vrijdag 31 juli 2009

over kennis en creativiteit


Soms vergeet je bepaalde inzichten. Maar vandaag was ik een boekje aan het lezen over 'omdenken'. Hoe kan je anders naar problemen kijken. Een probleem bestaat eigenlijk uit twee onderdelen: de feitelijke situatie en het beeld dat in je hoofd zit. Als de feitelijke situatie niet overeenkomt met het beeld in je hoofd is het een probleem. En wat doe je daar dan mee.

Wat interessant is dat we allemaal al beelden in ons hoofd hebben hoe de wereld eruit moet zien. Of eigenlijk beter: hoe onze wereld eruit moet zien. Als de werkelijkheid dan anders lijkt te zijn hebben we stress. Dan heb ik het nog niet eens over wat we werkelijk waarnemen. Want die waarneming kan zomaar heel erg verwrongen zijn. Maar goed, het boekje ging dus over het veranderen van het beeld in je hoofd. Even heel extreem, wanneer je geen beelden hebt hou je alleen de waarneming over. En dan heb je geen probleem.

Hoe kan je nou je beeld veranderen. Dat is weer een blogje waard dus daar ga ik nu even niet op in. Het lezen van de Bono kan daarbij trouwens ook helpen. Wat wij doen is werken met patronen. "Oh, het is zo'n probleem", daar hoort dan deze oplossing bij. Of daar hoort dit beeld bij. Beetje de zelfgenoegzaamheid van de managers uit mijn vorige blog. Lekker kort door de bocht reageren zonder er echt over na te denken.

Wat mij al twintig jaar geleden is opgevallen, maar ik was het even vergeten, is dat het vaak voorkomt dat mensen met heel veel feitenkennis niet meer creatief kunnen zijn. Zij hebben de last van kennis. Die kennis moet kloppen met het beeld in het hoofd van die mensen. En dat beeld kan niet meer groeien omdat het consistent moet blijven met de opgeslagen kennis. Juist mensen zonder veel feitenkennis kunnen heel makkelijk wisselen van beelden. Omdat het niet is verankerd met kennis.

Ben ik blij dat ik niet veel kan onthouden.

donderdag 30 juli 2009

het verschil tussen managers en leiders


In een boek van John Kotter over veranderen staat dat veranderingen vaak door managers worden tegengehouden. Managers vinden zichzelf de helden van de organisatie, terwijl ze dat vaak niet zijn. Juist door de zelfgenoegzaamheid van veel managers zijn veel veranderingen gedoemd te mislukken. Zo van: jaja ik luister maar doe toch wat ik zelf wil.

Wat hij heeft ontdekt dat succesvol veranderen alles heeft te maken met leiderschap. En dat hoeft niet alleen de man aan de top te zijn. Maar een organisatie heeft veel meer leiders, op veel plekken in je organisatie. Deze leiders hoeven niet vanzelfsprekend de managers te zijn die een unit leiden, of beter gezegd: managen. Wat natuurlijk een lastig dilemma kan zijn is dat natuurlijke leiders wel onder het regime kunnen vallen van managers. En die willen natuurlijk niet dat die natuurlijk leider succesvol gaat worden.

Wanneer het het hebben over het transformeren naar een work21-situatie (HNW), dan moeten we oppassen met wie we te maken hebben. Wie de veranderingen moeten dragen. Het zou zomaar kunnen zijn dat de formele leiders van een organisatie (de topmanagers) geen enkele behoefte hebben om te veranderen. Omdat iedere verandering een risico is voor de manager en hun eigen toekomst op losse schroeven kan zetten. De vraag is nu, waar zitten de echte leiders in een organisatie en hoe gaan we die effectief faciliteren.

woensdag 29 juli 2009

Prius zorgt voor vertraging


Vandaag boek gelezen over Cradle2Cradle. De basis van het idee is dat we niets meer verspillen en alles kunnen hergebruiken. Ben ik voor. Alleen besef ik dat we nog veel moeten innoveren om dat voor elkaar te brengen. Tot die tijd kunnen we niet anders doen dan het huidige verspillende proces afremmen. Meer recyclen, minderen, rustiger aandoen.

In de tussentijd moeten we met zn allen ervoor zorgen dat er alternatieven komen waarbij we niet lukraak gebruik maken van onze bronnen. En alles wat we gebruiken moeten we na de levensduur van het produkt opnieuw kunnen gebruiken voor andere produkten, zonder dat de kwaliteit van de bron/grondstof in het geding komt. Het zal niet gemakkelijk worden, maar het is de enige weg.

Wat het interessante is aan deze uitdaging is dat we onze hele samenleving opnieuw moeten uitvinden. Alles wat we nu verbruiken en gebruken zullen we opnieuw moeten uitvinden en engineeren zodat we het produkt aan het eind weer uit elkaar kunnen halen en hergebruiken. En dat is niet recyclen omdat daar vaak een verlies aan kwaliteit van de grondstoffen mee gepaard gaat.

Om aan te geven dat timing hierbij ook een issue is mijn volgende dillema: stel dat ik mijn benzinevrbruikende auto wil inleveren voor een volledig electrische auto. Dan heb ik over drie jaar een auto die ik wil inruilen die zwaar verouderde batterijtechniek in zich heeft. (max 150 km range). Dat betekent dat ik die auto over drie jaar tegen een 0-waarde moet verkopen. Een niet aantrekkelijk vooruitzicht. Dat betekent dat ik eigenlijk niet anders kan dan een hybride auto kopen die zeker geen oplossing is voor het CO2-probleem. Hooguit zorgt voor een vertraging van een ongewenst verbrandingsproces omdat efficienter met 1 liter brandstof wordt omgegaan.

We moeten dus accepteren dat we de komende 20 jaar in een overgangssituatie zitten waarbij we nog wel gebruik maken van de natuurlijke bronnen. We zullen wel moeten proberen om er veel minder van te gebruiken, maar weten ook dat dit niet de oplossing is. Prius-rijders helpen niet het probleem op te lossen maar geven ons meer tijd om te innoveren. Dat is een beetje de strekking van mijn verhaal. We moeten de tijd rekken zodat nieuwe manieren van samenleven kunnen ontwikkelen zonder gebruik te maken van onze bronnen. Mooie tijd hoor, de tijd van grote innovaties.

dinsdag 28 juli 2009

veranderen


Al een tijdje schrijf ik over duurzaamheid in mijn blogs. Blijkbaar is het iets wat mij kan bezighouden, en ik wil er iets mee. Mijn leven op dit moment is het resulaat van beslissingen van nu en uit het verleden. Ondanks het feit dat ik gelukkig ben met waar ik sta, zie ik toch dat ik mijzelf graag wil veranderen. Een mens kan zich altijd verbeteren toch? Ik wil mijzelf opnieuw uitvinden. Ik wil een ondernemer en mens zijn die duurzaam met zijn bedrijf en omgeving omgaat.

Ook schrijf ik over veranderen. Over het veranderen van organisaties, onze maatschappij. Om aan te geven hoe lastig dit is, het volgende voorbeeld. Zelfs uit mijn eigen organisatie krijg ik signalen dat veel mensen het een prachtig idee vinden om meer duurzaam te ondernemen. Maar er is ook een groep mensen die mij niet kunnen volgen. Ze kunnen me niet volgen omdat ik het wel heb over duurzaamheid, maar tegelijktijd nog steeds in niet-duurzame auto's rondrijd. (beslissingen uit het verleden).

Ik ben blij dat mensen een mening hebben, positief of negatief. Het geeft mij aan dat zolang ik als leider van e-office geen consistent gedrag vertoon, er altijd mensen zullen zijn die hierin een aanleiding vinden om niet te hoeven veranderen. Er is maar een maatregel: ik zal mijn gedrag aanpassen aan mijn wens om van e-office een duurzame onderneming te maken. Walk the talk.

Hiermee geef ik aan dat ikzelf gecommiteerd ben om nu en in de toekomst duurzaam te ondernemen. De volgende stap is e-office. Veranderen is zo lastig nog niet. Het begint bij jezelf. Alleen de overgangmomenten zijn soms lastig uit te leggen aan een deel van je (direkte) omgeving. Want er zijn altijd nog tijdelijk symbolen aan te wijzen uit een andere tijd, die uitgelegd kunnen worden als inconsistent met de nieuwe visie. Dat is nu eenmaal onderdeel van het veranderen.

maandag 27 juli 2009

securitisaties, weet u wat dat zijn?


Ik ben het boek "Een gezonde krimp" aan het lezen van de vertrekkende Rabobank-topman Bert Heemskerk. Een boek waarin hij aangeeft hoe hij denkt dat we in deze recessie zijn gekomen. Een boek dat in de eerste paar hoofdstukken een beetje technisch is, maar wel heel interessant blijft.

Een van de zaken die mij is bijgebleven is dat banken in de afgelopen jaren op een of andere manier aan de grote kredietvraag in de wereld wilden voldoen en daarbij ook nog de regels in acht moesten nemen. Een van de regels was namelijk dat ze altijd 6% eigen vermogen moesten hebben op hun totaalbalans. Anders gezegd: ze mochten 16 x hun eigen vermogen uitlenen aan hun klanten.

Als dat op is, dan kan een bank niets meer. Dus wat hebben ze gedaan, ze hebben al hun leningen 'gesecuritiseerd'. Wat dat zijn, securitisaties? Je maakt van een bundeltje hypotheken die je hebt verstrekt een pakketje (een securitisatie) en die biedt je te koop aan. En wie kochten die pakketjes? Vooral niet-banken. Pensioenfondsen, verzekeraars, van alles. Deze partijen werden ook wel shadow banks genoemd. Dit bleef daardoor ook buiten beeld van bijvoorbeeld de Nederlandsche Bank.

Door deze, tot in 2007 zeer gewaardeerde, handeling konden banken meer verlenen dan de 16 x hun eigen vermogen. En toen ging het mis, veel hypotheken bleken een veel groter risico in zich te dragen dan gedacht. De banken waren trouwens vaak nog wel risicodrager van het verkochte pakket. En als het dan mis gaat, dan moet je aanspraak kunnen doen op je eigen vermogen. Dat was er dus niet voldoende, en vervolgens moet er staatsteun bij om niet failliet te gaan.

Wat nu de richtlijnen zijn is dat banken altijd minimaal 10% eigen vermogen moeten hebben. Dus maar 10 x het eigen vermogen kunnen verlenen. Dat ze ook geen gebruik meer mogen maken van securitisaties. Dat betekent dus dat banken veel en veel minder kredieten zullen verstrekken. Doel is om onze economie weer tot normale proporties terug te brengen en om verstandig kredieten te verstrekken.

Wat mij in iedergeval duidelijk is, is dat de gekte van de afgelopen jaren voorgoed voorbij is. Dat de zwakkere bedrijven in de komende tijd gaan omvallen. Dat onnodige zaken en produkten zullen verdwijnen. Dat alle zeepbellen, als ze er nog zijn, uit elkaar zullen spatten. Het is tijd dat we weer zelf onze verantwoordelijkheid nemen, en ons niet meer laten verleiden tot uitbundig consumptief gedrag.

Ik hoop dat we deze tijd positief zullen gebruiken om van Nederland een toonaangevend land te maken op het gebied van duurzaamheid. Dit is de kans om ons als land te gaan onderscheiden. Want dat we het anders moeten doen lijkt me wel duidelijk.

zaterdag 25 juli 2009

geen laptops, geen humansoftware


Gisteren was ik op bezoek bij een redelijk grote overheidsorganisatie die behoorlijk hebben geinvesteerd in nieuwe werkplekken. Flexibele werkplekken zelfs. Het zag er allemaal tiptop uit. Mooie hoekjes, ruimten om je te concentreren, semi-concentreren, te vergaderen, lekker te werken. Maar thuiswerken doen ze nog niet. Daar zijn ze nog over aan het nadenken.

Een overheidsorganisatie is gericht op het juist doorlopen van processen. Wanneer er een stap wordt overgeslagen is de kans groot dat je de kaart krijgt: Ga terug naar Start. Dus alles en iedereen is gefocussed op het goed doorlopen van de processen. Ook alle systemen zijn daarop gericht.

Toen ik een rondleiding kreeg viel mij op dat er overal vaste werkstations stonden. Echt prachtig, en uiteraard volgens alle denkbare arbo-richtlijnen. Je kan dus op een willekeurig werkstation inloggen. Maar er werd mij ook verteld dat er nog heel veel papier werd geprint. En dat terwijl er wel veel gedigitaliseerd was. Dat begreep ik niet. Voor iedere vergadering printen mensen namelijk alle stukken nog een keer uit. Er stond dan ook een mega hightech printer te snorren op de vloer.

Toen ik vroeg hoe ze hun meer creatieve werkzaamheden ondersteunen werd het stil. Ze maken nagenoeg geen gebruik van HumanSoftware. En toen begreep ik de vaste werkstations ook ineens. Deze organisatie is gericht op het proces en niet in de uitzonderingen. Mensen hebben ook geen laptop omdat ze niet gefaciliteerd zijn voor werken aan uitzonderingen.

Wanneer je je namelijk richt op uitzonderingen, weet je niet wanneer je waar en met wie gaat samenwerken. Dan heb je overal op de wereld toegang nodig tot kennis en informatie. Bijvoorbeeld in de trein, op het strand, op vakantie, 's nachts, maar ook in een vergadering. Omdat deze organisatie geen laptops kent moeten mensen alles eerst uitprinten voordat ze gaan vergaderen. Want in de vergaderzaal staan geen pc's, want daar zijn immers geen processen aktief.

Grappig om te zien dat je zelfs aan de inrichting van een modern kantoor kan zien waar de oorsprong van een organisatie ligt: bij de processen of bij de uitzonderingen.

vrijdag 24 juli 2009

Porsche vs Volkswagen: een familievete?


Misschien zit het Porsche-Volkswagen verhaal toch anders in elkaar. Er zijn twee families: Piëch en Porsche. De familie Piëch is grootaandeelhouder bij Volkswagen en Porsche uiteraard bij Porsche. Maar de families mogen elkaar niet echt. Er bestaan ook nog bloedbanden tussen de twee families en dat maakt het allemaal nog complexer.

Nou gaat het verhaal dat de familie Porsche de CEO van Porsche Wiedeken ooit de opdracht heeft gegeven om Volkswagen over te nemen. Alweer een aantal jaren geleden. Porsche stond er goed voor en het zou allemaal financieel mogelijk zijn. Dat was natuurlijk een doorn in het oog van de familie Piëch. Maar wat konden ze doen.

Toen kwam het moment dat Porsche Volkswagen kocht. Er stonden ook miljarden bij Volkswagen in de kas, die op dat moment ook eigendom zou worden van Porsche. Dat geld zou naar Porsche vloeien. Echter de familie Piëch ging vertragen. Was het er niet mee eens. En er stond op dat moment wel een miljardenschuld open bij Porsche . Die moet worden afgelost en de rente is ook niet mis. Hoe langer dat bedrag openstaat hoe zwakker je wordt.

Het zou zomaar kunnen zijn dat de familie Piëch de recessie in combinatie met een vertragingstacktiek heeft gebruikt om Porsche in problemen te brengen en uiteindelijk over te nemen. Wat blijkbaar altijd de grote wens van de familie Piëch is geweest. Wiedeken is hierdoor het haasje. Dit geeft een compleet ander beeld dan het beeld uit de media. Zo zie je maar.

onze volgende missie


Vanmorgen veel kilometers gereden om bij een klant te praten over het nieuwe werken, social media, en inrichting van zijn kantoor. Work21 dus. Doordat ik vandaag (het is nu drie uur) al zo'n vier uur in de auto heb gezeten heb je alle tijd om na te denken over interessante vraagstukken. Nou ik had er een.

Hoe kan je binnen nu en vijftien jaar ervoor zorgen dat alles wat rondrijdt nul CO2-belasting veroorzaakt.

Ik kwam op het volgende scenario. Vertel de autoindustrie dat ze over vijf jaar alleen nog auto's mogen produceren die nul CO2 uitstoten. (electrisch, waterstof, etc). Dat betekent dus dat uiteindelijk alle auto's die afhankelijk zijn van benzine of diesel gaan uitsterven. Dat kan overigens nog wel eens 20 jaar gaan duren voordat alle oude auto's op de schroothoop liggen. Maar dan zijn we er nog niet. Want auto's worden gebouwd en dat kost ook veel energie, dus veel CO2-uitstoot.

Dan kom je met een tweede voorwaarde. Over tien jaar moeten alle auto's geproduceerd worden zonder gebruik te maken van fossiele brandstoffen. Anders gezegd: de fabrieken halen hun energie uit schone bronnen als wind, water, zon.

Het is net zoiets als Kennedy 50 jaar geleden heeft geroepen: over 10 jaar staan we op de maan. Dat besef ik goed. Het wordt tijd dat we weer zo een prestatie neerzetten. Een dergelijke uitdagende opdracht/ambitie zorgt voor een ontzettende innovatieboost. En dat is goed voor de wereld. Al onze creativiteit en energie zullen we focussen op het onszelf onafhankelijk maken van olie en steenkool. Binnen nu en tien jaar. Ga er maar aanstaan.

Volgens mij een super uitdagende missie. Hoewel vast niet alle bedrijfstakken hier blij van zullen worden.

donderdag 23 juli 2009

Porsche: van jager naar prooi


Het is op een haar na gebeurd. Porsche heeft vanmorgen afstand genomen van zijn topman Wiedeking. Al eerder had ik zo mijn bedenkingen over de ambitie van deze man. Hij heeft Porsche uit het de problemen gehaald begin 90, is daarna super succesvol geworden en dacht dat hij alles kon. Maar zelfs voor Wiedeken is het ontwikkelen van een nieuw type auto (Panamera), een nieuw museum bouwen, het overnemen van Volkswagen en een recessie, net iets te veel.

Porsche gaat over naar Volkswagen. Een paar maanden geleden zou Porsche Volkwagen overnemen. Ik probeer mij voor te stellen wat er dan gebeurt met de mensen in deze bedrijven. Eerst ben je de jager en even later ben je de prooi. Je moet wel heel professioneel zijn om geen leedvermaak te voelen en daar zo nu en dan naar te handelen.

Ook moet ik hierbij denken aan Fortis/ABNAMRO. Zelfde situatie eigenlijk. Hoe maak je daar een geheel van, hoe wordt het weer een bedrijf. Volkswagen voert nog een hoop andere merken, audi, seat, skoda, etc. Porsche wordt het tiende merk dat ze erbij kopen. Maar hoe doe je dat cultureel gezien. Hoe zorg je hier voor iets extra's. Ik hoop dat Volkswagen deze overname niet alleen doet omdat het kan en omdat er een gevoel van leedvermaak is.

Maar 'stunning' is het wel. Zou Wiedeken nog een plekje krijgen in het nieuwe museum?

ROR: Return On Risico


Een paar jaar geleden was ik met een kleine groep ondernemers op studiereis in Amerika. De reis werd georganiseerd door Comenius. In dat jaar zijn we twee keer een week met elkaar onderweg geweest en hebben we een aantal belangrijke universiteiten bezocht zoals, Havard, Yale, etc. Ieder dagdeel stond er weer een top-hoogleraar tot onze beschikking om met ons te discussieren over zeer uiteenlopende onderwerpen. Was een geweldige ervaring.

Naast het bezoeken van de universiteiten, maak je natuurlijk ook kennis met de overige ondernemers. Stuk voor stuk bijzondere mensen. Op de laatste dag zat ik naast een oudere ervaren ondernemer in de taxi opweg naar het vliegveld. Hij is eigenaar van een groot bouwbedrijf en ik vroeg hem hoe hij zijn bedrijf bestuurt. "op return on risico" zei hij. Ik wist niet meteen wat hij bedoelde en vroeg of hij het wilde uitleggen.

Waar kijk jij naar als je een project gaat uitvoeren, vroeg hij. Ik zei dat wij naar de opdracht keken, de klant, de inhoud, de marge. Precies, riep hij. Daar gaat het fout. Waar je naar moet kijken is het risico. Hoeveel risico loop je om de marge te kunnen maken. Dus als je op een ton, 10 procent marge kunt maken, maar je loopt 20.000 euro risico dan moet je het niet doen.

Heel je organisatie moet dus bezig zijn met het in kaart brengen van de grootste risico's voor het project en deze proberen terug te managen. Als dat niet lukt (begint al vaak ruim voordat het contract wordt getekend), dan moet je er niet aan beginnen.

We hebben nog lang zitten praten over dit onderwerp. Hij had het zelf uitgevonden en liet het zelfs wetenschappelijk onderbouwen. Hij noemde het ROR. Return on Risico. Echt een geweldige vondst. Alleen niet eenvoudig om het in te voeren in je organisatie is mij gebleken.

woensdag 22 juli 2009

duurzaamheids-jaarverslag


Vanmiddag een interessant gesprek gehad over het opzetten van een werkgroep met als doel om onze wereld een beetje beter te maken. Een van de onderwerpen is duurzaamheid. Wat kan je als ondernemer doen om duurzaam te ondernemen. Hoe kan je voorkomen dan je onnodig CO2 uitstoot.

Op een gegeven moment werd de vraag gesteld of iedere ondernemer zou weten dat het helemaal mis gaat met onze planeet. Ik denk van niet. Waarschijnlijk horen mensen wel dat er wat aan de hand is maar je hebt er nu geen last van. Je ziet het ook niet echt. Je ruikt het niet, je krijgt geen ademhalingsproblemen, je voelt het niet. Dus zou je kunnen zeggen, het bestaat niet.

Als je weet dat de laatse 50 jaar onze planeet ongeveer 5 graden warmer is geworden, dan moet je je toch wel zorgen gaan maken. Maar als je de gevolgen hier in Nederland echt gaat zien, zijn we te laat. Dus hoe krijg je het nou voor elkaar dat we nu al het bewustzijn van de ondernemers kunnen aktiveren.

Een van de ideeen nu is dat we ondernemers (als ze dat willen), helpen met het opzetten van een duurzaamheids-administratie. Zeg maar een jaarverslag waarin de duurzaamheid van de organisatie staat beschreven. Ieder jaar worden plannen gemaakt om de duurzaamheid te verhogen. Een raad van duurzaamheids-commisarissen komt een aantal keren per jaar op bezoek om samen met de ondernemer te bezien of de onderneming op schema ligt. Waar nodig kunnen er adviezen worden gegeven om de duurzaamheid te verhogen.

Hoe kijken jullie tegen dit idee aan?

kaartenhuis



We vonden het allemaal maar heel normaal. Groeien, rijker worden, steeds meer luxe en comfort, steeds meer geld, hogere winsten, meer omzet, salarissen die blijven groeien. Maar die groei ging eigenlijk altijd ten koste van iets anders. De natuur, andere volken, onze bronnen. Nooit in evenwicht met onze omgeving.

Sinds vierhonderd jaar hebben we afscheid genomen van de natuur en onszelf zelfs boven de natuur gesteld. Zijn we onze systemen en fabrieken gaan adoreren en hebben ze bijna heilig verklaard. De resultaten, daar ging het om. Hoe hoger hoe beter. Dat het allemaal ten koste van andere mensen is gebeurd, of ten koste van de natuur, dat was niet belangrijk. We dachten dat we oneindig door konden groeien ......mis.

De toren van voorspoed is ingestort. De toren was niet duurzaam. Het bleek een kaartenhuis. Nergens op gebaseerd. Alweer hebben we hier te maken met een oerregel: je kan nooit groeien ten koste van iets of iemand anders. Maar hoe kan je dan wel groeien. Want dat zit toch wel in mensen.

Groeien kan alleen door te zorgen voor je omgeving. Door ervoor te zorgen dat je omgeving groeit. Wanneer je dat voor elkaar kunt krijgen, groei je mee. Het grote voordeel is dat de basis van de groei breed en sterk is. Er is dan ook geen kans meer dat alles zal instorten.

De westerse wereld zal er ook rekening mee moeten houden dat de groei er de komende jaren helemaal uit is. We zullen eerst moeten zorgen dat de andere delen van de wereld meegroeien. Pas dan kan het geheel zich verder ontwikkelen. Op dit moment zijn de verschillen te groot en daardoor niet duurzaam.

dinsdag 21 juli 2009

ik zie water branden


Dat de wereld aan het veranderen is weten we allemaal. Maar dat dit zou kunnen gebeuren had ik niet kunnen denken. Microsoft doneert 20.000 regels code aan de opensource-gemeenschap Linux!





Voor iedereen die niet in deze wereld zit: Maxima en Willem geven een donatie om van Nederland een republiek te maken. Zoiets.

Het is zeer krachtig dat Microsoft dit doet, tegelijkertijd boeten ze wel even in aan geloofwaardigheid. Opensource was al honderd jaar een vloek in de wereld van Microsoft. Nu lijken ze uiteindelijk toch toe te geven. Misschien zien ze toch in wat de kracht van een opensource-communitie kan zijn. Of ze zien dat het gesloten karakter wat Microsoft toch lang heeft gehad, niet duurzaam is. In het artikel wordt gewezen op de mogelijkheid dat de reden voor Microsoft is dat door de extra code de virtualisatiesoftware van Linux (is iets nieuws: in plaats van 10 machines heb je er 1. Maar op die ene draaien wel 10 servermotoren, zo ongeveer), beter aansluit op hun eigen besturingssysteem.

Hoe dan ook, volgens mij is Microsoft zich opnieuw aan het uitvinden. Office via Internet aanbieden, een opening bieden naar Linux, opzetten van Bing, mogelijke fusie met Yahoo.... Ik hoop dat ze de slag kunnen maken naar een organisatie die volledig past in de 21ste eeuw. Het zal een zware tocht zijn met veel slachtoffers. Maar als het ze lukt neem ik mijn hoed diep af.

waar kan je het verschil maken


Ik zie dat het blogitem klimaatneutraal rijden veel losmaakt bij iedereen. Daar ben ik erg blij om. In de commentaren lees ik dat het niet gaat om de CO2 te compenseren, maar juist om te voorkomen dat er CO2 in de lucht komt. Helemaal mee eens, alleen denk ik wel dat we nu al iets kunnen doen aan het broeikasteffect (bomen planten) terwijl we nog geen sluitend alternatief hebben voor het verbranden van olie en steenkool. Dus we kunnen alvast beginnen met het compenseren terwijl we doorzoeken naar alternatieve CO2-oplossingen.

Van Kees kreeg ik tabelletje waar een grove verdeling is gemaakt van het energieverbruik in de wereld. Wat je ziet is dat 'de industrie' de grootste CO2-uitstoter ter wereld is. Verkeer en vervoer krijgt vaak de meeste aandacht maar is niet het allergrootste probleem.

Ik vraag mij af: wat kan ik nu doen met e-office om CO2-neutraal te worden. Ik schrijf gewoon een paar gedachten op met als doel dat we deze punten samen kunnen uitbouwen en uiteindelijk kunnen uitvoeren.

Mijn eerste gedachten om bij e-office (100 man) CO2-neutraal te opereren zijn:

  1. 50% minder zakelijke kilometers rijden en de overige kilometers voorlopig compenseren met CO2-compensatie-programma's. Stel dat ieder 20.000 km zakelijk rijdt (totaal 2.000 000 kilometer) dan kunnen we bij een gemiddelde uitstoot van 200 gr/km, 200 ton CO2 besparen.
    Daarvoor moeten we wel een perfecte humansoftware-omgeving hebben zodat iedereen vanuit ieder punt in de wereld top kan samenwerken.
  2. we zorgen dat onze projecten CO2-neutraal zijn door met klanten af te spreken dat we zo CO2-reducerend mogelijk reizen, geen papier gebruiken en heel selectief mensen uitnodigen.
  3. hou het aantal verplaatsingen laag waardoor minder wordt gereisd en minder mensen reizen. Wees selektief met wie je uitnodigd.
  4. breng het aantal m2 van je kantoor terug met 50%. Zet kantineruimte anders in wanneer gebruikt gemaakt kan worden van een te betalen eetgelegenheid in de buurt. (die toch al verwarmd werd). Gebruik de oude kantine als kantoor omdat je die altijd slecht benutte ruimte waarschijnlijk nodig hebt vanwege de 50% inkrimping.
  5. breng het aantal fysieke servers terug door te virtualiseren.
  6. zorg ervoor dat iedere ruimte afzonderlijk te verwarmen is, waardoor niet de gehele vloer op een hoge temperatuur opgestookt hoeft te worden.
  7. gebruik duurzame materialen die heel lang mee kunnen gaan. (Industrie)
  8. zet een CO2-boekhouding op van persoon tot unit tot bedrijf. Zet doelen en geef feedback.
  9. zorg voor een wereldbewuste cultuur binnen je bedrijf.
  10. Beloon CO2-bewust gedrag.

bewust krimpen


Kees de Ridder bracht mij via zijn reactie op mijn blogitem over klimaatneutraal rijden op een interessant artikel in zijn eigen blog. In het kort komt het erop neer dat we altijd maar uitgaan van groei, groei, groei. Van omzet en winst maar ook van het aantal mensen op deze aarde. Uiteindelijk is het natuurlijk klaar, vol. Dan kunnen we gewoon niet genoeg meer produceren om iedereen een behoorlijk niveau van welvaart te garanderen.

In zijn blog stelt Kees voor om ons veel meer te richten op krimp. Dat we er naar toe moeten om uiteindelijk met minder mensen op deze aarde wonen, en dat we minder consumeren. Maar wel dat we als mens groeien en daar onze kwaliteit van het leven uit halen. In plaats van steeds meer materie om ons heen verzamelen in de hoop dat we daar gelukkig van worden.

Als ik daar over nadenk dan kom ik op een wereld met een hoog niveau van communicatie en coordinatie. Met een hoog waarden-niveau. Waar mensen rekening met elkaar houden en hun geluk zoeken in hun eigen ontwikkeling en de groei van hun omgeving. Een wereld waar rekening wordt gehouden met de natuur, de samenleving. Je nooit meer verbruikt van de aarde dan dat je binnen je eigen leven kunt teruggeven.

Ik zie voorlopig twee belangrijke randvoorwaarden om tot deze ideale wereld te komen:
  1. iedereen moet op een of andere manier verbonden zijn met het geheel en zich zonder CO2-belasting kunnen verplaatsen.
  2. we moeten een alternatief vinden voor de consumptie-economie.

de klimaatneutraal rijden knoop


Ik begrijp een aantal dingen nog niet goed over het CO2-vraagstuk. Stel, mijn auto heeft een CO2-uitstoot van 200 gram per kilometer en een verbruik van 10 liter per 100 kilometer. Dan kan het zijn dat ik op jaarbasis 4000 kilo CO2-uitstoot veroorzaak, volgens bepaalde sites. Waar komen die kilo's vandaan? Want dat betekent dat ik per 100 kilometer (100 x 0,2 kilo) 20 kilo CO2 uitstoot. Ik stop er dus 10 liter benzine in (circa 10 kg) en na 100 kilometer is dat 20 kilo geworden?

Maar goed, waarschijnlijk begrijp ik het mechanisme niet goed. Stel nu even dat er allerlei verbindingen worden aangegaan waardoor 10 kilo brandstof wordt omgezet in 20 kilo CO2,wat doe je met de uitstoot? Compenseren is mijn eerste idee. Bomen planten, zonne-energie, etc. Maar hoe duur is dat dan?

Samen met een aantal mensen binnen e-office hebben we het plan opgevat om klimaatneutraal te gaan rijden. Dat zou betekenen dat als je een auto koopt of leased, je er ook voor moet zorgen dat je altijd neutraal rijdt. We hadden geen idee hoe duur het zou zijn om de uitstoot van CO2 te compenseren. Wat blijkt, na een beetje onderzoek op het web? Voor ongeveer 30 tot 60 euro per jaar heb je de uitstoot van CO2 volledig gecompenseerd voor een normale auto!?!

Daar begrijp ik dus niets van. Als het zo weinig geld kost om het CO2-probleem op te lossen, waarom doen we dan zo ingewikkeld. Dan kunnen we toch heel snel de uitstoot compenseren en daardoor de opwarming van de aarde tegengaan.

Dat we daarnaast ook alternatieven moeten bedenken om veel zuiniger met onze bronnen om te gaan is weer een andere discussie. Op dit moment zit er nog wel een rare knoop in de CO2-discussie volgens mij.

maandag 20 juli 2009

Het fundament voor "WORK21 the network company"


Vanmorgen uitgebreid gesproken over ons nieuwe bedrijf WORK21 the networkcompany. Waar staan we voor, wat zijn onze produkten, onze klanten, onze aanpak. Was een zeer produktieve sessie waarbij alles op zijn plaats viel van de afgelopen jaren.

We hebben nog tot half september nodig om wat zaken op orde te krijgen, maar dan kunnen we van start. Het allerbelangrijkste is natuurlijk om te weten wat je op deze drukke markt komt doen; wat breng je.

Grofweg kan je zeggen dat wij onze klanten gaan helpen te veranderen waarbij wij, indien van toepassing, maximaal gebruik maken van moderne (21ste eeuw) inzichten en middelen. Anders gezegd, wij brengen bedrijven weer in sync met de moderne samenleving en zorgen ervoor dat ze weer de juiste snelheid krijgen en een bijpassend gedrag. (Nu zou je zeggen HNW (Het Nieuwe Werken)).

De website krijgt een vrolijke uitstraling en zal veel 'social' interactie mogelijk maken. Marketing zal volledig volgens de PR2.0-principes worden uitgevoerd. En uiteraard zal het nieuwe boek, dat in oktober zal verschijnen, de dienstverlening van WORK21 the networkcompany, volledig ondersteunen.

Kernbegrippen voor de dienstverlening van het nieuwe bedrijf zijn: visie, keuzes, gedrag, 20/21, oervorm, humansoftware, omgeving, beter maken, groei.

banken reageren dom


Ondanks een AEX die vandaag (van morgen) op bijna 270 punten staat en goede berichten uit Rusland, China, Singapore en Duitsland, lijkt het erop dat de vastgoedsector het in Nederland nog heel zwaar gaat krijgen. In dit artikel in het FD staat dat als je nu vastgoed moet herfinancieren je aan de beurt bent.

De verhuur markt is moeilijk, wat zoveel betekent dat je geen inkomensgaranties hebt voor de komende jaren voor je vastgoed. En de rente van banken is hoog, waardoor je je vastgoed niet goed kunt financieren. Resultaat is dat al het vastgoed dat opnieuw gefinancierd moet worden een groot risico is geworden, een potentiele aderlating. Dit gaat zeker gevolgen hebben voor de koers van de AEX, omdat er ongetwijfeld een paar grote vastgoedjongens gaan omvallen.

Naast het vastgoed is er om bijna dezelfde reden ook een probleem bij de projektontwikkelaars. Omdat ze alleen tegen veel te hoge rentes geld kunnen lenen van banken, wordt er geen grond meer aangekocht. Laten gemeenten nu in hun begrotingen rekening hebben gehouden met een jaarlijkse verkoop van veel van hun grond.

Nu lijkt het erop dat, zoals in dit artikel staat beschreven, de gemeenten 2 miljard te kort zullen komen doordat er geen projekten meer worden gestart. Wie gaat dat gat invullen denk je? Wij met z'n allen schat ik in. Een paar weken geleden las ik dat banken bewust rentes hoog houden zodat er zo min mogelijk hypotheken worden verkocht. Want dat zien ze als risico.

Kijk, banken gaan er prat op dat ze een bijzondere positie innemen in de economie. Ben ik het intussen wel mee eens. Maar dan moet je ook laten zien dat je durft te ondernemen. En dat doen ze niet. Omdat ze het risico niet kunnen inschatten verhogen ze de rentes zodat niemand iets koopt. Want dan loop je ook geen risico! Brilliant hoor.

Wat ze eigenlijk zeggen is dat ze geen verstand hebben van de markt. Totaal geen inzicht in wat risico is en wat niet. Volgens mij moet er een groep specialisten opstaan uit de bouwwereld die de banken gaan adviseren over projekten en vastgoed. En die specialisten willen dan vast zelf ook wel mee-investeren. Dan gebeurt er weer wat, en begint onze economie weer te stromen.

banken, geef toe dat je het niet weet en huur kennis in. Op deze manier slopen jullie onze economie!

zondag 19 juli 2009

flashmob


Dit is toch wel apart hoor. Ik kende het begrip Flashmob niet. Mensen die elkaar absoluut niet kennen en dan via Twitter en andere social media horen dat er een flash-mob is en dan zie je dit. (Flash Mob Stockholm ter herinnering aan Michael Jackson) Aan het eind van de film zie je dat ze gewoon op een kruispunt staan te dansen en daardoor het verkeer even ophouden. maar wel op een leuke manier. Echt heel bijzonder.

Ik kwam op dit onderwerp via dit artikel op Nu.nl. Mensen komen op een plein bijelkaar, dansen ineens met een hele grote groep samen en lopen daarna door alsof er niets aan de hand was. Het filmpje geeft dit goed weer. Ik moest echt lachen toen ik het zag.

Voor mij is dit ook weer een vorm van massa zelforganisatie. Onbekenden organiseren zich heel even rondom een thema via SocialMedia, om vervolgens gewoon weer door te gaan met hun leven. Kan mij voorstellen dat we dit veel vaker gaan krijgen. Hoewel ik ook lees dat er toch ook vaak een commercieel bedrijf achter zit, of een politieke boodschap. Da's weer minder.

je telefoonnummer ben jij


Het idee dat je mensen kan tegenkomen op internet die in de werkelijkheid andere mensen kunnen zijn, houdt me steeds bezig. Soort spookfiguren. Mensen die zich anders voordoen dan ze zijn, zorgen voor een hoop ellende in de wereld. Hoe kan je er nou zeker van zijn dat, in mijn voorbeeld van afgelopen week, Mart Smeets ook echt Mart Smeets is.

Nu ben ik via verschillende wegen in contact gekomen met het idee dat iedereen 1 telefoonnummer zou moeten hebben. Via ons Microsoftteam hoorde ik van een UC-nummer. Een uniek Unified Communications Nummer waarmee je al je telefoonaansluitingen en apparaten kan bedienen. En ik las ook een artikel in USAToday, waar wordt gesproken over een Google Voice Phone Number. Ook dit is een telefoonnummer dat je je hele leven bij je draagt en waarmee je je eigen communicatiekanalen kunt managen.

Toen ik deze informatie combineerde met mijn Mart Smeets-vraagstuk, kwam ik op het volgende idee. Stel je voor dat iedereen een uniek telefoonnummer heeft. Bij dit nummer hoort een website. Via deze website kan je regelen hoe mensen je kunnen benaderen, wie wel, wie niet, en via welke apparaten je te bereiken bent. Maar je kan een stap verder gaan.

Je zou ook moeten aangeven welke informatie je met welke sites wilt delen. Dus je moet verschillende stukjes van je identiteit kunnen communiceren met websites. Van alleen je creditcardgegevens, leeftijd, tot je complete CV.

Wanneer je een reis gaat boeken of een vlucht, dan bel je met die site en daardoor geef je automatisch de benodigde informatie door. Dat is safe, snel, te managen en simpel. Natuurlijk zou je ook gewoon je telefoonnummer op de site moeten kunnen intoetsen met daarbij een door de website (naar jouw telefoon) gestuurde code. Wie gaat die nummers uitgeven? Google? Microsoft? Worldphone? Het lijkt mij in iedergeval erg prettig om je zo bekend te maken op een website. Wat is jullie idee hierbij?

identiteit en imago


Internet zorgt voor transparantie. Transparantie over nieuws, zaken, onderwerpen, maar ook over bedrijven en personen. Alles wat je een keer schrijft op internet of wat er over je wordt geschreven, draagt bij aan het beeld dat mensen over je hebben of krijgen. Konden bedrijven vroeger nog werken aan een imago, in de huidige tijd wordt dat knap lastig.

Wat ik hiermee bedoel? Een imago is een gewenst beeld. Je kan dus als bedrijf een gewenst beeld bedenken en door veel geld te stoppen in reclamecampagnes, de klant te laten denken dat je als bedrijf werkelijk zo bent. Zo hebben we het heel lang gedaan. Maar als je er even over nadenkt is dit typisch een produkt van de 20ste eeuw. De wereld is maakbaar.

Wanneer je dat nu probeert te doen als bedrijf dan loop je het gevaar dat je eigen medewerkers, die waarschijnlijk niet zijn aangehaakt bij de reclamecampagne, een heel ander beeld neerzetten van je bedrijf via blogs, twitter, Hyves, etc. Je ware bedrijfsidentiteit wordt nu zichtbaar. En als er een groot verschil zit tussen je imago en de identiteit heb je een probleem.

Daarom ben ik er ook van overtuigd dat de enige manier om te kunnen omgaan met de transparantie in deze wereld authenticiteit is. Wees jezelf, wees eerlijk, wees consistent, zeg waar je voor staat, wees niet bang. Probeer niet de schijn op te houden. Niet als bedrijf en niet als persoon. Reageer eerlijk en open op reakties uit de wereld.

Het is mijn overtuiging dat, door internet, we toegroeien naar een wereld met minder facades, meer eerlijkheid en openheid. Alleen moeten we dan wel zeker weten dat de persoon (of bedrijf) die schrijft, ook werkelijk die persoon is.

vrijdag 17 juli 2009

investeer eens 15 minuten


Gisteravond heb ik wat zitten Googelen naar Herman Wijffels. Hij is een oud bankier, maar wel iemand met hele moderne ideeen. Hij is ook jaren voorzitter geweest van de SER. Op YouTube heb ik zijn afscheidsrede (2006!!) gezien. Als je wilt begrijpen wat in de komende eeuw belangrijk gaat worden zou ik even een kwartiertje vrijmaken om hier naar te kijken. (geluid- en beeldkwaliteit zijn erg matig helaas)

Waar hij het over heeft is groei van mensen, is rekening houden met elkaar maar ook met je omgeving, hij heeft het over geluk in plaats van veel geld verdienen, over nieuwe waarden, over de 20ste en 21ste eeuw, over differentieren in plaats van alles uniform maken. Wat mij heeft getroffen is dat juist een man als Wijffels, hij wordt ook wel de onderkoning van Nederland genoemd, met deze visie rondloopt. In mijn ogen echt een bestuurder uit de 20ste eeuw. Maar wel een die oude ideeen los durft te laten, zichzelf opnieuw heeft uitgevonden. Voor mij is hij de eerste topbestuurder van de 21ste eeuw.

In een ander interview heb ik gehoord dat hij vroeger ook anders dacht, industrieel, mechanisch. Maar dat hij met die manier van denken en kijken de problemen niet meer kon oplossen. Hij hanteert de 'omkeertheorie'. Probeer eens vanuit een volledig ander perspectief naar de wereld te kijken. Train jezelf daarin, geef jezelf de ruimte om dat te doen. Vind jezelf opnieuw uit. Door zaken vanuit een duurzaamheidsperspectief te bekijken is hij tot de conclusie gekomen dat we anders in de wereld moeten staan. Dat we gebruikt en gevormd worden door het systeem dat we zelf hebben gemaakt. Hij eindigt met het advies om te luisteren naar je diepste ik en dat je jezelf niet moet laten vormen door het systeem. Een visie waar ik mij honderd procent in kan vinden.

donderdag 16 juli 2009

reaktie van Microsoft


Vanmiddag kreeg ik een mailtje van Ernst-Jan Stigter van Microsoft. Zijn huidige funktie bij Microsoft Nederland is Director Business, Marketing and Operations. Hij wilde erg graag reageren op mijn uitdagende blogitem over Microsoft: HNW eenoog, maar vreemd genoeg liet de Google-technologie het afweten op het moment dat hij passievol op ENTER drukte. Kan toch geen toeval zijn lijkt me.

Geheel in overleg met Ernst-Jan, neem ik zijn reaktie een-op-een over en deel ik die graag met jullie:



"Het nieuwe werken bestaat niet als een eenduidige definitie. Het betekent voor iedereen iets anders, c.q. het kan iets anders betekenen. Dit maakt Het nieuwe werken overigens niet minder spannend of minder relevant. Tegendeel! Ik vind zelf een filmpje op youtube heel goed omschrijven wat er in de wereld om ons heen verandert. http://www.youtube.com/watch?v=uH8tW1lihtA Als Microsoft hebben we het nieuwe werken opgepakt. We zijn 3 jaar geleden op reis gegaan om te ontdekken hoe technologie kan bijdragen om met de uitdagingen als geschetst in filmpje om te gaan. Door het zelf te doen leren welke hordes we tegenkomen, Niet alleen op gebied van technologie maar ook op het gebied van cultuur en huisvesting. En we delen onze ervaringen met klanten en partners met trots maar zonder pretentie. We willen laten zien hoe het anders kan, niet hoe het anders moet. We delen onze ervaringen en willen hiermee waarde creeren voor onze klanten en partners. Groet, Ernst-Jan"

People, Planet, Profit


Vandaag heb ik een interview gelezen met Herman Wijffels, voormalig voorzitter van de Rabobank en de SER en oud-lid van de bankraad van DNB. Ik was alweer onder de indruk van deze man. In 2001 heb ik ook een keer geluisterd naar een presentatie van Wijffels tijdens het afscheid van de directeur van een groot architectenbureau. Wat hij toen vertelde was dat we in een transitie zaten naar een nieuwe tijd. Een tijd waar alles weer met elkaar verbonden wordt. Hoe de nieuwe tijd moest heten kon hij toen niet benoemen.

Tweeduizend jaar geleden was alles nog met alles verbonden. Dus een arts wist veel van sterren en van de natuur. Afhankelijk van iemand zijn ziekte en de stand van de maan bedacht een arts een behandeling. (Hermetica) Vierhonderd jaar geleden heeft de samenleving besloten om dat niet meer te willen. We gingen zaken isoleren en ook zo bestuderen en behandelen, los van de omgeving. Zo is de mens ook los komen te staan van de natuur. En zo zijn ook systemen ontstaan, fabrieken. Mensen stonden weer los van de fabrieken (proces werd leading) en alleen het resultaat was nog van belang. Nogmaals, los van de mens en de natuur.

Waar we nu langzaamaan achter komen is dat deze eenzijdige benadering van de werkelijkheid ons zal vernietigen. Wij kunnen geen economie hebben zonder dat we rekening houden met mensen en de natuur. Daar zal een soort evenwicht moeten ontstaan. En dat betekent dat we het financiele resultaat niet die waardering moeten geven die het nu krijgt. Het financiele resultaat is een onderdeel van onze welvaart! Maar welvaart heeft ook te maken met hoe jij je als mens voelt. Welvaart heeft ook te maken met hoe wij met onze omgeving omgaan, met de natuur. (En nee harde manager, dit is niet soft!)

Al eerder had ik het over een geluksindex om aan te geven hoe het gaat met een land of een werelddeel. In het interview met Wijffels staat dat er iets bestaat als een triple bottem line, ook wel bekend als People, Planet, Profit. Dit betekent dat iedereen, ook bedrijven, ook landen, niet meer alleen kijken naar geld (profit), maar ook naar het welzijn van mensen (waar je invloed op hebt) en hoe je met grondstoffen en de natuur omgaat.

Ik ga in iedergeval binnen mijn eigen organisatie kijken hoe we hier invulling aan gaan geven. Want ik geloof in deze aanpak. Herman, bedankt!

Microsoft: HNW eenoog


Ik ben het absoluut niet eens met de definitie van HNW zoals Microsoft die omschrijft op hun website:

"In Het Nieuwe Werken beschikken medewerkers over een werkplek die ze helpt productiever te zijn. Een werkplek waarmee ze altijd en overal kunnen werken, samenwerken en zelfstandig beslissingen nemen. Daar is technologie voor nodig. Maak kennis met onze werkplekoplossingen.".

Alsof een werkplek waarmee je altijd en overal kunt werken het nieuwe werken is. Dan zouden alle bedrijven die sinds 1990 met Lotus Notes hebben gewerkt ook al bezig zijn geweest met HNW. Want met Notes kunnen klanten al bijna 20 jaar overal en altijd werken, samenwerken en zelfstandig beslissingen nemen. Onzin dus.

Ik hoor het wel vaker hoor, bedrijven die denken dat ze 'aan het nieuwe werken' zijn wanneer ze thuis kunnen werken of een leuk zitje hebben gekocht voor op kantoor. Wat ik dan voor me zie zijn van die mannen die de mooiste hightech wielrenfiets hebben gekocht en daardoor denken dat ze hard kunnen fietsen. Jammer joh. Om hard te kunnen fietsen zal je heel hard moeten trainen, heel hard. Je zal je leven moeten veranderen om echt hard te fietsen. En als sluitstuk, voor die laatste paar seconden, heb je een hightech fiets nodig. Niet eerder.

Dus Microsoft, aan de software ligt het niet want die was er in grote lijnen 20 jaar geleden ook al. Het kantoor kan het ook niet zijn. Wel een mooi visitekaartje natuurlijk. Maar wat is nou wel de essentie volgens Microsoft, dat hoor of lees ik nergens. En dan bedoel ik echt de essentie. Niet een modelletje maken van wat iedereen doet en daar zoveel mogelijk software op plakken. Ook dat heeft niets met het nieuwe werken te maken.

De reden dat ik wat geprikkeld ben is omdat ik weet dat bedrijven over een jaar, misschien twee, zien dat het nergens over gaat. En dan zullen zeggen dat het een marketingaktie is geweest van Microsoft en op die manier HNW niet meer serieus nemen. Ik geef dus ernstige feedback aan Microsoft met als doel om Microsoft uit te dagen zodat ze meer diepgang geven aan het begrip HNW of zich terugtrekken. Microsoft zou zich wat verantwoordelijker moeten opstellen. Klanten zijn niet gek, ze weten alleen nu nog niet wat HNW is.

woensdag 15 juli 2009

CTRL-ALT-DEL: economy = resetting


Zou het nou echt waar zijn dat zich een economisch herstel aftekend. Al eerder schreef ik dat Duitsland voor het eerst na vier kwartalen geen krimp meer kent, gisteren vond ik het bericht dat Singapore zich ook sterk aan het herstellen is. En nu lees ik in het FD dat ook Rusland weer een groei laat zien. Hoe zit dat nou?

Gisteren heb ik zitten kijken naar het live verslag op internet van het optreden van de grote baas van Microsoft Steve Ballmer. Hij presenteerde tijdens het WPC in New Orleans voor een grote groep partners. Uiteraard ging het ook over de moeilijke tijden waar we samen inzitten. Ik vond wel dat hij daar de vinger op de zere plek heeft gelegd. Amerika heeft te lang op de pof geleefd. In die tijd zijn er producten verkocht die nooit verkocht hadden mogen worden omdat niemand ze echt kon betalen. We hebben boven onze stand geleefd.

Volgens Ballmer zitten we niet in een recessie maar in een reset van de economie. We gaan weer terug naar de werkelijkheid. Wat hij voorspelde is dat we niet meer terug zullen krijgen wat we hadden. De uitdaging zit hem in meer te doen met wat we hebben. Ik denk dat hij daar een punt heeft. Het zal nooit meer worden zoals het was. Nooit zullen we elkaar meer in de gelegenheid stellen om meer te kopen dan dat je aankunt. Want daarmee slopen we onze economie. Al eerder schreef ik dat je in het kleine, het grote kunt herkennen. Als jij en ik op de pof gaan leven, doet het hele land het ook.

De berichten over Duitsland, Singapore en Rusland zijn mooi. Maar we moeten ons beseffen dat ze al vier kwartalen een krimp hebben gehad. Die lijkt nu tot stilstand te zijn gekomen. Na een sterke terugval (Rusland bijna 8 procent) is groei natuurlijk best weer mogelijk. Maar het zal voorlopig niet meer op het level komen van 2008. In iedergeval niet meer op de manier waarop het tot 2008 is gerealiseerd: volgens de normen van de 20ste eeuw.

Steve Ballmer heeft gelijk:
Ctrl-Alt-Del: economy = resetting

managen van je eigen identiteit(en)


Mart Smeets op Twitter. Hmmm, denk ik dan. Is dat wel Mart, of is het een grappenmaker. Wehkamp is jaarlijks vele miljoenen kwijt aan internetfraude. Mensen die zich als anderen voordoen. Wat gebeurt er met jouw gegevens op internet?. Er zijn mensen die een Google search op hun eigen gegevens hebben staan, om erachter te komen waar hun telefoonnumer, sofinummer en hun naam wordt gebruikt. Je gegevens, en uiteindelijk je veiligheid en imago liggen te grabbel op internet.

Daar moet uiteraard iets gebeuren. Het liefst wil je een token hebben die wordt uitgegeven door een trusted party. Een party waar je je geen zorgen hoeft te maken over een commercieel voordeeltje dat ze willen maken met jouw gegevens. Sterker nog, gegevens moeten niet meer centraal worden opgeslagen maar op een token. PRIVIUM doet dat bijvoorbeeld met hun irisscan.
Maar goed, we weten wat we willen, maar we hebben nog geen oplossing. Hadden...

Vanmorgen weer gesproken met de eigenaren van Vipsnet. Dit bedrijf heeft zich gespecialiseerd in identity management. Ofwel, jij als gebruiker kunt zelf bepalen hoeveel informatie je aan welke internetpartij geeft. Ook kan je een paar verschillende identiteiten aannemen. Bijvoorbeeld voor je werk, prive, sport, bibliotheek, etc. Iedere identiteit geeft weer andere detailgegevens. Door een token te gebruiken kan je jezelf snel identificeren en weet de website dat jij het echt bent. Maar wel met de door jouw gewenste identiteit. Nu weet je in iedergeval dat Mart Smeets op internet Mart Smeets is. (ook natuurlijk op twitter, linkedin, facebook, hyves, etc).

Vipsnet is de broker tussen jou en de website. Je raakt een website aan, website vraagt wie je bent, vipsnet komt automatisch in aktie en geeft de minimaal noodzakelijke informatie door aan de website (niet je naam maar een nummer bijvoorbeeld, of je wel/niet 18 jaar bent), en je kan aan de slag. Dit alles zonder dat al je gegevens op straat liggen. vervolgens kan jij zelf op je PC je identiteiten onderhouden. Ze willen daarbij gebruik maken van een prachtig nieuwe vinding: Incard. Dit wil je nu al hebben in plaats van al die rare apparaten die je van banken krijgt.

Als bedrijf kan je ook gebruik maken van een dergelijke token. Bijvoorbeeld door een identiteit toe te voegen op de token van je medewerker wat zijn rol is binnen het bedrijf. Maar ook kan je opslaan tot welk bedrag gekocht mag worden op internet, welke informatie wel of niet gedeeld gedeeld wordt tijdens een transactie op internet.

In mijn ogen is dit een brilliante zet om fraude op internet aan te pakken. Bedrijven en burgers hebben er voordeel van. Je kan zover gaan dat jij alleen informatie wilt ontvangen van mensen die zich kunnen authoriseren op het web. Alle andere informatie van Wannabe's is onbetrouwbaar. Mooi is ook dat er niet een centrale database is. Want uiteindelijk wordt die gekraakt en ligt alles op straat. iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen identiteiten. Alleen de basisidentiteit wordt officieel vastgesteld en vastgelegd op de kaart. Weer een stap in de richting van werken in de 21ste eeuw.

dinsdag 14 juli 2009

webchat: ook humansoftware



Ik wil er geen gewoonte van maken om iedere keer iets over e-office te vertellen, maar dit wil ik u niet onthouden.

Websites moeten meer dan ooit in staat zijn om klanten steeds langer vast te houden, te boeien. Hoe doe je dat? Nou zijn er een heleboel manieren om dat te doen en een ervan is chat. Het mooie van chat is dat de bezoeker vragen kan stellen in zijn eigen taal en zijn eigen woorden. Typisch stukje HumanSoftware zou ik zeggen.

Maar om dat aan de achterkant (organisatorisch) te regelen is nog niet zo eenvoudig. Want chatten is 1:1 en dat betekent dat er altijd een persoon klaar moet zitten om te chatten. Kansloos dus. Wat onze mannen van het Microsoftteam nou hebben bedacht is dat je gewoon een heel team achter die ene chatfunktie zet. Met een fotootje natuurlijk. Doordat iedereen gebruik maakt van presence (wil je wel/niet/beetje worden gestoord), kan je ook aangeven of je tijdelijk onderdeel wilt zijn van het webchat-antwoord-team.

