelf niet beschermen, ze worden gebruikt, ingezet.

Vanuit die gedachte is het heel logisch om mensen in die omstandigheden te beschermen tegen het geweld van fabrieksdenken. Dat is trouwens ook het enige bestaansrecht van onze vakbonden, van CAO's, van pensioengerechtigde leeftijd. Medewerkers zijn afzonder niet sterk genoeg om een dialoog aan te gaan met 'de fabriek'. Dus hebben ze elkaar opgezocht en zich georganiseerd (soort community zou je in deze tijd zeggen), om een vuist te kunnen maken tegen de bestuurders van de (administratieve) fabriek.

Maar nu leven we in de 21ste eeuw. En mensen kunnen weer kiezen, zijn niet meer heel hun leven gebonden aan 1 werkgever. De meeste mensen hebben een goede opleiding en zijn best in staat om een dialoog aan te gaan met hun werkgever. En als het een beetje moeilijk wordt vinden ze wel 'peers' via internet om vervolgens hun mening te geven en desnoods druk uit te oefenen richting hun werkgever.

Ik denk dat we alle oude instrumenten uit de vorige eeuw even opnieuw tegen het licht moeten houden. Voor wie werken ze nog. Natuurlijk is er nog steeds en groep mensen die beschermd moet worden en waar we voor moeten zorgen. Maar deze groep wordt snel kleiner. Steeds meer mensen kunnen heel goed zelf keuzes maken, kunnen snel andere vinden om samen hun punt te maken. Waarom zou ik willen dat anderen beslissingen nemen over mijn leven?

Mijn punt is dat deze oude instrumenten nog steeds zo veel macht hebben dat ze ook invloed hebben op mensen die al lang niet meer in de doelgroep vallen. Wat mij betreft moesten we dus maar een menukaart maken waar je zelf op kunt aangeven van welke 'ondersteuning' je gebruik wilt blijven maken.

Voordeel is dat ik ook geen last meer heb van de beschermingsconstructies die bedacht zijn voor human resources. Je loopt op kantoor toch ook niet meer rond met een veiligheidsbril op!

werkgeluk? wees eerlijk naar jezelf!

Gisteren als panellid deelgenomen aan een discussie over werkgeluk. Het was een seminar georganiseerd door het consultancybedrijf Perpetuum. Er waren circa 130 gasten waarmee kennis werd gedeeld. In het eerste deel van de middag werd de uitslag uitgelegd van alle antwoorden die de deelnemers eerder op een website hadden ingevuld. Wat je mocht verwachten van dit publiek was dat 'werkgeluk' belangrijk is voor mensen en bedrijfsresultaten.

In het tweede deel mocht ik ook optreden in een panel om antwoorden te geven op diverse vragen. Daarna waren er rondetafelgesprekken waar diverse onderwerpen over werkgeluk werden besproken.

Wat mij opviel was dat iedereen wel werkgeluk wil, maar het ook erg laat afhangen van zijn of haar omgeving. Dat iedereen er wel een mening over heeft maar het erg lastig vind om er zelf ook consequenties aan te verbinden. Dat werkgeluk eigenlijk gegarandeerd moet worden door organisaties. Dat werkgeluk het ultieme doel is in het leven.

Ik denk dat werkgeluk niet kan zonder werkdip. Je moet de andere kant ook meemaken om te begrijpen wat geluk is. Wanneer de verhouding niet goed is moet je keuzes maken. En dat kan betekenen een andere werkomgeving zoeken. Alleen wanneer je heel eerlijk bent naar jezelf kan je de juiste beslissingen nemen. Zorg er ook voor dat je bestedingspatroon minder is dan je inkomen. Als je geen financiele ruimte hebt ben je gevangen en kan je niet meer bewegen.

Geluk is in mijn ogen dat je het grootste deel van je leven een gelukservaring hebt, maar daar staan uiteraard diverse ongeluksmomenten tegenover. Geluk is ook groeien als mens, een gevoel van keuzes kunnen maken en voldoende vrijheid. En verder is geluk voor mij dat je er 'toe doet; voor een aantal mensen om je heen.

In iedergeval heeft het te maken met weten wie je bent en keuzes maken. Fijne dag vandaag!

work21: alleen voor bikkels

Het lijkt er soms op dat mensen die het niet redden in de 'corporate world' zich vastklampen aan #HNW ofwel work21. Alsof het nieuwe werken de plek is waar ze wel tot hun recht kunnen komen, waar wel naar ze geluisterd wordt, waar alles mooi en prachtig is.

Niets is minder waar. Juist in het onvoorspelbare deel van de organisatie (Yellow) wordt vreselijk veel gevraagd van mensen. Het is absoluut geen speelplaats, geen plek waar je kan freewheelen. Het is een plek waar je te maken krijgt met complexe vraagstukken. En die vraagstukken moeten echt binnen korte tijd worden opgelost. Niet alleen, maar juist met andere mensen. En niet alleen tussen 9 en 5, maar juist 24 X 7. Iedere dag, overal en altijd.

Er is ook niemand die je loopt te managen. Klopt. Dat managen moet je dus zelf doen. Je zal zelf de discipline moeten hebben om je aan je afspraken te houden. Je zal zelf zorg moeten dragen voor je voorspelbaarheid, ervoor zorgen dat je nieuwe opdrachten krijgt. Dat betekent ook weer dat je zelf aan je eigen marketing zult moeten werken. Wat kan je, wat is je specialisme, wat is je trackrecord, hoe graag willen mensen met je samenwerken.

Wanneer je jezelf dus wilt ontrekken uit een veilige voorspelbare(blauwe)wereld, waar vanalles voor je is geregeld dan moet je wel even goed nadenken. Bedenk nu eens wat er allemaal voor je wordt geregeld. HNW voelt bijna alsof je voor jezelf gaat werken. Niet helemaal omdat natuurlijk je salaris is gegarandeerd, maar verder moet je vanaf dat moment zelf continue je meerwaarde aantonen.

En dat allemaal lukt het beste wanneer je jezelf heel goed kent, weet waar je heen wilt, creatief en communicatief bent, goed kunt omgaan met onzekerheden, en altijd en overal wilt werken.

Ben jij dat?

oersaai en dienend

Gisteren gekeken naar het programma 'tegenlicht' van de VPRO. Het ging erover of we de recessie voorbij zijn of dat we het ergste nog moeten krijgen. In principe hebben we niets veranderd natuurlijk, het enig dat we hebben gedaan is heel veel belastinggeld naar de banken gebracht. En de banken draaien weer fantastisch. Alleen is de samenleving wel ontwricht.

Het grote probleem is dat het hele financiele stelsel bij een klein groepje mensen ligt. En waar veel geld is ligt zelfzuchtigheid op de loer. Het gaat om een combinatie van bankiers, politici en de centrale bank. Deze driehoek is verantwoordelijk voor al het geld in onze samenleving. Het financiele stelsel valt buiten alle regelgeving en controle.

Het grote verschil tussen het kweken van tomaten en maken van geld is dat je voor het kweken van tomaten moet zaaien, water geven, zorgen, wachten, oogsten, inpakken, verkopen. Maar om geld te maken als overheid hoef je alleen maar een bedrag in te tikken in een systeem en je hebt het geld. Je drukt het gewoon bij.

Het advies was om banken weer dodelijk saai te maken en ondersteunend aan de samenleving. Je wilt toch ook niet dat je boekhouder de spil is van je bedrijf, waar iedereen omheen is georganiseerd. Je boekhouder moet juist betrouwbaar, saai, ondersteunend en voorspelbaar zijn. Niets meer, niets minder.

En zo moet het ook zijn met onze financiele sector: doodsaai en ondersteunend, niets meer, niets minder.

georganiseerd als een fractal

Op dit moment zijn we binnen e-office bezig om ons meer dan ooit in te richten volgens het concept Yellow&Blue. Dat betekent dat we goed kijken welke aktiviteiten vragen om of veel voorspelbaarheid of juist vragen om veel passie. Deze twee kenmerken voorspelbaarheid en passie gaan slecht samen in 1 aktiviteit.

Wat wij verwachten is dat het een positief effect zal krijgen bij onze klanten, maar ook bij onze medewerkers. Klanten krijgen waar ze om vragen: vakmensen die vol enthousiasme vertellen over hun discipline en tegelijkerijd ook een organisatie die kan luisteren en zijn afspraken kan nakomen.

In mijn vorige blogitem sprak ik over 'leren werken'. Het kunnen vertrouwen op een systeem waardoor je als medewerker niets meer vergeet en toch nog steeds open kan staan voor nieuwe ontwikkelingen. Geen losse eindjes meer in je hoofd hebben. Eigenlijk kan je zeggen dat 'het leren werken' het basiselement is van onze nieuwe organisatie.

Het geldt dus niet alleen voor medewerkers om te leren werken, het geldt voor de hele organisatie. De hele organisatie moet 100 procent kunnen vertrouwen op 'het blauwe systeem'. Het blauwe systeem moet er voor zorgen dat we voorspelbaar zijn. Daarnaast moet het ons ruimte geven om als organisatie creatief te zijn, om in te kunnen spelen op nieuwe ontwikkelingen. (Yellow)

Dus niet iedere aktiviteit wordt op dezelfde wijze gemanaged. Juist niet. Hoe je dat moet doen? Het voorbeeld zit al in het kleine, in je eigen leven. Ook daar is een deel geregeld zodat je de tijd die je overhebt kunt gebruiken om met nieuwe dingen bezig te zijn. Nou ja, bij de meeste mensen dan.

Kortom, het volledig inrichten van e-office naar Yellow&Blue wordt op dit moment in volle omvang doorgezet en het begint dus eigenlijk al met de manier waarop jij je werk hebt georganiseerd. Ik hou jullie op de hoogte.

ik heb het monster getemd

Wie van ons heeft een opleiding gevolgd 'hoe je moet werken'. Of iets gevolgd om je werk slim te doen. Ik ken deze mensen in iedergeval niet. Wel vreemd eigenlijk. Iedereen werkt, maar heeft het zelf moeten uitvinden. Wanneer je een funktie hebt in het uitvoeren van 'blauwe' gestructureerde aktiviteiten, dan krijg je vast wel veel werkinstructies. Dan hebben anderen voor je bedacht hoe je moet werken.

Maar een steeds groter deel van ons werk is creatief aan het worden. Is omgaan met onverwachte situaties. Veel gele aktiviteiten dus. Maar hoe doe je dat dan? Je krijg een mailaccount, een mobieltje, wat starre blauwe IT-systemen, een opdracht en verder zoek je het maar uit. Intussen start je allemaal akties die door andere mensen moeten worden opgevolgd, je wordt gebeld door klanten, je mailbox loopt vol, steeds meer collega's willen vanalles van je, alle social media om je heen staat te knipperen.

Hoe kan je nou omgaan met de toenemende stroom van informatie maar ook verplichtingen die je aangaat. Hoe doe je dat. Wat mij is opgevallen is dat iedereen daar zijn eigen systeem voor heeft bedacht. En dat is niet slecht hoor. Maar wanneer je net niet de juiste aanpak hebt, zal het werk je leven sterk gaan beinvloeden. Zeker wanneer we overal en altijd kunnen werken. Wanneer je losse eindjes in je hoofd hebt kan je niet meer rusten. En dan komt er een moment dat je breekt.

Ik denk dat het de kunst is om beter om te gaan met het feit dat er altijd en overal informatie op ons af komt, dat er nog meer situaties komen waar je op moet reageren. En voorlopig zal het alleen maar meer worden. Nu is het de kunst om zelf controle te houden over je leven. Dus hoe organiseer je dit allemaal. Hoe kan je er voor zorgen dat je hoofd leeg is en ook niets vergeet.

Ik heb heel mij werkende leven gezocht naar die ene manier. Honderden aanpakken heb ik bedacht en geprobeerd. En uiteindelijk was er niet een echt succesvol. Want ik wilde niet werken met lijstjes en afvinken. Dat was voor anderen dacht ik. Maar intussen liep ik wel rond met duizend afspraken in mijn kop. Niet echt heel rustig.

Ik ga absoluut geen reclame maken voor een aanpak, maar ik weet nu wel dat wanneer je kunt vertrouwen op je werksysteem je leven positief zal veranderen. Je hebt overzicht en dus rust. Ja, ik moet wat tijd besteden om mijn werk te organiseren, maar die tijd heb ik er nu graag voor over omdat het mij de rust geeft die ik wil hebben in mijn leven. Daardoor ben ik meer betrouwbaar, kan ik veel creatiever zijn en kan ik veel meer informatie aan als ik dat wil.

Ik heb het monster onder controle, en dat voelt best lekker moet ik zeggen.

veel regels? ongedisciplineerde mensen!

Het leger is een symbool van discipline. Strenge tucht en keiharde mannen en vrouwen. Als er ergens discipline is dan is het wel in het leger. Zo lijkt het in iedergeval wanneer je er van een afstandje naar kijkt. Het leger kent veel discipline, zeker. Maar de meeste mensen in het leger hebben juist heel veel moeite met zelfdiscipline. De systemen om de mensen heen zorgen er juist voor dat iedereen zich aan de regels houdt. Niet de mensen zelf.

In het bedrijfsleven is het niet anders. Terwijl er nog steeds een soort ontzag is voor 3D-suits en grote organisaties, gaat het vaak over strakke systemen waar mensen werken die heel veel externe struktuur nodig hebben. Het systeem zorgt voor het juiste gedrag. Vrije mensen daarintegen worden, zeker door corporate jongens, vaak gezien als totaal ongediciplineerd, ze doen maar wat. Maar juist de mensen die niet kunnen, en willen, terugvallen op een externe struktuur en wel succesvol zijn in hun leven hebben heel veel zelfdiscipline.

Hoe minder externe struktuur er is hoe sterker mensen moeten zijn om te overleven of succesvol te zijn. Je kan het ook anders zeggen: hoe meer regels je ziet in een organisatie of maatschappij hoe zwakker de mensen zijn, hoe minder zelfgedisciplineerd mensen zijn. Dus wanneer er binnen je bedrijf steeds meer regels ontstaan heeft dat te maken met de kwaliteit van de mensen. Het gaat ook over de kwaliteit van het leiderschap. Omdat de organisatie blijkbaar niet duidelijk kan maken wat het gewenste gedrag is en daar feedback op durft te geven, wordt maar weer een regel bedacht.

Kijk eens om je heen, binnen je eigen bedrijf of zelfs in onze eigen samenleving. Zou het leven niet veel eenvoudiger worden wanneer mensen uit zichzelf veel gedisciplineerder zouden zijn. Zouden we dan niet veel minder regels en handhaving hebben en daardoor een hoop energie overhouden voor relevante dingen. Maar juist doordat we steeds meer regels krijgen worden mensen steeds afhankelijker, en daardoor steeds minder gedisciplineerd. Door alle voorzieningen en regels kan je denken dat je niet meer verantwoordelijk bent voor je eigen leven en geluk. Het ligt immers aan alles en iedereen om je heen.

Jongens kom op. Neem de verantwoordelijkheid voor je leven weer in eigen hand. Maak je niet afhankelijk van je omgeving. Gedraag je een beetje normaal en de wereld wordt er direct een stuk leuker door. Niet wijzen naar alles waardoor jij je werk niet kunt doen of ongelukkig bent. Je bent voor een heel groot deel zelf in controle over je eigen geluk.

Leer beheerst fouten maken

Als je wilt snowboarden moet je veel vallen. Eigenlijk geldt dat voor alles. Waarom denken we dan dat je in je werk geen fouten kunt maken. Geen fouten maken is niet leren, is wat je al deed iedere keer herhalen. En schiet je daar iets mee op, of je bedrijf? Ik denk het niet. Ik heb wel eens gelezen dat je 12.000 uur moet investeren om ergens heel goed in te worden. Dat is 12.000 uur heel veel leren, heel veel fouten maken. En dan pas ben je een specialist.

Het 'niet fouten maken' komt natuurlijk uit ons fabrieksdenken. Uit denken dat de wereld maakbaar is. Dat alles voorspelbaar is. In een maakbare wereld denk je in processen, in geen risico's lopen, dus geen fouten maken. En het niet-fouten-maken begint al snel...vreemd genoeg op school. Wanneer je op school een fout maakt krijg je een punt minder. Da's raar he.

We leven in een super complexe en onvoorspelbare wereld. En dan denken we dat we een bedrijf kunnen runnen op basis van oude regels en ervaringen. En daar zijn we zo goed in dat we het foutloos kunnen regelen. Mis! Dat gaat niet meer werken. Veel problemen zijn uniek en zullen we voor het eerst oplossen. Dat betekent onderzoeken en proberen. Dat betekent dat je over grenzen moet denken en doen. En daar gaat het dus mis. Niet alleen bij het management, maar bij veel mensen. We durven niet iets nieuws te doen.

