perceptie

Misschien heb je het gisteravond gezien, de koreaanse sportuitzending van de 10K race van Sven. Het was erg grappig om naar te kijken. De verslaggevers hadden tot en met de finish van Sven niet in de gaten dat hij gediskwalificeerd zou worden. Zelfs de woedende houding van Sven kon ze niet op een ander idee krijgen. Ze waren helemaal gelukkig dat in hun ogen de koreaan zilver had gewonnen.

Toen duidelijk werd dat Sven 'DQ' achter zijn naam had staan, vroegen ze zich af hoe dat kon. Want hij had het pionnetje toch niet geraakt. Maar ja, de official die in de buurt stond moest die beslissing nemen. En toen beseften ze dat ze geen zilver, maar goud hadden gewonnen. "Wat een zenuwachtige toestand", riepen ze nog.

Het was duidelijk dat deze verslaggevers nog niet heel vaak naar schaatsen hadden gekeken. Maar ze hadden er wel een mening over en er waren ongetwijfeld miljoenen koreanen die naar deze mannen hebben geluisterd. Geluisterd naar een verhaal dat niet klopt.

En zo gaat het denk ik dan ook in organisaties. Als directie probeer je uitleg te geven over de strategie, situaties, visie, richting, besluiten. Maar komt dit wel over? Vaak zijn er dan een aantal mensen binnen de organisatie die de rol van 'verslaggever' op zich nemen. Ze maken, net als de koreanen, er hun eigen verhaal van en roepen dat rond. Mensen die geen idee hebben luisteren daar naar en denken vervolgens dat Sven is gediskwalificeerd omdat hij een pionnetje heeft geraakt. Vervolgens mis je de essentie en wordt het lastig om volgende berichten van de directie in te passen in je eerdere beeld. En daar gaat het dan echt mis.

Wat ik mij gisteravond besefte was dat het succes van een organisatie voor een heel groot deel gaat om de kwaliteit van de communicatie en de kennis van de spelregels.

Toch mooi dat HumanSoftware daar een handje in kan helpen.