geloof ik niet

Zit ik hier op mijn terrasje naar de zonsondergang op zee te kijken met een glaasje wijn in hand. Het schijnt de laatste warme avond van het jaar te worden, dus maar even van genieten. Even kijken op nu.nl of er nog iets is gebeurd. Lees ik dit artikel waarin staat dat PWC een onderzoek heeft uitgevoerd naar de verkoop van electrische auto's in 2020.

Dat is dus over 11 jaar. Wat ze stellen is dat tussen de 2 en 5 procent van de nieuw verkochte auto's in 2020 electrisch zal zijn. Daar geloof ik dus helemaal niets van. Ik denk dat er een heleboel electrische stadsauto's zullen zijn en daarnaast nog veel meer auto's met een brandstofcel.

Een auto met een brandstofcel van waterstof, die weer electriciteit zal opwekken om de electromotor te voeden. Natuurlijk gaat het hier allemaal vooral om de infrastruktuur om deze auto's te laden met energie. Maar dat gaat ongetwijfeld heel snel.

Energiebedrijven zullen in steden laadstations opzetten voor electrische auto's. Er komen driewielers voor korte stadsritjes, Opleggers op de snelweg waar de electrische autootjes intra-stad worden vervoerd.

Mijn verwachting is dat het aantal volledig electrische auto's eerder boven de 15 procent aan zal liggen dan tegen de 2 procent in 2020. Eigenlijk wil ik wel een weddenschap aangaan met PWC. Bij iedere procent boven de 5 procent krijg ik van PWC een goede fles wijn, bij iedere procent onder de 5 procent krijgen ze van mij een fles wijn.

Is toch een goeie deal!?

BMW gaat duurzaam

Al een paar maanden ging het gerucht dat BMW met een zeer duurzame sportauto op de markt zou komen. Gisteren stond er een filmpje op Youtube van de werkelijk zeer futuristische auto. Echt een prachtig product geworden. Een emissie van 99 gram per kilometer met daarbij een vermogen van meer dan 350pk.

Kijk dat noem ik nog eens innovatie. BMW heeft het begrepen en gaat alles op alles zetten om de authoriteit te worden op het gebied van groene auto's. Misschien wel groene sportauto's. Dat betekende ook dat ze een maand geleden hebben gemeld dat ze vanaf volgend seizoen niet meer meedoen aan Formule 1. Dat past niet bij het groene imago.

Als ik het filmpje bekijk, zie ik een aantal zeer gedreven en trotse mensen aan het woord. Mensen die met iets spannends bezig zijn, die hun hart stoppen in de innovatie van dit nieuwe concept. Prachtig om te zien. Die gedrevenheid wil je zien in een adaptieve organisatie.

En volgens mij staat BMW met twee voeten in de maatschappij. Ze weten wat er speelt, reageren erop, zijn innovatief en komen met een prachtig prototype. Ik zeg het wel vaker, maar ik kan niet wachten tot deze auto in de showroom staat.

BMW, mijn complimenten.

dat ging snel!

Ik dacht nog dat ik het wel verborgen kon houden, ik heb niet zoveel met verjaardagen. Mis, op Youtube, Twitter en op kantoor word ik er op een duidelijke manier op gewezen dat ik nu echt 50 jaar ben geworden.

Hmm, door al die aandacht kan het niet anders dan dat ik er even bij stil sta. 50 jaar is ook best een leeftijd. Sinds 1984 in de automatisering, sinds 1991 samen met Rutger een eigen bedrijf.

Laten we zeggen dat ik in de afgelopen 50 jaar een hoop ervaringen heb opgedaan, en een hoop heb gezien. De komende jaren ga ik nog meer dan ooit mijn ervaringen delen met anderen. In de hoop dat mensen er iets aan hebben om dingen net iets slimmer, net iets handiger en verstandiger te regelen dan ik dat heb gedaan. Niet omdat ik dat vind maar omdat het zo gaat. Grappig om die omslag mee te maken trouwens.

En weet je, eigenlijk voelt het heel goed om 50 te zijn. Ik word iedere dag beter, bulk van de plannen, ik heb er zin in!

het apple effect

Sinds een jaar of drie gebruik ik dagelijks producten van Apple. Thuis en op mijn werk werk ik met veel plezier met een iMAC, Macbook Air, AppleTV, etc. Wat ik echt heel geweldig aan de producten van Apple vind, is dat ze bij het ontwerp uitgaan van de gebruiker. Gewoon iemand die niet technisch is en plezier wil hebben in het gebruiken van software.

Alles is er bij Apple op gericht om het de gebruiker gemakkelijk te maken. Vanaf het moment dat je een van de producten uit de doos neemt, begint het al. Maar eigenlijk was ik het grote gemak alweer een beetje vergeten. Tot afgelopen week, toen kocht ik een eReader. De Iliad 2nd edtion. Ziet er op een plaatje goed uit en als je naar de specifikaties kijkt heb je ook iets van: ja, zou wel eens wat kunnen worden. Oh ja, werkt ook met een Mac stond in de specifikaties.

Woensdag heb ik de doos in ontvangst genomen en toen begon het. Gekocht via de PDAshop, en dat was echt geweldig...snel goed, voorspelbaar. Maar weer terug naar de eReader. iRex, de organisatie achter de iliad, heeft er een onvoorstelbaar technisch product van gemaakt, lelijke snoeren en verbindingsstukken, een interface die niet logisch is, een snelheid die laag is, onduidelijke handleidingen (want die heb je echt nodig), compleet onlogisch geheel.

