De westerse wereld loopt een jaartje of honderd voor op de rest van de wereld als het gaat om het vergaren van luxe, vrijheid, veiligheid. Daar zijn we best goed in geworden. In het begin is er heel hard gewerkt in fabrieken, veel grondstoffen verbruikt zodat we alles konden maken wat we maar wilden. Mede geholpen door het het denken dat door Newton en Descartes is ingezet, zijn we gaan geloven dat alles maakbaar was. En heel lang leek het ook echt waar te zijn. We werden rijker en rijker, er kwam meer welvaart, de sociale structuren veranderden van samen naar het individu. Want je hebt elkaar in deze tijd steeds minder nodig, lijkt het. Je kan nu helemaal jezelf zijn, zonder rekening te houden met anderen. En daar gaat het mis.
Het is mijn mening dat de welvaart en rijkdom die de westerse wereld nu heeft een verplichting met zich meebrengt. Het is in mijn ogen ondenkbaar dat je er maar op los kunt leven zonder rekening te houden met je omgeving. Of dat nou je buren zijn, je familie, collega's of andere landen. Door omstandigheden en initiatief hebben wij wat we nu hebben. Maar als het goed is hebben we ook langzaam het inzicht gekregen dat de wijze waarop wij het doen, of gedaan hebben niet de juiste weg is. Volgens mij zouden wij (het westen) nu juist een nieuw voorbeeld kunnen stellen aan de rest van de wereld. Natuurlijk willen mensen die tot voor kort alleen armoede hebben gekend, ook vlees eten, veiligheid, ook airco's, ook een BMW of Mercedes, natuurlijk willen ze dat. Alleen begrijpt iedereen dat onze planeet dat uiteindelijk niet gaat trekken. We hebben nieuwe idealen nodig.
Ik geloof er absoluut niet in dat we een soort new age achting maatschappij moeten worden. Ik geloof erin dat we onze verantwoordelijkheden moeten nemen zodat we kunnen genieten van onze vrijheid. Dat we met elkaar afspraken moeten maken en die handhaven als dat nodig is, maar dat je wel jezelf moet kunnen zijn. Maar dan wel op een manier dat anderen daar geen last van hebben en we beseffen dat we allemaal verschillend zijn. Je kan alles doen, als anderen daar maar geen last van hebben. Dus ik denk ook dat we afspraken moeten maken over veiligheid, over het gebruik van bronnen, over hoe we met elkaar omgaan, over hoe we omgaan met mensen met andere omstandigheden. Niet op een softe manier, maar op een wijze dat iedereen weet waar de grenzen liggen. Tegelijkertijd de ruimte vrijmaken zodat er nieuwe ideeën kunnen ontstaan. Dat er doorbraken kunnen ontstaan, dat mensen gedachten kunnen delen. Maar ook dat de macht nooit meer bij een paar mensen komt te liggen. De meesten kunnen daar niet mee omgaan. Kijk naar de Fifa, IOC, veel beursgenoteerde banken, politiek.
Ik verwacht dat grote machtsblokken zullen opbreken in kleinere eenheden. Dat de community een belangrijke rol gaat krijgen in het beleid en de uitvoering van de organisaties waar macht ligt. Ook hier kunnen we een voorbeeld worden voor de rest van de wereld. Mischien is het wel zo dat we een fase voorlopen op de rest van de wereld. Dat we gezien hebben wat overdaad met ons doet, wat het met onze mentale toestand doet, dat we naar binnen gericht worden, dat alleen IK nog belangrijk is. Dat is uiteindelijk niet de wereld die je wilt. Want diep in je hart ben je niet gelukkig. Ja even, maar na een tijdje is het weer leeg. Volgens mij gaat het uiteindelijk toch ook hier weer om de combinatie van persoonlijke vrijheid door discipline. Er bestaat geen persoonlijke vrijheid door je niets aan te trekken van je omgeving. Dan profiteer je van je omgeving en maak je het geheel stuk.
Wanneer je dit inzicht projecteert op HNW, dan is de link snel gelegd. Wanneer jij meer controle wilt krijgen over je eigen leven, je eigen work/life balans, wanneer je weer energie en plezier wilt krijgen in je leven dan begint het met discipline. Iets wat je niet meer veel hoort in deze tijd, maar ik ben er van overtuigd dat discipline in je leven je veel plezier gaat geven. Niet de discipline van 100 jaar gelden dat je niet mag genieten. Nee juist niet, de discipline dat je ook dingen doet die niet leuk zijn, dat je jezelf aan afspraken houdt, dat je niet ten koste van anderen groeit, dat je trots kunt zijn op je harde werk en verdrietig wanneer het niet lukt. Misschien zijn het wel heel oude gedachten hoor, maar intussen begrijp ik dat als je geld, of spullen, luxe of eten krijgt, zonder dat je daar iets voor hebt moeten opofferen, het geen enkele waarde voor je heeft.
Pas wanneer je een keuze hebt gemaakt, tijd, energie, bloed zweet en tranen investeert om iets voor elkaar te krijgen, pas dan ervaar je iets van geluk en tevredenheid. En misschien is dat wel ons nieuwe ideaal, bijdragen door jezelf te kunnen zijn zonder dat anderen daar last van hebben. Maar blijkbaar met discipline. Beetje tegenstrijdig, maar wel spannend. Net als koken, breng zoet en zuur bij elkaar en het geeft een prettige spanning. Mix discipline en persoonlijke vrijheid tot iets spannends, raar he….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten