gooi dat masker af!

Wanneer je bang bent voor je toekomst zijn veel mensen bereid om zich aan te passen om te overleven. Ook een soort adaptief gedrag zou je kunnen zeggen. Darwin had het over 'the survival of the fittest'. Hij bedoelde daarbij niet dat het ging om de sterkste, maar juist om diegene die zich het beste kon aanpassen aan veranderende omstandigheden.

Dus de strategie om je aan te passen is in de dierenwereld succesvol gebleken. Maar is dat in de mensenwereld ook zo vraag ik mij af. Ja, er is uiteraard een basis nodig om te kunnen communiceren met je omgeving. Dat zijn de oer- of basisregels om met elkaar om te gaan. Maar mensen willen nu alles standaardiseren; je moet slank zijn, jong, sterk, geen rimpels, intelligent, de mooiste en duurste merken om je heen verzamelen, succesvol zijn. Dat is waar de meesten van ons naar streven. Pas dan ben je gelukkig!

Velen van ons hebben hun leven ingericht om te voldoen aan een ideaalbeeld van anderen. Velen van ons denken ook echt dat ze dit zelf ook willen. Gelukkig zijn er ook veel mensen die ergens in hun lijf voelen dat er iets niet klopt. Aanpassen aan veranderende omstandigheden is ok, maar moeten we dan ook allemaal op elkaar gaan lijken?

Zou de wereld niet veel mooier worden wanneer je echt jezelf zou kunnen zijn. Dat je niet meer aan de standaarden hoeft te voldoen van de modekoningen, popartiesten. Standaarden van de commercie, standaarden van anderen dan jezelf. Zou het niet fantastisch zijn wanneer je je geluk niet meer liet afhangen van de spullen die je koopt. Dat je gelukkig kunt zijn door wie je bent. Groot, klein, dik, dun, krom, recht, donker, wit. Dat mensen blij van je worden omdat je integer bent, echt bent. Zouden we niet veel meer energie overhouden wanneer we onze maskers zouden afgooien.

Niet dat ieder voor zich gaat, daar geloof ik niet in. We hebben een samenleving waar we rekening met elkaar moeten houden. Maar wanneer je inziet dat jij ook niet alles begrijpt en aan kan, kan het niet anders zijn dan dat je tot de conclusie komt dat je anderen nodig hebt. Dat je anderen juist waardeert door wie ze zijn, door wat ze kunnen. En dan denk ik, hoe meer differentiatie hoe beter. Uniformiteit is uit, we zijn geen machines meer.

Laten we onze maskers afgooien, niet meer bang zijn om onszelf te laten zien en niet meer proberen status te halen uit de spullen die we dragen of om ons heen hebben verzameld. Doe alleen de dingen die je vanuit je eigen ik wilt. En dan kan je nog steeds dat ene dure horloge dragen. Niet omdat je indruk wilt maken, maar omdat je intens kunt genieten van de schoonheid van dit mechaniekje.

Echte waardering kan je niet kopen, dat komt toch echt van binnenuit. En daar moet je een aantal moeilijk beslissingen voor nemen. Maar dat maakt het ook zo waardevol en krachtig.