hi... let's change the world!

Stel dat we de komende jaren veel meer waarde gaan toekennen aan zaken als, begrip voor elkaar, beetje letten op elkaar en de natuur, iets meer in evenwicht met je omgeving leven dan nu, niet meer spullen najagen omdat spullen uieindelijk niet gelijk staat aan geluk. Stel dat we die kant op bewegen, wat gaat er dan gebeuren?

Natuurlijk hebben we nog steeds iets te eten nodig, en moeten we zuinig zijn op onze vrijheid, moeten we dingen regelen omdat we met heel veel mensen op een kluitje wonen. Maar wat doet dat met onze toekomstverwachtingen, en wat doet dat uiteindelijk met onze economie? Want als je uiteindelijk minder om spullen gaat geven en dus nodig hebt, dan wordt er ook minder gemaakt en verkocht. Dan moeten er sectoren van onze economie problemen krijgen.

Wanneer we iets meer onze rechter hersenhelft de ruimte gaan geven, dan kan het niet anders zijn dan dat we behoefte gaan krijgen aan de wat zachtere dingen in het leven. Zaken die vaak ver afstaan van spullen. Het gaat meer om een idee, over verbindingen, om samenhang en gevoel om iets betekenen voor een ander.

Misschien klinkt het nu wel heel soft. Maar ik kan mij voorstellen dat we eerst een periode hebben nodig gehad om 'de logistiek' van ons leven op orde te krijgen. Nu dat al een eind op weg is kunnen we tijd vrijmaken om te doen waarvoor we hier misschien wel zijn... verbindingen maken?

In iedergeval merk ik een verschuiving in de dromen van veel jonge mensen. Het gaat veel minder om spullen, want die hebben ze vaak al. Het gaat veel meer om jezelf kunnen zijn, iets kunnen betekenen voor de wereld. Ook hier weer niet iedereen en niet allemaal nu...maar het is een beweging.

En volgens mij een beweging die we allemaal graag willen, want we worden er allemaal beter van.

Het tijdperk van de rechter hersenhelft

In wat voor tijd zijn we nu eigenlijk beland? Het gaat nu om verbinden, om de aarde, om ons milieu maar ook om onze economie. Bedrijven proberen nieuwe wegen te vinden. Mensen verbinden zich via social media tot sterke groepen. Revoluties vinden plaats doordat we social media tot onze beschikking hebben. Wilden deze mensen dan altijd al een revolutie, is het jarenlang onderdrukt, of...veel vragen dus.

In onze tocht naar het zoeken naar nieuwe vormen van organiseren zijn we er achter gekomen dat je zowel creativiteit als structuur nodig hebt. Omdat ik kwam uit een zeer gestructureerde wereld en daar de oplossing niet kon vinden, ben ik jarenlang opzoek gegaan naar de andere kant, de creativiteit. Want wij geloven in de kracht van mensen. En vervolgens hebben alles gedaan wat daarbij hoort: vrijheid geven, energie geven, passie ontwikkelen, dromen, geen grenzen stellen, je hart kunnen volgen, mooie dingen doen.

Is dat dan een vergissing geweest? Mijn antwoord is nee, maar. En de maar is het inzicht dat creativiteit niet kan zonder struktuur en andersom. Maar ook tot het inzicht gekomen dat onze hersenen door het industriele tijdperk zijn misvormd. We gebruiken alleen de linker kant van onze hersenen, de logica. (zie de videos van sir Ken Robinson)

Onze hele wereld is opgebouwd vanuit de logica. In iedergeval de westerse wereld. En nu is er ineens een sterke behoefte aan iets anders. Het is mijn overtuiging dat wat we nu willen we vooral kunnen bereiken met de rechter hersenhelft. Het gaat in mijn ogen in deze tijd over inspiratie, dromen, verbindingen maken, holistische zienswijzen, zorgen, creatief zijn.

We hebben meer dan honderd jaar onze rechter hersenhelft mishandeld en nu komt die kant heel hard terug. Niet via bedrijven, maar via jou en mij. Via mensen die misschien niet goed onder woorden kunnen brengen wat er aan de hand is. Maar wel voelen dat we er alleen met de logica niet gaan komen. Onze logica wordt nu verrijkt met de kwaliteiten uit onze rechter hersenhelft. Alleen vindt deze ontwikkeling wel plaats in een logische wereld, dat maakt het complex.

Het is mijn overtuiging dan ook dat de komende tientallen jaren alles wat met de rechter hersenhelft te maken heeft zich steeds meer zal laten zien. Dat we misschien zelfs wel een beetje zullen doorslaan om vervolgens in staat te zijn de twee kanten ten volle in te zetten voor ons gezamenlijke geluk.

En in het klein is dat voor ons het samenspel tussen processen & corporate brein binnen organisaties, tussen yellow&blue, tussen je linker en rechter hersenhelft.

socialistisch kapitalisme

Een paar weken geleden mocht ik deelnemen aan een innovatiedag voor een gezamelijke klant van KPN/Getronics en e-office. De hele dag werden er presentaties verzorgd voor de innovatie-medewerkers van de klant. Een van de sprekers van KPN kwam op een gegeven moment met de term 'socialistisch kapitalisme'. Ik heb die term even laten sudderen in mijn hoofd en vind het eigenlijk wel een mooi begrip.

Onze westerse wereld is natuurlijk zeer kapitalistisch en heeft ons veel gebracht. Maar het kapitalisme kent ook veel downsides. We worden rijk ten koste van anderen en onze planeet. Het is een nogal eenzijdige en zelfzuchtige manier van denken en handelen in mijn ogen.

Het socialisme lijkt mooi maar werkt niet. Je kan niet de verantwoordelijkheid bij iedereen neerleggen, dat gaat gewoon niet. Je kan er wel voor zorgen dat je voor elkaar zorgt en dat niemand buiten de boot zal vallen. Maar ook hier hoort bij dat mensen wel hun eigen verantwoordelijkheid nemen en zich niet volledig afhankelijk laten maken van een systeem.

Dus het combineren van deze twee werelden zou wel eens goed kunnen werken. Aan de ene kant wel het initiatief en de daadkracht van het kapitalisme en aan de andere kant de zorg voor iedereen en in contact blijven met de meningen en oplossingen van de groep.

Vroeger zou zoiets absoluut niet mogelijk zijn geweest omdat je groepen niet anders kon besturen dan via een strenge organisatie. Afdelingen, vertegenwoordigers, besturen, noem maar op. Maar nu kan je met social media, collaboration software en een slim gebruik van leiderschap tot nieuwe vormen van democratie komen.

Sinds 1991 zijn we bezig om nieuwe vormen van organiseren te bedenken voor bedrijven. Uiteindelijk zijn wij uitgekomen op het principe van Yellow&Blue, Proces&Corporate Brain. Misschien gelden deze principes ook wel voor een nieuwe vorm voor democratie. Een deel hiervan moet je strak organiseren, maar maak vooral ook gebruik van het democratisch brein van de bevolking.

Socialistisch kapitalisme... Yellow&Blue? Sterk leiderschap&Democratisch Brein?

Social Capitalism volgens Wikipedia.

ik twitter, dus ik besta

Hoelang doen we het nou al, jaartje of vijf misschien. Social Media heeft een vlucht genomen, maar de vraag is voor wie? Wie zijn die mensen achter twitter, facebook, linkedIn, Hyves, noem maar op. Gaat het hier om een representatieve doorsnede van de samenleving? Of toch een select groepje mensen die hier lekker hun ding kunnen doen.

In ieder geval wel veel jongeren die het ook nog eens vaak doen via hun smartphone. Dat is wel duidelijk intussen. Maar wie zijn dan die ouderen? Waarom tweet je dat je de auto gaat wassen, of dat je ergens gaat zitten? Waarom? Misschien moet ik die vraag niet stellen en ben ik gewoon niet meer van deze tijd.

Maar wat wel van deze tijd is, is dat we in een transitie zitten. Van de oude wereld naar een nieuwe wereld. Dat we midden in een crisis zitten die nu met heel veel geld leuk is opgepoetst. Maar als je heel eerlijk bent is er natuurlijk niets veranderd. Hebzucht is nog steeds van nu, en dat betekent dat we weer tegen dezelfde problemen aan zullen lopen. Intussen maken we steeds meer stuk en verbruiken we steeds meer grondstoffen zonder een oplossing te bedenken.

Wie die oplossingen moeten bedenken? Nou jij en ik, maar ook bedrijven en de overheid. Maar kijk nou eens waar we ons door laten afleiden? Door de dingen die vandaag gebeuren: bonussen van de Leaseplan directie, van ING (en dan bedoel ik het onverantwoordelijke gedrag van de commisarissen), maar ook de commando Marco Kroon, fraude bij de marine, problemen bij het CDA. Het focussen op dit soort problemen is hetzelfde als je auto wassen, stofzuigen en je sproeivloeistof bijvullen terwijl je met 200 km per uur op een muur afstormt.

We hebben grotere problemen op te lossen dan waar nu onze energie aan op gaat. We zullen als land snel keuzes moeten maken. Met de lange termijn bezig zijn. Nadenken over hoe we er over 20 jaar uit willen zien in plaats van al onze energie stoppen in de belachelijke situaties van nu.

Social Media zorgt voor oppervlakkigheid als we niet uitkijken. Korte berichtjes, meningen, emotie, boosheid en frustratie. En dat keer miljoenen. En ik zeg niet dat het niet waar is. Ik zeg dat we met klagen er niet komen. Dat we notie moeten nemen van de feedback, maar dat we vooral bezig moeten zijn met de lange termijn. Waar wil JIJ heen, waar wil je bedrijf heen, onze samenleving. En dan moet je je niet iedere dag laten afleiden door onnozele dingen. Dat gaat ons niet helpen.

En oh ja, de democratie zoals we die nu hebben ingevuld gaat niet meer voor ons werken. (blogje uit 2009). Social Media heeft de macht bij ons allemaal neergelegd, die ligt niet meer bij de kerk, de koning of de regering. Daar hebben onze huidige vertegenwoordigers rekenschap mee te houden. Ze moeten vooral niet op ieder tweetje reageren, want wie zijn die twitteraars eigenlijk. Zijn de twitteraars echt een afspiegeling van de samenleving? Ik denk het niet.

Een moderne regering moet zich vooral bezighouden met inspireren en richting geven. Waar willen we als Nederland/Europa staan over 20 jaar. Ik zou het wel weten als je hoog opgeleide mensen hebt, een top infrastruktuur, mega internetdekking, laterale denkers en meerdere talen kunt spreken.

de kracht van het corporate brain

Heel vroeger heb ik een tijdje aan topsport gedaan. Een zeer leerzame tijd omdat in die periode achteraf gezien veel oplossingen opgesloten zitten voor problemen die ik nu om mij heen zie. In die tijd roeide ik als junior op WK's. Wat je jezelf dan afvraagt is "Waarom is de ene ploeg nou sneller dan de andere? Is dat doordat het materiaal beter is, de conditie beter is, de kracht verschilt, de techniek het verschil uitmaakt...".

Nee, wanneer het echt om de top gaat dan blijft er nog maar een ding over. WIL je winnen of niet. Durf je verder te gaan dan de ander, durf je de pijn te hebben die nodig is om te winnen of niet. Durf je voorbij alle signalen te gaan van je lichaam om nu te stoppen met de wedstrijd, of niet. Wanneer je fysiek dezelfde teams hebt, hetzelfde materiaal, dezelfde techniek dan zit het verschil uiteindelijk in het brein.

Breng dit concept nu eens naar bedrijven. Zie processen eens als het lichaam van een bedrijf, de spieren, de conditie, de kracht, de techniek. Het blauwe deel van het bedrijf. Stel dat ieder bedrijf dit perfect voor elkaar heeft, wat blijft er dan nog over om je te kunnen onderscheiden van je concurrent: inderdaad het corporate brain.

Hoe goed ben je in staat om je creativiteit in te zetten om je processen nog beter op orde te krijgen (operational excellence), of hoe goed ben je in staat om samen met je omgeving nieuwe produkten en diensten te ontwikkelen. (innovatie, Co-creation, co-collaboration). Het vreemde is dat er geen enkel bedrijf te vinden is waar een bestuurder zich verantwoordelijk voelt voor juist het belangrijkste asset: het corporate brain.

