maandag 25 april 2011

hi... let's change the world!

Stel dat we de komende jaren veel meer waarde gaan toekennen aan zaken als, begrip voor elkaar, beetje letten op elkaar en de natuur, iets meer in evenwicht met je omgeving leven dan nu, niet meer spullen najagen omdat spullen uieindelijk niet gelijk staat aan geluk. Stel dat we die kant op bewegen, wat gaat er dan gebeuren?

Natuurlijk hebben we nog steeds iets te eten nodig, en moeten we zuinig zijn op onze vrijheid, moeten we dingen regelen omdat we met heel veel mensen op een kluitje wonen. Maar wat doet dat met onze toekomstverwachtingen, en wat doet dat uiteindelijk met onze economie? Want als je uiteindelijk minder om spullen gaat geven en dus nodig hebt, dan wordt er ook minder gemaakt en verkocht. Dan moeten er sectoren van onze economie problemen krijgen.

Wanneer we iets meer onze rechter hersenhelft de ruimte gaan geven, dan kan het niet anders zijn dan dat we behoefte gaan krijgen aan de wat zachtere dingen in het leven. Zaken die vaak ver afstaan van spullen. Het gaat meer om een idee, over verbindingen, om samenhang en gevoel om iets betekenen voor een ander.

Misschien klinkt het nu wel heel soft. Maar ik kan mij voorstellen dat we eerst een periode hebben nodig gehad om 'de logistiek' van ons leven op orde te krijgen. Nu dat al een eind op weg is kunnen we tijd vrijmaken om te doen waarvoor we hier misschien wel zijn... verbindingen maken?

In iedergeval merk ik een verschuiving in de dromen van veel jonge mensen. Het gaat veel minder om spullen, want die hebben ze vaak al. Het gaat veel meer om jezelf kunnen zijn, iets kunnen betekenen voor de wereld. Ook hier weer niet iedereen en niet allemaal nu...maar het is een beweging.

En volgens mij een beweging die we allemaal graag willen, want we worden er allemaal beter van.

woensdag 20 april 2011

Het tijdperk van de rechter hersenhelft

In wat voor tijd zijn we nu eigenlijk beland? Het gaat nu om verbinden, om de aarde, om ons milieu maar ook om onze economie. Bedrijven proberen nieuwe wegen te vinden. Mensen verbinden zich via social media tot sterke groepen. Revoluties vinden plaats doordat we social media tot onze beschikking hebben. Wilden deze mensen dan altijd al een revolutie, is het jarenlang onderdrukt, of...veel vragen dus.

In onze tocht naar het zoeken naar nieuwe vormen van organiseren zijn we er achter gekomen dat je zowel creativiteit als structuur nodig hebt. Omdat ik kwam uit een zeer gestructureerde wereld en daar de oplossing niet kon vinden, ben ik jarenlang opzoek gegaan naar de andere kant, de creativiteit. Want wij geloven in de kracht van mensen. En vervolgens hebben alles gedaan wat daarbij hoort: vrijheid geven, energie geven, passie ontwikkelen, dromen, geen grenzen stellen, je hart kunnen volgen, mooie dingen doen.

Is dat dan een vergissing geweest? Mijn antwoord is nee, maar. En de maar is het inzicht dat creativiteit niet kan zonder struktuur en andersom. Maar ook tot het inzicht gekomen dat onze hersenen door het industriele tijdperk zijn misvormd. We gebruiken alleen de linker kant van onze hersenen, de logica. (zie de videos van sir Ken Robinson)

Onze hele wereld is opgebouwd vanuit de logica. In iedergeval de westerse wereld. En nu is er ineens een sterke behoefte aan iets anders. Het is mijn overtuiging dat wat we nu willen we vooral kunnen bereiken met de rechter hersenhelft. Het gaat in mijn ogen in deze tijd over inspiratie, dromen, verbindingen maken, holistische zienswijzen, zorgen, creatief zijn.

We hebben meer dan honderd jaar onze rechter hersenhelft mishandeld en nu komt die kant heel hard terug. Niet via bedrijven, maar via jou en mij. Via mensen die misschien niet goed onder woorden kunnen brengen wat er aan de hand is. Maar wel voelen dat we er alleen met de logica niet gaan komen. Onze logica wordt nu verrijkt met de kwaliteiten uit onze rechter hersenhelft. Alleen vindt deze ontwikkeling wel plaats in een logische wereld, dat maakt het complex.

Het is mijn overtuiging dan ook dat de komende tientallen jaren alles wat met de rechter hersenhelft te maken heeft zich steeds meer zal laten zien. Dat we misschien zelfs wel een beetje zullen doorslaan om vervolgens in staat te zijn de twee kanten ten volle in te zetten voor ons gezamenlijke geluk.

En in het klein is dat voor ons het samenspel tussen processen & corporate brein binnen organisaties, tussen yellow&blue, tussen je linker en rechter hersenhelft.

maandag 11 april 2011

socialistisch kapitalisme

Een paar weken geleden mocht ik deelnemen aan een innovatiedag voor een gezamelijke klant van KPN/Getronics en e-office. De hele dag werden er presentaties verzorgd voor de innovatie-medewerkers van de klant. Een van de sprekers van KPN kwam op een gegeven moment met de term 'socialistisch kapitalisme'. Ik heb die term even laten sudderen in mijn hoofd en vind het eigenlijk wel een mooi begrip.

Onze westerse wereld is natuurlijk zeer kapitalistisch en heeft ons veel gebracht. Maar het kapitalisme kent ook veel downsides. We worden rijk ten koste van anderen en onze planeet. Het is een nogal eenzijdige en zelfzuchtige manier van denken en handelen in mijn ogen.

Het socialisme lijkt mooi maar werkt niet. Je kan niet de verantwoordelijkheid bij iedereen neerleggen, dat gaat gewoon niet. Je kan er wel voor zorgen dat je voor elkaar zorgt en dat niemand buiten de boot zal vallen. Maar ook hier hoort bij dat mensen wel hun eigen verantwoordelijkheid nemen en zich niet volledig afhankelijk laten maken van een systeem.

Dus het combineren van deze twee werelden zou wel eens goed kunnen werken. Aan de ene kant wel het initiatief en de daadkracht van het kapitalisme en aan de andere kant de zorg voor iedereen en in contact blijven met de meningen en oplossingen van de groep.

Vroeger zou zoiets absoluut niet mogelijk zijn geweest omdat je groepen niet anders kon besturen dan via een strenge organisatie. Afdelingen, vertegenwoordigers, besturen, noem maar op. Maar nu kan je met social media, collaboration software en een slim gebruik van leiderschap tot nieuwe vormen van democratie komen.

Sinds 1991 zijn we bezig om nieuwe vormen van organiseren te bedenken voor bedrijven. Uiteindelijk zijn wij uitgekomen op het principe van Yellow&Blue, Proces&Corporate Brain. Misschien gelden deze principes ook wel voor een nieuwe vorm voor democratie. Een deel hiervan moet je strak organiseren, maar maak vooral ook gebruik van het democratisch brein van de bevolking.

Socialistisch kapitalisme... Yellow&Blue? Sterk leiderschap&Democratisch Brein?

woensdag 6 april 2011

ik twitter, dus ik besta

Hoelang doen we het nou al, jaartje of vijf misschien. Social Media heeft een vlucht genomen, maar de vraag is voor wie? Wie zijn die mensen achter twitter, facebook, linkedIn, Hyves, noem maar op. Gaat het hier om een representatieve doorsnede van de samenleving? Of toch een select groepje mensen die hier lekker hun ding kunnen doen.

In ieder geval wel veel jongeren die het ook nog eens vaak doen via hun smartphone. Dat is wel duidelijk intussen. Maar wie zijn dan die ouderen? Waarom tweet je dat je de auto gaat wassen, of dat je ergens gaat zitten? Waarom? Misschien moet ik die vraag niet stellen en ben ik gewoon niet meer van deze tijd.

Maar wat wel van deze tijd is, is dat we in een transitie zitten. Van de oude wereld naar een nieuwe wereld. Dat we midden in een crisis zitten die nu met heel veel geld leuk is opgepoetst. Maar als je heel eerlijk bent is er natuurlijk niets veranderd. Hebzucht is nog steeds van nu, en dat betekent dat we weer tegen dezelfde problemen aan zullen lopen. Intussen maken we steeds meer stuk en verbruiken we steeds meer grondstoffen zonder een oplossing te bedenken.

Wie die oplossingen moeten bedenken? Nou jij en ik, maar ook bedrijven en de overheid. Maar kijk nou eens waar we ons door laten afleiden? Door de dingen die vandaag gebeuren: bonussen van de Leaseplan directie, van ING (en dan bedoel ik het onverantwoordelijke gedrag van de commisarissen), maar ook de commando Marco Kroon, fraude bij de marine, problemen bij het CDA. Het focussen op dit soort problemen is hetzelfde als je auto wassen, stofzuigen en je sproeivloeistof bijvullen terwijl je met 200 km per uur op een muur afstormt.

We hebben grotere problemen op te lossen dan waar nu onze energie aan op gaat. We zullen als land snel keuzes moeten maken. Met de lange termijn bezig zijn. Nadenken over hoe we er over 20 jaar uit willen zien in plaats van al onze energie stoppen in de belachelijke situaties van nu.

Social Media zorgt voor oppervlakkigheid als we niet uitkijken. Korte berichtjes, meningen, emotie, boosheid en frustratie. En dat keer miljoenen. En ik zeg niet dat het niet waar is. Ik zeg dat we met klagen er niet komen. Dat we notie moeten nemen van de feedback, maar dat we vooral bezig moeten zijn met de lange termijn. Waar wil JIJ heen, waar wil je bedrijf heen, onze samenleving. En dan moet je je niet iedere dag laten afleiden door onnozele dingen. Dat gaat ons niet helpen.

En oh ja, de democratie zoals we die nu hebben ingevuld gaat niet meer voor ons werken. (blogje uit 2009). Social Media heeft de macht bij ons allemaal neergelegd, die ligt niet meer bij de kerk, de koning of de regering. Daar hebben onze huidige vertegenwoordigers rekenschap mee te houden. Ze moeten vooral niet op ieder tweetje reageren, want wie zijn die twitteraars eigenlijk. Zijn de twitteraars echt een afspiegeling van de samenleving? Ik denk het niet.

Een moderne regering moet zich vooral bezighouden met inspireren en richting geven. Waar willen we als Nederland/Europa staan over 20 jaar. Ik zou het wel weten als je hoog opgeleide mensen hebt, een top infrastruktuur, mega internetdekking, laterale denkers en meerdere talen kunt spreken.

vrijdag 1 april 2011

de kracht van het corporate brain

Heel vroeger heb ik een tijdje aan topsport gedaan. Een zeer leerzame tijd omdat in die periode achteraf gezien veel oplossingen opgesloten zitten voor problemen die ik nu om mij heen zie. In die tijd roeide ik als junior op WK's. Wat je jezelf dan afvraagt is "Waarom is de ene ploeg nou sneller dan de andere? Is dat doordat het materiaal beter is, de conditie beter is, de kracht verschilt, de techniek het verschil uitmaakt...".

Nee, wanneer het echt om de top gaat dan blijft er nog maar een ding over. WIL je winnen of niet. Durf je verder te gaan dan de ander, durf je de pijn te hebben die nodig is om te winnen of niet. Durf je voorbij alle signalen te gaan van je lichaam om nu te stoppen met de wedstrijd, of niet. Wanneer je fysiek dezelfde teams hebt, hetzelfde materiaal, dezelfde techniek dan zit het verschil uiteindelijk in het brein.

Breng dit concept nu eens naar bedrijven. Zie processen eens als het lichaam van een bedrijf, de spieren, de conditie, de kracht, de techniek. Het blauwe deel van het bedrijf. Stel dat ieder bedrijf dit perfect voor elkaar heeft, wat blijft er dan nog over om je te kunnen onderscheiden van je concurrent: inderdaad het corporate brain.

Hoe goed ben je in staat om je creativiteit in te zetten om je processen nog beter op orde te krijgen (operational excellence), of hoe goed ben je in staat om samen met je omgeving nieuwe produkten en diensten te ontwikkelen. (innovatie, Co-creation, co-collaboration). Het vreemde is dat er geen enkel bedrijf te vinden is waar een bestuurder zich verantwoordelijk voelt voor juist het belangrijkste asset: het corporate brain.

En dat gaan wij dus veranderen, want het corporate brain is waar onze toekomst in zit opgeborgen. En die moet er snel uitkomen, want er is veel verandering nodig.