corporate brain in oktober van dit jaar

Beste,

Momenteel ben ik bezig met mijn nieuwe boek over het Corporate Brain van organisaties. Of beter gezegd...Ben Kuiken is het boek aan het schrijven op basis van onze ervaringen van de afgelopen jaren. Ik ken Ben al jaren en hij heeft ook de vorige twee boeken geschreven. Ieder zijn vak.

We hebben in de afgelopen maand een uitgever gevonden waar we het nieuwe boek mee op de markt brengen: Business Contact. Maar een nieuwe uitgever betekent natuurlijk wel dat we een kleine verbouwing moeten doorvoeren in ons boekje. En...., dat we meelopen in het proces (blauw) van de uitgever. Dat betekent dat het boek in het najaar zal verschijnen, waarschijnlijk na oktober.

We hebben allemaal ontzettend veel energie om hier een succes van te maken. Het inzicht dat onze wereld toe is aan het herontdekken van de rechter hersenhelft (Yellow) in onze huidige maatschappij maar ook binnen organisaties heeft ons geraakt.

Eindelijk komen logica en creativiteit weer bijelkaar, versterkt het elkaar en biedt een evenwicht. Zoals het hoort. Alleen moeten we de gele kant (creativiteit) wel opbouwen vanuit het blauwe denken: lineair, logisch, modelmatig. Dat is natuurlijk een bijzondere opgave.

We zullen de komende tijd besteden om steeds meer te vertellen over het boek en over de concepten Yellow&Blue en Corporate Brain. Wat is het, hoe manage je een corporate brain, is het een asset....veel vragen waar we ook in het boek een antwoord op hopen te geven. We zullen dat doen via mijn blog maar ook via de website van Ben: nieuw organiseren.

Mochten jullie nog vragen hebben, laat het mij horen. Ik kan niet wachten.

Groet!

Roland

app voor roeiers door roeiers

Een aantal weken geleden ben ik gevraagd door de organisatoren van 'de Koninklijke' (is een begrip voor wedstrijdroeiers), of wij op een of andere manier kunnen bijdragen aan hun evenement later dit jaar. Nou draag ik het roeien een warm hart toe, en ik wil ook vaak dingen net even iets anders doen.

De roeiwereld is redelijk behoudend, maar ook weer erg interessant. Sterker nog, het is een wereld waar veel potentie aanwezig is, alleen moeten we die wel zien te aktiveren. Daar gaat nu deze blog over.

Ik zoek mensen die in staat zijn om met elkaar een roei-applicatie te maken op een iPhone, Windows Mobile 7, BlackBerry en een Android, waarin de driehoek 'studenten/bedrijfsleven/koninklijke' aan elkaar wordt geknoopt. Het gaat een interactieve applicatie worden met streaming video, advertenties, social media.

Nou ben ik eigenaar van een IT-bedrijf dat zelf dergelijke applicaties kan bouwen, maar ik wil het samen met jullie doen. Het is van belang dat de geldstroom, die we via de applicatie op gang willen brengen, uiteindelijk bij de studenten en 'de koninklijke' uitkomt. Want dat was de oorspronkelijke vraag.

Mijn vraag aan jullie is dus wie (virtueel) wil meehelpen met het bedenken en ontwikkelen van een applicatie voor verschillende mobile platforms voor de roeiwereld in Nederland. Ik denk dat het voor iedereen een ontzettend leerzame ervaring kan zijn, waarbij we ook nog eens een hoop mensen kunnen helpen.

En als we dit samen kunnen, dan kunnen we later nog veel meer mensen helpen.

verschrompeld denken

We zijn allemaal gevormd om onderdeel uit te maken van een industriele realiteit. Hiervoor is nodig dat je denkt als een lopende band. Lineair, logisch, foutloos, gemodeleerd. Prachtig allemaal. We weten ook dat we daar de wereld niet mee gaan redden. Want de wereld is helaas niet lineair, logisch, foutloos en gemodeleerd. Ook al willen velen ons dat doen geloven.

Maar wat doe je wanneer je de helft van je hersenen hebt laten verschrompelen om alleen maar te kunnen excelleren in het industriele denken. Ik bedoel, wat doe je wanneer blijkt dat er meer is dan een industriele realiteit. Dat de wereld organisch blijkt te zijn, dat er verbindingen bestaan tussen ons en de natuur. Dat ons gedrag de aarde verandert en de aarde ons. Hoe ga je daar mee om wanneer je daar geen denkcapaciteit meer voor hebt.

