Kees de Ridder bracht mij via zijn reactie op mijn blogitem over klimaatneutraal rijden op een interessant artikel in zijn eigen blog. In het kort komt het erop neer dat we altijd maar uitgaan van groei, groei, groei. Van omzet en winst maar ook van het aantal mensen op deze aarde. Uiteindelijk is het natuurlijk klaar, vol. Dan kunnen we gewoon niet genoeg meer produceren om iedereen een behoorlijk niveau van welvaart te garanderen.
In zijn blog stelt Kees voor om ons veel meer te richten op krimp. Dat we er naar toe moeten om uiteindelijk met minder mensen op deze aarde wonen, en dat we minder consumeren. Maar wel dat we als mens groeien en daar onze kwaliteit van het leven uit halen. In plaats van steeds meer materie om ons heen verzamelen in de hoop dat we daar gelukkig van worden.
Als ik daar over nadenk dan kom ik op een wereld met een hoog niveau van communicatie en coordinatie. Met een hoog waarden-niveau. Waar mensen rekening met elkaar houden en hun geluk zoeken in hun eigen ontwikkeling en de groei van hun omgeving. Een wereld waar rekening wordt gehouden met de natuur, de samenleving. Je nooit meer verbruikt van de aarde dan dat je binnen je eigen leven kunt teruggeven.
Ik zie voorlopig twee belangrijke randvoorwaarden om tot deze ideale wereld te komen:
- iedereen moet op een of andere manier verbonden zijn met het geheel en zich zonder CO2-belasting kunnen verplaatsen.
- we moeten een alternatief vinden voor de consumptie-economie.
Deze blog inspireerde mij tot http://bit.ly/1Mxtbn
BeantwoordenVerwijderen