En dat gaan wij dus veranderen, want het corporate brain is waar onze toekomst in zit opgeborgen. En die moet er snel uitkomen, want er is veel verandering nodig.

corporate brain in oktober van dit jaar

Beste,

Momenteel ben ik bezig met mijn nieuwe boek over het Corporate Brain van organisaties. Of beter gezegd...Ben Kuiken is het boek aan het schrijven op basis van onze ervaringen van de afgelopen jaren. Ik ken Ben al jaren en hij heeft ook de vorige twee boeken geschreven. Ieder zijn vak.

We hebben in de afgelopen maand een uitgever gevonden waar we het nieuwe boek mee op de markt brengen: Business Contact. Maar een nieuwe uitgever betekent natuurlijk wel dat we een kleine verbouwing moeten doorvoeren in ons boekje. En...., dat we meelopen in het proces (blauw) van de uitgever. Dat betekent dat het boek in het najaar zal verschijnen, waarschijnlijk na oktober.

We hebben allemaal ontzettend veel energie om hier een succes van te maken. Het inzicht dat onze wereld toe is aan het herontdekken van de rechter hersenhelft (Yellow) in onze huidige maatschappij maar ook binnen organisaties heeft ons geraakt.

Eindelijk komen logica en creativiteit weer bijelkaar, versterkt het elkaar en biedt een evenwicht. Zoals het hoort. Alleen moeten we de gele kant (creativiteit) wel opbouwen vanuit het blauwe denken: lineair, logisch, modelmatig. Dat is natuurlijk een bijzondere opgave.

We zullen de komende tijd besteden om steeds meer te vertellen over het boek en over de concepten Yellow&Blue en Corporate Brain. Wat is het, hoe manage je een corporate brain, is het een asset....veel vragen waar we ook in het boek een antwoord op hopen te geven. We zullen dat doen via mijn blog maar ook via de website van Ben: nieuw organiseren.

Mochten jullie nog vragen hebben, laat het mij horen. Ik kan niet wachten.

Groet!

Roland

app voor roeiers door roeiers

Een aantal weken geleden ben ik gevraagd door de organisatoren van 'de Koninklijke' (is een begrip voor wedstrijdroeiers), of wij op een of andere manier kunnen bijdragen aan hun evenement later dit jaar. Nou draag ik het roeien een warm hart toe, en ik wil ook vaak dingen net even iets anders doen.

De roeiwereld is redelijk behoudend, maar ook weer erg interessant. Sterker nog, het is een wereld waar veel potentie aanwezig is, alleen moeten we die wel zien te aktiveren. Daar gaat nu deze blog over.

Ik zoek mensen die in staat zijn om met elkaar een roei-applicatie te maken op een iPhone, Windows Mobile 7, BlackBerry en een Android, waarin de driehoek 'studenten/bedrijfsleven/koninklijke' aan elkaar wordt geknoopt. Het gaat een interactieve applicatie worden met streaming video, advertenties, social media.

Nou ben ik eigenaar van een IT-bedrijf dat zelf dergelijke applicaties kan bouwen, maar ik wil het samen met jullie doen. Het is van belang dat de geldstroom, die we via de applicatie op gang willen brengen, uiteindelijk bij de studenten en 'de koninklijke' uitkomt. Want dat was de oorspronkelijke vraag.

Mijn vraag aan jullie is dus wie (virtueel) wil meehelpen met het bedenken en ontwikkelen van een applicatie voor verschillende mobile platforms voor de roeiwereld in Nederland. Ik denk dat het voor iedereen een ontzettend leerzame ervaring kan zijn, waarbij we ook nog eens een hoop mensen kunnen helpen.

En als we dit samen kunnen, dan kunnen we later nog veel meer mensen helpen.

verschrompeld denken

We zijn allemaal gevormd om onderdeel uit te maken van een industriele realiteit. Hiervoor is nodig dat je denkt als een lopende band. Lineair, logisch, foutloos, gemodeleerd. Prachtig allemaal. We weten ook dat we daar de wereld niet mee gaan redden. Want de wereld is helaas niet lineair, logisch, foutloos en gemodeleerd. Ook al willen velen ons dat doen geloven.

Maar wat doe je wanneer je de helft van je hersenen hebt laten verschrompelen om alleen maar te kunnen excelleren in het industriele denken. Ik bedoel, wat doe je wanneer blijkt dat er meer is dan een industriele realiteit. Dat de wereld organisch blijkt te zijn, dat er verbindingen bestaan tussen ons en de natuur. Dat ons gedrag de aarde verandert en de aarde ons. Hoe ga je daar mee om wanneer je daar geen denkcapaciteit meer voor hebt.

Kinderen hebben er geen problemen mee, die spelen met hun linker en rechter hersenen. Maar wij, mensen die al opgeleid zijn, wij zijn de Sjaak. We hebben intussen wel de verantwoordelijkheid om de aarde te redden, maar we kunnen bijna niet anders meer dan alles vanuit logica te benaderen. Bestuurders op alle niveau's hebben dezelfde handicap, we denken en handelen vanuit logica. En als je al een bestuurder hebt die iets van creativiteit laat zien, dan is er nu snel twijfel. (Do creative minds make good leaders).

Hoe we het moeten oplossen weet ik ook niet, maar het begint bij bewustwording. Bewust zijn dat we zijn gehersenspoeld door ons onderwijsmodel. Klaargestoomd voor het productief zijn in een industrie. Maar er is zoveel meer dan onze industrie. En de oplossing voor onze problemen liggen waarschijnlijk niet in dat deel van je hersenen die het probleem ook hebben veroorzaakt. (Zoals Einstein al eerder, maar dan anders, heeft gezegd).

Om een oplossing te vinden voor onze huidige problemen zullen we uit een ander vaatje moeten tappen. Een vaatje waar de meesten niet in de buurt durven te komen omdat het mogelijk onze lineaire toekomst kan verstoren. Liever vasthouden aan een zinkend schip dan de keuze te maken los te laten en te zwemmen naar een nieuwe toekomst.

Ik kan mij voorstellen dat een mogelijke oplossingsrichting voor ons kan zijn om je bewust te zijn dat je gekleurd de wereld in kijkt, maar ook dat je weer het vermogen krijgt om je positief te verbazen over de wereld om je heen. Ook om te geloven in groei van ons collectief bewustzijn. Niet wollig enzo, nee...gewoon dat we samen beseffen dat we maar 1 planeet hebben. Dat we daar allemaal een verantwoordelijkheid in hebben, om te genieten, plezier te maken, te helpen en te zorgen voor elkaar en de omgeving.

En ja, ook hier begint het allemaal weer heel klein. Bij jezelf....

(6 miljard x klein = best veel verandering)

over vertrouwen en zelforganisatie

Je maakt een afspraak met een klant om een produkt of dienst te leveren. Dat moet je dus gaan organiseren. Wanneer je zelfstandige bent moet je het zelf organiseren. ben je met meer mensen dan wordt het al iets lastiger. Je moet dan afspraken maken. Wanneer je dan ook nog eens hele strakke afspraken hebt gemaakt met de klant, dan moet je het dus ook strak organiseren.

Wanneer je het heel strak moet organiseren en je werkt met mensen die je niet helemaal wilt of kunt vertrouwen, dan breek je het maakproces op in kleine stukjes. Je gaat precies omschrijven wat er in ieder stukje gedaan moet worden en je controleert heel goed wat het resultaat is. Natuurlijk heb je dan ook weer iets nodig dat het overzicht houdt over alle kleine stukjes zodat er wel een totaalprodukt wordt afgeleverd volgens verwachting. Dit is eigenlijk de basis van het industriele bestuursmodel.

Nou willen we ineens allemaal nieuw gaan werken. Voor velen is de drijfveer vooral (weer) controle te krijgen over je eigen leven en de waardering te krijgen waar iedereen naar opzoek is. Dat betekent voor velen dat de lokatie en het tijdstip waarop de werkzaamheden moeten plaatsvinden meer flexibel moeten worden. Lekker thuis werken met kinderen en de hond om je heen. En dan roepen we dat dat vooral samen moet gaan met het management moet me vertrouwen. We moeten mensen maar vertrouwen dat ze daar mee om kunnen gaan.

Leg mij nou eens uit waarom mensen die in een proces werken op kantoor wel gecontroleerd moeten worden, en zodra ze thuis werken en hetzelfde werk doen ineens niet meer gecontroleerd hoeven te worden. Wat is er veranderd. Sterker nog, ik denk dat het thuiswerken alleen maar zorgt voor nog meer risico's in het proces. Je kan de samenhang en de kwaliteit, die je zo nodig hebt in het proces, volledig kwijt raken.

Dat er een beweging is om meer controle te krijgen over je eigen leven begrijp ik. Maar meer vrijheid betekent nogal wat. Dan moet je wel met die vrijheid om kunnen gaan. Dat betekent dat je jezelf heel goed moet kunnen organiseren. Niet alleen jezelf maar ook je werk. En niet iedereen kan dat. Vooral mannen hebben vaak een probleem om zichzelf goed te organiseren. Als het al bij jezelf misgaat, wat denk je dan dat er met het grote geheel gaat gebeuren.

Dus HNW ja, maar het zit hem vooral in je eigen verantwoordelijkheid om je leven te kunnen organiseren. Hoe beter je dit beheerst, hoe meer vrijheid je aan kan. Maar wel eerst laten zien. En uiteindelijk gaat het wat ons betreft niet om het uitvoeren van die kleine stukjes werk thuis of waar dan ook. Uiteindelijk gaat het om jouw visie, ideeen, oplossingen en talenten. Want daar zit ieder bedrijf uiteindelijk op te wachten, omdat daar de toekomst van ieder bedrijf in ligt opgesloten.

Het succes en de toekomst van iedere organisatie zit ergens in ons hoofd. Door 'ons' aan elkaar te verbinden kunnen we 7/24 nieuwe richtingen bedenken. En uiteindelijk is dat wat HNW zal toevoegen aan bestaande organisaties. Waar en wanneer je maar wilt.

ouwe blaren

Afgelopen zaterdag ben ik na jaren weer eens in een wedstrijdroeiboot (8+) gestapt, met mannen waarmee ik (met de meesten) vroeger heb gevaren. En als ik dan over vroeger praat dan bedoel ik bijna 30 jaar geleden. Zaterdag was er een wedstrijd over 5 kilometer op de Mark in Breda. Nou is dat nauwelijks de moeite waard om over te schrijven natuurlijk, maar er gebeurde daar iets bijzonders.

De meeste van die roeiers hebben wel een keer een WK-geroeid. Lang geleden, maar toch. In de tussentijd hadden, moet ik eerlijk bekennen, de meesten nog wel wat doorgeroeid behalve ikzelf. Dat kon je dus ook wel zien aan de reserves die ik meebracht in de boot. We hadden elkaar twee maanden geleden gemaild met de mededeling: 'we gaan samen weer een wedstrijd roeien'. Alleen al die mededeling deed iets met ons. Iedereen ging 'in training', uiteraard op zijn eigen manier. Zaterdag was iedereen er klaar voor om te gaan varen.

Toen we naar de boot liepen, kwam er als vanzelf een soort taakverdeling naar boven. Iedereen wist, zonder een woord te zeggen wat er moest gebeuren. De riemen werden aan het vlot gelegd, de boot uit de stelling gehaald en met een gecoordineerde beweging op de schouders gelegd. Eigenlijk heel bijzonder allemaal: er werd niets gezegd om dit te organiseren.

Nadat we in de boot gingen zitten, was er niemand die aanwijzingen gaf. Niets...we wisten wat we moesten doen. De boot afzetten, afstellen, klaar ...go! We voeren weg alsof er geen 30 jaar tussenzat. Volledige rust en controle, geen irritaties, geen opmerkingen, gewoon goed roeien. Raar he.

Toch een soort geheugen in je lichaam en geest, maar ook een soort rust dat het niet om jou gaat maar om het geheel. Jij staat ten dienste van de rest. Iedereen was achteraf wel onder de indruk. Hoe we zijn geeindigd? Ach...we hebben technisch heel goed geroeid, alleen de kracht & conditie lag na 30 jaar op een wat meer bescheiden peil. En dat help niet in een wedstrijd :-).

Blijft bijzonder om met elkaar iets voor elkaar te krijgen. Maar het kan, zelfs na 30 jaar.