Via de discussie op linkedin over de adaptieve organisatie wees Pascal de Koning mij op een artikel van Rob Zuijderhoudt. Het is een artikel uit 2004 over adaptieve organisaties. De term, ik las hem voor het eerst in een boek van Kotter, wordt dus al wat langer gebruikt maar heeft nog geen grip in de markt gekregen. (we werken er hard aan :-))Het artikel van Rob is voor mij wat technisch en wetenschappelijk van aard, maar wel interessant. Hij schrijft over coalities, over anders managen, aanpassen en over intelligentie. Maar waar hij het niet over heeft is het samenspel tussen het gestruktureerde deel van je organisatie (BLUE) en het adaptieve deel (YELLOW). En ik denk dat daar nu juist de crux zit.
BLUE en YELLOW worden bijelkaar gebracht door aktiviteiten en "een goede servicebeleving van de klant" (Cassandra Vugts). Maar goed, het is ook een artikel uit 2004, dus als het goed is zijn we al weer wat verder in ons denken.
Rob schrijft ook over de intelligentie van een organisatie. Hij heeft het dan niet over de intelligentie van een paar mensen, maar juist van het geheel. Hoe gaat de gehele organisatie om met veranderingen in haar omgeving. Bedenkt de leider dit en volgt de rest. Of zit er iets in het bedrijf waardoor ook zonder ingrijpen van de leider er een beweging opgang komt.
En dat is natuurlijk precies wat je wilt zien. Dat de hele organisatie uitzichzelf weet wat ze moet doen bij veranderingen. Dan heb je echt een intelligente organisatie. En een intelligente organisatie is niet alleen goed omdat je daarmee je concurrent te slim af bent, maar je hebt ook een vorm gevonden die zich blijvend kan aanpassen aan veranderingen.
En daar hebben we nu net behoefte aan. Het gaat niet om de sterkste, maar om de meest adaptieve. Wie had dit ook alweer eerder bedacht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten