wachten op het goddelijk startschot

Wanneer je de laatste jaren, maanden om je heen kijkt en luistert lijkt het wel of we zijn overgeleverd aan een groot donkergrijs crisisspook. Het schuift als een donkere wolk over Nederland en Europa en we kunnen er niets meer aan doen. De crisis overkomt ons, we moeten er allemaal aan geloven. En dat geloof ik dus niet.

Kijk nou eens naar alleen al Nederland. Probeer je eens voor te stellen dat je van een onbewoond eiland komt, ergens ver weg, en je wordt in ons land geparachuteerd. Wat zie je dan? Je ziet mensen die heel goed zijn opgeleid, je ziet een infrastructuur die tot de top van de wereld behoort, je ziet dat Nederland een geweldig exportland is, dat de cultuur er een is van samen zaken oppakken. Je ziet een misschien wel overgereguleerd landje met ontzettend veel potentie.

Maar wat je ook ziet is dat de mensen in Nederland een beetje lui zijn geworden. Zich misschien een beetje te veel vasthouden aan verworven rechten als vrije tijd, luxe, subisidies, financiele ondersteuning, arbeidsrecht. Het land is een beetje zijn ondernemerschap kwijtgeraakt door iets te veel te gaan 'zorgen' zonder dat daar ook de andere kant van de medaille 'het nemen van verantwoordelijkheid' bij te ontwikkelen We willen allemaal olympisch kampioen zijn zonder er iets voor te laten of iets voor te doen. En dat gaat dus niet, dat weet ook iedereen wel.

Waar het volgens mij om gaat is dat we niet meer gaan wachten op een of ander goddelijk startschot om te beginnen aan een nieuw tijdperk. Volgens mij zou iedereen bij zichzelf op een resetknop moeten drukken en met zichzelf afspreken dat hij of zij vanaf nu start met een nieuw leven. Een leven waar je misschien wat minder gericht bent op het behouden van wat je hebt, maar meer bezig bent met het creeren van een toekomst. Proberen minder afhankelijk te worden van systemen die door anderen zijn bedacht, maar veel meer de kracht uit jezelf halen.

Niet denken dat er later wel voor je wordt gezorgd, maar zorgen dat je zoveel mogelijk zelf in staat bent om je eigen toekomst te regelen. Ik verbaas mij ook altijd over verkeersdeelnemers die zonder te kijken de weg oversteken of inhalen en er dan maar vanuit gaan dat anderen dat zien en de juiste maatregelen treffen om je in leven te laten. Hoe kan je jezelf zo kwetsbaar opstellen, je legt je leven in de handen van anderen.

Zeven december komt mijn nieuwe boek 'Yellow&Blue' uit. Uiteindelijk gaat het er om dat mensen die willen opereren in het creatieve deel van de organisatie (Yellow) wel in staat moeten zijn om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Hun afspraken na te komen. Het betekent ook je jezelf niet te veel laat afleiden door wat anderen zeggen en doen, maar vooral vanuit je eigen kracht handelt. Je eigen kracht is uiteindelijk de enige zekerheid die je hebt, daar kan geen pensioenfonds tegenop.