dinsdag 30 juni 2009

trots


Ik kijk nu uit over zee, met een glas wijn in mijn hand en denk na over het afgelopen half jaar. Er is veel gebeurd, we hebben veel meegemaakt. Het is een bijzondere tijd die veel van je kan vragen, maar ook veel brengt.

Graag wil ik even met jullie delen dat ik mij de laatste tijd erg trots voel op ons bedrijf e-office. Het zijn zware tijden, voor bijna de hele markt. Klanten willen wel, maar stellen vaak uit. De pijplijn groeit, maar een handtekening krijgen is niet gemakkelijk. Er wordt hard gewerkt om de opdrachten binnen te krijgen. En ergens is dat ook wel heel goed. We worden er beter van, scherper, sneller. De hele organisatie werkt steeds beter samen.

Vorig jaar hebben we zwaar geinvesteerd in onze toekomst. We hebben duidelijk richting gekozen, duidelijk gemaakt hoe we eruit willen zien en aan iedereen gevraagd of hij/zij de komende jaren kan groeien binnen e-office. We zijn een HumanSoftwareOrganisatie en we hebben een nieuwe huisstijl. Daarnaast hebben we een organisatie gebouwd die veel sterker is dan ooit. Goede mensen aan het roer, top mensen in de uitvoering. een heldere visie.

Het afgelopen half jaar hebben we door heel hard werken, door iedereen bij e-office, het voor elkaar gekregen om met een klein winstje af te sluiten. We hebben alle zeilen bij moeten zetten en de nodige maatregelen moeten treffen, maar we hebben het toch maar voor elkaar gekregen. Het komende half jaar ziet er goed uit. In de komende zes maanden moeten we een 'trendbreuk' laten zien. Ik zal er nu niet te veel over vertellen. De e-officers weten waar ik het over heb. We hebben er vorig jaar voor gekozen en de trendbreuk in de laatste zes maanden voorbereid. U hoort daar binnenkort meer over.

Ik zie een bedrijf dat er is voor haar klanten. We worden steeds beter, steeds sterker. Mocht er iemand niet blij zijn met onze dienstverlening, dan hoor ik het uiteraard graag. Mail of bel me, we willen het weten, we willen groeien, de beste zijn. Bij deze nogmaals mijn dank aan iedereen binnen e-office voor de geweldige prestatie en natuurlijk aan onze klanten die dit allemaal mogelijk maken.

Roland

nieuw bedrijf


Vanmorgen hebben we besloten om de aktiviteiten van c-dynamics en v-work samen te voegen tot een nieuw bedrijf. Wat de nieuwe naam zal worden weten we nog niet. Sterker nog, daar gaan jullie ons bij helpen. Gonny Vink wordt de roerganger van het nieuwe bedrijf. Gonny en ik kennen elkaar al sinds 1988 en hebben dezelfde beelden bij work21 en het nieuwe werken. Gonny werkt sinds begin jaren negentig voor e-office en is sinds anderhalf jaar eigenaar van c-dynamics.

Kenmerk van het nieuwe bedrijf zal zijn dat het haar klanten op een zeer pragmatische manier zal helpen om de slag te maken naar het nieuwe werken (work21). Geen dikke en dure rapporten, maar gewoon doen! Zorg dat de klant zo snel mogelijk de vruchten kan plukken van het nieuwe werken. De leidraad voor alle diensten van het nieuwe bedrijf zijn de ervaringen die staan in het boek "de kracht van mensen".

Het boek dat in oktober zal uitkomen sluit naadloos aan op de gekozen aanpak. Het nieuwe bedrijf richt zich op alles wat nodig is voor de transitie naar het nieuwe werken, behalve de techniek. Daarvoor wordt e-office ingeschakeld. Het nieuwe bedrijf zal werken met eigen mensen en associates.

De ambitie van het nieuwe bedrijf is om toonaangevend te zijn in het pragmatisch begleiden van haar klanten met de transitie naar 'het nieuwe werken', volgens work21.


Wat over blijft is een leuke korte pakkende naam voor het nieuwe bedrijf. Graag nodig ik iedereen uit om hiervoor een voorstel te doen. Als we de door jou bedachte naam kiezen krijg je van ons een iPod nano kado. We zijn heel benieuwd naar jullie reakties

318 connections


Ik ben nu al meer dan een jaar lid van Linkedin. Linkje onderin het scherm staat dat ik 318 connections heb. Maar wat betekent dat nou echt? Zijn dat 318 vrienden...nou nee, niet echt. Maak ik daar gebruik van?...nee ook niet. Ben ik er dagelijks mee bezig...nope. Waarom staat het dan voor mij aan. Ik heb een keer een discussie gestart over het nieuwe werken. Was daar vooral tijdens een hele saaie businessconference-week in het buitenland mee bezig, omdat ik wel eens wilde weten hoe dit allemaal werkt.

Ik hoorde al een tijdje van een aantal mensen dat ze er echt iets aan hadden. Dus dacht ik, dat wil ik zelf uitzoeken! Ik heb dus op basis van de discussie in Linkedin een behoorlijke groep mensen fysiek uitgenodigd.
Doel was om te zien wat voor mensen nou zoveel tijd stoppen in het schrijven van al die reakties. Wat zijn dat nou voor mensen? Wat mij is opgevallen is dat het vaak gaat om mensen die niet (meer) bij een organisatie werken. En dat het vaak gaat om mensen die zoekende zijn. Maar dat kan natuurlijk ook liggen aan de title van mijn discussie "de kracht van mensen". Niet echt een harde MBA-term zal ik maar zeggen. Gelukkig heb ik ook een paar hele interessante mensen mogen ontvangen.

Mijn conclusie tot zover is dat voor mij Linkedin een soort aktief adressenboekje is. Er staan mensen in mijn adressenboek die zich zelf hebben aangemeld en die iets met mij hebben. En soms ook andersom. Dus als er een moment is dat ik denk "oh ja, ik moet even met Evert bellen, dan is de kans groot dat ik Evert vind in mijn adressenboek of zoiezo op Linkedin. Maar er zijn ook heel veel zoekers op Linkedin, mensen die heel veel tijd over hebben. En die staan ook in mijn adressenboekje.

Iets in mij zegt dat ik nog niet maximaal gebruik maak van dit medium. Ik vind het allemaal nog wat veel energie kosten, zal wel aan mij liggen. Ik hou jullie op de hoogte van mijn ontdekkingstocht.

maandag 29 juni 2009

e-mail contradictie


Hoeveel mensen zijn er die hun dag laten beheersen door de e-mailtjes die er dagelijks binnenkomen? Dit geldt voor de meeste werkzame mensen denk ik. Kan je je voorstellen hoe de wereld er voor 1995 uitzag? Toen gebruikte bijna niemand mail. Nu kunnen we ineens niet meer zonder.

Ik weet nog dat we in 1991 opzoek waren naar investeerders die ons zouden kunnen helpen met het opstarten van ons bedrijf. Daar hadden we het ook over e-mail. De reaktie van de investeerder was "mail?, toch niet dat gedoe dat je iedereen gaat vertellen dat de kat heeft gejongd en dat er taart beneden staat he.". Mag duidelijk zijn dat we zonder investeerders zijn gestart.

Maar als je weer eens een beetje afstand neemt en kijkt naar wat we nou eigenlijk met mail doen, dan is er iets vreemds aan de hand! Ik ben er namelijk van overtuigd dat je in een 100% 2oste eeuw bedrijf, niets hoeft te mailen. Want een 20ste eeuw bedrijf heeft alles in processen gevat. Voor een 20ste eeuw bedrijf zijn er geen verrassingen. Is de wereld voorspelbaar. Dus waarom zou je dan nog mailen. Alle signalen worden al opgevangen en in een proces gelegd om vervolgens uitgevoerd te worden.

Dus iedereen die zegt dat het niet waar is dat een organisatie uit twee delen bestaat: 1) het procesmatige deel, 2) het deel dat zich richt op het oplossen van unieke vraagstukken, mist volgens mij een stukje inzicht. Waarom zou je in hemelsnaam gaan mailen wanneer je alles goed geregeld hebt binnen je organisatie? Nou, omdat de wereld intussen zo complex is geworden dat je niet alle signalen procesmatig kunt afhandelen.

In bijna ieder bedrijfsmailcircuit worden alle moeilijke (unieke) vraagstukken opgelost. Bijna niet te traceren wat er allemaal gebeurt, zeer onbetrouwbaar en niet transparant. Maar omdat managers deze ongrijpbare wereld niet kunnen accepteren omdat ze het niet kunnen controleren, bestaat hij ook niet. En daar gaat de komende jaren toch echt verandering in komen.

vriend ego


Het kan soms heel handig zijn om een ego te hebben. Omdat je in onzekere situaties kunt denken dat je iemand bent. Maar uiteindelijk heb je er veel meer last van dan voordeel. Een ego wil zichzelf in stand houden. Een soort beeld van jezelf dat niet meer klopt met wie je nu werkelijk bent. Het mooie van een mens is dat je jezelf ontwikkeld. Je leert iedere dag, dus je bent ook steeds meer aan het veranderen.

Maar je ego verandert niet mee. Je houdt je zelfs vast aan wat bij die ego hoort. Als voorbeeld kan ik noemen dat ik zelf 10 jaar lang heb vastgehouden aan het idee dat strukturen slecht zijn, dat mensen eigenlijk helemaal geen struktuur willen hebben. Mensen willen vrijheid, zelf kunnen bepalen wat ze wel en niet doen. Die gedachte koesterde ik tot 2001, zo gedroeg ik mij ook, dat vertelde ik ook aan iedereen die het wilde horen. We wonnen er zelfs prijzen mee, goed voor je ego!

Maar op een gegeven moment verandert je omgeving zo snel dat je uitgangspunten geen oplossing meer kunnen bieden voor de nieuwe problemen. Dat is nou precies zo'n moment waarop je ego heel vervelend kan zijn. Want die zegt "je hebt het altijd zo gedaan, niet toegeven aan andere ideeen, ga maar lekker door". Ergens weet je gelukkig dat het niet klopt. Maar als je je ego verloogend, tsja wie ben je dan nog. Dat doe je dus liever niet.

Mijn ervaring is dat het juist erg bevrijdend werkt wanneer je steeds meer los probeert te komen van je ego. Niet gemakkelijk, maar zeker niet onmogelijk. Je kan daardoor vrijer denken, zaken vanuit meer perspectieven bekijken. Zelfs denken "hee, een basis van struktuur is zo gek nog niet. Mensen vinden struktuur best lekker. Als ik nu strukturen mix met mijn idee over flexibiliteit...dan kom je ergens". Kortom, lach zo nu en dan eens heel hard om jezelf, dat maakt je wereld een stuk prettiger en je kan ineens een hele hoop problemen wel oplossen.

zondag 28 juni 2009

de maakbare komkommer


Hoever kan je het laten komen? Blijkbaar is er ooit door de Europese Unie een besluit genomen dat er geen kromme komkommers in de winkels mogen liggen. Maar alleen rechte!! Dat worteltjes er op een bepaalde manier uit moeten zien, peren en appels ook. Iemand had dus blijkbaar een soort droomwereld in zijn hoofd: en zo moet het worden. Alles wat afwijkt van de norm laten we niet zien.

Voor mij is dit een typisch besluit uit de 20ste eeuw. En ik ben ook blij dat we met z'n allen tot inkeer zijn gekomen en dat er weer gewoon groente in de winkels komt te liggen. Recht en krom door elkaar, want zo zit de wereld van nu toevallig in elkaar. (in de vorige eeuw ook al trouwens).

sturing en recessie


Dat processen gemanaged moeten worden weten we wel. Dat hebben we allemaal geleerd in de vorige eeuw en dat zal zolang blijven totdat de laatste mens uit de processenwereld is geautomatiseerd. Maar naast de processenwereld heb je de wereld van het oplossen van unieke problemen. Wat je daar juist niet wilt is managen. Omdat managen symbool staat voor controle, niet vertrouwen, 20ste eeuw. Wat je dus doet in de 21ste-eeuw is mensen uitdagen om te groeien. Dat betekent ook vrijheid. Maar hoe zit dat dan in een periode van recessie?

Niemand is erbij gebaad wanneer een organisatie failliet gaat. Juist in perioden van tegenwind, of zoals nu, zware tegenwind, moet je ook flexiblel om kunnen gaan met de aansturing van je organisatie. Doel moet zijn om ongeschonden de storm uit te komen. Als dat betekent dat we ons tijdelijk aan een strak regiem moeten houden dan is dat zo.

Strakker sturen betekent nog meer duidelijkheid bieden aan de organisatie. Zo helder mogelijk maken wat de richting van de organisatie is, wat de huidige positie is, wat de status is, wat de doelen zijn en wat je van je mensen verwacht. Ook hierbij is snelheid weer van groot belang. Snel reageren op nieuwe situaties. Door de 'safe spaces' van mensen te verkleinen, ontstaat er minder ruimte voor vrijheid. (ik zal in een later item uitleggen wat we bedoelen met safe spaces). Er zal een omgeving ontstaan waarin mensen zich gemanaged voelen. Maar omdat het hier gaat om mensen die goed geinformeerd zijn, kan dit voor een bepaalde periode geen kwaad.

Dat de mensen in deze periode niet zullen groeien volgens hun eigen plan mag duidelijk zijn. Er ligt meer dan ooit een organisatie-aktieplan aan de basis van de sturing en de akties van iedereen. Dit plan moet worden uitgevoerd omdat het bedrijf in een risicofase zit. Op het moment dat het bedrijf weer in veilig vaarwater is aangekomen, dient de strakke sturing weer opgeheven te worden, de teugels moeten weer worden gevierd. De medewerkers krijgen weer de ruimte om te groeien, er is weer lucht.

Wat ik hiermee wil aangeven is dat er niet een status quo bestaat voor het inrichten van de sturing binnen je bedrijf. Het is heel erg afhankelijk van de omstandigheden hoe er gestuurd moet worden. Mensen zullen dit zeker begrijpen wanneer er eerlijk wordt gecommuniceerd over de situatie. Zelfs mensen die hangen aan hun vrijheid binnen een organistie zullen zich loyaal opstellen om een tijd gemanaged te worden. Omdat ze weten dat ze daarmee uiteindelijk hun ideale organisatie weer terugkrijgen.

uitgekiend spel?



Nu lees ik op NU.NL een artikel over de nieuwe Google zoekmachine. Je moet het echt eens proberen, want dit is precies wat ik in iedergeval altijd heb gemist. Nadat Google haar zoekresultaten in een lijst presenteert heb je nu de mogelijkheid om te sorteren en te filteren. Dus wat is het allerlaatste bericht van vandaag, of de laatste week. Of geef mij alle filmpjes, discussies, etc. Echt een super toevoeging. Kijk maar eens op google.com

Wat ik mij nou afvraag is of het nu toeval is dat Google pas nu met deze toevoegingen komt, of dat ze hebben gewacht op Bing van Microsoft. Want stel dat je als Google weet dat Microsoft binnenkort met een zoekmachine uitkomt, dan is het handig om even te wachten met het upgraden van je eigen zoekmachine. Hoe lang hadden ze deze upgrade al klaarstaan denk ik dan. Kan zomaar een jaar zijn.


In Nederland is Google wel zo'n beetje de standaard zoekmachine. In de US ligt dat een beetje anders. Volgens dit artikel in Marketing facts stijgt het aandeel van Bing in de US wel degelijk. Ik ben benieuwd of dit van tijdelijke aard is, of dat er een echte strijd zal losbarsten.

zaterdag 27 juni 2009

geen feedback, meer regels


De meeste mensen vinden het doodeng om te doen: feedback geven aan collega's. Het voelt als kritiek geven, als iemand persoonlijk aanvallen. Daarom doen we het maar niet. Het is ook gemakkelijker om maar te doen alsof je onwenselijk gedrag niet hebt gezien. Gewoon de andere kant opkijken. Maar het niet geven van feedback heeft een vernietigende werking op de cultuur van een bedrijf.

Wanneer mensen ongewenst gedrag gaan vertonen, en je collega's geven geen feedback, dan blijft er nog een maatregel over om het gedrag weer in goede banen te leiden: regels! En dan zijn we echt ver van huis. De regels die uitgevaardigd worden, zullen ook weer gechecked moeten worden. We moeten vanalles managen rondom de regels. Dat kost allemaal energie, die we voor de tijd van de regelgeving konden stoppen in leuke zaken, zoals iets doen voor je klant.

Het irritante van meer regels is, dat ook de mensen die de regels niet nodig hebben ineens te maken krijgen met de regels. En we krijgen te maken met de managers die de regels moeten naleven. We krijgen een cultuur waar de meeste professionals gek van worden. Allemaal formuliertjes, administraties, gesprekken, gedoe. En waarom? Omdat we bang zijn om elkaar aan te spreken op ons gedrag. Door het niet te doen verzieken we onze eigen omgeving. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor organisaties, maar voor onze hele samenleving. Kortom, als we een leuke omgeving willen houden ben je aan jezelf verplicht anderen feedback te geven.

vrijdag 26 juni 2009

dit geloof je niet


Plasterk heeft wel lef! Hij legt de salarissen voor de publieke omroepen aan banden. (artikel) lijkt me een prima zaak want het zijn natuurlijk ook ambtenaren. Dan moet je ze ook zo belonen. Je loopt natuurlijk het risico dat het echte talent wegloopt naar de commerciele zenders. Daar heeft hij dan nog een uitzondering voor gemaakt. Er mogen vijf mensen meer verdienen dan de Balkenende-norm. (circa 181.000 euro per jaar). Ik denk dan wel: zijn er bij de overheid dan ook een paar mensen die meer verdienen?...Balkenende misschien :)

Maar goed. Als we deze lijn dan eens doortrekken dan betekent dat, dat er in de zorgsector ook niet meer dan 181.000 euro verdiend mag worden. Want wie betaalt dat? Wij dus, via de staatskas. En alle andere instanties die volledig vanuit de staat worden gefinancierd gaan ook voor de bijl. Wordt nog een leuk jaar denk ik. Maar ik ben het er wel mee eens. Laten we die salarissen eens een beetje normaal houden.

