het begint met een idee

Wat zie je als je nu naar buiten kijkt. Hoeveel daarvan is door mensen bedacht. Hoeveel van wat je ziet is ooit begonnen met een idee? Wanneer we iets willen veranderen aan deze wereld, waar moeten we dan beginnen? Precies, niet zo moeilijk te bedenken. Maar waarom lukt het dan zo moeilijk? Omdat je onderdeel uitmaakt van de wereld die door anderen is bedacht. Je speelt daar je rol in, je hebt je verantwoordelijkheid te nemen in die wereld. Dat houdt veranderingen tegen.

Moet je dan maar alles loslaten en je als een asociaal gaan gedragen? Nee, natuurlijk niet. Alle gedachten, energie en ideen van onze (voor)ouders hebben ons hier gebracht. En het heeft veel mensen een hoop veiligheid en comfort gegeven. Niet iedereen, eens en misschien was het achteraf niet de meest duurzame manier om hier te komen. Kan je dat je (voor)ouders kwalijk nemen? Nee, zij hebben hun best gedaan met de denkwijze van toen. En die was erg wetenschappelijk/tayloriaans.

Maar wanneer wij willen dat mensen meer worden gewaardeerd voor wie ze werkelijk zijn, we de ongelijkheden op gebieden willen herstellen, we willen dat meer mensen hun verantwoordelijkheden nemen, we verstandig met onze planeet omgaan. Dan moeten wij nu zelf beginnen om daar anders over te denken. Hoe wil je het dan hebben? Wat is de wereld zoals jij die voor je ziet?, wat is de manier van leven die jij wilt?, hoe wil je werken?. Wanneer je zelf geen beeld hebt, gaan anderen voor jou bepalen wat je gaat doen.

Misschien lijkt het allemaal heel 'groot' en ingewikkeld. Maar je kan gewoon klein beginnen. Bijvoorbeeld 'welke reputatie wil je hebben', 'hoe goed wil je zijn in je werk', 'hoe belangrijk is het milieu voor mij', 'hoe wil ik in mijn relatie staan', 'wanneer ben ik blij'. Ik denk dat wanneer je iets wilt veranderen je toch echt eerst zelf een beweging moet maken en niet moet afwachten tot iets of iemand de verandering inzet. Want dan ben je mogelijk weer een speelbal geworden.

Even met de voeten op de vloer. Organisaties worden steeds virtueler, steeds meer tijd- en plaats-onafhankelijk. Dat betekent dat je steeds minder kunt terugvallen op de blauwe structuren en gebouwen van je eigen organisatie. Anders gezegd: 'je zal steeds meer je eigen problemen moeten oplossen, je verantwoordelijkheid nemen!'. Het wordt dus steeds belangrijker voor je dat je weet wat voor jou belangrijk is. Wat geef je aandacht en wat niet. Wanneer je dat vermogen niet hebt wordt je een risico voor je bedrijf omdat je geen keuzes kunt maken. Je loopt over. En je bent niet alleen een risico voor je eigen organisatie maar ook voor je eigen familie. Omdat je werk en prive niet meer kunt scheiden en geen tijd en aadacht hebt voor je geliefden.

Hoe dan ook, kijk nog eens om je heen. Is dat de wereld waar jij energie van krijgt? Als het antwoord een 'ja' is, ben je klaar. Als het antwoord een 'nee' is heb je nog een hoop te doen. Begin maar eens te bedenken hoe die wereld er voor jou uit gaat zien. Ik hoor graag van je.

het verschil tussen 1 mio euro

Stel je mag nu kiezen: in 2012 krijg je of 1 miljoen euro van de Staatsloterij of je krijgt 1 miljoen euro omdat je er bloed zweet en tranen in hebt gestopt. Van welke miljoen ga je het meest genieten? Precies, de miljoen waar je heel veel voor hebt moeten laten. Waar je vreselijk hard voor hebt gewerkt, pijn hebt gevoeld, slapeloze nachten, pijn in je lijf. De miljoen waar je misschien wel in de ogen van andere te grote risico's voor hebt gelopen.

Wanneer het geld je zomaar komt aanwaaien heeft het geen enkele waarde voor je. Neem als voorbeeld  de oud professioneel voetballers die misschien iets te gemakkelijk aan hun centjes zijn gekomen. Als het zo gemakkelijk binnenkomt gaat het er net zo gemakkelijk weer uit. Het heeft namelijk geen enkele waarde voor je. En zo gaat het met heel veel dingen die zomaar op je afkomen, of waar je heel diep voor door het stof bent gegaan.

En volgens mij zijn we in Nederland op een punt bereikt dat we wel alles willen hebben, maar er eigenlijk niets of weinig meer voor willen doen. En weet je, als je het miljoen-voorbeeld doortrekt dan wordt Nederland dus zelfs niet gelukkig wanneer aan alle hebben-eisen wordt voldaan. Gewoon omdat we er niets voor hebben gedaan, omdat we geen fundamentele keuzes hebben durven te maken met de risico's die daarbij horen.

Een voorbeeldje iets dichter bij huis: afvallen. We neigen naar afvallen zonder inspanning. Gewoon een paar pillen kopen en klaar ben je. Maar ja, dan zegt dat gebakje dat voor je staat nog steeds niets. Je denkt niet, 'so.. dat wordt hard trainen morgen'! Je bent de relatie met bewegen helemaal kwijt. En ik weet echt wel dat het in ons allemaal zit om met zo min mogelijk inspanning dingen te bereiken. Maar wanneer je echt wilt afvallen zal je eerst heel hard moeten werken om daarna veel bewuster te kunnen genieten van je gebakje.

'No Pain No Gain', stond een keer op een folder van een workout-apparaat van bijna 40 jaar geleden. Pff, dacht ik toen, wat een onzin. Intussen begrijp ik dat de herinnering aan de grote inspanning die je hebt moeten doen om iets te bereiken je geluk kan vergroten. Dat door dingen te laten, je meer waardering krijgt voor de dingen om je heen, maar ook voor bijvoorbeeld mensen die ergens voor durven te gaan. Voor mensen die misschien tegen alle gedachten van nu in geloven in hun eigen wereld en heel hard werken om iets nieuws voor elkaar te krijgen.

Misschien dat deze vernieuwers uiteindelijk niet met een miljoen naar huis gaan, sterker nog die kans is waarschijnlijk heel klein. Maar ze zijn misschien wel gelukkiger dan mensen die meedrijven op het leven en de relatie kwijt zijn tussen de beloning en de inspanning. Kijk maar eens in de ogen van een Olympisch Kampioen op het moment dat hij of zij de gouden medaille omgehangen krijgt. Op dat moment kijkt hij 20 jaar terug en voelt heel even en heel intens alle opofferingen die hij heeft gedaan, alle trainingen, blessures, pijn, tegenslagen en successen. En dat maakt waarom veel van de kampioenen heel even moeten huilen.....van geluk.

ouwe blaren

Afgelopen zaterdag ben ik na jaren weer eens in een wedstrijdroeiboot (8+) gestapt, met mannen waarmee ik (met de meesten) vroeger heb gevaren. En als ik dan over vroeger praat dan bedoel ik bijna 30 jaar geleden. Zaterdag was er een wedstrijd over 5 kilometer op de Mark in Breda. Nou is dat nauwelijks de moeite waard om over te schrijven natuurlijk, maar er gebeurde daar iets bijzonders.

De meeste van die roeiers hebben wel een keer een WK-geroeid. Lang geleden, maar toch. In de tussentijd hadden, moet ik eerlijk bekennen, de meesten nog wel wat doorgeroeid behalve ikzelf. Dat kon je dus ook wel zien aan de reserves die ik meebracht in de boot. We hadden elkaar twee maanden geleden gemaild met de mededeling: 'we gaan samen weer een wedstrijd roeien'. Alleen al die mededeling deed iets met ons. Iedereen ging 'in training', uiteraard op zijn eigen manier. Zaterdag was iedereen er klaar voor om te gaan varen.

Toen we naar de boot liepen, kwam er als vanzelf een soort taakverdeling naar boven. Iedereen wist, zonder een woord te zeggen wat er moest gebeuren. De riemen werden aan het vlot gelegd, de boot uit de stelling gehaald en met een gecoordineerde beweging op de schouders gelegd. Eigenlijk heel bijzonder allemaal: er werd niets gezegd om dit te organiseren.

Nadat we in de boot gingen zitten, was er niemand die aanwijzingen gaf. Niets...we wisten wat we moesten doen. De boot afzetten, afstellen, klaar ...go! We voeren weg alsof er geen 30 jaar tussenzat. Volledige rust en controle, geen irritaties, geen opmerkingen, gewoon goed roeien. Raar he.

Toch een soort geheugen in je lichaam en geest, maar ook een soort rust dat het niet om jou gaat maar om het geheel. Jij staat ten dienste van de rest. Iedereen was achteraf wel onder de indruk. Hoe we zijn geeindigd? Ach...we hebben technisch heel goed geroeid, alleen de kracht & conditie lag na 30 jaar op een wat meer bescheiden peil. En dat help niet in een wedstrijd :-).

Blijft bijzonder om met elkaar iets voor elkaar te krijgen. Maar het kan, zelfs na 30 jaar.

vakbonden, waar zijn jullie nou mee bezig!

Waarschijnlijk weten vakbonden beter dan wie dan ook dat 'wanneer je iets aandacht geeft het groeit'. Of het nu om iets moois gaat of om iets slechts, dat maakt niet uit. Aandacht zorgt voor groei. Gisteren hebben een groep vakbonden bedacht dat het nodig is om een aantal negatieve gedachten die aanwezig zijn bij een aantal ABNAMRO-medewerkers eens lekker uit te vergroten (artikel). Knap hoor!

Waar ben je dan mee bezig! Het gaat om 1500 mensen op een totaal van 30.000 mensen die zich negatief hebben uitgelaten. Het gaat dan dus over maximaal 5% die niet tevreden is. Wanneer ik dan de commentaren bekijk zie ik dat het ook vaak gaat over mensen die in Rotterdam wonen en naar Amsterdam moeten voor hun werk. Natuurlijk zijn die niet blij, maar om dan de conclusie te trekken dat daarmee de complete bank 'een zinkend schip is', gaat zelfs mij een beetje te ver.

Je kan ook zeggen dat dus 95% van de mensen het dus wel ziet zitten. (is ook ongenuanceerd, ik weet het). Da's best een goeie score kan ik zeggen. Zeker in een situatie dat je te maken hebt met twee banken die samen gaan en op dit moment nog hun wonden uit het verleden likken. Dan is het knap wanneer 28.500 mensen nog wel blij zijn.

Ik vind dat de vakbonden zich zeer onverantwoordelijk gedragen door deze stemmingmakerij. Ja, er zijn mensen niet tevreden, natuurlijk, maar je moet het we in de juiste context zien. Er zullen vast nog veel meer mensen ontevreden worden de komende tijd.

Wat willen die vakbonden toch, dat ABNAMRO dood gaat, is dat het idee? Dat het een sociale instelling wordt? Een ministerie? Kunnen ze dan niet begrijpen dat het hier gaat om een bedrijf, dat waarde creeert en daardoor mensen (ook vakbondsleden) aan het werk kan houden? Dat het ongenuanceerd uitvergroten van ongenoegen ervoor zal zorgen dat ontwikkelingen tot stilstand komen, mensen bang worden, dat het zal afleiden waar het werkelijk om gaat: een nieuwe bank bouwen.

Ik ben een aantal blogs geleden al op mijn vingers getikt dat vakbonden voor een bepaalde groep werknemers goede dingen kunnen doen. Maar ze kunnen ook heel veel stuk maken. Wat die jongens doen is soms terugvallen naar 1800 in hun gedrag. Waar komt die boosheid toch vandaan. Wanneer vakbonden dit gedrag blijven vertonen ben ik tegen vakbonden!

Leve de 28.500 medewerkers die wel tevreden zijn.

verandering in de huiskamer

Gisteren hadden we een meeting met Whizpr over hoe wij in de toekomst onze PR vorm gaan geven. Op een gegeven moment kwamen er een paar wetenswaardigheden voorbij zoals het aantal uren dat je online bent, afgezet naar leeftijdscategorie. Ik val bijna in de hoogste categorie dus er was wat hilariteit over mijn leeftijd.

Ik vroeg toen aan iedereen die aanwezig was of ze nou 's avonds TV kijken of achter hun laptop zitten. Wat blijkt: bijna iedereen combineert de PC en de TV. Dus we hebben de laptop aanstaan op onze schoot terwijl we TV aan het kijken zijn. Wat mij ook opviel is dat ook de partners bijna allemaal op de bank zaten met een PC op hun schoot terwijl de TV aanstaat. Interessant beeld doemt zich op.

Er heeft de afgelopen 10 jaar een bijzondere ontwikkeling plaatsgevonden in woonkamers. Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd hoe dat bij anderen is. Zelf zit ik ook bijna altijd met mijn air op schoot. Sterker nog 's ochtends zet ik de air even aan in bed om te zien wat de situatie in de wereld is. Doen jullie dat ook? Of mis ik iets.

de CO2 guru's van de wereld

Miljarden jaren geleden zat er ontzettend veel CO2 in onze atmosfeer. Langzaam aan ontstond er leven en uiteindelijk ook planten en bomen. Al dat groen absorbeerde de CO2 en na een mooi leven ging al dat groen dood. Maar in die plantenlijkjes zat wel CO2 opgesloten. Plantenlijkje na plantenlijkje vielen door de jaren over elkaar heen en begonnen te rotten.

Uiteindelijk ontstond er diep in de grond een zwart kerkhof van oude planten. We noemen het wel steenkool of soms ook wel olie. Het bijzondere is dat in die steenkool en olie nog steeds de CO2 van miljarden jaren geleden zit opgesloten. Wat wij de laatste 50 jaar in razend tempo aan het doen zijn is olie en steenkool verbranden waardoor alle CO2 weer in de atmosfeer wordt geblazen. Waar het ook vandaan is gekomen. Hardleers goedje kan je zeggen.

