nooit meer moe

Volgens John Kotter is er maar 1 ding van groot belang bij organisatieveranderingen: een gevoel van urgentie. Als dat gevoel van urgentie niet aanwezig is ben je kansloos. Dan kan je nog zulke mooie programma's maken, nog zoveel businesscases, powerpoints, maar dan is het een verloren zaak.

Wat bijzonder is dat hij schrijft dat er drie vormen van urgentie zijn. De laagste vorm is zelfgenoegzaamheid. Dus een gedrag waarbij je alles houdt zoals het was, want we zijn er altijd succesvol mee geweest. Misschien zelfs tien jaar geleden, maar dat maakt voor deze mensen niet uit. Zij weten hoe de wereld eruit ziet en zullen niet veranderen, want ze doen het goed. Succes hebben is dan ook de grootste vijand. Meer succes betekent meer naar binnen kijken. Waarom zou je nog naar buiten kijken, we zijn toch de beste. Zeer gevaarlijke houding.

Een andere vorm is de valse urgentie. Dat is een vorm waarbij mensen heel erg druk zijn. Heel veel vergaderen, heel veel powerpoints maken, heel veel documenten lezen, maar 0 produktief zijn. Iedereen is druk om druk te zijn. Deze vorm komt voort uit angst en kwaadheid. Angst om je positie te verliezen, of boos zijn op collega's. Ook deze mensen zijn een gevaar voor je organisatie omdat ze zullen zeggen dat ze de urgentie begrijpen, maar in werkelijkheid worden gedreven door hun eigen angsten en boosheid. Deze mensen zullen ook niet helpen om je organisatie te veranderen.

De echte urgentie is opbouwend, is positief, de hoogste vorm. Je wil samen winnen, je wil samen het verschil maken en wel NU. Je blik is naar buiten gericht omdat het daar gebeurt. Mensen met een echt urgentiegevoel kijken niet naar binnen. Ze zoeken de competitie op, daar halen ze hun energie vandaan. Die urgentie geeft ze de energie om te veranderen, en het mooie is dat je er nooit moe van kunt worden. Dat in tegenstelling tot de vorige twee vormen. Echt gevoel van urgentie komt ook vanuit het hart, en niet vanuit de logica.

Of mijn vorige opmerking soft is? Welke van de twee uitspraken geeft je energie: "I have a dream!" of "I have a strategic plan!".

Nou dan, King had het goed begrepen.