In dit artikel over de bank Goldman Sachs staat echt een schokkend bericht. Dankzij de staatssteun draait de bank weer goed (ze verdienen namelijk ook nog eens heel veel aan transakties die ze in opdracht van de staat doen) en nu gaan ze de hoogste bonussen in 140 jaar bij de bank uitkeren. Dan ben je toch niet waard om op deze aarde rond te lopen. Dan ben je toch zo verschrikkelijk asociaal en egocentrisch. Dat soort mensen moeten de paria's van de samenleving worden. Geen enkel respect heb ik hier voor.

Ook lekker voor het imago van de nederlandse banken. Ik neem aan dat ze proberen om weer een beetje met de voeten op de grond te komen, komt er zo'n bericht van de grote vriend Goldman Sachs. Die mannen van Goldman hebben geen gevoel denk ik. Spreadsheets op beentjes. Maar goed, in nederland is Plasterk in iedergeval goed bezig. Ik ben er blij mee.

Human Software: kenmerk van work21


e-office is de eerste human software organisatie van de wereld. Maar wat is dat dan? e-office is een technologiebedrijf, een IT-bedrijf, maar met een hele specifieke focus. e-office richt zich op het verbeteren van de communicatie, coordinatie en samenwerking van mensen die unieke problemen moeten oplossen.

We hebben het dus niet over de automatisering van de processen en alles wat daar direkt mee te maken heeft. Je praat in die situatie over systemen als Siebel en SAP. Cap Gemini, Atos, Ordina zijn clubs die groot geworden zijn in de wereld van de processen. Ze denken zo en ze werken zo, dat is ook goed. Waar dit soort bedrijven veel moeite mee hebben zijn: mensen, eindgebruikers. Logisch ook want mensen/eindgebruikers zijn zo moeilijk te modelleren, en dat doen deze clubs zo graag omdat het in hun datamodel moet passen.

Wij zijn juist gestart bij mensen. Mensen die samen iets voor elkaar willen krijgen, die een uniek probleem hebben en dit willen oplossen. Maar deze mensen zitten vaak niet op dezelfde lokatie, of ze werken niet op hetzelfde moment. Dan heb je technologie nodig om 'te doen lijken alsof ze bijelkaar aan tafel zitten'. Deze technologie is terug te brengen in een aantal categorieen: collaboration, unified communication, social software en mobile. Deze set aan spullen noemen wij Human Software.

snelheid: kenmerk van work21


Nog niet eerder in onze geschiedenis draaide alles zo om snelheid zoals nu. Snel kunnen reageren op nieuwe situaties, snel kunnen reageren op vragen van de klant, op bewegingen in de markt. En dan natuurlijk samen en gecoordineerd.

De hele ontwikkeling rondom snelheid is natuurlijk ingegeven doordat alles met alles verbonden raakt, dat de wereld niet meer te modelleren valt en dat je dus te maken krijgt met de afzonderlijke grillen en wensen van miljoenen mensen/consumenten.

Maar als je als organisatie sneller wilt kunnen reageren, zul je iets aan de strukturen van je organisatie moeten doen. Je kan in iedergeval niet meer volstaan door alle beslissingen centraal te nemen. Daardoor ben je te traag en mis je de boot zeker. Dus je zal steeds meer gebruik moeten maken van de intelligentie aan de randen van je organisatie. Deze intelligentie (mensen) moeten de signalen van buitenaf oppakken en vervolgens beslissen wat ze ermee doen.

Wanneer het een signaal is dat past binnen de bestaande processen van de organisatie dan is het een eenvoudige handeling om een specifiek proces te aktiveren. Dat kan ook lekker snel en dat is prima.

Maar er zijn steeds meer situaties die niet meer in een proces passen: de unieke situaties. Die moeten worden opgepakt door mensen. En die mensen moeten elkaar gemakkelijk kunnen vinden en kunnen samenwerken. Daarvoor is uiteraard technologie (human software) nodig. Maar vooral het juiste management en de juiste organisatievorm. Doel moet zijn dat ieder signaal direkt wordt opgevangen en afgehandeld.

Snelheid
is een van de kenmerken van het nieuwe werken.

oerorganisatie: kenmerk van work21


Graag maak ik onderscheid tussen processen en unieke situaties. Processen moeten we vooral automatiseren en managen. Alleen al vanwege het managen moeten we daar zo min mogelijk mensen in hebben rondlopen. mensen zijn nu eenmaal geen voorspelbare machines. Omgaan met unieke situaties doe je anders, die situaties kan je niet managen. Als je dat wel doet, en de meesten van ons doen dat zonder dat ze het weten, dan haal je alle energie eruit en wordt het niks.

Hoe ziet een organisatie er dan uit waarin je unieke problemen kunt oplossen? Het gaat om een groep mensen (professionals) die uitgedaagd moet worden. Een groep die moeilijke problemen wil oplossen. Maar die groep heeft wel richting nodig anders werkt het niet. Achter een geschreven visie aanlopen werkt ook niet. Veel professionals kunnen veel maar hebben geen richting. Daarom moet er in het midden van die groep een ondernemer staan, iemand die licht geeft. Iemand waar de rest van de professionals graag voor wil werken. Dit noemen we de oerorganisatie.

Deze ondernemer(type) geeft de richting aan en zorgt voor de focus van energie. Maar ook deze ondernemer kan maar een beperkte groep 'beschijnen', en daar schuilt het gevaar. Als je dicht bij de ondernemer staat gaat het allemaal goed. Dan krijg je de waardering, de aandacht, de feedback. Sta je je ver van de ondernemer, en word je niet beschenen, dan ga je zelf zaken invullen, ander gedrag vertonen en waarschijnlijk zelfs ongewenst gedrag vertonen.

Wat in die situatie zou moeten gebeuren is dat de direkte collega's, die het ongewenste gedrag zien, feedback geven op het gedrag. Proberen om via de feedback te corrigeren. Maar helaas vinden heel veel mensen het moeilijk om feedback te geven. het resultaat is dat er nog maar een manier is om het ongewenste gedrag te corrigeren: regelgeving. En deze regels gelden dan ook voor de mensen die ze niet nodig hadden. Daarmee introduceer je irritatie in de groep en neemt het oplossend vermogen van de groep drastisch af.

Dus mijn conclusie is dat je moet werken met groepen professionals + een ondernemer. Maak de groep zo groot dat de ondernemer iedereen kan beschijnen. Is er een roep om regelgeving, dan is de groep te groot. Om toch te groeien zal je een nieuwe groep moeten maken. En nogmaals, het gaat niet over een procesorganisatie maar om een organisatie die unieke problemen oplost.

donderdag 25 juni 2009

nieuw boek


In navolging van mijn boek 'De kracht van mensen', zal in het najaar een nieuw boek verschijnen over het nieuwe werken, of work21 zoals wij dat noemen.

Het zal een boek worden waarin we het nieuwe werken zullen de-mystificeren. Ofwel, vertel nou gewoon eens wat de stappen zijn die je moet zetten om daar te komen. Tot nu toe doet iedereen erg ingewikkeld over "het nieuwe werken". Allerlei consultants storten zich op dit onderwerp en ze proberen natuurlijk weer alles in spannende modellen te stoppen. Maar uiteindelijk gaat het om een aantal basisregels die je moet aanhouden en dan kom je er.

Ik verwacht dat het boek rond oktober te koop is. Het zal een zeer toegankelijk boekwerk worden, waarmee je direkt aan de slag kunt. Zeer praktische tips, handreikingen en voorbeelden hoe je vorm kunt geven aan het nieuwe werken. Het mag niet moeilijk zijn, want ik ben ervan overtuigd dat de meesten van ons diep in ons hart allang weten wat het is.

kansloos


Nog een voorbeeld van het geweldige beleid van onze regering voor het ondernemerschap in onze maatschappij. Zoals ik al eerder heb aangegeven denk ik dat we het met z'n allen uiteindelijk moeten hebben van ondernemers en een overheid die ons allen ondersteunt in het bereiken van onze gezamenlijke afspraken. Ik wil daarbij aangeven dat ik niet pleit voor grote verschillen tussen rijk en arm omdat hierdoor onwenselijke spanningen ontstaan en de vooruitgang van het geheel zal tegenstaan. Dus er moet wel degelijk aandacht zijn voor de zwakkeren in onze samenleving. Maar we kunnen doorslaan.

Het voorbeeld: stel je hebt een organisatie met 200 mensen. We zitten in een recessie en als ondernemer zie je niet snel dat de omzet omhoog gaat dus moet je iets doen aan je kosten. Je wilt je bedrijf redden en de enige mogelijkheid om je bedrijf te redden is dat je de loonkosten omlaag brengt. Collectieve loonverlaging zit er niet vaak in, dus het enige wat je kan doen is nadenken om afscheid te nemen van medewerkers. Hoe moeilijk dat ook is.