Wanneer iemand zich nu aanmeldt via het web, zorgt de applicatie ervoor dat iemand binnen de organisatie wordt uitgekozen (op basis van zijn zelf geselecteerde presence) om de bezoeker te helpen. Het is een soort plugin die je in je website kunt bouwen. We zijn er apetrots op! Dus vandaar dat ik jullie toch even op de hoogte wil houden over deze nieuwe ontwikkeling. Microsoft heeft er een lovend artikel over geschreven, dus als je interesse hebt, lees het, koop het en gebruik het.

verandering in de huiskamer


Gisteren hadden we een meeting met Whizpr over hoe wij in de toekomst onze PR vorm gaan geven. Op een gegeven moment kwamen er een paar wetenswaardigheden voorbij zoals het aantal uren dat je online bent, afgezet naar leeftijdscategorie. Ik val bijna in de hoogste categorie dus er was wat hilariteit over mijn leeftijd.

Ik vroeg toen aan iedereen die aanwezig was of ze nou 's avonds TV kijken of achter hun laptop zitten. Wat blijkt: bijna iedereen combineert de PC en de TV. Dus we hebben de laptop aanstaan op onze schoot terwijl we TV aan het kijken zijn. Wat mij ook opviel is dat ook de partners bijna allemaal op de bank zaten met een PC op hun schoot terwijl de TV aanstaat. Interessant beeld doemt zich op.

Er heeft de afgelopen 10 jaar een bijzondere ontwikkeling plaatsgevonden in woonkamers. Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd hoe dat bij anderen is. Zelf zit ik ook bijna altijd met mijn air op schoot. Sterker nog 's ochtends zet ik de air even aan in bed om te zien wat de situatie in de wereld is. Doen jullie dat ook? Of mis ik iets.

Office for free: electrische Hummer?


Deze week is de Microsoft WPC van start gegaan in New Orleans. Duizenden partners van Microsoft luisteren naar de plannen voor de toekomst. Een van de onderwerpen was dat Microsoft een light version van Office via het web op de markt brengt: voor niets!! Over ongeveer een jaar zal het op de markt moeten komen.

Dit is een zeer interessante ontwikkeling omdat Microsoft nu voor de tweede keer in korte tijd een aanval inzet tegen Google. Eerst met BING en nu met een gratis versie van Office. Ze willen daarmee de strijd aangaan met Google apps. Blijkbaar is Microsoft nu alle schroom voorbij en laat openlijk blijken dat ze zich bedreigd voelen. Ze komen met vijf versies van Office uit waarbij de lichtste versie gratis is en via de browser te gebruiken.

Het voelt als een electromotor plaatsen in een Hummer. Het heeft iets van een paniekaktie. Niet een sterke eigen koers. Maar gedwongen door een new kid on the block: Google. Blijkbaar zijn alle USP's van Microsoft niet voldoende om klanten blijvend te binden. Alle mooie interfaces, integraties, verhalen en businesscases ten spijt. Klanten staan open voor de propositie van Google. Microsoft laat zich nu echt gek maken door Google en wordt daardoor kwetsbaar. Waar gaat dat heen?

Als ik Microsoft zou zijn zou ik mij richten op de veilige havens: corporates. Corporates die supergeintegreerde humansoftware willen hebben om samen te werken. Corporates gaan de eerste vijf jaar niets afnemen uit the cloud omdat ze bang zijn om niet in control te zijn. Het MKB zal de komende jaren massaal overstappen op Google is mijn voorspelling. Microsoft zal veel moeite hebben de stap te maken naar de 21ste eeuw en kan op adem komen bij grote organisaties die de slag voorlopig ook niet kunnen maken. Het MKB, waar Microsoft altijd heeft gedomineerd, zullen ze uiteindelijk niet vast kunnen houden. That's life.

de CO2 guru's van de wereld



Miljarden jaren geleden zat er ontzettend veel CO2 in onze atmosfeer. Langzaam aan ontstond er leven en uiteindelijk ook planten en bomen. Al dat groen absorbeerde de CO2 en na een mooi leven ging al dat groen dood. Maar in die plantenlijkjes zat wel CO2 opgesloten. Plantenlijkje na plantenlijkje vielen door de jaren over elkaar heen en begonnen te rotten.

Uiteindelijk ontstond er diep in de grond een zwart kerkhof van oude planten. We noemen het wel steenkool of soms ook wel olie. Het bijzondere is dat in die steenkool en olie nog steeds de CO2 van miljarden jaren geleden zit opgesloten. Wat wij de laatste 50 jaar in razend tempo aan het doen zijn is olie en steenkool verbranden waardoor alle CO2 weer in de atmosfeer wordt geblazen. Waar het ook vandaan is gekomen. Hardleers goedje kan je zeggen.

Maar CO2 is niet echt goed voor onze planeet. Uiteindelijk wordt het hier allemaal een beetje te warm waardoor het evenwicht van vanalles nogal op de proef wordt gesteld. Willen we niet dus. Nou is er initiatief in Nederland om CO2 weer te vangen en op te slaan in oude gasvelden onder de Noordzee. Geen idee hoe ze dat doen, maar het idee is natuurlijk wel gaaf. (Kosten: circa 3 miljard) Komen er dan grote CO2-slurpers in Rotterdam? Lijkt mij in iedergeval een prachtig initiatief waar Nederland zich weer mee op de kaart kan zetten als innovatief land. De zonne-energiecentrale in de Sahara hebben we te laat bedacht. Waren de duitsers ons weer voor. Alleen een beetje duur: 400 miljard.

Het is mijn overtuiging dat er in de wereld behoefte is aan een specialisme om CO2 weer terug te stoppen in de aarde. Laten we kijken of het haalbaar is en daarna direct onze expertise opbouwen als land om deze kennis te exporteren. Reken maar dat we daar een hele hoop mensen mee aan het werk kunnen houden en de aarde er een beetje beter mee kunnen maken.

Hoeveel kilo CO2 uitstoot veroorzaak je eigenlijk om 1 kilo CO2 op te slaan?

maandag 13 juli 2009

HNW en Microsoft



Op dit moment is voor veel mensen Het Nieuwe Werken (HNW) hetzelfde als het nieuwe gebouw van Microsoft. Het ziet er hip en kleurig uit. Microsoft weet ook veel bezoekers per week een rondleiding te geven. Als je ziet hoe de meeste bedrijven gehuisvest zijn kan ik mij voorstellen dat velen zoiets hebben van "dat wil ik ook, ik wil ook HNW!". Maar die gedachte is misplaats , dat gebouw heeft niets met het nieuwe werken te maken. Dan kan je ook naar het kantoor van Samas (sinds 7 juli ASPA) kijken, of het demonstratiecentrum van Miele. Allemaal prachtige gebouwen.

Een kantoor en een interieur kan je kopen. Maar dan ben je er niet. HNW kan je niet zomaar kopen. HNW heeft te maken met mensen. Het heeft te maken met zoveel mogelijk willen bereiken met je mensen. Je mensen laten groeien. Alleen werken met mensen die bewust voor jouw organisatie hebben gekozen. Het gaat niet om een gekleurde stoel, of een leuk bankje. Kan helpen, maar is niet de essentie van het Nieuwe Werken. Ook software is niet de essentie van HNW. Natuurlijk helpt Human Software, we doen niet anders dan het toepassen in onze projecten. Maar je kan al nieuw werken, of eigenlijk oud werken, met vier mensen om een tafel. Zonder technologische hulpmiddelen.

Juist door Microsoft als referentie te nemen schrik je mensen af. Vooral directies. Zij zullen denken, 'als dit het nieuwe werken is, dan gaan wij dat nooit doen'. Want veel organisaties hebben niet de financiele middelen om een kantoor zo duur in te richten. Waar ik dus op hoop is dat er een groep mensen opstaat die inziet dat HNW in essentie niets met je kantoor te maken heeft. Je kan nu al beginnen in je huidige kantoor. HNW ligt dichter bij huis dan je denkt.

Kijk vooral buiten organisaties en 'lees' de samenleving, 'lees' je vrienden en familie en zie hoe we het eigenlijk willen hebben. Is niet zo moeilijk, heeft vooral met loslaten te maken. En laat je vooral niet gek maken met allerlei modellen. Die wil je alleen hebben als je je heel onzeker en bang voelt. Helaas geldt dat voor veel managers, zij verschuilen zich graag achter modellen. Heren, het gaat hier om mensen, niet om modellen.