einde aan transparantie

In een paar jaar tijd is de macht van de afdeling communicatie volledig ondermijnd door het succes van social media. Iedere werknemer is nu zijn eigen afdeling communicatie geworden en kan alles over hem/haar zelf beschikbaar stellen aan de wereld. Maar ook alles over het bedrijf waar hij werkt.

En je begrijpt het al, er zijn steeds meer bedrijven die alle verhalen van medewerkers van een bedrijf combineren om snel inzicht te krijgen in de strategie van een organisatie. Wat je voorheen als organisatie nog onder water kon houden, ligt nu direct op straat. Misschien heeft u zelf ook al meegemaakt dat uw concurrenten vanuit het niets soms een richting in slaan die u heel bekend voorkomt.

Maar het gaat er natuurlijk om wat we met deze nieuwe realiteit willen. We leven in een kenniseconomie. Het idee erachter is dat jij nu iets kan oplossen voor een bepaalde prijs. Je concurrenten kunnen dat niet omdat ze de kennis niet hebben. Als de kennis voor iedereen beschikbaar is gaat het alleen nog maar om de prijs waarop de kennis wordt aangeboden. Wanneer je geen investeringen doet is je kostenstruktuur lager dan wanneer je dat wel doet.

Maar wie heeft de kennis 'uitgevonden'. Wie heeft geinvesteerd in de kennis? Investeren betekent kosten maken die uiteindelijk weer terug verdiend moeten worden. Er zijn bedrijven die niet willen investeren maar wel gebruik willen maken van de resultaten van de investering die anderen hebben gedaan.

Medewerkers van bedrijven die investeren in nieuwe kennis vinden dit belangrijk. Niet alleen voor hun eigen organisatie, maar ook voor zichzelf. Vaak bloggen deze medewerkers ook in verschillende sociale groepen. Om je te kunnen onderscheiden is het belangrijk dat je laat zien wat je weet. Zij gaan dus kennis delen. Kennis die ze zelf hebben opgedaan, of is het kennis die ze voor hun eigen organisatie hebben opgedaan?

Dus van wie is die kennis? Is het wel verstandig om die kennis nu al te delen? Misschien wel voor die persoon waardoor zijn status groeit. Maar is het ook handig voor het bedrijf die dit allemaal mogelijk maakt en financiert. Hoe wordt de investering terugverdiend wanneer anderen met de kennis aan de haal gaan zonder dat er ook maar een uur in is geinvesteerd.

Natuurlijk begrijp ik dat transparantie een van de belangrijkste kenmerken van deze eeuw is. Maar ik denk dat we wel een onderscheid moeten gaan maken in nieuws en kennis. Kennis is voor bedrijven een 'asset'. Je hebt erin geinvesteerd en gaat er geld mee verdienen. Je geeft als bedrijf je grondstoffen toch niet weg. Heineken geeft haar recept voor bier toch niet weg, maar ook niet haar grondstoffen.

Dus ja, we moeten transparant zijn over hoe we met elkaar omgaan, over feiten, over wat we vinden van bepaalde situaties. Maar we kunnen geen kenniseconomie opbouwen wanneer we alle kennis die is opgebouwd door bedrijven zomaar weggeven.

Hoe dan ook, het laatste woord is hier nog niet over gezegd.