Maar CO2 is niet echt goed voor onze planeet. Uiteindelijk wordt het hier allemaal een beetje te warm waardoor het evenwicht van vanalles nogal op de proef wordt gesteld. Willen we niet dus. Nou is er initiatief in Nederland om CO2 weer te vangen en op te slaan in oude gasvelden onder de Noordzee. Geen idee hoe ze dat doen, maar het idee is natuurlijk wel gaaf. (Kosten: circa 3 miljard) Komen er dan grote CO2-slurpers in Rotterdam? Lijkt mij in iedergeval een prachtig initiatief waar Nederland zich weer mee op de kaart kan zetten als innovatief land. De zonne-energiecentrale in de Sahara hebben we te laat bedacht. Waren de duitsers ons weer voor. Alleen een beetje duur: 400 miljard.

Het is mijn overtuiging dat er in de wereld behoefte is aan een specialisme om CO2 weer terug te stoppen in de aarde. Laten we kijken of het haalbaar is en daarna direct onze expertise opbouwen als land om deze kennis te exporteren. Reken maar dat we daar een hele hoop mensen mee aan het werk kunnen houden en de aarde er een beetje beter mee kunnen maken.

Hoeveel kilo CO2 uitstoot veroorzaak je eigenlijk om 1 kilo CO2 op te slaan?

HNW en Microsoft

Op dit moment is voor veel mensen Het Nieuwe Werken (HNW) hetzelfde als het nieuwe gebouw van Microsoft. Het ziet er hip en kleurig uit. Microsoft weet ook veel bezoekers per week een rondleiding te geven. Als je ziet hoe de meeste bedrijven gehuisvest zijn kan ik mij voorstellen dat velen zoiets hebben van "dat wil ik ook, ik wil ook HNW!". Maar die gedachte is misplaats , dat gebouw heeft niets met het nieuwe werken te maken. Dan kan je ook naar het kantoor van Samas (sinds 7 juli ASPA) kijken, of het demonstratiecentrum van Miele. Allemaal prachtige gebouwen.

Een kantoor en een interieur kan je kopen. Maar dan ben je er niet. HNW kan je niet zomaar kopen. HNW heeft te maken met mensen. Het heeft te maken met zoveel mogelijk willen bereiken met je mensen. Je mensen laten groeien. Alleen werken met mensen die bewust voor jouw organisatie hebben gekozen. Het gaat niet om een gekleurde stoel, of een leuk bankje. Kan helpen, maar is niet de essentie van het Nieuwe Werken. Ook software is niet de essentie van HNW. Natuurlijk helpt Human Software, we doen niet anders dan het toepassen in onze projecten. Maar je kan al nieuw werken, of eigenlijk oud werken, met vier mensen om een tafel. Zonder technologische hulpmiddelen.

Juist door Microsoft als referentie te nemen schrik je mensen af. Vooral directies. Zij zullen denken, 'als dit het nieuwe werken is, dan gaan wij dat nooit doen'. Want veel organisaties hebben niet de financiele middelen om een kantoor zo duur in te richten. Waar ik dus op hoop is dat er een groep mensen opstaat die inziet dat HNW in essentie niets met je kantoor te maken heeft. Je kan nu al beginnen in je huidige kantoor. HNW ligt dichter bij huis dan je denkt.

Kijk vooral buiten organisaties en 'lees' de samenleving, 'lees' je vrienden en familie en zie hoe we het eigenlijk willen hebben. Is niet zo moeilijk, heeft vooral met loslaten te maken. En laat je vooral niet gek maken met allerlei modellen. Die wil je alleen hebben als je je heel onzeker en bang voelt. Helaas geldt dat voor veel managers, zij verschuilen zich graag achter modellen. Heren, het gaat hier om mensen, niet om modellen.

Google-sloopt-Youtube-protest

Toch weer bijzonder wat er aan de hand is op YouTube. Blijkbaar heeft Google (eigenaar van YouTube) besloten om met beta-channels te gaan werken. Wat het precies betekent maakt nu niet veel uit, maar wel wat dit voor gevolgen heeft. Er is een groep mensen die het hier niet mee eens is en vindt dat Google Youtube aan het slopen is. Begrijp me niet verkeerd, het gaat hier om YouTube-lovers!

Dus wat hebben deze mensen bedacht? Laten we een filmpje maken van 10 minuten waar alleen maar een zwart beeld te zien is. Vervolgens roepen we iedereen op om dit filmpje te bewaren op Youtube. Je bewaart het dus eigenlijk zoveel mogelijk filmpjes (= ruimte) op de Google-infrastruktuur. Idee is dat Google hier last van gaat krijgen, het ze geld gaat kosten en uiteindelijk wel terug zal komen op zijn besluit.

Wat ik hier bijzonder aan vind is dat ook hier weer mensen elkaar proberen te vinden via het internet een aktie coordineren om een grote organisatie pijn te laten hebben. Ik denk dat dit nog maar het begin is van een trend die voor organisaties grote gevolgen kan hebben. Hoe bekender je bent als organisatie hoe meer kans je loopt om aangepakt te worden door boze consumenten. Stel je voor, we kopen twee weken niets bij AH. Dan zijn ze failliet!

Whuffie factor

In de blog van Martijn Aslander schrijft hij over een boek van Tara Hunt met de titel "the Whuffie factor". Er is ook een kort videootje te vinden op Youtube om te zien wat de essentie hiervan is. In het kort komt het neer op een waardering van anderen over jou in virtuele communities. Waar het om gaat is:

• of je kunt delen zonder iets terug te vragen
• doe je wat je hebt beloofd
• ben je integer
• ben je transparant
• draag je bij zonder dat het je wordt gevraagd

Het gaat hierbij dus niet om geld, maar meer om integer MENS te zijn. Hoe meer MENS je bent, hoe hoger je Whuffie factor. Lijkt me een prima ontwikkeling, maar ik ben tegelijkertijd wel bang dat we doorslaan. In het filmpje staat dat het niet gaat om geld. Geld krijgt het imago van iets vies. En dat is natuurlijk onzin. Geld is opgeslagen energie, opgeslagen waardering in een universele vorm. Welliswaar zonder emotie, maar wel een heel belangrijk onderdeel van onze samenleving.

De Whuffie-factor lijkt me prima als het gaat om prive virtuele communities. Maar als de virtuele communities zakelijk zijn vind ik dat er wel degelijk een financiele Whuf toegevoegd mag worden. Maar ik praat een beetje voor mijn beurt, de nederlandse vertaling komt in het najaar op de markt.

nieuw bedrijf

Vanmorgen hebben we besloten om de aktiviteiten van c-dynamics en v-work samen te voegen tot een nieuw bedrijf. Wat de nieuwe naam zal worden weten we nog niet. Sterker nog, daar gaan jullie ons bij helpen. Gonny Vink wordt de roerganger van het nieuwe bedrijf. Gonny en ik kennen elkaar al sinds 1988 en hebben dezelfde beelden bij work21 en het nieuwe werken. Gonny werkt sinds begin jaren negentig voor e-office en is sinds anderhalf jaar eigenaar van c-dynamics.

Kenmerk van het nieuwe bedrijf zal zijn dat het haar klanten op een zeer pragmatische manier zal helpen om de slag te maken naar het nieuwe werken (work21). Geen dikke en dure rapporten, maar gewoon doen! Zorg dat de klant zo snel mogelijk de vruchten kan plukken van het nieuwe werken. De leidraad voor alle diensten van het nieuwe bedrijf zijn de ervaringen die staan in het boek "de kracht van mensen".

Het boek dat in oktober zal uitkomen sluit naadloos aan op de gekozen aanpak. Het nieuwe bedrijf richt zich op alles wat nodig is voor de transitie naar het nieuwe werken, behalve de techniek. Daarvoor wordt e-office ingeschakeld. Het nieuwe bedrijf zal werken met eigen mensen en associates.

De ambitie van het nieuwe bedrijf is om toonaangevend te zijn in het pragmatisch begleiden van haar klanten met de transitie naar 'het nieuwe werken', volgens work21.

Wat over blijft is een leuke korte pakkende naam voor het nieuwe bedrijf. Graag nodig ik iedereen uit om hiervoor een voorstel te doen. Als we de door jou bedachte naam kiezen krijg je van ons een iPod nano kado. We zijn heel benieuwd naar jullie reakties

vriend ego

Het kan soms heel handig zijn om een ego te hebben. Omdat je in onzekere situaties kunt denken dat je iemand bent. Maar uiteindelijk heb je er veel meer last van dan voordeel. Een ego wil zichzelf in stand houden. Een soort beeld van jezelf dat niet meer klopt met wie je nu werkelijk bent. Het mooie van een mens is dat je jezelf ontwikkeld. Je leert iedere dag, dus je bent ook steeds meer aan het veranderen.

Maar je ego verandert niet mee. Je houdt je zelfs vast aan wat bij die ego hoort. Als voorbeeld kan ik noemen dat ik zelf 10 jaar lang heb vastgehouden aan het idee dat strukturen slecht zijn, dat mensen eigenlijk helemaal geen struktuur willen hebben. Mensen willen vrijheid, zelf kunnen bepalen wat ze wel en niet doen. Die gedachte koesterde ik tot 2001, zo gedroeg ik mij ook, dat vertelde ik ook aan iedereen die het wilde horen. We wonnen er zelfs prijzen mee, goed voor je ego!

Maar op een gegeven moment verandert je omgeving zo snel dat je uitgangspunten geen oplossing meer kunnen bieden voor de nieuwe problemen. Dat is nou precies zo'n moment waarop je ego heel vervelend kan zijn. Want die zegt "je hebt het altijd zo gedaan, niet toegeven aan andere ideeen, ga maar lekker door". Ergens weet je gelukkig dat het niet klopt. Maar als je je ego verloogend, tsja wie ben je dan nog. Dat doe je dus liever niet.

Mijn ervaring is dat het juist erg bevrijdend werkt wanneer je steeds meer los probeert te komen van je ego. Niet gemakkelijk, maar zeker niet onmogelijk. Je kan daardoor vrijer denken, zaken vanuit meer perspectieven bekijken. Zelfs denken "hee, een basis van struktuur is zo gek nog niet. Mensen vinden struktuur best lekker. Als ik nu strukturen mix met mijn idee over flexibiliteit...dan kom je ergens". Kortom, lach zo nu en dan eens heel hard om jezelf, dat maakt je wereld een stuk prettiger en je kan ineens een hele hoop problemen wel oplossen.

nieuw boek

In navolging van mijn boek 'De kracht van mensen', zal in het najaar een nieuw boek verschijnen over het nieuwe werken, of work21 zoals wij dat noemen.

Het zal een boek worden waarin we het nieuwe werken zullen de-mystificeren. Ofwel, vertel nou gewoon eens wat de stappen zijn die je moet zetten om daar te komen. Tot nu toe doet iedereen erg ingewikkeld over "het nieuwe werken". Allerlei consultants storten zich op dit onderwerp en ze proberen natuurlijk weer alles in spannende modellen te stoppen. Maar uiteindelijk gaat het om een aantal basisregels die je moet aanhouden en dan kom je er.

Ik verwacht dat het boek rond oktober te koop is. Het zal een zeer toegankelijk boekwerk worden, waarmee je direkt aan de slag kunt. Zeer praktische tips, handreikingen en voorbeelden hoe je vorm kunt geven aan het nieuwe werken. Het mag niet moeilijk zijn, want ik ben ervan overtuigd dat de meesten van ons diep in ons hart allang weten wat het is.

de kracht van de massa

In de 19de eeuw hadden we koningen die de baas waren over ons land. In de 20ste eeuw kreeg het volk de macht via een gekozen regering. Ik denk dat de 21ste eeuw de mensen op straat de macht naar zich toe gaan trekken. Kijk maar eens wat er gebeurt op Twitter. Iedereen die tegen de gebeurtenissen is die zich afspelen in Iran, kleurt zijn twitteromgeving groen! Het gaat nu al om tienduizenden mensen die hieraan meedoen.

Als je hier even over nadenkt, kan je je ook voorstellen dat mensen op dezelfde manier, massaal afstand kunnen, nemen van een merk, of een produkt. Zo van "laten we nou de komende maand eens geen benzine tanken bij Shell, of geen spullen van Unilever kopen, of geen legbatterij-kippen". Daar kan je als bedrijf toch last van krijgen. Ook dit geeft weer aan dat bedrijven niet meer ten koste van anderen zich kunnen verrijken, maar alleen door voor hun omgeving 'te zorgen', kunnen groeien. Doe je dat niet, dan wordt je afgestraft!

Nu lopen mensen nog met gekleurde armbandjes rond, maar straks heb je in je blog een profiel staan waar je voor en waar je tegen bent. Daarmee wordt het gedrag van anderen weer beinvloed waardoor je voor organisaties onverwachte bewegingen krijgt in de markt. De mensen op straat gaan zich organiseren!

Het grote nadeel van deze groepsbewegingen is dat je altijd een beetje in het midden blijft hangen. Dat er geen visie zal ontstaan omdat dat niet mogelijk is wanneer je met 1 miljoen mensen iets voor elkaar wilt krijgen. Met 100 is het al moeilijk kan ik je vertellen. Daarom denk ik dat er altijd behoefte zal blijven aan mensen die richting geven. En daar kunnen mensen het vervolgens mee eens zijn of niet natuurlijk en zich wel of niet aansluiten.

In iedergeval zie ik wel de macht verschuiven van koningschap, naar de regering naar de mensen op straat. Blijkbaar is dat een natuurlijk proces en past bij deze tijd.
Dan komt natuurlijk de volgende vraag direkt naar boven: wat gaan Lex en Maxima straks dan doen:-).

thuiskopieheffing

In dit artikel op NU.NL staat beschreven dat een groep van 3500 muzikanten zich hard maakt voor een thuiskopieheffing op MP3-spelers en DVD-harddiskrecorders. Idee is dat ze nu zo'n 25 miljoen euro per jaar mislopen. Komt neer op zo'n dikke 7000 euro per muzikant per jaar. Best wel geld denk ik dan. Maar is dit wel de juiste manier? Ik denk dat het aardig in de buurt komt, maar het is niet de oplossing. In iedergeval vind ik, het alternatief, organisaties als Buma/stemra zeker niet meer van deze tijd.

Op hun website geven ze aan waar ze voor staan:

"Er zijn mensen die muziek maken terwijl je nooit een geluid van ze zult horen: muziekauteurs. Zij zijn degenen die aan de wieg staan van het succes van de artiesten die hun werk uitvoeren. De muziek waarvan wij genieten is hun geestelijk eigendom. Net als anderen hebben zij recht op een vergoeding wanneer hun werk wordt gespeeld, gezongen of vastgelegd. Buma/Stemra zorgt daarvoor."