Je doet dit om het geheel in leven te laten en in iedergeval een kans te geven. Waar loop je dan tegen aan. Je kan het als bedrijf niet veroorloven om mensen te ontslaan! Je kan het domweg niet betalen!! Want als je afscheid wil nemen van mensen betaal je grofweg 1 maandsalaris per gewerkt jaar. Dus als je afscheid wil nemen van een paar mensen loopt dat al snel in de tonnen aan vergoedingen. En dat terwijl je afscheid wilt nemen omdat je liquiditeitsproblemen (vrij beschikbaar geld) verwacht.

Het enige wat dan overblijft is dat je je bedrijf failliet laat gaan. Iedereen met z'n schulden laat zitten en een doorstart maakt. Frustrerend voor het gezonde deel van het bedrijf, frustrerend voor de leveranciers, de aandelhouders, de ondernemer en een hele dure oplossing voor de overheid trouwens. Waar zijn we dan mee bezig denk ik dan. Mijn voorspelling is dat de afkoopregelingen binnen een jaar op de schop gaan omdat er anders heel erg veel bedrijven failliet zullen gaan en misschien weer een doorstart maken. Hallo den Haag, hoort u mij..we leven in de 21ste eeuw.

de parapluie


Wanneer je ondernemers spreekt over banken of verzekeraars dan hebben ze het vaak over de uitdrukking "je krijgt een parapluie van ze als de zon schijnt, maar als het regent willen ze hem weer terug". En dat is ook vandaag weer waarheid gebleken. Vandaag hoorde ik op de radio dat de overheid voor 1.5 miljard euro garant wil staan voor de wanbetalers in het bedrijfsleven omdat de banken het niet doen. Terwijl bedrijven doorvoor zijn verzekerd!

Ondernemers hebben zich jarenlang verzekerd voor het geval dat ze een faktuur versturen en de klant niet wil of kan betalen. Een wanbetaler dus.

Voor het geval een klant niet in staat is zijn rekening te betalen, kan je je daartegen verzekeren. Zoals tegen alles in dit land, want we maken elkaar lekker bang voor al het onheil dat ons nog te wachten staat. Voor dit onheil betaal je als ondernemer flinke premies en daar hebben de banken al heel veel geld aan verdiend. Dure bankmannen en verzekeringsmannen hebben de wereld gemodeleerd en bedacht hoeveel de premie moest worden. Plus een leuke winstopslag natuurlijk.

Nu zit het even tegen. Er zijn wat meer bedrijven omvallen dan verwacht en wat zien je gebeuren: de banken en verzekeringsmaatschappijen geven massaal niet thuis. "Nee, in deze omstandigheden kunnen we natuurlijk niet uitbetalen, dit zijn uitzonderlijke situaties".

Banken en verzekeringsmaatschappijen hebben een bijzondere status in onze economie. Zonder deze instellingen kan de economie niet draaien. Maar door dit gedrag maken ze zichzelf compleet ongeloofwaardig en onbetrouwbaar. Het is niet voor niets dat ik steeds meer groepen ondernemers hoor praten over een eigen bank. Dat ze nooit meer iets met welke bank of verzeleringsmaatschappij te maken willen hebben.

Zo kan ik ook ondernemen. Als het moeilijk wordt trek je je gewoon terug, want dat mogen we omdat het in de kleine lettertjes staat. Bij hoeveel banken kan ik nou zaken doen, dat is toch geen eerlijke concurrentie. Als ondernemer kan je geen kant op. Ze hebben ondernemers helemaal in de tang.

Ik kan een ding zeggen, het zal misschien niet vandaag gebeuren en ook niet dit jaar. Maar als er een alternatief komt voor de huidige banken en verzekeringsmaatschappijen, dan stapt het gehele MKB direkt over op het alternatief. Premie vragen als het goed gaat, niet over de brug komen als het slecht gaat. Zijn ze nou helemaal gek geworden.

we leven weer in een dorp


Vandaag staat er alweer een artikel over het declaratiegedrag van onze regering. Dit uiteraard in navolging van wat er in Engeland allemaal naar boven is gekomen. Waarom zou het in ons land inderdaad beter zijn? Maar wat zegt dit nu allemaal. Volgens mij hebben we tot deze eeuw kunnen leven met een binnenwereld en een buitenwereld.

De buitenwereld was de maakbare wereld. De te manipuleren wereld, en de wereld die we onze mening konden opleggen. En zo gaan we het doen, je slikt het maar en anders niet. Daar hoort ook bij dat je dan ook precies dat communiceert waarvan je denkt dat de wereld daarop zit te wachten, of beter, wat jij vindt dat de wereld wel of niet mag weten. In deze wereld past PR en marketing natuurlijk perfect. De binnenwereld was de interne wereld waar liefst zo min mogelijk mensen vanaf mochten weten. Dat ging niemand iets aan. Sterker nog, die wereld staat vol van NDA's. Non Disclosure Agreements. Kan ik me wel voorstellen voor innovaties, maar voor de dagelijkse gang van zaken niet echt.

De huidige wereld accepteert steeds minder een binnen en een buitenwereld. De regering merkt dit nu ook weer. Alles komt boven, niets is meer geheim te houden. Je kan nog sterkere regelgeving bedenken om te voorkomen dat informatie naar buiten lekt. Je kan je mensen nog harder straffen als het wel gebeurd. Maar naarmate je daar krampachtiger over doet, zal de omgeving steeds sterker trekken aan de achtergehouden informatie en die wordt daardoor steeds waardevoller. En uiteindelijk is de prijs zo hoog dat iemand bereid is de informatie toch naar buiten te brengen.

De enige oplossing voor dit probleem is door je als mens en organisatie weer integer en authentiek op te stellen. Laat zien wie je bent en ga er vanuit dat uiteindelijk alles wat je doet naar boven zal komen, publiek bekend zal worden. We leven in een andere wereld, we leven in de 21ste eeuw. Eigenlijk leven we weer in een heel klein dorp. Iedereen weet alles van elkaar. Leuk he.

dinsdag 23 juni 2009

blackberry vs windows mobile


De volgende grote automatiseringsgolf is ongetwijfeld dat alles mobiel gaat worden. Dus alles wat we op onze pc-netwerken hebben gaan we mobiliseren, PLUS alles wat een mobiel toestel daaraan heeft toe te voegen zoals camera en GPS. Steeds meer grote organisaties moeten een keuze maken voor hun mobiele platform. Zelf gebruiken we sinds 2002 Blackberry. Eerst de 'bakstenen', waar je altijd om werd uitgelachen. Maar het waren wel toptoestellen omdat ze supersterk waren en je er je mail op kon lezen.

Intussen zijn de Blackberry's veel handzamer geworden, maar vooral ook veel functioneler. Wij voegen daar zelf ook nog eens veel producten en diensten aan toe, waardoor klanten een prachtig extra communictaie- en collaborationplatform kunnen gebruiken. Denk hierbij aan het gebruik van teletekst, Microsoft OCS, data alerter (kan je zien hoeveel data je gebruikt), Blackout (zodat een verloren apparaat zich onder alle omstandigheden zelfstandig wist), CoMo (om informatie uit achterliggende systemen te gebruiken), noem maar op. Alle informatie hierover staat op de productensite van e-office.

Terwijl ik dit blogitem zit in te tikken vertelt Rutger Stekelenburg mij, die tegenover me zit, dat gebleken is dat bij een grote organisatie het beheer van een Blackberry 48 euro per user per maand kosten (inclusief alles) en dat het beheer van een windows mobile toestel aan het dubbelle gedacht moet worden. Niet door ons bedacht maar door de klant zelf! (gaat om duizenden gebruikers). Een andere grote organisatie heeft uitgerekend dat de businesscase al rond is wanneer de gebruikers (meer dan duizend) minimaal 6 minuten tijd per dag winnen.

Ik denk dat ik zelf minimaal een uur per dag win met mijn Blackberry. het mag duidelijk zijn dat ik mij een beetje zorgen maak over de stappen die Microsoft maakt op het gebied van mobile. Het blijft al lang stil en ik zie ook niet veel van dit soort apparaatjes gebruikt worden.
Twee weken geleden was ik in New York en heb tijdens mijn verblijf van drie dagen 3 Windows Mobile apparaatjes gezien. Verder alleen maar Blackberry's en iPhones. Die verdeling was ongeveer 50/50. Microsoft, wat is er aan de hand bij jullie?

Slecht advies Brinkman!


Weer zo'n brilliant bericht op internet: 'Heffing op internetaansluiting om kranten te steunen'. Nu heeft de commissie-brinkman bedacht (in opdracht van Plasterk) dat de internetgebruikers een paar euro per jaar moeten bijdragen om de oude media te helpen om zich voor te bereiden op de nieuwe wereld. Ze moeten van dat geld, circa 20 miljoen, innovatieprojecten starten. Dan denk ik: dit kan toch niet waar zijn. Waarom moet ik een paar euro bijdragen aan organisaties die blijkbaar totaal niet hebben begrepen dat de wereld aan het veranderen is. Terwijl ze boven op het nieuws zitten!!

