over duikflessen en inspiratie

Stel je leeft in een tijd waarin mensen voor het eerst op de maan landen, Jacques Cousteau de duikfles heeft uitgevonden en de oceanen ontdekt, de eerste supersonische Concorde het luchtruim kiest, de snoek van Citroen met luchtvering wordt geintroduceerd, Zeeland wordt afgesloten met dijken en stormkeringen, de eerste computers verschijnen. Wat doet dat met een jongetje van een jaar of 7?

Dan kan het bijna niet anders zijn dat je als jong mensje denkt dat alles kan, dat alles mogelijk is. Je raakt geinspireerd om in te stappen op deze golf van energie en mogelijkheden. Je wil bijdragen, meedoen, ook iets neerzetten. Dit is in grote lijnen denk ik het gevoel dat ik heb overgehouden aan mijn tijd als klein mannetje. Met grote ogen en vol verbazing kijken naar de wereld van nieuwe mogelijkheden. Niet dat ik daar op dat moment iets mee kon, maar ik had ineens voorbeelden, inspiratie, dromen.

Waarom ik dit met jullie deel is omdat ik mij afvraag of we in deze tijd nog wel inspirerende voorbeelden hebben voor onze jeugd. Kan de jeugd zich nog ergens over verbazen of laten inspireren. Het zijn in iedergeval niet de rakketten en duikflessen die zullen inspireren. Die waren natuurlijk lekker tastbaar en duidelijk aanwijsbaar. Maar wat zijn nu de voorbeelden? Misschien de iPad, iPhone, of willen ze die alleen maar hebben?

En dat terwijl we als wereld misschien wel in de meest spannende, angstaanjagende, kansrijke tijd zitten sinds honderden jaren. We maken een transitie van geisoleerde rijke industriele landen, naar een transparante wereld waar nieuwe machtsblokken ontstaan en de macht verschuift van regeringen naar de massa. Waar we ons steeds meer bewust worden van elkaars afhankelijkheid, intolerantie, verschillen en als je goed kijkt ook de nieuwe mogelijkheden.

Van de Apollo 11 kon je een plaatje zien en je wist ook dat Armstrong als eerste op de maan liep. Alleen wat zijn de plaatjes van nu? Zijn dat oorlogen, honger, vluchtelingen, Syrie, Berlusconi, de euro, de beurs? In iedergeval geeft de transitie waar we in zitten de meeste mensen niet veel energie. Sterker nog ik denk dat veel volwassenen er helemaal niet blij van worden. Maar wat doet dat dan met onze jeugd? Wat doet dat met hun dromen, hun inspiratie, hun energie?

Zouden we als volwassenen niet beter over onze eigen schaduw heen kunnen stappen en juist de positieve zaken van nu kunnen zien. Waardoor we een inspirerend voorbeeld kunnen worden voor jonge mensen?  Een nieuwe duikfles ontwikkelen om de nieuwe wereld te ontdekken. Om via films te laten zien hoe de nieuwe wereld eruit ziet. Net als Jacques Cousteau ons de oceanen heeft laten zien. Jonge mensen de rijkdom en mogelijkheden tonen van de nieuwe wereld die aan het ontstaan is.

Ben ik naief? Geen idee, ik heb wel dromen. Met dank aan Apollo 11 en Jacques Cousteau.