kaartenhuis

We vonden het allemaal maar heel normaal. Groeien, rijker worden, steeds meer luxe en comfort, steeds meer geld, hogere winsten, meer omzet, salarissen die blijven groeien. Maar die groei ging eigenlijk altijd ten koste van iets anders. De natuur, andere volken, onze bronnen. Nooit in evenwicht met onze omgeving.

Sinds vierhonderd jaar hebben we afscheid genomen van de natuur en onszelf zelfs boven de natuur gesteld. Zijn we onze systemen en fabrieken gaan adoreren en hebben ze bijna heilig verklaard. De resultaten, daar ging het om. Hoe hoger hoe beter. Dat het allemaal ten koste van andere mensen is gebeurd, of ten koste van de natuur, dat was niet belangrijk. We dachten dat we oneindig door konden groeien ......mis.

De toren van voorspoed is ingestort. De toren was niet duurzaam. Het bleek een kaartenhuis. Nergens op gebaseerd. Alweer hebben we hier te maken met een oerregel: je kan nooit groeien ten koste van iets of iemand anders. Maar hoe kan je dan wel groeien. Want dat zit toch wel in mensen.

Groeien kan alleen door te zorgen voor je omgeving. Door ervoor te zorgen dat je omgeving groeit. Wanneer je dat voor elkaar kunt krijgen, groei je mee. Het grote voordeel is dat de basis van de groei breed en sterk is. Er is dan ook geen kans meer dat alles zal instorten.

De westerse wereld zal er ook rekening mee moeten houden dat de groei er de komende jaren helemaal uit is. We zullen eerst moeten zorgen dat de andere delen van de wereld meegroeien. Pas dan kan het geheel zich verder ontwikkelen. Op dit moment zijn de verschillen te groot en daardoor niet duurzaam.