Het gaat hier om organisaties die alles maar een beetje hebben laten lopen en nu ineens geholpen moeten worden. Als dit inderdaad zo doorgaat dan verwacht ik ook nog een paar euro voor de zielige autoindustrie, een paar euro voor de notarissen waarvan 1 op de 8 in liquiditeitsproblemen zit, de makelaars, de projectontwikkelaars. Dat kan toch niet zo. En als je dat al wilt, doe het dan van het belastinggeld wat er toch al beschikbaar is en ga niet met heffingen werken.

Als ik echte achtergrondinformatie wil hebben (want daar moet je voor betalen volgens Brinkman ), ben ik daar natuurlijk bereid voor om dat te betalen. Maar dat bepaal ik dan wel zelf! Ik heb mij bijvoorbeeld geabonneerd op het FD-online. Kost je 99 euro en dan kan je een half jaar alle artikelen lezen van het FD. Dat vind ik eerlijk omdat ik dan een keuze heb. Het gaat me niet om die twee euro, het gaat me om de arrogantie van de commissie. Zo van: ach, wat is nou 20 miljoen. Dan heffen we dat toch gewoon bij de internetgebruikers, dat zijn immers de boosdoeners. Slecht advies Brinkman!!

de kracht van de massa


In de 19de eeuw hadden we koningen die de baas waren over ons land. In de 20ste eeuw kreeg het volk de macht via een gekozen regering. Ik denk dat de 21ste eeuw de mensen op straat de macht naar zich toe gaan trekken. Kijk maar eens wat er gebeurt op Twitter. Iedereen die tegen de gebeurtenissen is die zich afspelen in Iran, kleurt zijn twitteromgeving groen! Het gaat nu al om tienduizenden mensen die hieraan meedoen.

Als je hier even over nadenkt, kan je je ook voorstellen dat mensen op dezelfde manier, massaal afstand kunnen, nemen van een merk, of een produkt. Zo van "laten we nou de komende maand eens geen benzine tanken bij Shell, of geen spullen van Unilever kopen, of geen legbatterij-kippen". Daar kan je als bedrijf toch last van krijgen. Ook dit geeft weer aan dat bedrijven niet meer ten koste van anderen zich kunnen verrijken, maar alleen door voor hun omgeving 'te zorgen', kunnen groeien. Doe je dat niet, dan wordt je afgestraft!

Nu lopen mensen nog met gekleurde armbandjes rond, maar straks heb je in je blog een profiel staan waar je voor en waar je tegen bent. Daarmee wordt het gedrag van anderen weer beinvloed waardoor je voor organisaties onverwachte bewegingen krijgt in de markt. De mensen op straat gaan zich organiseren!

Het grote nadeel van deze groepsbewegingen is dat je altijd een beetje in het midden blijft hangen. Dat er geen visie zal ontstaan omdat dat niet mogelijk is wanneer je met 1 miljoen mensen iets voor elkaar wilt krijgen. Met 100 is het al moeilijk kan ik je vertellen. Daarom denk ik dat er altijd behoefte zal blijven aan mensen die richting geven. En daar kunnen mensen het vervolgens mee eens zijn of niet natuurlijk en zich wel of niet aansluiten.

In iedergeval zie ik wel de macht verschuiven van koningschap, naar de regering naar de mensen op straat. Blijkbaar is dat een natuurlijk proces en past bij deze tijd.
Dan komt natuurlijk de volgende vraag direkt naar boven: wat gaan Lex en Maxima straks dan doen:-).

maandag 22 juni 2009

thuiskopieheffing


In dit artikel op NU.NL staat beschreven dat een groep van 3500 muzikanten zich hard maakt voor een thuiskopieheffing op MP3-spelers en DVD-harddiskrecorders. Idee is dat ze nu zo'n 25 miljoen euro per jaar mislopen. Komt neer op zo'n dikke 7000 euro per muzikant per jaar. Best wel geld denk ik dan. Maar is dit wel de juiste manier? Ik denk dat het aardig in de buurt komt, maar het is niet de oplossing. In iedergeval vind ik, het alternatief, organisaties als Buma/stemra zeker niet meer van deze tijd.

Op hun website geven ze aan waar ze voor staan:

"Er zijn mensen die muziek maken terwijl je nooit een geluid van ze zult horen: muziekauteurs. Zij zijn degenen die aan de wieg staan van het succes van de artiesten die hun werk uitvoeren. De muziek waarvan wij genieten is hun geestelijk eigendom. Net als anderen hebben zij recht op een vergoeding wanneer hun werk wordt gespeeld, gezongen of vastgelegd. Buma/Stemra zorgt daarvoor."

Ik denk dat we nu in een tijd leven dat er geen behoefte meer is aan een centraal gestuurde organisatie als Buma/stemra die voor artiesten zorgt. Zo'n organisatie kost geld, veel geld en krijgt te veel macht. En dat geld, wat zo'n organisatie toch kost, gaat niet naar de artiest! Buma/stemra heeft de macht in handen om geld te innen van de consument en het bedrijfsleven. Die kracht had de artiest niet, maar binnenkort wel.

We leven in een wereld van 'webservices'. Diensten die je kunt aanroepen en dan krijg je uit het 'web' antwoord. Alles is steeds meer met elkaar verbonden. MP3-spelers zitten in iphones en andere mobile apparaten en daarnaast zijn er steeds meer 'devices' die een koppeling hebben met internet. Dat geldt ook voor DVD-harddiskspelers. Dus wat zal de ontwikkeling worden?

Ik denk dat je over 5 jaar zoveel mag downloaden als je wilt, maar op het moment dat je het gaat afspelen er heel even contact wordt gezocht met een 'webservice', waar je automatisch een paar centen naar overmaakt. Die paar centen gaan direkt richting de muzikant. Alleen nog maar een server nodig, geen dure organisatie en je betaalt alleen wanneer je gebruikt. Dat is wat mensen begrijpen en wat ze willen. Het zou me niets verbazen als Apple of Google dit gaan oppakken.

Op voorhand een heffing betalen, zoals het idee van de "thuiskopieheffing", op een apparaat waarvan je nog maar moet zien of je hem wel gebruikt (hoeveel ongebruikte apparaten heeft u wel niet in huis) is niet iets van deze tijd. Een dure Buma/stemra-organisatie is ook niet meer van deze tijd. Gewoon betalen voor gebruik. Helaas komt deze ontwikkeling iets te laat voor deze mevrouw uit Washington, die een boete krijgt van 1.4 miljoen euro voor het downloaden van muziek. En misschien luistert ze er niet eens naar!?!

madonna


Nou ben ik niet een hele grote fan van Madonna, maar ik heb wel veel respect voor haar. We hebben ongeveer dezelfde leeftijd, niet genoeg misschien om daarvoor respect op te bouwen, maar ze doet namelijk iets heel bijzonders waar ik wel respect voor heb.

Zij is in staat gebleken om zichzelf om de paar jaar opnieuw uit te vinden. Van poppy, naar sexy, naar classy. Ze durft, om de paar jaar, van genres te wisselen. Dat is natuurlijk best gewaagd, omdat je vooraf niet weet of je huidige publiek hierin zal meegaan. Maar ze doet het gewoon.

Eigenlijk moeten we allemaal een voorbeeld nemen aan Madonna. We moeten onszelf opnieuw durven uitvinden. Het zou zomaar kunnen zijn dat we ons vasthouden aan oude ideeen, aan oude beelden, aan een oud publiek. Op basis van die informatie, en je eigen karakter natuurlijk, ben je iemand geworden. Maar past die persoon nog wel in deze snel veranderende wereld? Ik denk dat het goed is om zo nu en dan even afstand te nemen en jezelf kritisch onder de loep te nemen. Er zijn ongetwijfeld een paar aannames (dogma's) die je dagelijks gebruikt, die nu niet meer valide zijn. Echt. Wat een volgende lastige stap is, is dat je met je ego te maken krijgt. Daarover later meer in een ander blogitem.

Door jezelf opnieuw uit te vinden, vind je ook je bedrijf weer opnieuw uit. Je ziet weer nieuwe kansen, oude problemen vallen weg. Probeer het eens, gewoon wanneer je in de auto opweg naar huis rijdt. Stel je de vraag: "welke problemen kan ik ineens oplossen, wanneer ik een paar dogma's loslaat". Veel plezier, en dank aan Madonna.

cijfers zorgen voor bureaucratie


Als ondernemer heb ik toch vaak veel problemen met de overheid. Alle regelingen die je over je heen uitgestort krijgt, waar je aan moet voldoen. En dan ook vaak de manier waarop je wordt benaderd. De overheid vertelt je wat goed is en wat niet kan, zij bepalen de snelheid. Het gaat mij in iedergeval vreselijk irriteren en ik merk aan mijzelf dat ik moet oppassen om niet boos te worden.

Zou het niet zo moeten zijn dat de overheid faciliterend is aan de samenleving. We hebben samen afgesproken over hoe onze samenleving eruit ziet en de overheid moet daar de faciliteiten voor opzetten. De energie van de maatschappij zit niet in de overheid, maar juist in het bedrijfsleven. Het bedrijfsleven zorgt voor de beweging, de vooruitgang, de omzet. De overheid moet dit alleen maar volgens afspraken faciliteren. Dat betekent dus niet dat je bureacratie wilt zien, dat je service, flexibiliteit, snelheid en creativiteit mag verwachten. Alles wat de overheid niet doet. Dit is kan toch niet waar zijn.

Maar het gedrag van de overheid is dichter bij dan je denkt. Kijk eens naar je eigen afdeling administratie. In hoeverre bepaalt je eigen administratie hoe er wordt gewerkt in je eigen bedrijf. Hoeveel formuliertjes en spreadsheets zijn er bedacht. Hoeveel procedures. Hoe flexibel is je administratie als je het anders wilt. Hoe staat het met het faciliterend vermogen van je afdeling administratie. Voelen ze zich ook als een faciliterend orgaan? Of denken ze dat ze eigenlijk wel bepalen wat er wel en niet gebeurt binnen het bedrijf. Zijn ze dus erg machtig binnen je bedrijf.

Het gaat hier om de macht van de cijfers, de macht van een spreadsheet. Cijfers zijn duidelijk en helder. Maar cijfers zijn maar een klein deel van de waarheid. Het gaat vaak om relaties, gevoel, energie, focus, etc...alleen zijn die zaken niet of moeilijk in cijfers uit te drukken. Dus omdat dat niet kan, bestaat het ook niet voor de controlerende manager. En daarmee geef je macht aan de afdeling administratie: de toeleverancier van de cijfers. En zo werkt het ook bij de overheid. Zij hebben de cijfers en de wetgever aan hun zijde. Blijkbaar geeft dat het recht om arrogant te zijn, bureaucratisch en het spel te bepalen.

Veel bedrijven zullen in de komende jaren hun administratie volledig uitbesteden aan computersystemen, of externe bureau's. Eigenlijk moeten we dat ook doen met het grootste deel van de overheid. Laten we snel beginnen, ik kan niet wachten.

zaterdag 20 juni 2009

Crowdeye


Heb ik gisteren even mee zitten spelen. Het is een micro search engine voor Twitter. Is al veel over geroepen dus ik dacht 'zal wel meevallen'. Ziet er veelbelovend uit moet ik zeggen. Je kan lekker snel verbanden leggen. Kan mij voorstellen dat ik het ga gebruiken. Kijk maar eens op Crowdeye.

Ben benieuwd naar jullie reakties. Ook mooi te gebruiken binnen organisaties lijkt me.

vrijdag 19 juni 2009

pluk de peer mentaliteit


Jaren geleden was ik een keer met partners van IBM op reis. We zaten in New Orleans en we hadden daar onze gesprekjes, drankjes, presentaties en busreisjes. Op een gegeven moment zat ik naast een iemand (ben zijn naam vergeten) en toen ging het gesprek over de relatie tussen cultuur en plaats op de aarde.

Op een gegeven moment kwamen we op de volgende stelling: "Mensen rond de evenaar maken zich geen zorgen over de dag van morgen. Ze zien wel. Maken geen plannen en lijken van moment tot moment te leven. Mensen uit het noorden (het koudere deel) van de wereld, plannen en regelen alles voor later". Hoe kan dat nou toch?

Op een gegeven moment ging het gesprek over mensen en eten. Mensen en overleven. Als er altijd eten aan de bomen hangt, het hele jaar door..waarom zou je je dan nog zorgen maken over morgen. Als je daarintegen maar een paar maanden per jaar eten aan de bomen hebt hangen, en een paar maanden per jaar een koude winter hebt, dan moet je iets regelen!

Dus mensen uit koude gebieden moeten iets regelen om de winter door te komen. Klinkt logisch toch. Ik denk dat wij noorderlingen daar een beetje in zijn doorgeschoten. We willen niet alleen de winter geregeld hebben, maar ons hele leven! Alles staat in het teken van het vastzetten voor later. Je huis, je baan, je gezondheid, je rechten, je gezin, je geluk.

Daardoor krijgen we dus heel veel regeltjes. omdat als iets tegenvalt we wel willen dat het rechtgezet wordt. Dat kost een hoop geld! Hoe denk je nou alles te kunnen regelen in een wereld die op zijn kop staat. Dat kan dus niet. Maar we zijn wel allemaal druk bezig met het regelen voor later. En daarom willen we ook hoge winsten op de beurs. Want we hebben nu geld nodig voor later. En daarmee trek je uiteindelijk de economie mee omver.

En oh ja, we vergeten dan ook nog om vandaag eens lekker onder een boom te liggen en zo nu en dan eens een peer uit de boom te plukken. We zijn met elkaar niet goed bezig volgens mij. Ik denk dat het ook hier om de balans gaat. Dat het gaat het om de combinatie van onder de boom liggen en wat regelen voor later. Niet jezelf afhankelijk maken van een overheid maar vertrouwen hebben in jezelf en je omgeving.

Wat heb je nou nodig om een beetje blij te zijn, toch? Bezit helpt in iedergeval niet.

as above, so below. as below, so above


Jaren geleden heb ik een keer een boekje gekregen van George Parker. George heeft ons in die tijd regelmatig geholpen met creativiteit en het opbouwen en verzorgen van presentaties. Op een gegeven moment kreeg ik het boekje 'the Kyballion' van hem. Het was een dun boekje, geschreven in het engels en in het kort zou je kunnen zeggen dat het een introductie in de Hermetica is.

Nou heb ik niks met Hermetica of religies, maar iets in mij wilde dat boekje wel lezen. (ik ben geen natural lezer). Hermetica is trouwens geen godsdienst, maar meer een manier van kijken naar het leven.

Maar goed, ik begon aan het boekje en viel van de ene verbazing in de andere. Het boekje is een soort samenvatting van de hermetica (zo heb ik het ervaren in iedergeval). De Hermetica is een bundel aan kennis en inzichten die mensen 2000 jaar geleden hebben bedacht en opgeschreven. Vooral de grieken en egyptenaren hebben hier hard aan gewerkt. Opzich nog niet heel spannend, totdat mij in het boekje werd uitgelegd dat je het leven kan uitleggen aan de hand van 10 principals.

Ik viel van mijn stoel. 2000 jaar geleden hebben mensen dit bedacht!! Wat hebben we in de tussentijd gedaan? Dit is brilliant! Ik heb het boekje drie keer moeten lezen voordat ik het een beetje begreep, want het zet je wereld een beetje op z'n kop. Maar ik moet zeggen dat ik er heel veel van heb geleerd.

Een van de principals staat ook op de muur achter mijn bureau. "as above, so below. as below, so above". Wat het betekent is dat als je het kleine bestudeert, je het grote geheel kunt begrijpen. Dus wat ze vroeger deden is het zand van de woestijn bestuderen, waardoor ze het heelal konden begrijpen. En dat hebben ze ook wel laten zien.
Iets praktischer: wanneer je voor het eerst bij een bedrijf binnenkomt, heb je direkt een gevoel over dat bedrijf. Vaak klopt dat gevoel met het werkelijke karakter van het bedrijf, nadat je werkelijk zaken doet met dat bedrijf.

Andersom werkt het ook. Door je eigen gedrag te veranderen, en zeker als steeds meer mensen dat gaan doen, dan zul je het gedrag van het grote geheel veranderen. En dat voelt wel erg krachtig. Je kan dus zelf het verschil maken. Maar je moet er wel in geloven natuurlijk.

Eigenlijk doen we dat binnen e-office nu ook. e-office heeft een visie en wil groeien. Maar we kunnen natuurlijk alleen maar groeien, wanneer onze mensen groeien, anders blaas je de organisatie op. Dus ook hier: 'zo boven, zo onder. zo onder, zo boven'.

WAARSCHUWING
Ik heb het boekje aan een aantal mensen gegeven, maar het blijkt voor velen toch wel zware kost. Vandaar dat het waarschijnlijk Hermetica heet, gesloten. Mocht je denken, nou ik ga ervoor dan kan je onderandere hier het boekje bestellen: Kyballion

met dank aan de crisis


De huidige tijd lijkt alles wel op kommer en kwel. Maar ik ben ervan overtuigd dat de crisis ook veel goeds brengt. Juist schaarste zorgt voor een situatie waar je niet anders meer kan dan lang uitgestelde beslissingen nemen. Je zult wel moeten, want anders loopt het zeker niet goed met je af. Dat geldt op persoonlijk vlak maar ook voor organisaties. Wanneer er veel geld aanwezig is, kan je het zo regelen dat je moeilijke situaties afkoopt. Niet echt een beslissing neemt, omdat je mensen niet wilt kwetsen. En door de overvloed aan middelen, lijkt het alsof je er nog meewegkomt ook. Maar niets is natuurlijk minder waar. Uiteindelijk hou je een zieke omgeving of organisatie over. Deze crisis zorgt ervoor dat we weer beslissingen durven te nemen, en daardoor ons weer met de juiste dingen bezighouden.

