over kennis en creativiteit

Soms vergeet je bepaalde inzichten. Maar vandaag was ik een boekje aan het lezen over 'omdenken'. Hoe kan je anders naar problemen kijken. Een probleem bestaat eigenlijk uit twee onderdelen: de feitelijke situatie en het beeld dat in je hoofd zit. Als de feitelijke situatie niet overeenkomt met het beeld in je hoofd is het een probleem. En wat doe je daar dan mee.

Wat interessant is dat we allemaal al beelden in ons hoofd hebben hoe de wereld eruit moet zien. Of eigenlijk beter: hoe onze wereld eruit moet zien. Als de werkelijkheid dan anders lijkt te zijn hebben we stress. Dan heb ik het nog niet eens over wat we werkelijk waarnemen. Want die waarneming kan zomaar heel erg verwrongen zijn. Maar goed, het boekje ging dus over het veranderen van het beeld in je hoofd. Even heel extreem, wanneer je geen beelden hebt hou je alleen de waarneming over. En dan heb je geen probleem.

Hoe kan je nou je beeld veranderen. Dat is weer een blogje waard dus daar ga ik nu even niet op in. Het lezen van de Bono kan daarbij trouwens ook helpen. Wat wij doen is werken met patronen. "Oh, het is zo'n probleem", daar hoort dan deze oplossing bij. Of daar hoort dit beeld bij. Beetje de zelfgenoegzaamheid van de managers uit mijn vorige blog. Lekker kort door de bocht reageren zonder er echt over na te denken.

Wat mij al twintig jaar geleden is opgevallen, maar ik was het even vergeten, is dat het vaak voorkomt dat mensen met heel veel feitenkennis niet meer creatief kunnen zijn. Zij hebben de last van kennis. Die kennis moet kloppen met het beeld in het hoofd van die mensen. En dat beeld kan niet meer groeien omdat het consistent moet blijven met de opgeslagen kennis. Juist mensen zonder veel feitenkennis kunnen heel makkelijk wisselen van beelden. Omdat het niet is verankerd met kennis.

Ben ik blij dat ik niet veel kan onthouden.