een vis begint altijd te rotten bij de kop

Wat mij altijd heeft verbaasd is dat een leider van een grote organisatie, soms met meer dan 100.000 medewerkers zo duidelijk zijn stempel op een bedrijf kan leggen. Dit heb je , om een beetje dicht bij huis te blijven, bij Ahold gezien met van der Hoeven, ABNAMRO met Groenink. Eigenlijk allemaal ego's die vanaf een gegeven moment geen tegenspraak meer dulden en denken dat de wereld maakbaar is. Maakbaar volgens hun eigen plan. En ineens brengt diezelfde leider, na een aantal succesvolle jaren het bedrijf richting de afgrond. Dat is toch een bijzonder fenomeen.

Nu weer zo'n voorbeeld bij Porsche. Wendelin Wiedeking (european manager of the year 2008) is de grote man. Was hij ook echt, want hij heeft het bedrijf van de ondergang (begin 90) gered en in korte tijd super succesvol gemaakt. En ineens gaat het mis lijkt het. Ze kopen 51% van de aandelen van Volkswagen!!. Alleen blijken ze het niet te kunnen betalen en raken ze heel snel in de financiele problemen. Een schuld van 9 miljard euro!! Waarschijnlijk springt nu het super rijke oliestaatje Qatar bij om het gat te dichten in ruil voor 25% van de aandelen. (artikel)

Ik denk dan, waar was de rest van de organisatie toen deze beslissingen werden genomen, wat was de rol van de raad van toezicht, heeft Porsche dan alle signalen uit de samenleving in de wind geslagen? Wat ik maar wil zeggen: je kan je organisatie natuurlijk helemaal inrichten volgens de regels van 'het nieuwe werken'. Maar als de top zijn eigen koers vaart en alle sterk veranderende marktsignalen negeert, dan is een bedrijf gedoemd ten onder te gaan.
Eelo Gitz, een oude vriend van mij, zegt altijd: "Een vis begint altijd te rotten bij de kop". Ik denk dat hij daar heel erg gelijk in heeft.

Ik hoop trouwens wel dat Porsche het gaan redden.