burpje

Grote onduidelijkheid wanneer er in Europa weer vliegverkeer mogelijk is. Vanaf vanmiddag weer of gaat het nog wel een paar dagen duren? Honderduizenden mensen zijn gestrand, treinen naar andere landen zitten vol, er worden extra treinstellen aangekoppeld om aan de vraag te kunnen voldoen. Hotels zitten vol, mensen slapen op de luchthavens. Vliegtuigen staan aan de grond en worden handmatig verplaatst las ik, ik neem aan dat ze dan geduwd worden.

Kortom het is een zeer uitzonderlijke situatie. De lucht is zodanig vervuild met stof van een vulkaan op Ijsland dat we niet meer kunnen of durven vliegen. Je zou zeggen, dan vlieg je toch om de wolk heen, maar dat schijnt wat complexer te zijn dan dat. De stof bevindt zich op verschillende hoogten en de 'buienradar' van vliegtuigen kunnen deze stofwolken niet zien. De stof is te droog. Zit wat in.

Ondanks het feit dat veel mensen nu vast een groot probleem hebben, vind ik het ook wel even een momentje om bij stil te staan. We denken namelijk dat we alles in de hand hebben, dat de wereld van ons is, dat wij wel bepalen dat we in 7 uur 23 minuten van Schiphol op JFK staan. Dat alles te controleren is en dat wij in the lead zijn.

Mis dus, we zijn helemaal niet in the lead. We mogen hier toevallig even zijn, we mogen hier leven, maar niet wij zijn in the lead maar de natuur. Onze omgeving is zoveel sterker en invloedrijker dan wij. Een burpje van een vulkaan op Ijsland kan ervoor zorgen het vliegverkeer van en naar Europa vast komt te liggen. Hoe kwetsbaar kan je zijn!

Ik denk dat het boertje van een vulkaan op de gletsjer Eyjafjallajokull ons veel kan leren. Blijkbaar is dan toch alles met alles verbonden, kunnen en mogen we zaken niet meer separaat bekijken. Moeten we begrijpen dat de krachten van de natuur zoveel groter zijn dan wij ons kunnen voorstellen. Dat wanneer de natuur uit balans raakt, ook al is het maar voor een procentje, dat dit direct grote gevolgen heeft voor onze samenleving.

Misschien is het kuchje van de Eyjafjallajokull gletsjer een zetje in de goed richting om met ietsje meer respect om te gaan met onze omgeving. Dat we iets losser gaan zitten in onze hang naar controle, maakbaarheid en mechanisch denken. Dat we begrijpen dat we samen (de natuur en wij) op deze aarde zijn. (Misschien zijn we zelfs wel 1, dat zou wat zijn.). En dan is het wel zo aangenaam wanneer daar ook iets van wederzijds respect is.

Zou vanmiddag vertrekken naar Londen. Weekendje weg met een goede vriend. Denk dat we vanmiddag maar eens goed gaan lunchen op Scheveningen, ook heel prima!