Gisteravond zaten we met een groep partners/concurrenten bij elkaar om samen met de leverancier te praten over de markt. In het begin van de avond waren er twee partijen die niet of nauwelijks gecoordineerd de markt bewerkten. De partij was de leverancier en en de ander partij de groep partners.

Door de huidige marktomstandigheden werd het voor iedereen heel snel duidelijk dat er maar een manier was om hier uit te komen: intensief samenwerken. Er zijn plannen gemaakt, de sfeer sloeg positief om, er ontstond een gevoel van 'we gaan dit met elkaar doen!'.
Binnen twee uur hebben we een samenwerkingsvorm gevonden waar al jaren over is gesproken, maar nooit kon worden uitgevoerd omdat we elkaar niet nodig hadden.

Nu is het dus wel gelukt. Met dank aan de crisis!

donderdag 18 juni 2009

wereld 2.0


Vorige week sprak ik met Willemijn Vader van Whizpr. Whizpr is al sinds jaar en dag ons PR-bureau. En we zijn er ook nog eens heel blij mee. Tijdens onze lunch hebben we uitgebreid gesproken over PR2.0. Wat is het nou eigenlijk? Hoe ga je daar mee om? Hoe organiseer je dat?

Wat ik heb overgehouden uit ons gesprek is dat er heel rap een verschuiving aan het plaatsvinden is van printed media naar internet. En dan hebben we het op internet ook niet meer over banners, maar aktief bezig zijn als bedrijf.

Doe mee aan discussies, heb een mening, laat je zien, ga de interaktie aan. Het feit dat ik sinds vorige week een blog heb is dan ook geen toeval.

Wat dit voor mij betekent is dat ik een compleet andere dagindeling heb. Ik denk dat ik deze blog ga gebruiken om niet alleen iedere willekeurige lezer te vertellen hoe ik over dingen denk, maar ook onze eigen medewerkers. Misschien is dit wel een laagdrempelige vorm om onze eigen medewerkers veel meer achtergrond te geven over waar ik heen wil, hoe ik e-office zie en de wereld. Een nieuw communicatiemiddel dus voor medewerkers en publiek. Transparanter kan het niet.

Tegelijkertijd denk ik dan, hoe moeten we dit allemaal organiseren binnen e-office. Als iedereen twittert, blogt, axed... hoe zorg ik er dan voor dat de berichten consistent zijn die naar buiten gaan? En toen werd het even stil. ....... Een consistent beeld naar buiten brengen.

Als je daarover nadenkt gedraag je je bijna als een Berlusconi: je manipuleert de berichtgeving. Je houdt de vuile was binnen en laat alleen dat zien waarvan je denkt dat de wereld daar op zit te wachten. Maar de wereld is niet gek meer. De wereld gelooft mooie verhalen niet meer. De wereld voelt haarfijn aan of iets echt is.

We hebben een nieuwe wereld: welkom in de wereld 2.0

Google en beveiliging


In dit artikel op nu.nl staat te lezen dat 38 kopstukken een brief hebben gedicht aan de CEO van Google, Eric Schmidt. In de brief staat te lezen dat de mening van de 38 kopstukken is dat Google standaard alle mail en documenten moet versleutelen. Het zou anders kunnen gebeuren dat boeven gegevens kunnen vangen en onheus gebruiken.

Nou heb ik eens een beetje rondgevraagd, maar het blijkt zo te zijn dat je als gebruiker in principe alle encrypty (versleuteling) gewoon zelf aan kunt zetten. Op alle gebieden. Dus eigenlijk heeft Google alles in place om het te doen. Maar ze doen het niet standaard. Dat is natuurlijk interessant. Waarom zet Google deze funktionaliteit niet standaard aan?

Heeft iemand een idee?

CanTouch, de surface uit Nederland


Misschien heb je wel eens van 'de surface' van Microsoft gehoord. Het is een multitouch tafel zoals dat in die kringen heet. Het betekent dat je met vele vingers tegelijkertijd (64 dacht ik) objecten kan verschuiven op een beeldscherm. Als je dit beeldscherm neerlegt heb je een tafel en beter gezegd een multitouch tafel. Hier zie je een demo. Allemaal prachtig spul en ik ben ervan overtuigd dat we deze tafels in de toekomst overal gaan tegenkomen.

Vorig jaar kwam ik via een zakenpartner Jasper Smink in contact met de mannen van CanTouch. Jonge jongens met een missie. Ze hebben namelijk zelf een multitouchtafel gemaakt. Maar wel een tafel die veel groter is dan die van Microsoft, je kan er lekker aan werken. Dit in tegenstelling tot de tafel van Microsoft. En wat nog veel belangrijker is: hij is leverbaar!
Hun bedrijf heet CanTouch en is in Amsterdam gevestigd.

Vorig jaar hebben wij zo'n tafel gekocht met als idee om er achter te komen wat de mogelijkheden zijn voor onze klanten. Kan je bijvoorbeeld het samenwerken stimuleren door dit soort tafels in te zetten? Onze ontwikkelaars zullen ermee aan de slag gaan, maar daarvoor moest eerst een SDK gemaakt worden. SDK is een soort sleutel om de software van de tafel te kunnen aanpassen. Die is er nu. Ik ben benieuwd welke nieuwe toepassingen er gaan komen.

Maar ik wil iedereen erop attend maken dat het zeer interessant is om een bezoek te brengen aan CanTouch en hun tafels. Echt een ervaring op zich. Je zult zeer geinspireerd weer naar buiten lopen. Wie Amsterdam te ver vindt, kan uiteraard ook bij ons komen kijken.

een vis begint altijd te rotten bij de kop


Wat mij altijd heeft verbaasd is dat een leider van een grote organisatie, soms met meer dan 100.000 medewerkers zo duidelijk zijn stempel op een bedrijf kan leggen. Dit heb je , om een beetje dicht bij huis te blijven, bij Ahold gezien met van der Hoeven, ABNAMRO met Groenink. Eigenlijk allemaal ego's die vanaf een gegeven moment geen tegenspraak meer dulden en denken dat de wereld maakbaar is. Maakbaar volgens hun eigen plan. En ineens brengt diezelfde leider, na een aantal succesvolle jaren het bedrijf richting de afgrond. Dat is toch een bijzonder fenomeen.

Nu weer zo'n voorbeeld bij Porsche. Wendelin Wiedeking (european manager of the year 2008) is de grote man. Was hij ook echt, want hij heeft het bedrijf van de ondergang (begin 90) gered en in korte tijd super succesvol gemaakt. En ineens gaat het mis lijkt het. Ze kopen 51% van de aandelen van Volkswagen!!. Alleen blijken ze het niet te kunnen betalen en raken ze heel snel in de financiele problemen. Een schuld van 9 miljard euro!! Waarschijnlijk springt nu het super rijke oliestaatje Qatar bij om het gat te dichten in ruil voor 25% van de aandelen. (artikel)

Ik denk dan, waar was de rest van de organisatie toen deze beslissingen werden genomen, wat was de rol van de raad van toezicht, heeft Porsche dan alle signalen uit de samenleving in de wind geslagen? Wat ik maar wil zeggen: je kan je organisatie natuurlijk helemaal inrichten volgens de regels van 'het nieuwe werken'. Maar als de top zijn eigen koers vaart en alle sterk veranderende marktsignalen negeert, dan is een bedrijf gedoemd ten onder te gaan.
Eelo Gitz, een oude vriend van mij, zegt altijd: "Een vis begint altijd te rotten bij de kop". Ik denk dat hij daar heel erg gelijk in heeft.

Ik hoop trouwens wel dat Porsche het gaan redden.

woensdag 17 juni 2009

Het nieuwe werken: waarom eigenlijk ook alweer?


Vaak kom ik tijdens mijn presentaties voor directeuren of leden van de raad van Bestuur van grotere organisaties een houding tegen van 'waarom zouden we dit willen'. Niet een gemakkelijk begin van een presentatie, maar wel een leuke opdracht om die mensen het licht te laten zien. Wat achter deze houding zit is natuurlijk ook iets van'doen we het dan niet goed ofzo'. We maken toch onze marges, de aandeelhouders zijn toch blij.

Eigenlijk is het heel simpel. Een organisatie zou een afspiegeling moeten zijn van de samenleving. Wat bedoel ik daarmee: als de markt een snelheid heeft van 110 km/uur en jij staat stil, dan wordt het best moeilijk om te laten zien wat je kan en om de markt te bedienen.

Op dit moment is het zo dat de samenleving zich veel sneller aan het ontwikkelen is dan organisaties. Kijk maar eens naar het gebruik van Twitter. De Amerikaans overheid heeft zelfs aan Twitter gevraagd om het onderhoud van Twitter uit te stellen vanwege de gespannen situatie in Iran. De bevolking heeft Twitter nodig om zich te organiseren.

Geconcludeerd kan worden dat de samenleving zich in een rap tempo aan het informeren, groeperen en coordineren is. Veel sneller dan menig bedrijf. Waarom doen bedrijven dat niet? a) omdat ze het niet zien, b) omdat ze het niet kunnen regelen door alle interne en externe regels.

Met andere woorden, als je niet dezelfde snelheid kunt maken als je omgeving zal je snel in de achterhoede zitten en uiteindelijk afhaken. Daarom alleen al zal je aan de slag moeten met 'het nieuwe werken'.

Google wave vs Microsoft Bing


Het lijkt erop dat Google haar persbericht over WAVE zo heeft getimed dat de introductie van BING aan de aandacht van het publiek is voorbij gegaan. Op deze blog zie je nog wat meer informatie over de WAVE en het spel naar Microsoft.

Ik moet zeggen dat ik een mini-onderzoekje heb gedaan bij mensen in mijn buurt over het gebruik van BING. Maar niemand gebruikt het! Mensen die direct verbonden zijn aan Microsoft roepen wel dat ze het gaan gebruiken, maar tot zover zijn 'vergeten'.

WAVE daarintegen is bij veel mensen wel bekend, en velen hebben de filmpjes op Youtube al bekeken. Ik moet zeggen dat ik zelf ook niet kan wachten om het te gaan gebruiken. Lijkt me heel handig om je aanwezigheid in een netwerk te 'managen'.

moderne mens moet kunnen switchen

Een moderne samenleving vraagt om moderne organisaties en dus ook om moderne medewerkers. Wat zijn dat dan? De samenleving is steeds complexer en vraagt om voorspelbare, goede producten en diensten. Daarnaast wil de samenleving ook precies die producten en diensten die passen bij zijn situaties. Dat betekent dus weer maatwerk. In iedergeval gaat het om een combinatie van standaardwerk en maatwerk.

Standaardwerk kunnen we regelen in processen. Maatwerk in laten we het noemen een atelier. Daar worden unieke oplossingen gemaakt of bedacht. Eigenlijk heb je in ieder bedrijf te maken met deze twee werelden. Maar het gewenste gedrag is in de twee werelden compleet verschillend. Wat zo lastig is, is dat je in bepaalde situaties moet managen (proces) en in andere situaties inspireren (maatwerk).


(balkje = processen | wolkje = unieke situatie)

Moderne medewerkers moeten dus ook begrijpen dat ze, wanneer ze tijdelijk onderdeel zijn van een proces, ze worden gemanaged. De reden is dat het proces in dat geval leidend is en er geen behoefte is aan creativiteit. Het volgende moment is de medewerker bezig om samen met anderen een uniek probleem op te lossen. Op dat moment is managen uit den boze omdat het zorgt voor veel frustraties en het vrije denken in de weg staan. Je switched dan naar inspireren en faciliteren.

Wat ik hiermee wil aangeven is dat je als medewerker, maar ook als leider de twee werelden goed moet begrijpen en kunnen herkennen. Dat is niet iets wat je op een namiddag even kan leren.

Het kan raar lopen


Er is een woord waar we vroeger helemaal opgewonden van raakten als we het iemand hoorden zeggen. Als we dat woord nu horen wanneer we maandagmorgen het kantoor binnenlopen, dan krimpen we ineen. Het woord is: 'verrassing'.

Vroeger vonden we het geweldig wanneer er allemaal nieuwe dingen om ons heen gebeurden. Situaties die ons plannetje van de dag volledig op de kop zette. Iemand die ineens met een skippybal binnenkwam, of riep 'we gaan naar het strand', of 'we gaan een vlieger bouwen'. Dat vonden we prachtig. En kijk nu eens hoe we reageren in een organisatie wanneer we worden geconfronteerd met een verrassing.

Er is direkt een vorm van paniek, mensen rennen rond, de mails vliegen je om de oren, paniekmeeting, hoe kunnen we de risico's inschatten, hoe managen we ze weg, hoe krijgen we de nieuwe situatie weer in het proces, kunnen we het negeren. Alle pret die een verrassing ons vroeger gaf is omgeslagen naar angst. Dat is wel raar eigenlijk.

Als je daarover nadenkt dan kan je zeggen dat we blijkbaar een mentaal model hebben bedacht van hoe onze wereld eruit moet zien, en alles wat daar niet aan voldoet is een bedreiging. Dat is pas een angstige gedachte!

Kijk eens om je heen: de wereld is een grote verrassing. Daar moeten organisaties op kunnen inspelen. Hoe denk je dat te doen als je daar niet op bent georganiseerd.

21ste eeuw organisaties moeten zich juist richten op het kunnen omgaan met constant veranderende omstandigheden. (work21) .Het standaardwerk kunnen we nu wel. Het gaat om de unieke situatie, de unieke kansen. Hoe spot je ze en hoe ga je er als organisatie mee om. Doe je dat niet? Dan is het snel afgelopen met je.

dinsdag 16 juni 2009

veel nieuwe initiatieven


Ik krijg via een collega te horen dat er een nieuw initiatief is op het gebied van het nieuwe werken. Er is een website met de titel 'Vernieuwing in Werk". Het is een groep enthousiaste mensen die het nieuwe werken een warm hart toedraagt. Prima initiatief! De website kent nog wat testteksten, maar het begin is er. Bas Krikke van e-office maakt ook deel uit van deze community. Ik zal de site in de komende tijd volgen.

Ook Microsoft is bezig om te faciliteren dat er een groep partners zich gaat organiseren rondom het nieuwe werken. Binnenkort zal daar meer informatie over beschikbaar zijn. Op Linkedin is er uiteraard de discussiegroep over het nieuwe werken.

Er is dus een soort race gaande wie de belangrijkste plek gaat worden waar specialisten elkaar zullen ontmoeten op het gebied van het nieuwe werken. Ben benieuwd wie de winnaar gaat worden.

het nieuwe werken


De term 'het nieuwe werken' is een paar jaar geleden geclaimed door Microsoft. Handig gedaan, iedereen heeft het er over. Ik heb dan ook veel respect voor Theo Rinsema en zijn team hoe zij dit in de markt hebben gezet. Maar de vraag is natuurlijk: "is het wel nieuw werken", of waren we even kwijt wat werken ook al weer was.

Het is mijn overtuiging dat het nieuwe werken niets anders is dan dat je alles wat je in processen kunt stoppen dat vooral doet en dat je tijd vrij maakt om je met elkaar te storten op unieke situaties die niet met het proces opgelost kunnen worden. En het oplossen van unieke situaties doe je op een niet-industriele wijze. Ofwel, met vertrouwen, samenwerken, overal, altijd, met elkaar.

Je zou kunnen zeggen zoals we vroeger, voor de industriele revolutie, samenwerkten. We zijn het alleen een beetje kwijtgeraakt door de grote fabrieken en kantoren die we vanaf 1880 zijn gaan bouwen. We zijn gaan denken dat dat werken was. Maar dat was meer 'onderdeel zijn van een proces'. Nu gaan we langzaamaan weer terug naar waar mensen goed in zijn: unieke problemen oplossen. De rest laten we door machines (processen) oplossen.

Microsoft noemt het "het nieuwe werken", wij noemen het work21. e-office is sinds 1991 bezig met naar het nu blijkt "het nieuwe werken". Het is een prachtige zoektocht waar we een balans zoeken tussen processen en creativiteit, tussen managen en faciliteren, taken en uitdagingen, sturen en inspireren. Maar ook gebruik maken van de nieuwste samenwerkings- en communicatietechnologieen, wij noemen het HumanSoftware.

Op linkedin wordt veel gesproken over het nieuwe werken, maar wie heeft het nou echt gedaan, echt meegemaakt. Ik zie veel consultants, maar erg weinig ervaring. Is dit erg?
Ja, .... omdat klanten te maken kunnen krijgen met consultants die lijken te begrijpen waar het om gaat maar geen idee hebben waar te beginnen.

Microsoft heeft er zelf voor gekozen om niet die organisatie-consultant te zijn. Ze blijven zich richten op de technologie. Verstandig lijkt me. De consultancy kan ingevuld worden door partners. Ik wacht op de eerste grote organisatie adviesbureau's die dit nieuwe gebied oppakken. Lijkt me moeilijk voor die grote jongens omdat zij vaak gebruik maken van verouderde technologie en daardoor geen ervaring hebben in de laatste mogelijkheden van het nieuwe werken. Punt is dat ze hun naam mee hebben en veel grote organisaties altijd opzoek gaan naar 'zekerheid'. Zekerheid uit angst voor fouten. Precies wat je niet nodig hebt in het nieuwe werken.

Tot het moment dat de grote jongens op de markt komen zullen we het moeten stellen met een aantal kleine specialisten en veel "would be's". En dat is best gevaarlijk voor het imago van het nieuwe werken. Maar dat het er gaat komen, staat als een paal boven water.