De Iliad doet precies alles wat je niet verwacht. Ik had echt het gevoel dat ik 10 jaar terug werd gezet in de tijd. Aantekeningen die je maakt in een document dat je leest op de reader worden niet meegenomen naar je PC. Tenzij je een windows-machine hebt en dan nog krijg je twee bestanden die je moet 'mergen'. Mergen, daar wil je een gebruiker toch niet mee lastig vallen. Wat denken die makers toch, dat iedereen daar op zit te wachten?

Ik ben in iedergeval erg teleurgesteld in het product iliad 2nd edition. Een aardige poging van ze, maar zo hadden ze het nooit de markt op mogen brengen. Kost toch 700 euro, en werkt niet op een Mac. ja, je kan hem aansluiten. Maar alle interessante software werkt alleen op een Windows-machine.

Eigenlijk zou ik ze moeten aanklagen. Oh ja, vandaag hetzelfde gevoel gekregen bij het installeren van de Ziggo digitale kabelontvanger, ook al zo'n technisch ding.

Ik kan niet wachten op de tablet van apple, al was het maar om hem aan te sluiten. Wat een genot.

bewezen: bonussen stoppen creativiteit

Gisteren kreeg ik van Bas Krikke de volgende link doorgestuurd. Het is een presentatie van Dan Pink over een onderzoek dat is gedaan naar het effect van incentives. Het gaat om een zeer recent onderzoek, en als je 18 minuten de tijd hebt zou ik er zeker even naar kijken.

Dan vertelt dat ze onderzoek hebben gedaan op verschillende plaatsen in de wereld en met mensen met verschillende levenstandaarden naar het effect op het geven van bonussen. Je zou verwachten dat wanneer je iemand een bonus in het vooruitzicht stelt de persoon nog harder zou werken, en nog effectiever zou zijn. Fout! Het tegengestelde is het geval.

Alleen wanneer werkzaamheden moeten worden uitgevoerd waarbij niet hoeft te worden nagedacht hebben bonussen zin. Maar als er ook maar een beetje nagedacht moet worden gaat het mis. De groep die dezelfde opdracht heeft gekregen maar geen bonus krijgt blijkt veel effectiever dan de groep met bonus.

Zijn uitleg is dat we in de 21ste eeuw om ons heen moeten kijken naar mogelijke oplossingen voor complexe vraagstukken. Dus met een open mind om ons heen kijken of we nieuwe combinaties kunnen maken. Wanneer je iemand met een bonus opscheept, vernauw je daarmee zijn wereld. Hij of zij wil die bonus hebben en is daardoor niet meer in staat om vrij te denken.

Bonussen werkten dus goed in de 20ste eeuw, maar niet meer in de 21ste eeuw. Bonussen maken de wereld van de ontvanger te klein om succesvol te zijn in de 21ste eeuw. Het is door de wetenschap bewezen, maar nog niet opgepakt door de business.

Mooi, dan zijn we nu dus ook uit de hele discussie rondom bonussen bij bestuurders van organisaties en commerciele mensen. Weg ermee En als je hem wilt houden?; dan is je werk blijkbaar heel mechanisch. Dan bouwen we wel een programmaatje die je werk overneemt.

Ben je eindelijk 7 x 24 beschikbaar.

survival of the fittest

Via de discussie op linkedin over de adaptieve organisatie wees Pascal de Koning mij op een artikel van Rob Zuijderhoudt. Het is een artikel uit 2004 over adaptieve organisaties. De term, ik las hem voor het eerst in een boek van Kotter, wordt dus al wat langer gebruikt maar heeft nog geen grip in de markt gekregen. (we werken er hard aan :-))

Het artikel van Rob is voor mij wat technisch en wetenschappelijk van aard, maar wel interessant. Hij schrijft over coalities, over anders managen, aanpassen en over intelligentie. Maar waar hij het niet over heeft is het samenspel tussen het gestruktureerde deel van je organisatie (BLUE) en het adaptieve deel (YELLOW). En ik denk dat daar nu juist de crux zit.

BLUE en YELLOW worden bijelkaar gebracht door aktiviteiten en "een goede servicebeleving van de klant" (Cassandra Vugts). Maar goed, het is ook een artikel uit 2004, dus als het goed is zijn we al weer wat verder in ons denken.

Rob schrijft ook over de intelligentie van een organisatie. Hij heeft het dan niet over de intelligentie van een paar mensen, maar juist van het geheel. Hoe gaat de gehele organisatie om met veranderingen in haar omgeving. Bedenkt de leider dit en volgt de rest. Of zit er iets in het bedrijf waardoor ook zonder ingrijpen van de leider er een beweging opgang komt.

En dat is natuurlijk precies wat je wilt zien. Dat de hele organisatie uitzichzelf weet wat ze moet doen bij veranderingen. Dan heb je echt een intelligente organisatie. En een intelligente organisatie is niet alleen goed omdat je daarmee je concurrent te slim af bent, maar je hebt ook een vorm gevonden die zich blijvend kan aanpassen aan veranderingen.

En daar hebben we nu net behoefte aan. Het gaat niet om de sterkste, maar om de meest adaptieve. Wie had dit ook alweer eerder bedacht...

over de zwakste schakel enzo

Afgelopen weekend ging het weer mis. Dit keer in Hoek van Holland. Een feest op het strand wordt bruut gesloopt door een groep mensen die er lol in hebben om uit te dagen en te vechten. Dit keer het liefst met de politie. Want dat is pas echt een uitdaging, toch? Dan ben je echt een stoere man.

