maandag 25 augustus 2014

oude taal, oud gedrag

Nou ben ik zeker geen taalwonder, maar ik kom er steeds meer achter dat taal heel veel zegt over de gedachtegang van een persoon. Klinkt ook best logisch toch. Maar zou het ook andersom kunnen werken. Dus dat door een woord te gebruiken je hersenen een soort standaard setting aannemen, die hoort bij dat woord?

Als ik roep "afdeling", dat je dan een grijze ruimte voor je ziet met orders en kasten, saaie mensen, typemachines, stoffige planten, lichtbruine plastic koffiebekertjes, paperclips en weinig energie. Oh ja, vergeet dan ook de irritante afdelingschef niet! Die maakt het beeld natuurlijk compleet.

Stel dat je de organisatie wilt moderniseren in hippe groepen mensen die vol energie klaar staan om klanten te helpen, kennis te delen, van de laatste technologie gebruik kunnen maken, zelfsturend zijn, bruisen van de energie. En tijdens de kickoff roep ik: "Jongens, dit gaat helemaal fantastisch worden. Ik feliciteer jullie met onze nieuwe 'afdeling Intranet'...Als ik dan ook nog het woord 'manager' gebruik, misschien 'procedure' en 'kostenplaats', dan is de beoogde verandering in ieder geval in de hoofden van veel medewerkers in een klap weggevaagd. Over en klaar.

Ik kom er dus steeds meer achter dat als we zaken echt willen organiseren we ook echt zorgvuldig nieuwe woorden moeten gebruiken die ook een nieuwe lading hebben.

Wanneer ik dit schrijf denk ik ook dat we zelfs nieuwe woorden moeten bedenken om uit de huidige crisis te komen. Neem het woord 'crisis' zelf al. Dat brengt toch geen feest in je hoofd wanneer je dit woord hoort. Er wordt een gedachte geactiveerd  in mijn hoofd dat denkt aan zwart, lange jassen, rijen mensen, geen brood, koud, geen werk, geen mogelijkheden, wachten op beter, out of control.

Wat we juist nodig hebben is een woord dat aangeeft dat we op een kantelpunt zitten, initiatief moeten tonen, energie gaan geven, elkaar nodig hebben, we dingen anders gaan doen, de schouders er onder zetten en er beter uit komen. Hoe zou zo'n woord moeten klinken?; 'bloesem', '(r)evolutie'?

Ik hoor graag van je.

Veranderen? verander de taal!



De afgelopen maanden ben ik samen met een aantal zeer enthousiaste mensen bezig om van ons bedrijf een Connected Company te maken. In de basis is het een organisatievorm die wij ook al voor ons zagen bij de opstart van ons bedrijf in 1991. De vorm is gebaseerd op een van de mechanismen die we kennen van complexe organismen: zorg ervoor dat je aan de randen van het organisme veel intelligentie en besliskracht hebt.

Juist door veel intelligentie aan de randen van het organisme te brengen is de kans op overleven het grootst. En dat is nou ook precies de essentie van een Connected Company. Zorg ervoor dat de medewerkers meer en betere beslissingen kunnen nemen. Eigenlijk precies zoals we destijds ons bedrijf wilden vormgeven, nu bijna 25 jaar geleden, Toch ging dat uiteindelijk niet goed.

De reden dat we bijna tien jaar later (2001) het organische model moesten verlaten was dat we de organisatie niet goed hadden vormgegeven, niet goed hadden ingericht. Wat we misten was een continu vlammende 'purpose' van het bedrijf, strakke spelregels, autonomie van businessteams en een goede scheidsrechter.

Nu zijn we bezig met de voorbereidingen om ons bedrijf (weer) een voorbeeld te laten zijn van een moderne organisatie vorm, gebaseerd op de kracht van mensen. Ik merk trouwens wel dat ik mijzelf ook weer moet transformeren omdat ook in de afgelopen jaren steeds meer klassiek business jargon hoor praten en zelfs ook zo nu en dan denk. #nietgoed

Om die reden hebben we besloten om de nieuwe organisatie-vorm ook te voorzien van nieuwe termen en begrippen. Want door iets 'afdeling' of 'manager' te noemen, trek je meteen een hele klassieke wereld naar binnen. En dat is precies niet wat we willen. Het transformeren naar een Connected Company raakt zo'n beetje alles. Niet alleen de medewerkers (of moet ik zeggen 'de Mensch'), maar zelfs de taal.

