besef

Kan je groeien als samenleving terwijl een groot deel van de wereld in armoede leeft. Lastig vraagstuk. Want je wilt zelf natuurlijk lekker leven en groeien als mens. natuurlijk zie je op TV wel dat mensen zichzelf opblazen of dat er honger is in de wereld. Misschien een epidemie in Haitie, een vulkaan uitbarsting ergens in Indonesie.

Maar vervolgens zijn we lekker druk met HNW. En dat is gek en ook weer niet. Het hemd is nader dan de rok. Dat soort uitspraken. Heel menselijk, je kan je ook niet alles aantrekken. Maar ergens voel je wel dat er iets niet klopt. Wij hebben het onvoorstelbaar goed, terwijl anderen aan het lijden zijn. Je kan er nu niets aan doen, dus laat je het maar zo. Maar het voelt niet goed. Niet altijd, maar het komt soms naar boven.

Het is mijn overtuiging dat wij (het westen) niet kunnen groeien zonder dat we eerst samen het gat met de armoede oplossen. Het bestaat dus niet om als westerse samenleving te ontwikkelen zonder dat we samen het verschil met de omgeving kleiner maken. En als wij dat niet doen, doen de mensen uit de achtergestelde omgevingen het wel. Ze komen gewoon halen waar ze denken recht op te hebben. Vervelend misschien, maar het is wel een gegeven.

Het is dus prachtig dat we onszef ontwikkelen op het gebied van HNW. Is ook geweldig, en mooi, en super. Maar we moeten onszelf wel blijven beseffen dat we in een bijna artifical omgeving leven. Een omgeving die voor 99% van de mensheid op dit moment onbereikbaar is. Onszelf kunnen ontplooien, zonder dat er een gun op ons hoofd staat. Het is echt een prachtige verworvenheid. Maar nog steeds geen gemeengoed in de wereld.

Ik denk dat we naast het ontwikkelen van HNW in Nederland ook energie zouden moeten besteden aan het verkleinen van de verschillen met andere delen van de wereld. Doen we dat niet dan stort ook onze wereld in. Beetje gericht op onszelf, dat besef ik, maar wat we nu doen is uiteindelijk niet houdbaar.

Ja we kunnen laten zien wat de weg is, waar het heen kan gaan, wat vrijheid is. Ook vrijheid van werken, HNW. Maar dat kan nooit ten koste van anderen gaan, nooit. En nu is de balans een beetje zoek naar mijn mening. Dus wat mij betreft werken we HNW verder uit, maar werken we ook aan het verkleinen van verschillen met de delen in de wereld waar het veel slechter gaat.

Uiteindelijk brengt ons dat allemaal meer. Uiteindelijk groeien we daar allemaal door. Er is iets in ons het al lang weet. En nu gewoon doen.

old school

Het is misschien in deze tijden een vreemd woord: DISCIPLINE. Het heeft iets oudbolligs, iets 20ste eeuws. Maar het gaat eigenlijk over persoonlijk leiderschap, past meer in deze tijd. Een paar jaar geleden vroeg ik aan een dame van 90 jaar wat nu het belangrijkste was in haar leven. toen zei ze: afspraken nakomen. Doen wat je zegt.

En dat deed me wel iets. Blijkbaar is het nakomen van gemaakte afspraken het belangrijkste wat er bestaat. Daar draait het allemaal om. Het gaat om vertrouwen. Dat als je iemand iets beloofd, je het ook gaat waarmaken. Dan hebben we het dus niet over al die juristen en hun contracten, maar dan gaat het om jou en mij. Wij hebben iets afgesproken en we komen dat na. Ook als dat pijn doet.

En daar blijken een hoop mensen niet aan te kunnen voldoen. Die draaien er tussen uit. En weet je wat grappig is. Deze zelfde mensen gaan zich waardeloos voelen. Het zijn de sukkels van deze samenleving. Ze hebben wel iets afgesproken, maar komen het niet na. Dat betekent dat je dus wetten moet maken om ze alsnog te laten leveren. Gedoe allemaal. Juristen die veel geld rekenen, de moszkowiczhen van deze wereld. Ook eigenlijk niet nodig wanneer wij ons allemaal aan de gemaakte afspraken houden.

Uiteindelijk gaat het dus om discipline. Om persoonlijk leiderschap. Kan ik mijzelf leiden. Kom ik alles na wat ik heb beloofd. Kan ik alles om mij heen managen zodat ik mijn afspraken nakom en mijn hoofd zo leeg is dat ik open blijf staan voor veranderingen. Best lastig. Maar de moeite waard.

DISCIPLINE past misschien niet in de 21ste eeuw. Maar ik denk dat we uiteindelijk gaan beseffen dat het functioneren van onszelf en onze maatschappij alles te maken heeft met DISCIPLINE. Niet om te voldoen aan de wensen van anderen. Maar meer om wat je beloofd ook maar te maken. En dat je daardoor kunt groeien. Niet eens alleen jij zlef, maar onze samenleving. Groeien heeft een relatie met DISCIPLINE. Niet in de oude vorm, maar omdat het ruimte geeft om open te staan voor nieuwe ontwikkelingen door het nakomen van verplichtingen.

confused?

Ode aan de ZZP'er

Geen idee wie de term 'het nieuwe werken' heeft bedacht. Maar dat er nu een hele week aan HNW wordt besteed moet wel de kroon op zijn of haar werk zijn. Mooi hoor. Meneer Veldhoen heeft de oevre-prijs voor het nieuwe werken gekregen voor alles wat hij in de afgelopen jaren heeft gedaan. Bijna iedereen heeft intussen wel een idee over wat het nieuwe werken voor hem of haar kan betekenen.

Maar er ontstaan ook langzaam aan wat scheurtjes in het concept. Het lijkt erop dat niet iedereen er nog altijd helemaal enthousiast over kan zijn. Het wordt allemaal wat moeilijker om betrokken te blijven bij het bedrijf, gemotiveerd te blijven, hoop gedoe om zelf weer een plekje te vinden op kantoor, waar zijn mijn collega's, ik mis de roddel. De sociale kant van het normale werken zou je kunnen zeggen. Waar is de sociale kant gebleven.

Beginnende HNW-medewerkers zijn in eerste instantie blij omdat ze meer controle krijgen over hun werk/prive-balans. Kijk maar op twitter; in de dierentuin rondlopen, op een terrasje zitten, in een weiland liggen is voor veel mensen de ultieme vorm van Het Nieuwe Werken.

Wat is zie is dat veel mensen HNW aangrijpen om aan het strakke regime van de organisatie te ontkomen. Eigenlijk had het XYZ of ABC mogen heten, zolang ze maar niet meer om 9:00 op kantoor hoeven te zijn. Want dat is namelijk verschrikkelijk, vinden veel mensen. Daarom is denk ik HNW bij veel mensen zo favoriet.

Maar heb je hiermee het echte probleem wel opgelost. Het probleem dat je helemaal niet blij bent met de baan die je hebt. Is HNW niet een vlucht om maar niet geconfronteerd te worden met het probleem waar je geen echte keuze voor durft te nemen. Denk je misschien dat door het thuiswerken je werk leuker gaat worden. Ik denk het niet. Het zal alleen maar erger worden. Niet nu, maar over een tijdje. Wanneer ook het thuiswerken 'gewoon' is geworden. Waar haal je dan de energie nog vandaan.

Het is mijn overtuiging dat HNW nog in de kleuterfase zit. Niet erg, alleen een constatering. Dat wij allemaal niet zijn voorbereid om professioneel te werken zonder te kunnen terugvallen op de strukturen van de vertrouwde organisatie. Hebben we gewoon nooit geleerd! Dat de meeste mensen nog niet hebben gekozen voor een baan waar ze werkelijk energie van krijgen. Dat onze managementstijlen nog lang niet zijn aangepast op HNW, en dat sturen op output maar een klein onderdeel is van de wijze waarop we in de toekomst met elkaar samenwerken.

Om goed te begrijpen hoe een HNW-medewerkers er uit zal zien, moeten we misschien proberen te leren van ZZP'ers. Dat zijn mensen die een keuze hebben gemaakt, die zichzelf uit het moeras moeten trekken als het tegen zit, die moeten netwerken, zich ontwikkelen, leveren, risico's lopen. In mijn visie hebben de huidige ZZP'er een profiel dat dicht aanligt tegen de ideale HNW-medewerker.

De vraag die je jezelf dus moet stellen is of jij wel de eigenschappen hebt van een ZZP'er en dus ook de bijbehorende consequenties begrijpt en wilt nemen. Ook dat hoort bij HNW.