Mijn eerste reactie is dat ik het weer onbegrijpelijk vind dat mensen zo in elkaar zitten. Gisteravond ook nog een interview gezien met de burgerverantwoordelijke van Hoek van Holland (hij is niet officieel burgemeester) die moest uitleggen waarom de security niet goed was geregeld. Een feest op het strand denk ik dan, afzetten met hekken en bewaking. Dat hadden ze ook nog geregeld, maar natuurlijk komen er dan toch jongens binnen met drank en wapens, wat denk je.

Een feestje geven waarbij de zaal vol staat met politie en ME lijkt me ook geen oplossing. Nee, ik denk dat ik het eens ben met de burgemeester van Rotterdam. De komende jaren geen feesten meer op het strand. We kunnen het gewoon nog niet aan. De verschillen zijn te groot tussen mensen die er van kunnen genieten en mensen die heel boos zijn en hun oerdriften niet in de hand kunnen houden.

En dat is denk ik wel een natuurwet waar we ook vanuit een globaal perspectief rekening mee moeten houden. Wij in het westen vieren in de ogen van veel arme landen continu een strandfeestje. Als die landen echt boos worden en de mogelijkheid krijgen om zich te verplaatsen, zullen ze ons feestje komen verstoren.

Misschien moeten we de komende jaren de prioriteit geven aan het verkleinen van de verschillen die er op dit moment in onze maatschappij zijn. Boze mensen gaan niet alleen maar op de vuist, ze kunnen ook steeds gemakkelijker wapens kopen en gebruiken.

En dat vinden ze nog stoer ook.

zomaar een ingeving

Gisteren reed ik over de snelweg en toen ontstond er een gedachte. Waarschijnlijk ontstond die gedachte doordat je op de A12 om de kilometer een portaal hebt met camera's of electronische verkeersborden.

Mijn gedachte ging alsvolgt: mensen maken plaatjes van een situatie die gaat komen. Dat kan een plaatje zijn voor over 2 minuten, bijvoorbeeld dat je dan een kopje koffie hebt, een plaatje voor over 6 maanden als je op wintersport gaat of een plaatje over het huis dat je ooit wilt kunnen kopen.

De kracht van zo'n plaatje is dat je de energie gaat focussen en alle handelingen erop gericht zijn om naar dat plaatje te komen. Dus de plaatjes staan stil, zoals de portalen op de A12, en jij raast er naar toe, er doorheen en opweg naar de volgende portaal. Plaatjes brengen ons in beweging.

Tot zover is er niets aan de hand. Het gaat mis op het moment dat er iemand anders is die vindt dat jij je plaatje moet aanpassen. Of nog erger, die zet er ineens zijn eigen plaatje tussen. Je moet nu dus je energie storten op zijn plaatje!

En dan gaat het mis, want ineens moet je iets doen waar je hart niet ligt. En volgens mij is dat nou precies wat er constant aan de hand is in het bedrijfsleven. Het hart wordt niet geraakt. We maken alleen plaatjes met informatie voor het hoofd. En dat is in mijn ogen maar een deel van de waarheid.

Toen ik zo nadacht over de portalen en plaatjes zag ik ineens een diaprojector voor me. De projector wordt gevoed door een bak met dia's die op volgorde staat. Het is ook een volgorde van dia's die voor ons een logisch geheel vormt. Maar iedereen die nog weet wat dia's zijn, weet dat zo'n bakje zo nu en dan omvalt, en dan ben je best weer een tijd bezig om de zaak op de rit te krijgen.

Interessante analogie, de dia's van je leven.

miljoenen mensen, 1 gedachte?

Laatst zag ik een interview op TV met Dick Pels over zijn boek "Opium van het volk". Ik heb het boekje besteld en ben het ook aan het lezen. Het gaat over godsdiensten en onze huidige maatschappij. Hij schrijft dat er steeds meer mensen wel in iets geloven en noemt dat ietsisme.

Wat mij intrigeerde was de wijze waarop hij schrijft over het fundamentele verschil tussen een godsdienst en onze democratie. Nou ben ik zelf niet gelovig dus het kan zomaar zijn dat ik nu mensen kwets zonder dat ik mij daar van bewust ben.

In grote lijnen zegt hij het volgende: bij een godsdienst is er 1 waarheid en deze waarheid is leidend. Dat betekent dat alle volgers zich moeten conformeren aan deze waarheid. Afwijkingen zijn onwenselijk.

Democratie daarintegen gaat juist over verschillen. Hoe meer verschillen hoe beter. En als we het niet eens zijn met elkaar dan hebben we instrumenten om dat duidelijk te maken aan elkaar. Maar iedereen mag zijn eigen mening hebben en zal niet worden vermoord omdat hij anders denkt.

We leven in een wereld waarin iedereen steeds meer kan laten zien wie hij of zij is. We krijgen steeds meer individuen die ook zoeken naar een vorm waarbij ze wel met elkaar kunnen leven, zonder dat ze het met elkaar eens hoeven te zijn.

Wat ik mij nu afvraag is of de vorm van veel grote godsdiensten nog wel past in deze tijd. Bestaat het wel dat miljoenen mensen precies dezelfde gedachte hebben over iets? En de volgende vraag die ik mijzelf dan stel is: "wil je wel dat miljoenen mensen hetzelfde over godsdienst denken".

En stel dat het inderdaad zo is dat iedereen daar hetzelfde over denkt, kan je dan een politieke partij starten op basis van deze gemeenschappelijke gedachte. Want dat betekent namelijk dat er iets in deze partij zit van dat iedereen in hetzelfde moet geloven en dat ga je dus ook terugzien in hun akties. En dat staat dan vervolgens weer haaks op de democratie.

Maar ja, misschien moet ik mijn mond maar houden. Ik wil ook graag dat iedereen begrijpt wat een adaptieve organisatie is. Ik begrijp nu dat op dat gebied ook vele waarheden zullen zijn om het te laten vliegen.

uitnodiging voor donderdag 22 oktober

Op linkedin zijn we bijna een week geleden gestart met de discussiegroep "de adaptieve organisatie". Op dit moment zijn er 175 mensen die de groep volgen. Er zijn een aantal zeer interessante discussies gaande, het leeft!

Wat ik op Linkedin heb voorgesteld aan de groep, is om op donderdag 22 oktober bij elkaar te komen. Doel van de bijeenkomst is om van elkaar te leren en elkaar te inspireren over het onderwerp 'de adaptieve organisatie'. In de tussentijd kunnen we een dagindeling bedenken en de juiste sprekers uitnodigen.

Omdat we het heel erg waarderen wanneer mensen hiervoor tijd willen vrijmaken, wil work21 graag de kosten voor zich nemen. Een leuke, onverwachte, plek ergens in Nederland, waar we zeer geinspireerd kennis kunnen maken en delen over dit onderwerp.

De adaptieve organisatie leeft, daar moeten we een vervolg aan geven. Via internet discussieren is goed, maar samenkomen is beter. Dus mocht je behoefte hebben om erbij te zijn, geef het dan even aan als reaktie op de discussie.

het beeld over een gedachte

Vanmiddag een interessante lunch in de haven 'op' Scheveningen gehad met Jorrit Timmermans. Het ging over een event dat hij aan het eind van het jaar wil organiseren over geld. En dan met name over anders nadenken over geld. Als ik meer informatie heb zal ik jullie daar over inlichten.

Maar het gesprek ging ineens over gedachten. Misschien beetje raar, maar zo ging het gesprek nu eenmaal. Ik riep dat gedachten ervoor kunnen zorgen dat je in beweging komt. Als voorbeeld gaf ik hem de volgende gedachte:

"Jorrit, mijn gedachte is dat de Titanic hier in de haven zou moeten liggen. Mijn waarneming is dat ik nu allemaal jachtjes zie. Dit geeft bij mij een spanning omdat wat ik zie, ik niet wil zien".

Mijn conclusie was dat het verschil tussen de gedachte en de waarneming zorgt voor een spanningsverschil, en dat die spanning mij in beweging kan brengen. Ik kan of weggaan, of ervoor zorgen dat de jachtjes worden weggesleept en de Titanic de haven in wordt gevaren.

Tsja zei Jorrit, dat zijn geen gedachten, dat is een beeld. Misschien heeft hij wel gelijk, gedachten zijn misschien vluchtiger en een beeld is iets wat je voor je ziet en door welke bril je naar de wereld kijkt.

Interessante gedachte.

vraagt u maar!

Net een gesprek gevoerd met een van onze medewerkers die is ingezet bij een bank. Hij komt zo nu en dan eens naar ons kantoor, maar het meeste van de wederzijdse contacten verlopen electronisch. Dus samen even lunchen is voor hem en mij de manier om weer even te begrijpen waar het nou echt over gaat.

Een van de dingen die ik hem vroeg was wat wij (e-office) kunnen doen om zijn leven bij de bank nog makkelijker te maken. En toen zij hij: ik mis de k-base. De k-base was binnen e-office een begrip. Het was de knowledgebase. In deze database kon je heel veel kennis vinden over technologie, wie er iets van wist, wat onze ervaringen waren, noem maar op. En op het moment dat je niet fysiek op kantoor was, kon je altijd via de k-base een oplossing vinden voor je probleem.

Maar de k-base is na 18 jaar langzaam aan het afsterven. Er komt geen kennis meer bij. Onze medewerkers hebben de social media gevonden. Dus medewerkers bloggen. Alleen blijkt dat in de blogs niet echt kennis wordt gedeeld, maar veel meer meningen worden gegeven of vragen worden gesteld. Nou is de vraag natuurlijk of we de k-base weer leven in moeten blazen, of...

...misschien is het wel zo dat je geen informatie meer gaat halen, maar dat de kennis naar je toe komt. Wanneer je aangeeft waar jij behoefte aan hebt, zijn er mensen en systemen die jou zullen voeden met de juiste kennis. Je zoekt het niet meer zelf op maar je stelt een vraag in je sociale netwerk. Het sociale netwerk 'gaat aan het werk' om jouw probleem op te lossen.

Als dit waar is hebben we een nieuwe situatie waarbij de wereld 180 graden is omgedraaid. Geen kennis meer halen, maar vragen stellen en het antwoord komt naar je toe. Dit is volgens mij ook precies de visie van Google. Belangrijk hierbij is dat je natuurlijk technisch gezien wel in hetzelfde sociale netwerk zit, en dat is voor ons nog wel een aandachtspunt omdat we zowel IBM, Microsoft en Google-technologie in huis hebben.

vandaag beginnen?

Nou loop ik al een paar jaar met het volgende plan rond ,maar ik heb er nog steeds geen vorm aan kunnen geven. Misschien kunnen jullie mij helpen. Het is een deeloplossing om minder onnodige kilometers te rijden en minder gefrustreerd te raken in het verkeer.

Stel dat je als organisatie de volgende afspraak maakt met bevriende klanten en partners: Ieder van ons stelt 100m2 kantoorruimte ter beschikking en richt deze volgens een bepaalde standaard in. Medewerkers van dit bedrijvennetwerk mogen door het hele land gebruik maken van elkaars faciliteiten. En we doen dit allemaal voor niets.

Hierdoor heb je, als medewerker, ineens een heleboel mogelijkheden door het hele land om te kunnen vergaderen met elkaar, zonder dat je onnodig veel kilometers hoeft te rijden en het kost je ook nog eens niets. Een eenvoudig reserveringssysteem zorgt ervoor dat je er zeker van bent dat je een plek hebt.

Waarom is dit er nog niet. Ja, je krijgt mensen van andere bedrijven over de vloer. En dan heb je iets van vertrouwen nodig. Maar is dit niet een mooie eerste stap richting een duurzame adaptieve organisatie: laten we nu beginnen met ons kantoor te delen.

het ministerie van lekker leven

In een discussie op Linkedin over de rol van de overheid, stelde ik dat ik vond dat de overheid teveel regels bedenkt. Hierdoor wordt het woud aan regelgeving alleen maar moeilijker en meer onderdoorzichtig waardoor het steeds lastiger wordt om adaptieve organisaties te bouwen. Zeg maar dat je een vis bent maar ligt in het zand van de regelgevingwoestijn te spartelen. Niet echt een aantrekkelijk beeld.

De reaktie die uit de overheid kwam was dat ook de overheid graag van regels afwil. Maar wanneer kamerleden iets 'geregeld' willen hebben, ze dus wel weer extra regels moeten bedenken. Ze zitten dus gevangen in hun eigen instrumenten.

Nou is mij in de afgelopen jaren het volgende opgevallen. Wanneer je begint met een bedrijf heb je een ondernemer die vanuit zijn hart dingen opzet. Het gevolg daarvan is dat er veel mensen zijn, die graag voor zo iemand willen werken. Iedereen vertoont een gewenst gedrag. De groep wordt groter en de mensen aan de randen voelen het hart niet meer. Gaan zich voeden met rationele informatie (spreadsheets) en gaan afstand nemen en ongewenst gedrag vertonen.

Mensen zien dit ongewenste gedrag, maar doen niets. Ze zouden eigenlijk moeten corrigeren door feedback te geven, maar durven niet. Uiteindelijk wordt het ongewenste gedrag zo irritant dat de ondernemer een regel bedenkt die iedereen raakt. Ook de mensen met gewenst gedrag. Door deze regel wordt iedereen geirriteerd en neemt de sfeer af en kan er steeds minder.

Ik begrijp dat de kracht van een democratie is dat we juist verschillend kunnen en mogen zijn. Maar als het gaat om hoe we met elkaar omgaan kunnen we wel universele afspraken maken. Volgens mij zijn die er ook. Door mensen elkaar meer feedback te laten geven, zorg je voor je eigen leefmilieu. Als we dat allemaal doen hebben we minder regels nodig en kunnen we prettiger leven. Misschien een ministerie van lekker leven opzetten?

ga terug naar start

Jasper Steutel is een kennis van mij en werkt bij Razorfish in de US. Dit is wat ze doen:

"Razorfish helps industry leaders build great brands by creating engaging experiences for consumers wherever they live in the digital world, ranging from Surface screens to blogs".

In iedergeval gaat het om zeer innovatieve projecten. Deze projecten vinden vaak plaats in het YELLOW deel van de organisatie.

In de discussie op Linkedin over de adaptieve organisatie geeft Jasper een beeld over hoe zij dat bij Razorfish organiseren. Bij een van hun klanten is bijvoorbeeld een speciale ruimte ingericht: de collaborative space. Een ruimte in de vorm van een U, aan de wanden staan computers met grote schermen. (groter dan 21 inch). In het midden een tafel om kort te vergaderen. Daarnaast een beamer met een groot scherm die door iedereen gebruikt kan worden. Interessant is dat ze er maximaal een halve dag werken, niet langer.

Ze werken niet met taken en todo's, maar met deliverables. In twee fasen worden de projecten uitgevoerd waarbij timeboxing een belangrijk stuurinstrument is. Wat kunnen we bereiken in twee weken. Wat zijn de 'blocks', en hoe halen we die weg. Als het binnen de termijn niet af is, was het geen goed plan. Nieuw scenario. Ze werken in multi-disciplinaire teams. Commitment, betrokkenheid, korte vergaderingen, hoge snelheid.

Ook veranderen ze vaak van plaats om te voorkomen dat ze in een sleur raken. Dus niet iedere keer naast dezelfde mensen gaan zitten en op dezelfde plaats. Maar zorg ervoor dat je geinspireerd wordt door nieuwe omgevingen. Zeker de moeite waard om deze discussie te volgen.

Social Media

Facebook, Twitter, Linkedin, Orkut en nog tientallen van dit soort initiatieven vliegen je om je oren. Als je er even niet bij bent zijn er weer een hoop websites bijgekomen. Dit soort sites vallen onder de categorie social media en neemt per dag aan belangrijkheid toe. Facebook heeft in 9 maanden 100 miljoen gebruikers gekregen. Best veel en snel gegaan kan je zeggen.