Geen diskwalificatie, meer een observatie. We zijn ons te weinig bewust wat ons mentale denkraam is. En dat we onbewust steeds vertrekken vanuit het in de 20ste eeuw aangeleerde 'mechanische denkraam'. Daar zullen we in de 21ste eeuw niet ver mee komen.

Durf fouten te maken, leer fouten maken met een goed ingeschat risico. En beheerst fouten maken leer je ook weer door fouten te maken. Iedere snowboarder weet dit.

Ben je Goofy of Regular?

wat je nu kunt doen!

Stel je bent een tevreden mens, stel je hebt een pracht leven, een pracht baan, een geweldig priveleven. Komt dat dan door toeval of komt dat door iets anders. Ik durf te stellen dat het 20% toeval is en 80% door het maken van bewuste keuzes. Keuzes maken is van cruciaal belang voor je geluk. Daar ben ik intussen wel achter. Geen keuzes maken zorgt voor energieverlies en zorgt ervoor dat ook anderen niet verder kunnen. Hele organisaties kunnen stilvallen wanneer er geen keuzes gemaakt worden.

Maar om keuzes te maken moet je weten wie je bent. Klinkt wat filosofisch maar aan de andere kant ook simpel. In het boek de 'U Theory' praten ze over 'de akker'. Wanneer je niet begrijpt hoe de samenstelling van je eigen akker is kan je nooit voorspellen wat er op gaat groeien. Maar ook niet hoe goed het gaat groeien, bijvoorbeeld graan. In onze wereld zijn we van het snelle succes. Dus iedereen richt zich op het graan. Hoeveel, de kleur, etc. Maar om daar echt iets over te kunnen zeggen moet je begrijpen waar het graan vandaan komt...de akker dus. Wat is de samenstelling van de akker, en daar waagt bijna niemand zich aan.

Om gelukkig te worden is het belangrijk te weten hoe je eigen akker er dus uit ziet. Wat is je eigen basis. Als je dat eenmaal begrijpt kan je steeds beter beslissingen nemen. Wat past wel bij je en wat niet. Wanneer je vanuit die basis (akker) gaat leven kan het bijna niet anders zijn dat je een weg zult bewandelen die heel erg bij je past. En die specifieke weg zorgt voor geluk.

Kiezen omdat je denkt dat anderen daar blij van worden gaat je niet echt helpen. Eigenlijk hou je anderen daarmee voor de gek, maar ook jezelf. Dus als we willen dat we de wereld een beetje beter maken kunnen we beter laten zien wie we echt zijn en wat we echt willen. In het begin een beetje raar en ook soms eng, maar het is de enige weg om vooruit te komen. Ga dus niet wachten totdat anderen de wereld gaan veranderen: maar vind jezelf opnieuw uit.

Sterker nog..je bent er al...alleen zit je waarschijnlijk verstopt onder heel veel aannames en kunstmatig gedrag. Als we onszelf allemaal opnieuw uitgraven hebben we onze nieuwe wereld. Een mensenwereld.

Leiders zijn net echte mensen

Leiders van nu zijn vooral 'echte mensen'. Leiders van nu zijn geen producten van MBA's, zijn geen corporate rolmodellen, zijn geen ideale schoonzonen. Leiders van nu zijn vooral echt. Het zijn mensen die helemaal zichzelf zijn, hun angsten hebben overwonnen en accepteren wie ze zijn.

Wanneer we de wereld een beetje willen verbeteren zullen we ons in eerste instantie moeten richten op de mensen die nu het verschil kunnen maken. En in het bedrijfsleven zijn dat toch vaak onze leiders. Leiders worden gezien als voorbeeld. Maar leiders zijn ook vaak eenzaam. Eenzaam als het gaat om het delen van hun twijfel en angsten met anderen. Toch is het delen nodig om te groeien. Vaak zullen deze leiders hun heil zoeken buiten hun eigen organsatie.

Om 'echt' te kunnen zijn moet je jezelf kwetsbaar kunnen opstellen. Veel organisaties laten dat niet toe. Kwetsbaarheid wordt vaak gezien als zwakte.

Wanneer organisaties (mensen) zeggen dat het leiderschap niet goed is denk ik vaak: maar geef jij je eigen leiders wel de ruimte om kwetsbaar te kunnen zijn. In hoeverre hou je zelf de situatie in stand waarbij de leider niet 'mag' veranderen. Het is natuurlijk heel gemakkelijk om te wijzen naar je leiders en te roepen dat ze het niet goed doen. Maar sta je er zelf wel eens bij stil dat ook jij ervoor kan zorgen dat er een nieuwe situatie kan ontstaan wanneer jij jezelf anders opstelt. Dus niet direct roept: 'er is geen visie!', 'ze begrijpen er niets van', 'ze weten niet wat ze willen'.

Zou het kunnen helpen wanneer je een situatie weet te scheppen waarin je de problemen samen gaat oplossen. Waarbij je veel meer je echte ik kunt laten zien in plaats van een gekunstelde 'functie' te bekleden.

Bedrijven die het verschil maken hebben 'echte mensen' in dienst. Mensen die niet bang zijn en samen iets voor elkaar willen krijgen. En echte mensen weten wat hun 'basis' is van waaruit ze beslissingen nemen.
Om te begrijpen wat je basis is zul je eerst je angsten moeten overwinnen om daar te komen: Angst om niet aardig gevonden te worden, angst voor de toekomst, angst voor onzekerheid, angst om uitgestoten te worden....

Kortom: niet meer wijzen naar mensen die het niet goed doen. Wees jezelf, wees mens en zorg voor je omgeving waardoor je anderen helpt om ook weer mens te worden. Alleen dan krijgen we de leiders die we nu zo nodig hebben.

Yellow & Blue bij e-office

Vanaf februari richten we e-office in naar 'passie' en 'voorspelbaarheid'. Of zoals we het al een tijdje noemen: Yellow&Blue. Passie heeft ruimte nodig om zich te kunnen ontwikkelen. Wanneer je passie probeert op te bouwen in een zwaar 'gecontroleerde' omgeving dan gaat dat niet werken. Blauw (controle) is te sterk voor Yellow (passie). En waar zit nu juist het onderscheidende vermogen van je bedrijf...precies: in de passie.

We gaan in februari e-office zo inrichten dat onze vakmensen met een passie voor een aantal thema's volledig tot hun recht komen. Hun doel is ook om de absolute authoriteit te worden op hun vakgebied. Door maximaal gebruik te maken van social media kunnen klanten direct contact opnemen met deze vakmensen om uiteindelijk iets voor elkaar te betekenen.

Maar tegelijkertijd wil de klant ook voorspelbaarheid. De klant wil dat de projecten op tijd worden opgeleverd en tegen de afgesproken prijs. Passie en voorspelbaarheid staan op gespannen voet met elkaar. Wij hebben een vorm gevonden (na 18 jaar) waarbij wij denken zowel de passie te kunnen bieden als de voorspelbaarheid waar klanten op wachten.

Hoe het allemaal gaat werken zal ik in de loop van het jaar verder uit de doeken doen. Eerst maar eens beginnen. Gaat ontzettend gaaf worden. Een vorm waarbij we maximaal gebruik maken van de passie en drijfveren van iedere e-office-medewerker!

Ik hou je op de hoogte.

Haiti

In een week zijn 70.000 mensen begraven in Haiti. 70.000 mensen, ofwel alle inwoners van Katwijk, Roermond of Bergen op Zoom. En het einde is nog lang niet in zicht. De beelden laten mensen zien die aan het overleven zijn. Niets is meer belangrijk, behalve zorg, eten en drinken. Een vreselijke aardbeving en de wereld van tienduizenden mensen is op slag over.

Wanneer je daar bij stil staat kan het niet anders dan dat het je eigen leven relativeert. Waar maken we ons nou eigenlijk druk over. Over de files, je werk, je gewicht, je vakantie, je pensioen, de kou, je baas, de overheid. Als je dit ziet kan het niet anders dan dat je denkt: "wat hebben we het hier eigenlijk ontzettend goed voor elkaar, wat hebben we ontzettend veel geluk om hier te mogen wonen". Geen aardbevingen, rijkdom, veiligheid, gezondheidszorg, vervoer, eten, drinken.

Alleen het probleem met mensen is dat we nooit tevreden zijn. We wennen vreselijk snel aan de dingen die we hebben. We vinden het al snel heel normaal. En dat is het dus niet. Kijk maar naar Haiti. Het is niet normaal wat wij allemaal hebben. Laten we nou eens niet proberen om steeds meer te hebben. Laten we nou eens niet ontevreden zijn met onze eigen situatie en alleen maar kijken naar wat we niet hebben. Kijk eens naar jezelf, naar onszelf en wees blij met het nu.

Alleen wanneer je inziet dat wanneer je in Nederland leeft je heel gelukkig mag zijn kan je iets doen voor anderen. Alleen wanneer je niet constant denkt dat je vanalles tekort komt kan je de wereld een beetje veranderen. Wanneer we het hebben over het nieuwe werken dan heb je het over 'zorgen voor je omgeving' Zorgen voor je omgeving in een kantoor, maar ook thuis, ook prive, maar ook als community en als land. Het is een houding. Je kan alleen maar groeien wanneer je omgeving groeit. En Haiti heeft nu onze hulp nodig. Het nieuwe werken is een houding: het is gedrag.Dus aan iedereen die bezig is met HNW: help je omgeving.

oud leiderschap bron volgende recessie

Gisteravond zitten kijken naar de manier waarop Balkenende omgaat met 'the brutal facts' uit het rapport over IRAK. Hij wil het niet zien, het komt hem niet goed uit. Ik moet denken aan bezoeken die ik soms heb bij bedrijven die eigenlijk op dezelfde manier reageren. Nadat wij ons verhaal hebben gedaan over het nieuwe werken (work21) komt het regelmatig voor dat directies al snel tot de conclusie komen: oh, maar dat doen we al jaren zo. Om vervolgens het onderwerp terzijde te schuiven en door te gaan met de waan van de dag.

Deze mensen, de leiders van organisaties, blijken erg tevreden te zijn over zichzelf. Omdat ze naar binnen gericht zijn en volledig worden opgegeten door hun bedrijf en de hectiek kunnen ze niet anders dan iedere nieuwe verandering afserveren. Ze hebben het te druk en eigenlijk waren ze jaren geleden met hun eigen aanpak heel succesvol. Dus waarom zou je daar iets in veranderen.

Maar deze mensen (oude leiders) sturen hun bedrijf regelrecht de afgrond in. En dat vind ik ontoelaatbaar. Bestuurders moeten begrijpen hoe de wereld aan het veranderen is. Bestuurders hebben als taak om hun organisatie zo in te richten dat het past in de samenleving. Dat geldt trouwens ook voor Balkenende, hij is er verantwoordelijk voor dat de overheid is ingericht om maximaal de huidige samenleving te ondersteunen. We moeten er geen last van hebben, het moet ons juist helpen.

Maar in tegenstelling tot de overheid gaan bedrijven uiteindelijk failliet wanneer ze zich niet kunnen aanpassen. En dat de oude leiders dan vervolgens thuis komen te zitten is jammer. Maar dat de medewerkers die afhankelijk zijn van de beslissingen die door de bestuurders worden genomen ook worden ontslagen is onverkwikkelijk.

Zelfgenoegzaamheid en angst staan aan de basis van het niet willen veranderen. We hebben nu nieuwe leiders nodig. Mensen die lef hebben. Mensen die de nieuwe wereld zien, die de dynamieken van onze nieuwe wereld begrijpen, die snappen dat we anders met onze omgeving moeten omgaan, die begrijpen dat daar veel discipline voor nodig is maar ook vrijheid. Mensen die begrijpen dat het niet gaat om praatgroepjes maar juist om passie en duurzame aktie. Mensen die zich kwetsbaar durven op te stellen (Balkenende dus niet) en juist samen met anderen tot nieuwe oplossingen willen komen. Mensen die openstaan voor verrassingen, voor nieuwe richtingen. Maar wel een duidelijk beeld hebben waar we heen gaan.

Die leiders zoeken we. De dagen van de oude leiders zijn geteld. De dagen van Balkenende zijn geteld. Bedrijven met oud leiderschap zijn in gevaar. De massale ineenstorting van traditioneel geleide bedrijven kan zorgen voor onze volgende recessie. Maar we moeten er even doorheen. Tis niet anders.

een nieuwe beschaving: 100% garantie!

De ene wereld wil terug naar oude normen en waarden, de andere wereld wil een stap voorwaarts maken. Dat is zo'n beetje de situatie waar we nu in verkeren. De huidige samenleving lijkt te zijn aangekomen op een T-splitsing. Gaan we terug naar vroeger of maken we op basis van nieuwe inzichten de stap naar een nieuwe moderne samenleving.