Oh ja, een businessteam heeft in de nieuwe organisatie een 'POD'. Het begin is er in iedergeval.

#slimmeorganisaties

vrijdag 22 augustus 2014

hoeveel weelde kan je aan

Ik moet zeggen dat ik de afgelopen jaren wel anders tegen de wereld ben gaan aankijken. Waar ik voorheen veel vertrouwen had in grote instellingen, ben ik nu erg terughoudend geworden. Ik weet niet of jij dat ook zo voelt. Alsof bijna ieder heel groot bedrijf de touch met de omgeving kwijt is en alleen maar bezig is om zichzelf te verrijken. Dat je achter alles wat ze zeggen of beweren je iets moet zoeken, dat er altijd wel weer iemand is die dit heeft bedacht om er vooral zelf beter van te worden.

En weet je, dat voelt heel slecht. Zo wil ik niet in het leven staan. Hoe kan het zijn dat je overdag probeert je klanten een oor aan te naaien zodat je je targets haalt, en 's avonds de lieve huisvader of moeder bent die oh zo sociaal en aardig is. Hoe werkt dat in een hoofd. Hoe slaap je dan, of slaap je dan helemaal niet.

En wat helemaal erg is volgens mij is dat dit gedrag door een systeem van beoordelingen en beloningen wordt ondersteund. De grote vraag is natuurlijk waar de bron van dit alles zit. Niet bij de mensen die gewoon hun werk doen denk ik. Ze worden wel beinvloed door hun omgeving en bazen en zijn een vreemd gedrag gaan vertonen. De werkelijke oorzaak ligt ergens anders denk ik.

Het zijn vooral de winstbeluste aandeelhouders die niets met het bedrijf zelf hebben of de 'purpose' van het bedrijf, maar er vooral inzitten voor de korte termijn winst. Ieder kwartaal moet er weer meer geld uit een bedrijf worden geperst. Hoe je dat doet? Zoek dat lekker zelf uit! En dan gaat het mis. Het zijn vooral de portfoliomanagers die bedrijven onder druk zetten om te presteren. Er worden 'zetbazen' ingezet om dit te regelen en die mogen na een paar jaar weer naar een andere stek om hetzelfde kunstje uit te voeren.

Ik ben bang dat we zelf ook hier weer aan de basis staan voor het gedrag bij grote organisaties. Het kan zomaar zijn dat een deel van je pensioen of eigen geld ergens is geinvesteerd in aandelen van een groot bedrijf. En ja, je wilt natuurlijk wel dat je geld optimaal rendeert. Dus de portfoliomanagers gaan uit jouw naam drukken op de resultaten van de bedrijven, omdat jij meer rendement wilt.

Hmm, misschien moeten we onze verwachtingen over onze pensioenen en andere rendementen wat bijstellen. Zelf verantwoordelijkheid nemen, zelf wat meer ondernemen, zelf wat meer risico nemen maar vooral betrokken zijn bij je eigen  investeringen.


1 miljard winst? hoe moeilijk kan het zijn

Stel dat je een bedrijf hebt waar de markt niet omheen kan en als essentieel wordt gezien door de overheid. Dat betekent dus dat  je ongeachte wat je doet er altijd zal zijn. Van ondernemen is dan ook niet echt sprake volgens mij omdat je geen enkel risico kunt lopen. En naast jouw bedrijf heb je nog twee , ok zeg drie "concurrenten" die in dezelfde situatie zitten. Niet kunnen omvallen, omdat anders de economie door z'n hoeven zakt. Hoe moeilijk is het dan om in een half jaar tijd 1 miljard euro winst te draaien?

