woensdag 24 februari 2010

weerbaarheid, wie kent het nog?


Gisteravond is de wereld van Sven Kramer en Gerard Kemkers even ingestort. Een fout van coach Kemkers voorkwam olympisch goud voor Sven. Jarenlange training en commitment om goud te rijden op de 10K, werden in een fractie van een seconde vernietigd. Sven werd door Kemkers de verkeerde kant op gestuurd, weg droom, weg goud.

Sven zwaar gefrustreerd , Kemkers gek van schuldgevoel omdat hij een kapitale fout heeft gemaakt. Een perfecte voedingsbodem voor eeuwige ruzie en haat. Maar nog geen twaalf uur later zie je dat deze beide mannen toch in staat lijken te zijn om te relativeren. Ze hebben samen 6 jaar naar dit moment toegewerkt en vele mooie momenten gekend. NU ging het mis, maar is dat dan het einde van hun samenwerking: het lijkt er niet op.

Wat je hier ziet is een hoge vorm van weerbaarheid. Je ziet dat , in iedergeval Sven, in staat is om met grote tegenslagen om te gaan. Zijn droom valt in duigen, hij is ziedend maar staat toch weer op. Overmorgen staat hij er weer voor de ploegenachtervolging. Dat is flexibiliteit, dat is weerbaarheid, dat is uitgaan van je eigen kracht, vooruit kijken. En dat is wat we missen in Nederland.

De afgelopen 40 jaar is het alleen maar beter gegaan in Nederland. We hebben weinig echte tegenslagen gehad, en dus ook niet geleerd om met tegenslagen om te gaan. Als het dan een keer wat minder gaat (recessie) dan gaan we bij de pakken neer zitten. Dan ligt het aan iedereen en anderen moeten het dan ook maar oplossen. Er moet goed voor ons gezorgd worden, we willen een steeds hoger salaris (vakbonden), ook wanneer we de rest van de organisatie of Nederland daarmee in gevaar brengen. Als het met mij maar beter gaat. Want het gaat al 40 jaar steeds beter met iedereen.

Hou op, neem je verantwoordelijkheid. Ga niet zitten mopperen en eisen dat je in deze tijd meer salaris nodig hebt. De recessie is nog lang niet voorbij, we hebben namelijk niets veranderd. Het enige wat we hebben gedaan is dat we heel veel overheidgeld in de economie hebben gestort, maar we hebben niets wezenlijks veranderd!! Dus het ergste moet nog komen, en dan wil je meer salaris?!

Wees even heel erg kwaad, smijt je bril op het beton, kom tot jezelf en sta weer op. Ga uit van je eigen kracht, pas je aan de nieuwe situatie aan, ga weer voor goud, wees weerbaar.

Ook dat is work21, want onze wereld zal nooit meer voorspelbaar worden.

5 opmerkingen:

  1. Ik begin een groot fan te worden van je blog!

    Prachtige dwarsverbanden met de actualiteit en duidelijke statements hoe je zaken ziet.

    Heel goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Roland,

    Goed om gezegd te hebben, goed om weer eens te horen. Sluit ik me bij aan. Positieve energie.

    Groeten,
    Jacqueline de Graaff

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi gezegd Roland! Ik hou daar ook wel van. Het succes stijgt mensen wel eens naar het hoofd en de teleurstelling zorgt dat dat weer corrigeert naar de buik. Het hart wordt maar weinig als balancerend instrument gebruik.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Roerend eens. Laat het balen toe, maar laat het je niet stoppen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hear, hear! Ooit een boek in mijn studietijd gelezen: Searching for Safety, waarbij de schrijver beargumenteert dat het niet mogelijk is om te anticiperen op grote, onverwachte gebeurtenissen. De clue is resilience te hebben, weerbaarheid, om te kunnen reageren op dit soort dingen. wildawsky, de schrijver, was zijn tijd ver vooruit. Nu ik jouw verhaa lees, dacht ik hieraan. In de huidige wereld, wordt weerbaarheid steeds belangrijker, omdat het steeds lastiger wordt om te bedenken wat er gaat komen...

    BeantwoordenVerwijderen