een kind van Balkenende en Berlusconi

Wat er gisteren aan de hand was tijdens de algemene beschouwingen in Den Haag is in mijn ogen een typisch geval van het beleid van een analytisch leider. Balkenende is iemand van feiten, van cijfers. Hij bestuurt niet vanuit een passie. Liever 20 werkgroepen een jaar laten praten dan het land op sleeptouw nemen. Kan je hem dat kwalijk nemen, nee ik denk het niet. Hij kan niet anders.

Balkenende is iemand die heel goed bestaande situaties kan optimaliseren. Op basis van cijfers zien waar nog verbeteringen mogelijk zijn. Daarbij ook nog heel goed het politieke spel beheersen om binnen de bestaande krachten mini-veranderingen door te voeren en de machine niet stil te laten vallen.

Maar deze tijd vraagt niet om kleine verbeteringen, vraagt niet om een nauwkeurige analyse van de omgeving. Als we dat zo goed konden hadden we een jaar geleden al andere beslissingen genomen. De tijden zijn zo onvoorspelbaar dat er geen enkele wiskundige formule bestaat om de toekomst te voorspellen. Er moeten nu radicale veranderingen worden ingezet.

De enige strategie die op dit moment werkt is het heft in eigen handen nemen. Daarmee bedoel ik dat los van wat er nu aan de hand is de regering een richting kiest, waardoor energie ontstaat bij mensen. Waardoor mensen weer in beweging komen. Los van alle grafieken en voorspellingen. We hebben een doel nodig als land waar we ons aan vast kunnen houden. Iets buiten onszelf, buiten onze eigen wereld. Iets waarvan je in eerste instantie denkt, dat kan niet. Maar het geeft zoveel energie dat we weer focus krijgen en gaan bewegen.

Balkenende is een man van het hoofd. En besturen op basis van alleen het hoofd heeft een beperkte houdbaarheid. Het lijkt allemaal zo logisch, en je kan het allemaal zo goed verklaren. Maar het is zo saai, zo doods, zo machinaal. We zijn mensen, we willen ook geraakt worden in het hart, we willen leiders met passie. Hoe kan het zijn dat Berlusconi al zo lang aan de top is en alles doet wat god verboden heeft. Hij raakt mensen in het hart.

Ik wil niet zeggen dat Berlusconi hier het roer moet overnemen. Zeker niet. Maar hij is het tegenovergestelde van Balkenende. Wanneer we een leider kunnen vinden die mensen kan raken, de passie heeft maar ook op de juiste momenten het hoofd kan gebruiken. Als we die zouden hebben, dan is Nederland binnen no-time weer succesvol.

Dus mijn advies zou zijn dat in deze tijd we behoefte hebben aan leiders die mensen in beweging kunnen krijgen. Leiders die niet alleen besturen op basis van cijfers. Leiders die mensen kunnen raken, in hun hart. Pas dan gaat het weer goed met Nederland.

Sorry Balkenende.