Ik denk dat het helemaal niet moeilijk is omdat als je niet uitkomt je gewoon meer vraagt van de klant. Ze moeten wel omdat ze geen kan op kunnen. Dus als je een beetje klem komt te zitten verhoog je de verkoop prijs van je product. En iedereen heeft het product nodig, dus ze moeten wel. Da's lachen. Het kan niet anders zijn dat je dan toch een beetje raar naar de wereld gaat kijken.

Maar je hebt natuurlijk wel supertalenten nodig om dit allemaal te kunnen bedenken en die moet je dan wel ruim voorzien van bonussen omdat ze anders weglopen. Stel je voor. Brilliante geesten die dit allemaal kunnen bedenken en waar de wereld op zit te wachten. En dan vreemd vinden dat dat klanten zich gemanipuleerd voelen.

Ik ben bang dat wij met z'n allen deze wereld zelf in stand houden. Dus als we echt willen dat hier een eind aan komt zullen we niet mogen verwachten dat de verandering gaat komen vanuit deze sector(en) zelf. We zullen zelf andere keuzes moeten maken om deze verknipte wereld terug te brengen tot een menselijke maat.

maandag 18 augustus 2014

Roland, je bent paternalistisch.

Vandaag had ik een afspraak met een zeer gewaardeerde consultant die wij gevraagd hadden om zijn mening te geven over de strategie en bijbehorende aanpak van de e-office groep. Nadat wij onze visie, strategie en aanpak hadden gepresenteerd was een van de eerste opmerkingen van de Consultant: “Roland, zoals jij nu spreekt en denkt is paternalistisch”.

boem

Boem, dacht ik toen. Daar kan je het dan mee doen. Dacht ik dat ik het beste voor had met iedereen, blijk dat ik paternalistisch ben. Ofwel ik gedraag me als een vader die zijn kroost wil beschermen tegen het kwaad van deze wereld. Ook als ze helemaal niet beschermd willen worden! Hmm,
Even iets meer context over deze opmerking. De presentatie ging over de aanpak om onze klanten een roadmap te bieden richting een Slimme Organisatie. Waar nu de meeste organisaties vooral bezig zijn met efficiency en kostenbeheersing is een steeds belangrijker deel van de klanten overtuigd dat “Organisational Intelligence “ ze misschien verder kan brengen.
De e-office group moet aan de hand van een internationaal wetenschappelijk onderzoek kunnen aangeven waar de organisatie nu staat en via een roadmap de weg naar de slimme organisatie kan volgen. Dat het hierbij niet alleen gaat om Technologie mag duidelijk zijn. Het is de combinatie van Mens, organisatie en technologie die het verschil zal brengen.

pod

Het kenmerk van “de slimme organisatie” is dat de besliskracht verschuift van centraal naar de randen van de organisatie. Een organisatievorm die hierbij past is de “Pod”. Een Pod is een groep mensen die met veel autonomie in staat is producten en diensten aan te bieden aan haar klanten. Uiteraard binnen de spelregels van het bedrijf. Voordeel is dat de Pod zich snel kan aanpassen aan veranderingen in de markt en een goede relatie met de klant kan opbouwen.
Toen we vertelden dat we dit uiteraard ook binnen de e-office group zullen uitvoeren en ik vervolgens aangaf hoe we dit alles zouden organiseren ging het mis. Blijkbaar wil ik van alles regelen voor mensen. De zeer gewaardeerde consultant wist mij op elegante wijze te vertellen dat ik dit juist niet moest doen. Omdat ik op deze manier vanaf de start een afhankelijkheid introduceerde in de Pods. De gedachte die je namelijk inbakt is “Hameeteman weet hoe het moet en geeft ons een opdracht”. Hoezo autonomie.

mijn rol herzien

Doel van een Pod is dat het initiatief van onze medewerkers komt, dat we ze weten te raken. Dat ze zelf gaan aangeven wat ze gaan doen, waarom en wat het gaat opleveren. Uiteraard allemaal binnen de spelregels die we opstellen om het geheel te laten functioneren. Mijn rol zal zich steeds meer toespitsen op het vertellen waar we heen gaan en daarnaast de juiste keuzes maken in het inrichten van de spelregels. Het hele tussengebied zal worden ingevuld door onze medewerkers.

Weer veel geleerd vandaag. Dank je Paul!