woensdag 19 augustus 2009

het ministerie van lekker leven


In een discussie op Linkedin over de rol van de overheid, stelde ik dat ik vond dat de overheid teveel regels bedenkt. Hierdoor wordt het woud aan regelgeving alleen maar moeilijker en meer onderdoorzichtig waardoor het steeds lastiger wordt om adaptieve organisaties te bouwen. Zeg maar dat je een vis bent maar ligt in het zand van de regelgevingwoestijn te spartelen. Niet echt een aantrekkelijk beeld.

De reaktie die uit de overheid kwam was dat ook de overheid graag van regels afwil. Maar wanneer kamerleden iets 'geregeld' willen hebben, ze dus wel weer extra regels moeten bedenken. Ze zitten dus gevangen in hun eigen instrumenten.

Nou is mij in de afgelopen jaren het volgende opgevallen. Wanneer je begint met een bedrijf heb je een ondernemer die vanuit zijn hart dingen opzet. Het gevolg daarvan is dat er veel mensen zijn, die graag voor zo iemand willen werken. Iedereen vertoont een gewenst gedrag. De groep wordt groter en de mensen aan de randen voelen het hart niet meer. Gaan zich voeden met rationele informatie (spreadsheets) en gaan afstand nemen en ongewenst gedrag vertonen.

Mensen zien dit ongewenste gedrag, maar doen niets. Ze zouden eigenlijk moeten corrigeren door feedback te geven, maar durven niet. Uiteindelijk wordt het ongewenste gedrag zo irritant dat de ondernemer een regel bedenkt die iedereen raakt. Ook de mensen met gewenst gedrag. Door deze regel wordt iedereen geirriteerd en neemt de sfeer af en kan er steeds minder.

Ik begrijp dat de kracht van een democratie is dat we juist verschillend kunnen en mogen zijn. Maar als het gaat om hoe we met elkaar omgaan kunnen we wel universele afspraken maken. Volgens mij zijn die er ook. Door mensen elkaar meer feedback te laten geven, zorg je voor je eigen leefmilieu. Als we dat allemaal doen hebben we minder regels nodig en kunnen we prettiger leven. Misschien een ministerie van lekker leven opzetten?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten