vrijdag 7 mei 2010

inspiratie heeft maar een beperkte houdbaarheid

Ken je die gesprekken, waar je compleet gesloopt uit komt. Wat is dat toch dat je van de ene persoon juist heel veel energie krijgt en dat de andere persoon juist heel veel energie vraagt. Er zijn mensen die jou echt kunnen gebruiken als een oplaadstation. Ze hebben jou nodig om zichzelf weer goed te voelen (zelf dat vraag ik mij af). Maar vaak zijn hun accu's zo slecht dat op het moment dat ze de kamer uitstappen ze alweer leeg zijn.

Ik denk dat het te maken heeft met richting, noem het zingeving. Ga ik er iets van maken of laat ik alles maar gebeuren. Wil ik iets voor elkaar krijgen of probeer ik met zo min mogelijk energie en schade mijzelf in leven te houden. Glas half vol of half leeg...dat soort uitspraken. Maar vervelend is het wel. Niet alleen voor de persoon zelf maar ook voor iedereen om hem of haar heen.

Wat is nou leuker dan te werken met mensen die zin in het leven hebben. Die misschien wel heel veel fouten maken maar wel iets doen! Proberen er iets van te maken. Wat heeft het voor zin om op je dertigste het al op te geven. Uitkijken naar het moment dat je met pensioen kan gaan?. Nou ik kan je beloven, al die beloften over onze pensioenen gaan natuurlijk nooit uitkomen. Dat geld zal de komende dertig jaar keurig verdampen.

De beste pensioenvoorziening die je voor jezelf kunt kopen is dat je interessant blijft voor anderen. Dat je blijft leren en dat het prettig is om met jou samen te werken. Wanneer je juist daar mee bezig (focus) bent is je pensioen ook geregeld. Maar wanneer je overal problemen ziet, alles aangrijpt om initiatieven de grond in te boren of als onhaalbaar te bestempelen, dan ziet je toekomst er niet goed uit.

Het gaat in deze tijd om adaptieve organisaties, om het vermogen je te kunnen aanpassen. Dus ook om bedrijven die zich kunnen aanpassen, innovatief zijn. Daar moet energie stromen, mensen kunnen daar met rare plannen komen, er moet lol en discipline zijn. Natuurlijk ook kritisch zijn, maar vooral geen doemdenkers.

In het boek REWORK stond een mooi artikeltje. Ging over gave ideeen en over inspiratie. Aan een idee zit vaak geen houdbaarheidsdatum, aan inspiratie wel. Wanneer de inspiratie er is om iets met een idee te doen moet je er direct aan beginnen. Als je dat niet doet raak je de inspiratie kwijt en zal het idee niet meer uitgevoerd worden. Simpel he, iedereen herkent het..afvallen, stoppen met roken, studie, meer slapen, sporten. Prima plannen, alleen zonder inspiratie gaat er niets gebeuren.

Mijn advies: wanneer je echt iets wilt veranderen zal je iedereen die jou inspiratie stukmaakt op grote afstand moeten houden.

donderdag 6 mei 2010

leg de verantwoordelijk waar die hoort: bij jou zelf!

Net gesproken met een oud topsporter (Shorttrack) Knut Alsemgeest. Wat ik nou zo grappig vind is dat topsporters blijkbaar toch allemaal een beetje hetzelfde denken over het leven. En vooral dat je daar zelf keuzes in moet willen maken. Dat je je niet afhankelijk maakt van anderen of van materie. Nee jij bent zelf in control.

En naast dat je zelf in control wilt zijn moet het ook wel een beetje leuk zijn. Dus een combinatie van discipline en plezier maken. Hij is op dit moment trainer/coach van een groep shorttrackers. Deze groep is nu nog groot, maar uiteindelijk moeten hier dus mensen uit geselecteerd worden om naar EK's en WK's te gaan.

Zijn visie is om de sporters de komende tijd zichzelf te laten uitselecteren. Dus door ze zelf te laten inzien of ze wel of niet de top kunnen bereiken. Door de sporters zo te begeleiden dat ze er zelf achter komen waar ze nou wel of niet goed in zijn. En natuurlijk of het shorttracken op hoog niveau wel hun ding is. Inzicht geven, persoonlijke ontwikkeling, eerlijk zijn.

Naast dat Knut natuurlijk een voorbeeld is van de Y-generatie, legt hij ook nog eens de verantwoordelijkheid neer waar die hoort: bij jezelf. Dus hij creeert voor zijn sporters dus ook een omgeving waarbij er geen afhankelijkheden ontstaan. Waar sporters zelf keuzes maken, zelf bepalen of ze wel of niet op hun plek zitten.

Ik heb zomaar het gevoel dat het Nederlandse bedrijfsleven nog veel van Knut kan leren. Zijn visie is simpel, eerlijk en straight forward.

