Misschien een woord dat we tegenwoordig niet meer vaak horen: discipline. Maar ik merk dat ik er steeds vaker aan denk en dat ik het ook wel mis in de huidige maatschappij. Toewijding. Natuurlijk is het prachtig dat we steeds meer onze eigen idealen aan het nastreven zijn. Dat hoort ook bij de ontwikkeling die wij als mensen doormaken. Maar tegelijkertijd met het nastreven van onze eigen groei zie ik een afname van discipline. Niet meer je afspraken nakomen.
Zelf maak ik mij daar ook te pas en te onpas schuldig aan en daar irriteer ik vooral mijzelf mee. Op een of andere manier bouw je een soort schuld op in je hoofd. Want ergens weet je dat je niet goed bezig bent. Het kan mijn opvoedig zijn, maar ergens geloof ik ook dat het een soort oerregel is.
Wat ik zie gebeuren is dat mensen nog wel rondrennen in een organisatie, maar steeds minder samenhang vertonen. Iedereen is met zijn eigen ding bezig en staat steeds minder ten dienste van het geheel. Het is als ergens vuil laten liggen in een hoekje. Binnen no-time gooit iedereen zijn eigen vuil erbij. Nee, oprapen dat papiertje, schoon houden. Niet alleen dat hoekje, maar ook je hoofd, je organisatie, je omgeving.
Ik ben ervan overtuigd dat deze recessietijd ons helpt om weer een aantal basiswaarden in ere te herstellen. begrijp me goed, ik ben niet voor de twintigste eeuw. Maar een aantal dingen waren wel goed. En dat is dat we ons aan onze afspraken houden en dat je je dienstbaar kunt opstellen aan het grote geheel. Dat is ook work21, dat is ook het nieuwe werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten