Afgelopen zaterdag ben ik na jaren weer eens in een wedstrijdroeiboot (8+) gestapt, met mannen waarmee ik (met de meesten) vroeger heb gevaren. En als ik dan over vroeger praat dan bedoel ik bijna 30 jaar geleden. Zaterdag was er een wedstrijd over 5 kilometer op de Mark in Breda. Nou is dat nauwelijks de moeite waard om over te schrijven natuurlijk, maar er gebeurde daar iets bijzonders.De meeste van die roeiers hebben wel een keer een WK-geroeid. Lang geleden, maar toch. In de tussentijd hadden, moet ik eerlijk bekennen, de meesten nog wel wat doorgeroeid behalve ikzelf. Dat kon je dus ook wel zien aan de reserves die ik meebracht in de boot. We hadden elkaar twee maanden geleden gemaild met de mededeling: 'we gaan samen weer een wedstrijd roeien'. Alleen al die mededeling deed iets met ons. Iedereen ging 'in training', uiteraard op zijn eigen manier. Zaterdag was iedereen er klaar voor om te gaan varen.
Toen we naar de boot liepen, kwam er als vanzelf een soort taakverdeling naar boven. Iedereen wist, zonder een woord te zeggen wat er moest gebeuren. De riemen werden aan het vlot gelegd, de boot uit de stelling gehaald en met een gecoordineerde beweging op de schouders gelegd. Eigenlijk heel bijzonder allemaal: er werd niets gezegd om dit te organiseren.
Nadat we in de boot gingen zitten, was er niemand die aanwijzingen gaf. Niets...we wisten wat we moesten doen. De boot afzetten, afstellen, klaar ...go! We voeren weg alsof er geen 30 jaar tussenzat. Volledige rust en controle, geen irritaties, geen opmerkingen, gewoon goed roeien. Raar he.
Toch een soort geheugen in je lichaam en geest, maar ook een soort rust dat het niet om jou gaat maar om het geheel. Jij staat ten dienste van de rest. Iedereen was achteraf wel onder de indruk. Hoe we zijn geeindigd? Ach...we hebben technisch heel goed geroeid, alleen de kracht & conditie lag na 30 jaar op een wat meer bescheiden peil. En dat help niet in een wedstrijd :-).
Blijft bijzonder om met elkaar iets voor elkaar te krijgen. Maar het kan, zelfs na 30 jaar.
Beste Roland, leuk dat je zo genoot van je hernieuwde roei ervaring .
BeantwoordenVerwijderenMocht je roeien weer wat willen oppakken weet dan dat roeien een prachtsport is maar zeer hartbelastend!!(je spant al je spieren tegelijk aan en je hart moet tegen die weerstand in het bloed door het lichaam pompen) Als een beginner geleidelijk beter wordt is dit geen punt, maar een technisch begaafde roeier die na jaren weer begint moet echt oppassen en zeer geleidelijk weer opbouwen, anders zijn ritmestoornissen een groot risico!! MVG Dirk Breure Breda-roeier en huisarts
Ha Dirk, Dank voor je tip. Misschien ter geruststelling: ik heb de laatste maanden intensief getraind op een ergometer...(dat helpt wel een beetje)
BeantwoordenVerwijderenRoland, roeien is voor mij de sport waarbij je boven dat industriële denken uitstijgt en samen iets ervaart! Als je samen in dezelfde energie komt gaat zo'n boot lekker; dan loopt ie. Je lost je ego en vaart samen! Samen varen, letterlijk en figuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig dat dat opgeslagen is in jullie bewustzijn en dat je dat weer gewaar wordt.
Groet Lieke (ploeggenoot van Leonie van de Pol)