We gaan nog veel horen van Knut!

dinsdag 4 mei 2010

Y&B business model generation

Vanmorgen gesproken met Huub van Zwieten (Talentfirst) en Gonny vink (work21) over talent en businessmodellen. Na een uur kwamen we op het volgende idee. Een idee dat trouwens ook is ingegeven door het lezen van het boek Business Model Generation dat ik de afgelopen weken heb gelezen.

Het idee gaat alsvolgt. Bedrijven zouden hun potentieel strategisch moeten inzetten zodat het is ingebed in de organisatie. Voor veel bedrijven is HNW niet meer dan een kostenreductie. Maar in onze ogen is het veel meer dan dat. Je voegt namelijk een extra key resource toe aan je bedrijf: 'de potentie van je mensen'. Maar hoe kan je dat nou zo goed mogelijk gebruiken of inzetten?

Waarschijnlijk niet door het toe te passen in je bestaande businessmodel. Als het wel kan dan had je waarschijnlijk al veel eerder de potentie van je mensen ontsloten en toegevoegd aan je businessmodel. Nee, de extra resource (potentieel van alle mensen) biedt je de mogelijkheid om nieuwe businessmodellen te bedenken. Waarom? Omdat je toegang hebt tot een nieuwe krachtige bron. En die bron kan ervoor zorgen dat je nieuwe producten of diensten kunt bieden aan misschien wel nieuwe markten.

Wat wij gaan doen bij e-office is opnieuw kijken naar een specifiek bedrijfsonderdeel. Wat zijn de talenten van de mensen, hoe zit de markt inelkaar, wat zijn de concurrenten, wat willen klanten wat willen de partners. Dus helemaal opnieuw kijken naar de propositie. Waarom? Omdat dit onderdeel diensten levert in een markt die al heel lang bestaat en een opfrisser nodig heeft. Juist door te kijken wat de talenten zijn van iedereen die zich hier mee bezighoudt kunnen we iets extra's toevoegen. Hierdoor kunnen we tot nieuwe verrassende oplossingen komen.

Huub, Gonny en ik gaan hier waarschijnlijk binnenkort mee aan de slag.

Heb er zin in!

maandag 3 mei 2010

Twente, voorbeeld voor de nieuwe organisatiecultuur

Vorige week mocht ik deelnemen in een panel waarbij Marcel Rözer de discussieleider was. Nou had ik Marcel natuurlijk al een aantal keer gezien als commentator bij Goedemorgen Nederland. Toen al viel hij mij op dat hij een vriedelijke, nuchtere en analytisch kritische kijk op de wereld heeft. Een commentator nieuwe stijl zou je kunnen zeggen.

Het is ontegenzeggelijk dat hij tukker is. Daar schaamt hij zich ook niet voor, sterker nog het is een van zijn visitekaartjes. Vanmorgen werd hem gevraagd waarom FC Twente kampioen van Nederland is geworden. Hij kwam toen met een verrassende analyse. Twente is kampioen geworden door de volgende combinatie van eigenschappen:

  • Ten eerste was er sprake van leiderschap. De voorzitter (Joop Munsterman) van Twente heeft al zeven jaar geleden een plan gemaakt voor de club en zich daaraan vastgehouden. Hij is zelf ook altijd baas gebleven van het plan.
  • Ten tweede had Twente uiteraard een goed coach (McClaren) .
  • Maar het allerbelangrijkste, volgens Marcel, is het feit dat er in Twente saamhorigheid is. Niet alleen in het team maar in heel Twente. Mensen hebben iets voor elkaar over. En daar zit hem nou net het verschil met de grote steden. Daar gaat iedereen voor zichzelf.
En eigenlijk denk ik dat het in het bedrijfsleven precies zo gaat. Grote organisaties zijn vergelijkbaar met grote steden. Je bent er, maar de meesten hebben er niets mee. Als het mis met je gaat kijkt niemand naar je om. Als je het goed doet moet je oppassen dat je niet overvallen wordt.

Kleinere organisaties kennen vaak meer saamhorigheid. Bij kleinere organisaties werkt leiderschap sneller en effectiever omdat mensen dichter bij de leider staan. Wanneer het met iemand wat minder gaat, staan anderen op om je te helpen. Je viert samen successen en verliezen. Kleinere organisatie weten nog wat saamhorigheid is. Samen iets voor elkaar krijgen.

Ik ben het dus wel eens met Marcel. Kleinere organisaties hebben wat mij betreft de toekomst. Daar zijn mensen nog belangrijker dan processen. Daar maakt het uit wat je doet. Daar is een gezamenlijk doel waar mensen iets voor willen opofferen. Mooi hoor. En eigenlijk weet iedereen denk ik wel wat we hiermee bedoelen.

We zijn het alleen de afgelopen tijd even kwijt geraakt.

Twente, gefeliciteerd.