Hoe dan ook, we zitten in een vacuum. Onze leiders weten het ook niet meer, oude aanpakken lijken niet meer te werken, de overheid verliest aan respect. Mensen kunnen 'ongestraft' onbehoorlijk gedrag vertonen, er is veel onzekerheid bij veel mensen. Juist deze onzekerheid is een voedingsbodem voor oud denken. Want vroeger was het toch ook allemaal goed, is dan de redenering. En als we het oude doen, weten we in iedergeval wat we krijgen.

Het zal duidelijk zijn dat ik niet geloof in het teruggaan naar oude rituelen en gebruiken. Dit denken heeft ook vaak te maken met eerst de eigen groep voorrang geven. Dit heeft alles te maken met afzetten tegen alles wat niet hoort bij de eigen groep. Fundamentalisme ligt dan op de loer. Omdat ik intussen begrijp dat een groot deel van de mensheid (in het westen) bang is voor de toekomst zal ik rekening moeten houden met een terugval van onze samenleving. Maar in mijn beleving zal deze terugval maar van tijdelijke aard zijn.

Juist door te kijken naar de 'onderstromen' in onze samenleving, zou je kunnen zien dat wij ons ontwikkelen. Met 'wij' bedoel ik dan (bijna) iedereen op aarde. De onderstromen zijn bijvoorbeeld dat alles met alles is verbonden, dat iedereen steeds authentieker wil worden, dat we ons steeds meer bewust zijn van onze omgeving, dat we ons er steeds meer van bewust zijn dat onze consumptie niet houdbaar is en dat de wijze waarop we landen en bedrijven besturen dezelfde toekomst heeft als het 'Ijzeren gordijn'.

Onze samenleving is onderwater heel hard opweg naar een nieuwe vorm. Dit is een ontwikkeling die niet meer te stoppen is. En de grote 'driver' is de groei in bewustzijn van miljoenen mensen. Al deze mensen zoeken een nieuwe omgeving waar ze nog meer kunnen groeien, als mens. Die nieuwe omgeving wordt onze nieuwe beschaving. Een wereld waarin je jezelf kunt zijn zonder dat het ten koste gaat van iemand anders of iets anders. Die nieuwe beschaving gaat er komen: 100% garantie.

leren van de toekomst

Zou het niet mooi zijn wanneer je zou kunnen leren van de toekomst in plaats dat je alleen maar kunt leren van het verleden. Wanneer we alleen maar leren van het verleden blijven we variaties bedenken gebaseerd op het verleden. Er zal dus niets veranderen. En juist nu moeten we zien los te komen van het verleden. Onze huidige samenleving sloopt de planeet, sloopt ons allemaal.

De huidige manier van leiderschap en bestuur begint af te brokkelen zoals eind jaren tachtig 'het ijzeren gordijn' is afgebrokkeld. De vraag is dan: maar hoe gaan we het dan wel doen. Het antwoord is niet te vinden in het verleden! Het antwoord ligt in de toekomst! We zullen de dingen radicaal anders moeten doen willen we als mensheid overleven.

Het wordt dus steeds belangrijker om te 'zien' wat er nu aan de hand is, en te zien welke onderstromen aan het veranderen zijn. Bijvoorbeeld dat mensen een sterke behoefte hebben om meer authentiek te zijn. Welke gevolgen heeft dat voor de economie, de samenleving, de organisaties, de producten en natuurlijk voor jou.

Maar voordat we zover zijn, zullen we eerst iets moeten leren: niet meer bang zijn. Niet meer bang zijn voor onze toekomst, bestaande ideeen durven loslaten, openstaan voor nieuwe gedachten, kwetsbaar durven opstellen, niet meer bang zijn voor je positie, je status, je inkomen. Maar juist durven vertrouwen in je eigen kracht.

Juist door los te laten ontstaan er weer nieuwe mogelijkheden. Hou niet vast aan materie maar geloof in de toekomst. Materie heeft te maken met zorgen en het verleden. Kijk ook naar je andere ik, de 'ik' die gaat voor de toekomst. Die 'toekomst-ik' heeft iedereen.

En zolang je geen ruimte geeft aan die andere ik zul je nooit kunnen leren van de toekomst. En zolang jij niet kunt leren van de toekomst, zal onze samenleving instorten. Mijn advies: laat los en kijk eens wat er allemaal op je af komt.