Kinderen hebben er geen problemen mee, die spelen met hun linker en rechter hersenen. Maar wij, mensen die al opgeleid zijn, wij zijn de Sjaak. We hebben intussen wel de verantwoordelijkheid om de aarde te redden, maar we kunnen bijna niet anders meer dan alles vanuit logica te benaderen. Bestuurders op alle niveau's hebben dezelfde handicap, we denken en handelen vanuit logica. En als je al een bestuurder hebt die iets van creativiteit laat zien, dan is er nu snel twijfel. (Do creative minds make good leaders).

Hoe we het moeten oplossen weet ik ook niet, maar het begint bij bewustwording. Bewust zijn dat we zijn gehersenspoeld door ons onderwijsmodel. Klaargestoomd voor het productief zijn in een industrie. Maar er is zoveel meer dan onze industrie. En de oplossing voor onze problemen liggen waarschijnlijk niet in dat deel van je hersenen die het probleem ook hebben veroorzaakt. (Zoals Einstein al eerder, maar dan anders, heeft gezegd).

Om een oplossing te vinden voor onze huidige problemen zullen we uit een ander vaatje moeten tappen. Een vaatje waar de meesten niet in de buurt durven te komen omdat het mogelijk onze lineaire toekomst kan verstoren. Liever vasthouden aan een zinkend schip dan de keuze te maken los te laten en te zwemmen naar een nieuwe toekomst.

Ik kan mij voorstellen dat een mogelijke oplossingsrichting voor ons kan zijn om je bewust te zijn dat je gekleurd de wereld in kijkt, maar ook dat je weer het vermogen krijgt om je positief te verbazen over de wereld om je heen. Ook om te geloven in groei van ons collectief bewustzijn. Niet wollig enzo, nee...gewoon dat we samen beseffen dat we maar 1 planeet hebben. Dat we daar allemaal een verantwoordelijkheid in hebben, om te genieten, plezier te maken, te helpen en te zorgen voor elkaar en de omgeving.

En ja, ook hier begint het allemaal weer heel klein. Bij jezelf....

(6 miljard x klein = best veel verandering)

over vertrouwen en zelforganisatie

Je maakt een afspraak met een klant om een produkt of dienst te leveren. Dat moet je dus gaan organiseren. Wanneer je zelfstandige bent moet je het zelf organiseren. ben je met meer mensen dan wordt het al iets lastiger. Je moet dan afspraken maken. Wanneer je dan ook nog eens hele strakke afspraken hebt gemaakt met de klant, dan moet je het dus ook strak organiseren.

Wanneer je het heel strak moet organiseren en je werkt met mensen die je niet helemaal wilt of kunt vertrouwen, dan breek je het maakproces op in kleine stukjes. Je gaat precies omschrijven wat er in ieder stukje gedaan moet worden en je controleert heel goed wat het resultaat is. Natuurlijk heb je dan ook weer iets nodig dat het overzicht houdt over alle kleine stukjes zodat er wel een totaalprodukt wordt afgeleverd volgens verwachting. Dit is eigenlijk de basis van het industriele bestuursmodel.

Nou willen we ineens allemaal nieuw gaan werken. Voor velen is de drijfveer vooral (weer) controle te krijgen over je eigen leven en de waardering te krijgen waar iedereen naar opzoek is. Dat betekent voor velen dat de lokatie en het tijdstip waarop de werkzaamheden moeten plaatsvinden meer flexibel moeten worden. Lekker thuis werken met kinderen en de hond om je heen. En dan roepen we dat dat vooral samen moet gaan met het management moet me vertrouwen. We moeten mensen maar vertrouwen dat ze daar mee om kunnen gaan.

Leg mij nou eens uit waarom mensen die in een proces werken op kantoor wel gecontroleerd moeten worden, en zodra ze thuis werken en hetzelfde werk doen ineens niet meer gecontroleerd hoeven te worden. Wat is er veranderd. Sterker nog, ik denk dat het thuiswerken alleen maar zorgt voor nog meer risico's in het proces. Je kan de samenhang en de kwaliteit, die je zo nodig hebt in het proces, volledig kwijt raken.

