over 1 april en helicopters

Begin deze week hebben we binnen e-office, en een beetje er buiten, een testje gedaan over hoe snel geruchten zich verspreiden binnen een organisatie. En vooral ook om te zien waar de geruchten wel en niet binnen de organisatie worden gebracht of opgepikt. Zeg maar de oervorm van social media.

Een aantal dagen geleden hebben twee van onze medewerkers, in overleg met mij, het gerucht verspreid dat ik een helicopter heb gekocht in Amerika. Ik heb een half jaar geleden mijn brevet gehaald en laat de helicopter nu in de kleuren Yellow&Blue spuiten. De helikopter zal half april worden afgeleverd.

Via mijn contacten hoorde ik dat er binnen e-office heel veel over gesproken werd. Niet iedereen begreep het en mensen vroegen zich af hoeveel zo'n apparaat kost, wie dat heeft betaald, en hoe zit het dan met de CO2-uitstoot. Iets waar ik het vaak over heb. Heel veel discussies dus.

Maar wat nou zo grappig is aan dit verhaal is dat op twee mensen na, niemand mij heeft benaderd over de helicopter. Zelf heb ik altijd het idee dat we een zeer open cultuur hebben waar je alles tegen elkaar kunt zeggen. Dat roepen we ook altijd. Maar in de praktijk blijkt het toch iets genuanceerder te liggen. Er kan dus wel over je worden gesproken zonder dat er echt een gesprek plaatsvindt met het onderwerp: de persoon waar het om gaat, ik dus.

Dat vind ik een boeiend gegeven. Er kunnen dus verhalen rondspoken waar in dit geval ik, als bestuurder, nooit achter kom. En ik moet soms wel wat beslissingen nemen. Maar die moet ik dus nemen op basis van halve informatie. Da's eng! Natuurlijk kan het aan mij liggen als persoon, waardoor mensen mij niet alles durven te zeggen, of door mijn positie of wat dan ook.

Waar het mij hier om gaat, naast dat het een leuke grap was, is dat in de oervorm van social media het object blijkbaar kan worden uitgesloten. Wat ik er nu mee moet weet ik even niet, maar ik wilde het even met jullie delen.

1 april! ik heb geen helicopter gekocht.....(hoewel).