dinsdag 19 januari 2010

Leiders zijn net echte mensen


Leiders van nu zijn vooral 'echte mensen'. Leiders van nu zijn geen producten van MBA's, zijn geen corporate rolmodellen, zijn geen ideale schoonzonen. Leiders van nu zijn vooral echt. Het zijn mensen die helemaal zichzelf zijn, hun angsten hebben overwonnen en accepteren wie ze zijn.

Wanneer we de wereld een beetje willen verbeteren zullen we ons in eerste instantie moeten richten op de mensen die nu het verschil kunnen maken. En in het bedrijfsleven zijn dat toch vaak onze leiders. Leiders worden gezien als voorbeeld. Maar leiders zijn ook vaak eenzaam. Eenzaam als het gaat om het delen van hun twijfel en angsten met anderen. Toch is het delen nodig om te groeien. Vaak zullen deze leiders hun heil zoeken buiten hun eigen organsatie.

Om 'echt' te kunnen zijn moet je jezelf kwetsbaar kunnen opstellen. Veel organisaties laten dat niet toe. Kwetsbaarheid wordt vaak gezien als zwakte.

Wanneer organisaties (mensen) zeggen dat het leiderschap niet goed is denk ik vaak: maar geef jij je eigen leiders wel de ruimte om kwetsbaar te kunnen zijn. In hoeverre hou je zelf de situatie in stand waarbij de leider niet 'mag' veranderen. Het is natuurlijk heel gemakkelijk om te wijzen naar je leiders en te roepen dat ze het niet goed doen. Maar sta je er zelf wel eens bij stil dat ook jij ervoor kan zorgen dat er een nieuwe situatie kan ontstaan wanneer jij jezelf anders opstelt. Dus niet direct roept: 'er is geen visie!', 'ze begrijpen er niets van', 'ze weten niet wat ze willen'.

Zou het kunnen helpen wanneer je een situatie weet te scheppen waarin je de problemen samen gaat oplossen. Waarbij je veel meer je echte ik kunt laten zien in plaats van een gekunstelde 'functie' te bekleden.

Bedrijven die het verschil maken hebben 'echte mensen' in dienst. Mensen die niet bang zijn en samen iets voor elkaar willen krijgen. En echte mensen weten wat hun 'basis' is van waaruit ze beslissingen nemen.
Om te begrijpen wat je basis is zul je eerst je angsten moeten overwinnen om daar te komen: Angst om niet aardig gevonden te worden, angst voor de toekomst, angst voor onzekerheid, angst om uitgestoten te worden....

Kortom: niet meer wijzen naar mensen die het niet goed doen. Wees jezelf, wees mens en zorg voor je omgeving waardoor je anderen helpt om ook weer mens te worden. Alleen dan krijgen we de leiders die we nu zo nodig hebben.

2 opmerkingen:

  1. Super stukje. Wijzen naar een ander is projecteren om je eigen pijn niet te hoeven voelen. Jezelf afvragen hoe zou je het zelf anders doen? Daar kunnen velen helaas geen antwoord op geven. Kwetsbaarheid tonen is lef tonen. Toegeven dat je iets vergeten of fout hebt gedaan is niet alleen prettig voor jezelf maar ook fijn voor de ander. Hè hè eindelijk iemand die 'echt'is.

    BeantwoordenVerwijderen