Gisteren met een aantal specialisten (Alliantie voor het Nieuwe Werken) gesproken over de (semi)overheid. Wat mij daar is opgevallen is dat de overheid en corporates veel overeenkomsten met elkaar hebben. Meer dan ik gedacht en gehoopt had.Het is bij bepaalde delen van de overheid namelijk van groot belang om in zoveel mogelijk overlegplatforms aanwezig te zijn. Hoe meer overleggen hoe beter het is voor je carriere, Het gaat er dan ook niet om dat er iets wordt bereikt, maar dat je erbij bent. Dat je de mensen kent en waar nodig invloed kunt uitoefenen. (Wie doet dan het werk waar je eigenlijk voor was aangenomen denk ik dan!?!).
Dus thuiswerken is helemaal niet handig wanneer je carriere wilt maken. Wat verder duidelijk moet zijn is dat je in deze wereld heel zorgvuldig beslissingen moet nemen. 'Het is een schaakspel op 16 borden', werd er gezegd. 'Er wordt uiteindelijk altijd met je afgerekend', is het motto. En niemand durft echt risico's te nemen omdat het je kop kan kosten. Echt visionaire medewerkers of medewerkers die boven het maaiveld uitsteken zullen het niet redden. Ze worden via een politiek spel onschadelijk gemaakt. Wat overblijft is middelmaat!
Dat is toch verschrikkelijk! Wat zijn we aan het doen met elkaar. De overheid en semi-overheid is dus niet meer in staat echte veranderingen door te voeren omdat het gewoon niet in het systeem zit opgesloten. Het is allemaal middelmaat en strukturen voor bange mensen. Vooral niet een uitgesproken mening hebben want dat kost je de kop.
Wanneer ik dit lees dan maak ik mij echt zorgen over de hele beweging rondom 'ambtenaar 2.0' moet ik zeggen. Misschien dat een aantal jonge frisse (naieve) ambtenaren nog wel de ambitie hebben om wat te veranderen. Maar ik ben bang dat de huidige strukturen en oude garde (politiek) een echte verandering voorlopig zwaar zullen frustreren.
Hoe dan ook, ik steun iedere ambtenaar die echt een stap wil maken richting HNW/work21. Als ik nog ergens kan helpen....bel maar!
Hey Roland,
BeantwoordenVerwijderenJe beschrijving van de werkcultuur binnen de overheid klopt exact en het frustreert de ontwikkeling behoorlijk.
Gelukkig zijn er wel initiatieven bij met name enkele lokale overheden waar men wel innovatief bezig durft te zijn. Er is hoop, maar een brede verandering kan lang gaan duren en vergt doorzettingsvermogen.
Succesverhalen kunnen in een sterke netwerkomgeving als de overheid echter als een lopend vuurtje gaan werken. Daar ligt m.i. de eerste kans op resultaat.
'Bij bepaalde delen van de overheid' zal dit gedrag ongetwijfeld voor komen. Evenals in het bedrijfsleven lijkt me. Toch herken ik er weinig van. Laatst een onderzoek gezien van type medewerkers bij een overheidsorganisatie. Daar kwam het beeld uit van: 1/3 is gericht op persoonlijke ontwikkeling (maakt niet uit of ik bij de overheid of elders werk, als ik maar leer en er beter van word), 1/3 'professionals'(mensen die houden van hun vak en bij die organisatie hun ei goed kwijt kunnen), 1/3 'ik heb werk, maar daarnaast weet ik nog wel wat leukers'. De laatste groep lijkt ongeïnteresseerd, maar blijkt toch iets met de organisatie te hebben. Logisch, ergens werken waar je de aard niet hebt, houdt niemand lang vol.
BeantwoordenVerwijderenVerrassend genoeg kom ik vooral oudere medewerkers tegen die aan de slag gaan met openheid, sociale media. Van jongere ambtenaren hoor ik toch vooral veel beperkingen: 'Vindt mijn baas dit goed.''Ik weet niet of ik voldoende overzicht heb.' 'Misschien ga ik hierna wel iets heel anders doen, dan zit m'n profiel me in de weg.'Oudere ambtenaren weten waar grenzen liggen, hebben politieke en organisatie sensitiviteit zoals dat zo mooi bij competentiemanagement heet. Bovendien weten zij waar ze voor zijn, de loopbaan heeft zich al gevormd. Het gemak waarmee jongeren nieuwe informatietechnologie toepassen, is erg verfrissend voor ouderen. Jongeren en ouderen hebben elkaar nodig.
Niet zo somber over de voortgang van het nieuwe werken. Laatst nog een goed advies gehad: Investeer in de mensen die de mogelijkheden zien. En degenen die in vaste structuren zitten en die niet vooruit te branden zijn? Wij hebben het gezegde: trekken aan een dood paard. En dat proberen we ook graag. Het schijnt dat indianen zeggen: een dood paard moet je laten liggen.