donderdag 3 februari 2011

vakmanschap

Je kent het wel van je vakanties in Italie of Spanje, wanneer je heerlijk gaat eten in een traditioneel restaurant. Vaak worden deze restaurants bemand door oude obers. Mannen die bijna 24 uur per dag leven in het restaurant en misschien alleen na de lunch even een paar uur naar huis gaan om vervolgens weer tot diep in de nacht te oberen.

Het zijn mannen die trots zijn op hun vak. Hun diensten met kennis en liefde uitvoeren, en natuurlijk doen ze het ook om geld te verdienen. Maar het is ook heel duidelijk dat ze passie hebben voor hun vak. Er alles van weten, dat stralen ze uit. Deze mannen hoef je ook niet te managen. Ze regelen het allemaal zelf. Je hebt er als leiding geen omkijken naar. (wat is goedkoper, een ervaren ober met een hoog salaris of twee onervaren obers met een manager)

En dan nu de vraag: ben jij zelf wel zo'n vakman? Ken jij alle kneepjes van je vak? Kan jij de verantwoordelijkheid aan die bij je vak hoort. Wil jij beter worden in je vak? Of denk je alweer aan je volgende baan, denk je aan je carriere en zie je deze baan als een stepping stone.

Gisteren was Pieter van de Hoogenband op bezoek bij Pauw en Witteman. Een enthousiaste vent, en ik ben blij dat hij ons voor zijn initiatief om kennis te delen tussen topcoaches uitgekozen heeft om hem te helpen. Maar hij riep tijdens de uitzending iets over de inspanning die je moet doen om ergens goed in te worden. "Je moet minimaal 10.000 uur oefenen om ergens echt top in te worden. 10.000 uur!".

Als ik dan zie hoe snel mensen nu van baan naar baan hoppen begin ik mij zorgen te maken over de kwaliteit van werken in Nederland. Vind je het gek dat we zoveel managers hebben. Waarom willen we niet gewoon de beste zijn in ons vak. Ons volledig toeleggen op het worden van een vakman, beter worden, groeien, de beste zijn. Waarom zijn we het idee van Meester-Gezel verloren. Weet je waarom? Komt door de introductie van fabrieken. Omdat je in fabrieken geen toppers nodig hebt. Sterker nog, fabrieken zijn opgezet om ongeschoolde mensen een soort van kwaliteit te laten leveren.

Het is mijn overtuiging dat zowel klanten, als de mensen die dingen maken of bedenken weer opzoek zijn naar echte kwaliteit. En daar is vakmanschap voor nodig. En vakmanschap is niets anders dan liefde hebben voor je vak. Want alleen door liefde voor het vak kan je de opoffering van 10.000 uur investeren opbrengen.

Applaus voor echte vakmensen!

2 opmerkingen:

  1. Helemaal mee eens. Kijk eens wat we doen met merendeel van onze kinderen: 'TL'. Theoretische leerweg. Omdat we de tijd niet meer nemen naar hun talenten te kijken, ze te heplen, coachen, adviseren en te kiezen. We durvenooknietmeer te kiezen. Jaarlijks verdwijnt immers 15% van de baansoorten. Maar daar komen nieuwe voor terug. Wat is er mis met bijleren? En als je dan werkt, dan is een goede vakman zijn nooit een eindstation. Je moet hogerop. Dus moet je mensen aan gaan sturen. Ook zo n stupide iets. Er zijn heel veel managers die niet van mensen houden! En die sturen dan vaklui weg 'omdat ze managen'

    BeantwoordenVerwijderen