Stel dat we de komende jaren veel meer waarde gaan toekennen aan zaken als, begrip voor elkaar, beetje letten op elkaar en de natuur, iets meer in evenwicht met je omgeving leven dan nu, niet meer spullen najagen omdat spullen uieindelijk niet gelijk staat aan geluk. Stel dat we die kant op bewegen, wat gaat er dan gebeuren?
Natuurlijk hebben we nog steeds iets te eten nodig, en moeten we zuinig zijn op onze vrijheid, moeten we dingen regelen omdat we met heel veel mensen op een kluitje wonen. Maar wat doet dat met onze toekomstverwachtingen, en wat doet dat uiteindelijk met onze economie? Want als je uiteindelijk minder om spullen gaat geven en dus nodig hebt, dan wordt er ook minder gemaakt en verkocht. Dan moeten er sectoren van onze economie problemen krijgen.
Wanneer we iets meer onze rechter hersenhelft de ruimte gaan geven, dan kan het niet anders zijn dan dat we behoefte gaan krijgen aan de wat zachtere dingen in het leven. Zaken die vaak ver afstaan van spullen. Het gaat meer om een idee, over verbindingen, om samenhang en gevoel om iets betekenen voor een ander.
Misschien klinkt het nu wel heel soft. Maar ik kan mij voorstellen dat we eerst een periode hebben nodig gehad om 'de logistiek' van ons leven op orde te krijgen. Nu dat al een eind op weg is kunnen we tijd vrijmaken om te doen waarvoor we hier misschien wel zijn... verbindingen maken?
In iedergeval merk ik een verschuiving in de dromen van veel jonge mensen. Het gaat veel minder om spullen, want die hebben ze vaak al. Het gaat veel meer om jezelf kunnen zijn, iets kunnen betekenen voor de wereld. Ook hier weer niet iedereen en niet allemaal nu...maar het is een beweging.
En volgens mij een beweging die we allemaal graag willen, want we worden er allemaal beter van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten