domme zoutmanagers

Vanmorgen hoorde ik op de radio een interview met een zoutmanager van een grote gemeente. Hij riep 'mijn gemeente eerst'. Ofwel, hij wil geen zout delen met andere gemeenten wanneer de omstandigheden daar om vragen. "Wanneer andere gemeenten een zouttekort hebben is dat hun eigen probleem, ik heb mijn eigen verantwoordelijkheid en dat is mijn eigen gemeente". Hiermee komt het idee van een zoutloket op zijn minst onder druk te staan. Wat zegt deze manier van denken nou eigenlijk.

In ieder geval dat het blijkbaar in de gedachte van grote organisaties zit dat ze zich dit gedrag kunnen veroorloven. Dat zij zelf wel kunnen bepalen wat goed voor ze is en dat ze vooral niet hoeven te delen met anderen. Dat ze eerst voor zichzelf zorgen en misschien, als er wat over is, nadenken om iets af te staan aan de mindere goden. In het denken zit een superioriteitsgevoel opgesloten. En wat zo erg is, is dat je dat niet alleen bij de zoutmanagers van grote 'rijke' gemeente ziet. Maar ook bij grote rijke organisaties, provincies en landen. Wij eerst, en de rest heeft zich maar aan ons aan te passen.

In mijn ogen is dit een manier van denken die niet meer past in deze tijd. Maar het is wel een manier van denken die de resultante is van hoe een organisatie wordt bestuurd. Alle systemen, sturing, beloning, bonussen, waarderingen zijn gericht op macht en rijkdom. Ik eerst, dan misschien jij. En ik zorg goed voor mijzelf ten koste van anderen. Lekker belangrijk.

Vreemd eigenlijk, want machtige organisaties zijn groot geworden doordat ze geld hebben gekregen van hun omgeving. Ze hebben hun macht verworven dankzij hun omgeving. Alleen lijken veel zoutmanagers van grote organisaties dat niet meer te weten, omdat ze intern gericht zijn geworden. Alleen nog maar met hun eigen positie bezig, bezig met het halen van hun eigen scorecards. Ze zijn het contact met de buitenwereld volledig verloren. Anders kan je nooit bedenken dat het ok is dat een automobilist alleen binnen jou gemeentegrenzen veilig kan rijden. Maar zodra hij over de gemeentegrens rijdt hij de kans loopt dat hij door een ernstige slippartij zichzelf om een boom vouwt.  Maar ja, dan is het jouw verantwoordelijkheid natuurlijk niet meer. Vreemde manier van denken hoor.

Volgens mij heeft het te maken met het ontberen van gezamenlijke doelstellingen. Bijvoorbeeld: wij als gezamenlijke gemeenten zorgen ervoor dat in de winter niemand, waar ook in Nederland, door sneeuw of ijs van de weg zal glijden. En dus draagt iedere gemeente zijn steentje bij en delen we allemaal het schaarse zout. Door het uitblijven van de gezamenlijke doelstellingen krijg je vreemd geisoleerd gedrag waar jij en ik als automobilist zeker niet blij van gaan worden.

En eigenlijk is het wat Europa betreft niet anders. Zolang we niet weten waar we samen heen willen hebben 'de zoutmanagers' van alle rijke landen vrij spel en roepen: "mijn land eerst!". Dat willen we dus echt niet meer. We hebben 1 wereld, dus we zullen het met elkaar moeten oplossen en niet ieder voor zich. Die tijd is voorbij.