Heb je er wel eens bij stilgestaan dat je als niet niet uitkijkt de hele dag bezig bent om te behouden wat je hebt. Dat je bang bent te verliezen wat je tot nu toe hebt vergaard. Je leeft niet, nee je zit in de verdediging. Je kijkt om je heen waar het gevaar vandaan komt. Dat speelt zich af op persoonlijk niveau en ver daarboven.Hoe vaak zie ik niet dat mensen zich ingraven op het moment dat zich iets dreigt te veranderen in hun omgeving. Veel mensen willen vasthouden wat ze hebben. Het is denk ik voor velen echt een soort natuurlijke reactie op verandering. Liever vasthouden en ten ondergaan dan loslaten en nieuwe kansen aangrijpen.
Ik denk dat onze samenleving de burger de afgelopen honderd jaar te afhankelijk heeft gemaakt. Wij zijn niet meer in control over ons eigen leven. Overal is wel een wetje voor, een voorziening, een dienst, een advies. En nog erger, de financiele sector praat je ook nog eens aan dat je veel risico's loopt, dus dat je vooral al je geld bij hun in kluis moet stoppen. Voor later, voor als er iets ergs gebeurd. Heb je trouwens wel eens geprobeerd geld terug te krijgen van een verzekeraar na een inbraakje? Precies, schijnzekerheid.
Europa zorgt ook voor ons. Als er ergens in Europa een vulkaanwolkje rondzweeft dan wordt collectief het hele luchtruim gesloten. Regel is regel, wij zorgen voor uw veiligheid. Dat iedere verantwoordelijke vlieger en vliegmaatschappij met veel meer ervaring daar dan anders over denkt wordt terzijde gelegd. Europa weet wat goed voor ons is. De bureaucratie van ambtenaren gaat bepalen welke risico's we wel of niet kunnen en willen lopen.
Dit kan toch niet waar zijn. De meeste ambtenaren willen helemaal geen risico lopen, dus houden zich juist krampachtig vast aan hun regels. Of de regel nou wel of niet met de realiteit te maken heeft. De meeste ambtenaren zijn bang voor hun carriere, voor hun toekomst..'aldus Minister Eurlings', en daarom houden ze vast aan de afspraken. En ik geef hem daar helemaal gelijk in. Europa maakt dus geen gebruik van de meest recente kennis en ervaring in de wereld. Regel is regel. Jongens toch, zo maak je onze samenleving toch helemaal kapot!
Ik ben niet een CDA-fan, maar ik moet zeggen dat ik voor het moedige optreden van Minister Eurlings van de afgelopen dagen diep respect heb.
We zijn misschein niet meer in control, maar velen voelen zich ook niet meer verantwoordelijk voor gebeurtenissen in eigen leven. Als het misgaat is het die ander z'n schuld: de overheid die maatregelen had moeten nemen, die fabrikant die het product niet had mogen maken, die mensen die iets wel of juist niet deden. En dan gaan we ze voor de rechtbank slepen want we eisen schadevergoeding! Velen die tegenwoordig (echt of vermeend) schade leiden, zien dat niet als gevolg van hun eigen keuze, maar leggen de verantwoordelijkheid maar al te graag elders neer.
BeantwoordenVerwijderenAls reactie daarop zie je dat overheden en bedrijven vooral bezig gaan met het afdekken van risico's door middel van procedures; kilometers papier die feitelijk alleen dienen ter 'cya'. Ik zie dat in de zorg, in de financiële wereld maar bijvoorbeeld ook nu met die aswolk. Stel dat de overheid KLM wél had laten vliegen, en er wás inderdaad een vliegtuig uit de lucht gevallen..? Dan was er ongetwijfeld een spoeddebat in de tweede kamer gevolgd, met veel beschuldigingen in de pers en een paar pittige schadeclaims van 'gedupeerden'.
Het is wat mij betreft dus nog maar de vraag of het wel de overheid is die de boel kapot maakt, of dat dit een reactie van de overheid is op het huidige maatschappelijke klimaat.
Sterker nog, ik denk dat door het ontnemen van verantwoordelijkheden bij mensen, er ook een groep is die de grenzen opzoekt. Dus hoever kan ik gaan. Wanneer wordt er wel/niet uitbetaald.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn ogen een zeer ongewenste situatie. Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen leven. Natuurlijk zijn er mensen die ondersteund moeten worden, maar niet iedereen. En ja, we leven samen op 1 planeet dus moeten we afspraken maken met elkaar. Over ons gedrag, maar dat betekent niet dat we ons afhankelijk moeten opstellen.
Ik denk zelfs dat de hele industrialisering van de afgelopen 100 jaar ons afhankelijk heeft gemaakt. We konden ineens niet meer voor onszelf zorgen. Ford en Philips gaven je werk, een huis, een inkomen, gezondheid...allemaal prachtig en fijn. Maar je mag er niet op gaan rekenen, dan gaat het mis. Dan wordt het een recht..en welke rechten kan je nou hebben...ja om te leven zonder anderen te storen.