Dat er een beweging is om meer controle te krijgen over je eigen leven begrijp ik. Maar meer vrijheid betekent nogal wat. Dan moet je wel met die vrijheid om kunnen gaan. Dat betekent dat je jezelf heel goed moet kunnen organiseren. Niet alleen jezelf maar ook je werk. En niet iedereen kan dat. Vooral mannen hebben vaak een probleem om zichzelf goed te organiseren. Als het al bij jezelf misgaat, wat denk je dan dat er met het grote geheel gaat gebeuren.

Dus HNW ja, maar het zit hem vooral in je eigen verantwoordelijkheid om je leven te kunnen organiseren. Hoe beter je dit beheerst, hoe meer vrijheid je aan kan. Maar wel eerst laten zien. En uiteindelijk gaat het wat ons betreft niet om het uitvoeren van die kleine stukjes werk thuis of waar dan ook. Uiteindelijk gaat het om jouw visie, ideeen, oplossingen en talenten. Want daar zit ieder bedrijf uiteindelijk op te wachten, omdat daar de toekomst van ieder bedrijf in ligt opgesloten.

Het succes en de toekomst van iedere organisatie zit ergens in ons hoofd. Door 'ons' aan elkaar te verbinden kunnen we 7/24 nieuwe richtingen bedenken. En uiteindelijk is dat wat HNW zal toevoegen aan bestaande organisaties. Waar en wanneer je maar wilt.

ouwe blaren

Afgelopen zaterdag ben ik na jaren weer eens in een wedstrijdroeiboot (8+) gestapt, met mannen waarmee ik (met de meesten) vroeger heb gevaren. En als ik dan over vroeger praat dan bedoel ik bijna 30 jaar geleden. Zaterdag was er een wedstrijd over 5 kilometer op de Mark in Breda. Nou is dat nauwelijks de moeite waard om over te schrijven natuurlijk, maar er gebeurde daar iets bijzonders.

De meeste van die roeiers hebben wel een keer een WK-geroeid. Lang geleden, maar toch. In de tussentijd hadden, moet ik eerlijk bekennen, de meesten nog wel wat doorgeroeid behalve ikzelf. Dat kon je dus ook wel zien aan de reserves die ik meebracht in de boot. We hadden elkaar twee maanden geleden gemaild met de mededeling: 'we gaan samen weer een wedstrijd roeien'. Alleen al die mededeling deed iets met ons. Iedereen ging 'in training', uiteraard op zijn eigen manier. Zaterdag was iedereen er klaar voor om te gaan varen.

Toen we naar de boot liepen, kwam er als vanzelf een soort taakverdeling naar boven. Iedereen wist, zonder een woord te zeggen wat er moest gebeuren. De riemen werden aan het vlot gelegd, de boot uit de stelling gehaald en met een gecoordineerde beweging op de schouders gelegd. Eigenlijk heel bijzonder allemaal: er werd niets gezegd om dit te organiseren.

Nadat we in de boot gingen zitten, was er niemand die aanwijzingen gaf. Niets...we wisten wat we moesten doen. De boot afzetten, afstellen, klaar ...go! We voeren weg alsof er geen 30 jaar tussenzat. Volledige rust en controle, geen irritaties, geen opmerkingen, gewoon goed roeien. Raar he.

Toch een soort geheugen in je lichaam en geest, maar ook een soort rust dat het niet om jou gaat maar om het geheel. Jij staat ten dienste van de rest. Iedereen was achteraf wel onder de indruk. Hoe we zijn geeindigd? Ach...we hebben technisch heel goed geroeid, alleen de kracht & conditie lag na 30 jaar op een wat meer bescheiden peil. En dat help niet in een wedstrijd :-).

Blijft bijzonder om met elkaar iets voor elkaar te krijgen. Maar het kan, zelfs na 30 jaar.

breakthrough

Daniel H. Pink heeft een inspirerend boek geschreven 'Een compleet nieuw brein'. Ook hij refereert hier aan struktuur en creativiteit, aan lineair denken en organisch denken, aan je linker hersenhelft en je rechter hersenhelft. Of zoals wij het noemen aan Yellow&Blue, aan het corporate brain en processen. Het lijkt erop dat je deze twee werelden echt nodig hebt in deze tijd.

De tijd dat we alles kunnen oplossen via alleen lineair denken (linker hersenhelft) is voorbij. Misschien dat je het niet kunt geloven, maar zelfs logisch gezien begrijp je dat wat er om je heen aan de hand is niet in een stroommodelletje te vatten is. Door bijvoorbeeld nu een MBA te halen koop je geen gelukkig leven. Door veel geld te hebben word je niet blij. Het gaat uiteindelijk om andere dingen, gelukkig maar.