Ik denk dat we nu in een tijd leven dat er geen behoefte meer is aan een centraal gestuurde organisatie als Buma/stemra die voor artiesten zorgt. Zo'n organisatie kost geld, veel geld en krijgt te veel macht. En dat geld, wat zo'n organisatie toch kost, gaat niet naar de artiest! Buma/stemra heeft de macht in handen om geld te innen van de consument en het bedrijfsleven. Die kracht had de artiest niet, maar binnenkort wel.

We leven in een wereld van 'webservices'. Diensten die je kunt aanroepen en dan krijg je uit het 'web' antwoord. Alles is steeds meer met elkaar verbonden. MP3-spelers zitten in iphones en andere mobile apparaten en daarnaast zijn er steeds meer 'devices' die een koppeling hebben met internet. Dat geldt ook voor DVD-harddiskspelers. Dus wat zal de ontwikkeling worden?

Ik denk dat je over 5 jaar zoveel mag downloaden als je wilt, maar op het moment dat je het gaat afspelen er heel even contact wordt gezocht met een 'webservice', waar je automatisch een paar centen naar overmaakt. Die paar centen gaan direkt richting de muzikant. Alleen nog maar een server nodig, geen dure organisatie en je betaalt alleen wanneer je gebruikt. Dat is wat mensen begrijpen en wat ze willen. Het zou me niets verbazen als Apple of Google dit gaan oppakken.

Op voorhand een heffing betalen, zoals het idee van de "thuiskopieheffing", op een apparaat waarvan je nog maar moet zien of je hem wel gebruikt (hoeveel ongebruikte apparaten heeft u wel niet in huis) is niet iets van deze tijd. Een dure Buma/stemra-organisatie is ook niet meer van deze tijd. Gewoon betalen voor gebruik. Helaas komt deze ontwikkeling iets te laat voor deze mevrouw uit Washington, die een boete krijgt van 1.4 miljoen euro voor het downloaden van muziek. En misschien luistert ze er niet eens naar!?!

met dank aan de crisis

De huidige tijd lijkt alles wel op kommer en kwel. Maar ik ben ervan overtuigd dat de crisis ook veel goeds brengt. Juist schaarste zorgt voor een situatie waar je niet anders meer kan dan lang uitgestelde beslissingen nemen. Je zult wel moeten, want anders loopt het zeker niet goed met je af. Dat geldt op persoonlijk vlak maar ook voor organisaties. Wanneer er veel geld aanwezig is, kan je het zo regelen dat je moeilijke situaties afkoopt. Niet echt een beslissing neemt, omdat je mensen niet wilt kwetsen. En door de overvloed aan middelen, lijkt het alsof je er nog meewegkomt ook. Maar niets is natuurlijk minder waar. Uiteindelijk hou je een zieke omgeving of organisatie over. Deze crisis zorgt ervoor dat we weer beslissingen durven te nemen, en daardoor ons weer met de juiste dingen bezighouden.

Gisteravond zaten we met een groep partners/concurrenten bij elkaar om samen met de leverancier te praten over de markt. In het begin van de avond waren er twee partijen die niet of nauwelijks gecoordineerd de markt bewerkten. De partij was de leverancier en en de ander partij de groep partners.

Door de huidige marktomstandigheden werd het voor iedereen heel snel duidelijk dat er maar een manier was om hier uit te komen: intensief samenwerken. Er zijn plannen gemaakt, de sfeer sloeg positief om, er ontstond een gevoel van 'we gaan dit met elkaar doen!'.
Binnen twee uur hebben we een samenwerkingsvorm gevonden waar al jaren over is gesproken, maar nooit kon worden uitgevoerd omdat we elkaar niet nodig hadden.

Nu is het dus wel gelukt. Met dank aan de crisis!

het nieuwe werken

De term 'het nieuwe werken' is een paar jaar geleden geclaimed door Microsoft. Handig gedaan, iedereen heeft het er over. Ik heb dan ook veel respect voor Theo Rinsema en zijn team hoe zij dit in de markt hebben gezet. Maar de vraag is natuurlijk: "is het wel nieuw werken", of waren we even kwijt wat werken ook al weer was.

Het is mijn overtuiging dat het nieuwe werken niets anders is dan dat je alles wat je in processen kunt stoppen dat vooral doet en dat je tijd vrij maakt om je met elkaar te storten op unieke situaties die niet met het proces opgelost kunnen worden. En het oplossen van unieke situaties doe je op een niet-industriele wijze. Ofwel, met vertrouwen, samenwerken, overal, altijd, met elkaar.