Wat we ons denk ik moeten beseffen is dat we denken, leven en werken met een verwrongen geest. Zoals Sir Ken Robinson ook in deze video uitlegt. Het industriele tijdperk heeft een zware stempel op ons gedrukt. Alleen die kennis die nodig is om de industrie gaande te houden werd en wordt onderwezen. Alleen wanneer je goed bent in die paar procent van de wereldwijd aanwezige kennis die nodig is voor de industrie, doet je denken dat je de beste bent. Omdat de industrie bepaalde en betaalde.

Maar de industrie maakt ook veel kapot zijn we achtergekomen. Onze bronnen, onze omgeving, ons milieu, onze gezinnen maar ook onszelf. We leven en denken voornamelijk op onze linker hersenhelft, en dat verarmt uiteindelijk je geest. En 'in the end' sloopt het jou als mens. De meesten onder ons voelen dat wat we nu aan het doen zijn niet klopt. Maar we kunnen dat gevoel geen plek geven omdat we maar een stukje van onze hersenen durven te gebruiken. En juist dat stukje dat wel werkt kan niets met deze signalen.

Voorbeeld van Sir Ken Robinson: Geef een kleuter een paperclip en vraag welke toepassingen er zijn. Uit onderzoek blijkt dat 98% van de kleuters meer dan 1500 toepassingen bedenkt. Vraag diezelfde kinderen als ze 15 jaar zijn hoeveel toepassingen ze kunnen bedenken voor een paperclip. Wanneer ze er meer kunnen bedenken dan 20 doen ze het goed. We hebben door onze educatie een groot deel van onze hersenen stilgelegd. Ernstig he. Alleen maar om de industrie te behagen.

Hoeveel mensen stoeien niet met hun leven. Waar ben ik nou echt goed in, waar krijg ik energie van, wat vind ik nou leuk, welke stap zou ik moeten maken. Vaak zoek je via de logica naar een oplossing voor deze vragen, via je verwrongen geest. Het zou zomaar kunnen zijn dat jij goed bent in dingen die door de universiteiten en de industrie (dus onze samenleving) niet als hoogwaardig worden gezien. Misschien ben je goed in creativiteit, verbinden of iets anders. Maar daar denk je niet over na, want daar is geen brood in te verdienen. Of toch wel?

Onze wereld is niet te redden door alleen te leunen op de linker hersenhelft (lineair, logica). Ik vertrouw geen mensen die denken alleen via logica de wereld te redden. Ik geloof dat wanneer we oplossingen kunnen bedenken door ten volle gebruik te durven maken van het organische karakter van onze wereld, we een kans hebben. Dat betekent in mijn ogen niet dat we new-age-achtig moeten worden. Maar dat we, om een doorbraak te forceren, we moeten openstaan voor de rechterkant van onze hersenen. Daar zitten oplossingen (samenhang, synthese, creatie, verbinden) die ons verder kunnen brengen, om vervolgens onze plannen uit te voeren door gebruik te maken van de linker kant van onze hersenen (logica).

Dat geldt volgens mij niet alleen voor mensen, maar ook voor organisaties. Omdat organisaties ook maar mensen zijn. Yellow & Blue, corporate brain & processen, rechts & links.

Lekker gevoel he, dat je hersenen tot nu toe alleen nog maar halve kracht hebben gedraaid. Er ligt een nieuwe wereld aan je voeten.

honger beïnvloedt je gedrag

Vanmorgen was er een discussie bij BNR over of je nou wel of niet handel zou moeten willen drijven met landen die het niet zo nauw nemen mensenrechten. Een van de uitkomsten was dat wanneer je dit strikt zou volgen je geen zaken meer kunt doen met China, Rusland en de VS. Dus wanneer je wel zaken doet met die landen ben je hypocriet. Best een lastig verhaal inderdaad, want als we geen zaken met die landen doen gaan we als land failliet.

Hoe zou ik daar nou mee omgaan denk ik dan. Vaak probeer ik het dan te vertalen naar mijn eigen wereld. Wij willen onze klanten graag helpen met veranderingen door technologie te introduceren, maar daar direct ook diensten aan te bieden om het gedrag van mensen ietsje aan te passen. Omdat wij denken dat het daar toch uiteindelijk om gaat. Technologie alleen is de oplossing niet, het gaat om gedrag & technologie. Maar ja, dat is onze mening...en niet van al onze klanten.

Moet je dan alle klanten overslaan die alleen technologie willen en niets willen met gedrag? Nee ik denk het niet. Zijn we dan hypocriet omdat we klanten niet alles bieden wat we in huis hebben?, nee denk het niet. Deze klanten zijn alleen nu nog helemaal niet bezig met het gedrag, prima toch. Maar ik denk over 10 jaar wel...dan willen ze niet anders meer.

En nou begrijp ik ook dat mensenrechten en ons gedrag-dingetje van een compleet andere orde is. Maar ook Nederland gaat niet helemaal vrijuit als het om mensenrechten gaat. En 100 jaar geleden waren wij ook horken op het gebied van mensenrechten. Dat wij dan toevallig nu in de situatie zitten dat wij ons de luxe kunnen veroorloven om na te denken (en te handelen) over zaken (zoals mensenrechten) die verder gaan dan honger en oorlog, is een voorrecht. Maar dat betekent niet dat andere landen die door omstandigheden nog niet zo ver zijn, we maar moeten afdoen als barbaren.

Het is mijn overtuiging dat (bijna) iedereen in de wereld echt wel weet hoe we met elkaar zouden moeten omgaan. Maar dat honger, angst, soms geloof en macht dit beeld kunnen verdringen. Door juist hard te werken aan minder honger, meer transparantie en meer communicatie krijgt de massa meer macht en zullen uitwassen in de toekomst minder voorkomen. Ofwel, we moeten veel investeren en handel drijven in deze landen, maar wel met als doel om het denken wat meer ruimte te geven.

Pavlov was zo gek nog niet.

meer regels = meer afstand

Het wringt ergens wanneer je iets wilt organiseren, een bedrijf bijvoorbeeld. Aan de ene kant wil je samen iets bereiken en als een geheel opereren. Aan de andere kant merk je dat als je het wilt organiseren de mensen van je weglopen. Het is blijkbaar een delicaat proces.

Natuurlijk kan je proberen a la Khadaffi om met fear te organiseren. Dan lijkt het of iedereen zich conformeert aan je regime. Maar heel duurzaam blijkt dat ook niet te zijn. Niets regelen en hopen dat het goed gaat komen lukt ook niet. Dat hebben we in de eerste 10 jaar e-office gezien. Maar waar ligt dan het optimum en wat bepaalt dan wel de balans?

Ik deel regels op in twee werelden. 1) de regels die ervoor zorgen dat processen blijven funktioneren en 2) de regels die ervoor moeten zorgen dat binnen de organisatie het juiste gedrag wordt gebruikt. Dus afspraken nakomen, elkaar op de hoogte houden, met twee worden spreken, deur openhouden, je kent het wel. We hebben het vanaf nu over de categorie 2-regels.

Als je van huis uit niet geleerd hebt 'hoe het hoort', en je wilt dat je binnen de organisatie een type gedrag thuis hoort dan kan je drie dingen doen. A) alleen die mensen aannemen die dit gedrag al in huis hebben. B) mensen het gedrag bijbrengen en C) regels bedenken waardoor het gedrag wordt afgedwongen. Vaak komen we uit bij C.

Wat nu heel interessant is dat het management zich het liefst bezig lijkt te houden met het bedenken van nog meer regels. Dat is lekker veilig, afstandelijk en lineair. Past helemaal in onze linker hersenhelft. Je kan dit zelfs doen zonder ooit met de 'echte mensen' te praten.

Wanneer die regels dan 'geimplementeerd' worden dan zie je het volgende gebeuren: de meesten onder ons worden dan heel creatief en gaan bedenken hoe ze onder, om of over deze regels heen kunnen. Grappig he. En ze voelen zich ineens helemaal niet meer verantwoordelijk voor dat geregelde deel van hun werk...want daar is nu een regel voor.

Dus omdat we graag een nieuw gedrag willen, dat dus niet vanzelf aanwezig is, bedenk je regels zodat er een nieuw gedrag zal ontstaan. Maar dat heeft tot gevolg dat mensen en het nieuwe gedrag niet aannemen en nog eens meer afstand nemen van wat je wilde bereiken.

hmmmm, kan jij het nog volgen?