Je zou kunnen zeggen zoals we vroeger, voor de industriele revolutie, samenwerkten. We zijn het alleen een beetje kwijtgeraakt door de grote fabrieken en kantoren die we vanaf 1880 zijn gaan bouwen. We zijn gaan denken dat dat werken was. Maar dat was meer 'onderdeel zijn van een proces'. Nu gaan we langzaamaan weer terug naar waar mensen goed in zijn: unieke problemen oplossen. De rest laten we door machines (processen) oplossen.

Microsoft noemt het "het nieuwe werken", wij noemen het work21. e-office is sinds 1991 bezig met naar het nu blijkt "het nieuwe werken". Het is een prachtige zoektocht waar we een balans zoeken tussen processen en creativiteit, tussen managen en faciliteren, taken en uitdagingen, sturen en inspireren. Maar ook gebruik maken van de nieuwste samenwerkings- en communicatietechnologieen, wij noemen het HumanSoftware.

Op linkedin wordt veel gesproken over het nieuwe werken, maar wie heeft het nou echt gedaan, echt meegemaakt. Ik zie veel consultants, maar erg weinig ervaring. Is dit erg?
Ja, .... omdat klanten te maken kunnen krijgen met consultants die lijken te begrijpen waar het om gaat maar geen idee hebben waar te beginnen.

Microsoft heeft er zelf voor gekozen om niet die organisatie-consultant te zijn. Ze blijven zich richten op de technologie. Verstandig lijkt me. De consultancy kan ingevuld worden door partners. Ik wacht op de eerste grote organisatie adviesbureau's die dit nieuwe gebied oppakken. Lijkt me moeilijk voor die grote jongens omdat zij vaak gebruik maken van verouderde technologie en daardoor geen ervaring hebben in de laatste mogelijkheden van het nieuwe werken. Punt is dat ze hun naam mee hebben en veel grote organisaties altijd opzoek gaan naar 'zekerheid'. Zekerheid uit angst voor fouten. Precies wat je niet nodig hebt in het nieuwe werken.

Tot het moment dat de grote jongens op de markt komen zullen we het moeten stellen met een aantal kleine specialisten en veel "would be's". En dat is best gevaarlijk voor het imago van het nieuwe werken. Maar dat het er gaat komen, staat als een paal boven water.

In 1991 zijn Rutger Stekelenburg en ik gestart met ons bedrijf e-office. De hoofdvraag die wij ons toen hebben gesteld is: "hoe kunnen we nou maximaal gebruik maken van elkaars hersenen binnen een organisatie". in 2009 blijkt dat deze vraag eigenlijk over "het nieuwe werken" gaat. Wij noemen dat 'Work21". Bijna 20 jaar zijn we opzoek naar organisatievormen, technologieen, cultuurvormen, besturingsvormen, leiderschapsvormen, taalgebruik, etc, om antwoord te kunnen geven op deze vraag. De ontwikkelingen die wij hebben meegemaakt vanaf 1991 tot 2009 staan beschreven in ons boek "De kracht van mensen". . Uiteindelijk draait het in onze ogen allemaal om de onvoorstelbare kracht van mensen.

Organisaties zullen steeds meer onderscheidend vermogen moeten halen uit de intelligentie van hun eigen mensen. Standaard vragen uit de markt worden als het goed is door de standaardprocessen opgevolgd. Dat is prima, maar waarschijnlijk niet voldoende om blijvend antwoord te geven op vragen uit een steeds complexer wordende markt.
Om antwoord te geven op vragen die niet door het standaardproces kunnen worden ingevuld zul je de kracht van je medewerkers moeten inzetten. Uit ervaring weten wij dat dat zeker mogelijk is, maar dat je daar wel een andere organisatievorm voor nodig hebt dan de Tayloriaanse/Industriele vorm zoals we bij veel organisaties zien.

De reden dat ik deze blog niet vanuit e-office schrijf, waar ik de bestuurder van ben, is omdat het onderwerp 'de kracht van mensen' (ofwel het nieuwe werken), veel verder gaat dan humansoftware alleen. (e-office benoemt haar dienstverlening HumanSoftware (oplossingen rondom collaboration, unified communication, social software en mobile).
Wel zal ik regelmatig verwijzen naar ervaringen binnen e-office omdat we daar onze ervaringen hebben opgedaan met andere manieren van organiseren. e-office bestaat uit circa 100 medewerkers.

Ik hoop dat zich rondom deze blog een groep mensen gaat verzamelen die wil bouwen aan een nieuwe wereld en dus ook nieuwe organisatievormen. Een wereld waar we het goede uit de 20ste eeuw in kunnen meenemen en de nieuwe ontwikkelingen van de 21ste eeuw in kunnen voegen.
Mijn verwachting is dat we dan kunnen toegroeien naar een wereld waarin mensen en organisaties meer verbonden zijn, meer begrip voor elkaar hebben, en we beseffen dat we in de wereld van nu alleen kunnen groeien door te zorgen voor onze directe omgeving.