Maar wat is dat toch, dat mensen hier aan mee willen doen. Of misschien moet ik eerst de vraag stellen: geloof je dat social media een belangrijke ontwikkeling is in onze maatschappij? Om die vraag te kunnen beantwoorden is het handig om 4 minuten te kijken naar dit filmpje die ik van Joyce Oude Elferink heb gekregen via een discussie over adaptieve organisaties op Linkedin.

Social media is de manier voor alle bewoners op deze aarde die toegang hebben tot internet, om informatie te delen, nieuws te vergaren, meningen te vormen en desgewenst zich als groep te organiseren. De rol van de pers wordt een andere doordat mensen ongefilterde informatie met elkaar kunnen delen. Met alle risico's van dien uiteraard. Maar er is geen censuur meer. Informatie, foto's video's worden op die manier over heel de wereld gedeeld.

Je kan je voorstellen dat de markt voor bedrijven er iets anders uit gaat zien. Consumenten zijn niet meer voor de gek te houden. Als je niet uitkijkt zal je merk worden aangepakt door de mensen die social media gebruiken. En dat zijn er veel. Dus bestuurders van Nederland, verdiep je eens in dit fenomeen. Het zal onze wereld veranderen. Sterker nog, het is al in volle gang.

Yellow & Blue

Het zal je niet zijn ontgaan dat "de adaptieve organisatie" het vehicel voor ons is om de boodschap over work21 te communiceren. De adaptive organisatie staat voor een denkrichting waarbij we organisaties bouwen die zich continu kunnen aanpassen, we richting geven aan duurzaam ondernemen en waarbij we beter invulling kunnen geven aan de manier waarop we ons leven kunnen inrichten (werk/prive) in de 21ste eeuw.

De adaptieve organisatie bestaat in onze visie uit twee werelden. In iedergeval mentaal, maar vaak ook fysiek, technologisch en organisatorisch. De eerste wereld is de wereld van de 20ste eeuw. De mechanische, voorspelbare, maakbare wereld. Dit deel van de organisatie levert produkten en diensten volgens een zeer voorspelbaar proces. In deze wereld is het proces leidend. Wij noemen deze wereld BLUE.

Om te kunnen overleven in een wereld die steeds sneller aan het veranderen is zal je je moeten aanpassen. Adaptief moeten worden. Dat is een eigenschap die je niet mag verwachten van blue. Die eigenschap is aanwezig in een andere omgeving. Een omgeving waar kennis en ideeen worden gedeeld, waar kennis en informatie vrij kunnen stromen. Waar vertrouwen aanwezig is, een sterke visie, feedback gegeven wordt, mensen gebruik maken van HumanSoftware. Wij noemen dit deel van de organisatie YELLOW.

Uiteraard is het niet zo dat het ene deel van de organisatie fysiek BLUE moet zijn en een ander deel fysiek YELLOW, maar het kan wel. (collaborative space). Gedurende de dag kan je switchen van blue naar yellow en terug. En ook de positionering van je bedrijf (veel standaardprodukten of juist veel maatwerk) zal bepalen hoe de verdeling zal zijn tussen BLUE en YELLOW (Jasper "Dutch"Steutel). Het gaat erom dat je begrijpt dat er twee werelden aanwezig zijn in je bedrijf en dat ze verschillend benaderd moeten worden.

Tijdens een van de discussies op Linkedin over de adaptieve organisatie schreef Arthur Kruisman dat de combinatie van blue en yellow GREEN is. Dat kan toch geen toeval zijn denk ik dan.

doe je mee?

Vandaag ben ik begonnen op Linkedin met een groep die zich richt op "de adaptieve organisatie". Het is een deel van internet waar we onze ideeen rondom adaptieve organisaties willen toetsen en begrijpen hoe mensen daar tegen aankijken.

Wat ons betreft is het concept "de adaptieve organisatie", een denkrichting die ons zal helpen om organisaties zo in te richten dat ze weer opgelijnd zijn voor deze tijd. Dat organisaties zich in de toekomst continu kunnen blijven aanpassen. Maar ook een denkrichting om oplossingen te bedenken voor onze omgeving, ons milieu, een denkrichting voor duurzaam ondernemen. Daarnaast zal het ook oplossingen bieden voor ons eigen leven. Hoe richten wij ons leven in (werk/prive), in deze snel veranderende maatschappij.

Omdat alles op elkaar ingrijpt, denk ik dat het verstandig kan zijn om te starten bij bedrijven. Bij organisaties. Onze maatschappij wordt voor een belangrijk deel gevormd door onze economie. De economie is weer afhankelijk van het bedrijfsleven. Ieder bedrijf is in staat om een eigen cultuur op te zetten. Bedrijven kunnen sneller gericht veranderen dan een samenleving. De overheid geeft het voorbeeld niet. Dus het bedrijfsleven kan dan ook een voorbeeld worden voor mensen in deze nieuwe tijd.

Op Linkedin zal ik veel meer vanuit work21 de vraagstukken behandelen. Hoe kunnen we bedrijven veranderen, hoe kunnen we meer duurzaam ondernemen, hoe kunnen we als organisatie een voorbeeld worden, hoe kunnen we ons leven beter inrichten. Het zijn nogal wat vragen, maar er veel mensen die willen veranderen. En iedereen die hier, op Linkedin aandacht aan wil besteden helpt om onze wereld een beetje de goeie kant op te duwen. Terug kan niet meer, we moeten nu door!

nooit meer moe

Volgens John Kotter is er maar 1 ding van groot belang bij organisatieveranderingen: een gevoel van urgentie. Als dat gevoel van urgentie niet aanwezig is ben je kansloos. Dan kan je nog zulke mooie programma's maken, nog zoveel businesscases, powerpoints, maar dan is het een verloren zaak.

Wat bijzonder is dat hij schrijft dat er drie vormen van urgentie zijn. De laagste vorm is zelfgenoegzaamheid. Dus een gedrag waarbij je alles houdt zoals het was, want we zijn er altijd succesvol mee geweest. Misschien zelfs tien jaar geleden, maar dat maakt voor deze mensen niet uit. Zij weten hoe de wereld eruit ziet en zullen niet veranderen, want ze doen het goed. Succes hebben is dan ook de grootste vijand. Meer succes betekent meer naar binnen kijken. Waarom zou je nog naar buiten kijken, we zijn toch de beste. Zeer gevaarlijke houding.

Een andere vorm is de valse urgentie. Dat is een vorm waarbij mensen heel erg druk zijn. Heel veel vergaderen, heel veel powerpoints maken, heel veel documenten lezen, maar 0 produktief zijn. Iedereen is druk om druk te zijn. Deze vorm komt voort uit angst en kwaadheid. Angst om je positie te verliezen, of boos zijn op collega's. Ook deze mensen zijn een gevaar voor je organisatie omdat ze zullen zeggen dat ze de urgentie begrijpen, maar in werkelijkheid worden gedreven door hun eigen angsten en boosheid. Deze mensen zullen ook niet helpen om je organisatie te veranderen.

De echte urgentie is opbouwend, is positief, de hoogste vorm. Je wil samen winnen, je wil samen het verschil maken en wel NU. Je blik is naar buiten gericht omdat het daar gebeurt. Mensen met een echt urgentiegevoel kijken niet naar binnen. Ze zoeken de competitie op, daar halen ze hun energie vandaan. Die urgentie geeft ze de energie om te veranderen, en het mooie is dat je er nooit moe van kunt worden. Dat in tegenstelling tot de vorige twee vormen. Echt gevoel van urgentie komt ook vanuit het hart, en niet vanuit de logica.

Of mijn vorige opmerking soft is? Welke van de twee uitspraken geeft je energie: "I have a dream!" of "I have a strategic plan!".

Nou dan, King had het goed begrepen.

je kan het pas zien, als je het begrijpt

"Een systeembank of systeemrelevante bank is een bank waarvan een mogelijk faillissement de potentie heeft om de rest van het financiële systeem en de reële economie ernstige schade te berokkenen. Men zegt wel dat dit in Nederland geldt voor ING Bank / Postbank, Rabobank en ABN AMRO / Fortis Bank. Bij problemen is de kans op redding door de overheid groter"

Dit is de definitie van een SYSTEEMBANK. Als je dit leest dan kan je niet anders denken dan ...poeh, die jongens hebben een belangrijke rol in onze economie en maatschappij. De snelheid van veranderen van onze economie en de wijze waarop dat zal gebeuren wordt voor een groot deel door deze bedrijven bepaald. Dus als zij bijvoorbeeld bedenken dat ze geen internetdiensten aanbieden, dan heeft de rest van Nederland daar maar rekening mee te houden. Dat is de negatieve kant, maar als zij een belangrijke slag maken stimuleren zij de economie ermee.

Als dit waar is, zou de regering dan niet als randvoorwaarde moeten stellen dat alle systeembanken een voorbeeld moeten worden voor de rest van Nederland als het gaat om de wijze van organiseren en zaken doen. Dus moeten niet juist de systeembanken als eerste adaptive organisaties worden. Dat het weer winst maken niet het enige doel is, maar dat ze winst maken en een adaptive organisatie zijn.

Als ze dat namelijk zijn, een adaptive organisation, dan zullen ze ook nooit een bottleneck kunnen worden voor de economie. Dan liggen ze jaren voor op een groot deel van het MKB. Het MKB kan dan zelfs een voorbeeld nemen aan de systeembanken.

Ik ben er namelijk niet helemaal gerust op dat onze systeembanken hier mee bezig zijn. Waarschijnlijk zijn ze al heel tevreden, wanneer ze het lek boven water hebben en weer winst maken. Op dat moment vervallen ze waarschijnlijk weer in hun oude gedrag, en daar gaan we het in de 21ste eeuw niet mee winnen. Dus eigenlijk moet de regering nog wat extra randvoorwaarden toevoegen aan de leningen en garanties die zijn verstrekt.

Maar ja, Cruijff zei het al: "je kan het pas zien als je het begrijpt".

adaptive earth organisation

Gisteren zijn de groeicijfers bekend geworden van de landen in Europa. Een aantal landen heeft een kleine groei laten zien, waaronder Duitsland, en Nederland een krimp. In totaal krimpt de economie van Europa nog steeds iets, maar het lijkt alsof we de economie net op tijd kunnen optrekken voordat hij echt te pletter slaat.

Of toch niet? Want wat hebben we nou echt anders gedaan dan heel veel geld stoppen in de economie. Daardoor lijkt het misschien alsof het beter gaat, maar struktureel is er niets veranderd. Ja, we hebben gelukkig meer discussies over bonussen, over de rol van de overheid, over privatisering en over het milieu. Maar we hebben nog niet echt iets doorbrekends gedaan. En daar maak ik mij zorgen over.

Want onze problemen zijn ontstaan vanuit een bepaalde manier van denken. En met diezelfde manier van denken hopen we nu de problemen op te lossen. (Einstein). En dat kan dus niet. We zullen de dingen echt anders moeten aanvliegen. Onze wereld zit nu anders in elkaar dan 50 jaar geleden.

We zijn nu echt global geworden, alles is met alles verbonden, geldstromen, handel, mensen, milieu, wetgeving, terrorisme, religie, internet, duurzaamheid. Maar onze politiek en wetgeving is lokaal of regionaal georganiseerd. Dat gaat dus mis. Een buurtcentrum kan ook geen stad besturen.

Ik hoop dat er ergens een groep mensen opstaat die dit ook zo ziet en parallel aan alle brandjes die momenteel worden geblust, bezig is om te komen tot een global-beleid waar, vanuit een holistisch perspectief, beleid wordt bedacht. We hebben maar 1 planeet. Er komen steeds meer mensen, we eten onze aarde op, de verschillen worden steeds groter, het is tijd om nu te veranderen.

En dan ook nu. Daarom ben ik niet blij dat het lijkt dat het weer iets beter gaat met onze economie. Daardoor haal je de urgentie weg bij mensen en zullen ze niet meer bereid zijn om na te denken over vernieuwingen. We vallen, als we niet uitkijken, weer terug in onze oude patronen en denken. En dat oude denken heeft ons ook in de huidige problemen gebracht.

Dus wat mij betreft moeten we de urgentie nog even aanhouden om echt stappen te maken. Want terugvallen in ons oude denken wordt onze ondergang. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat we een adaptive earth organisation moeten bouwen. Een aarde-organisatie die zich constant kan aanpassen aan veranderingen. En de veranderingen zullen niet zozeer van buiten komen, maar juist van binnenuit. Het zullen namelijk de aardbewoners zijn die tot nieuwe inzichten komen, zichzelf opnieuw uitvinden. En dat betekent dat de aarde-organisatie zich zal moeten aanpassen.

brilliante omschrijving

De beste omschrijving van een organisatie die klaar is voor de 21ste eeuw is

de adaptieve organisatie.

Dit heeft alles in zich van work21. Een organisatie die in staat is om zich aan te passen aan zijn of haar omgeving. Een organisatie die wel voorspelbaar en tegen controleerbare kosten en beheersbare risico's kan leveren, maar ook kan luisteren en reageren op veranderende omstandigheden.

En dat is nou precies wat we met work21 bedoelen. Het adaptieve deel van de organisatie komt van mensen. Dus mensen moeten, naast de processen, in een bedrijf een belangrijke rol spelen. Hiervoor moet dus een adaptief deel worden ingericht. Dat betekent dat je moet nadenken over leiderschap, cultuur, waarden, humansoftware, werkplekken, etc.

We hebben de term "adaptive organization" niet zelf bedacht, maar hij komt van John Kotter. Wij vinden het een brilliante omschrijving van de organisatie voor de 21ste eeuw. Work21 helpt om organisaties te transformeren naar adaptieve organisaties, met alles wat daarbij hoort.

John, hartelijk dank voor het bedenken van deze term. Het helpt ons om nog beter uit te kunnen leggen wat we bedoelen met work21. (het nieuwe werken)

geen boom zonder basis

Steeds vaker kom ik klanten tegen die helemaal blij worden wanneer we vertellen dat de manier van werken zoals ze gewend waren eigenlijk helemaal perfect is. Maar wel voor bepaalde delen van je bedrijf. Niet ieder onderdeel is daarvoor geschikt.

Blijkbaar leeft er iets bij bedrijven dat je je bijna moet schamen wanneer je van 9 tot 5 werkt. Wanneer je werk heel voorspelbaar is en op kantoor uitgevoerd moet worden. Dat je dan niet modern bent enzo. We moeten beseffen dat de mensen die in deze formele omgevingen werken ons wel gebracht hebben waar we nu zijn. En nu voelen ze zich een beetje afgeserveerd.

Dat is in onze visie over work21 (het nieuwe werken), totale onzin. Je hebt deze mensen en deze processen keihard nodig om HNW te kunnen uitvoeren. Zonder deze procesmatige organisatie ben je nergens en kan je niets. Wanneer consultants je vertellen dat HNW vrijheid en blijheid is, moet je op je hoede zijn. Dan hebben ze alleen maar een boekje gelezen, of het zelf bedacht. Want de waarheid is zo anders.

Uit onze ervaring weten wij als geen ander dat om HNW (het nieuwe werken) vorm te geven je eerst een basis moet hebben, een struktuur. En die basis is voor een groot deel gevormd in de 20ste eeuw, met alles wat daarbij hoort. Daar kan en moet je gebruik van maken. Geen boom zonder aarde.

over onkruid en aandacht

Het is zes uur 's middags en ik zit in de auto te wachten omdat ik een uurtje eerder op mijn eetafspraak ben dan ik had gepland. Geen files he, kan je je echt in vergissen. Terwijl ik hier zit met de radio aan, stijgt mijn verbazing per minuut. Vanavond is er in Amsterdam een voetbalwedstrijd gepland tussen Engeland en Nederland. Opzich niet heel bijzonder, want het is ook nog eens een vriendschappelijke wedstrijd.

Maar wat is er aan de hand? De politie is erachter gekomen (via internet) dat grote groepen supporters deze wedstrijd aan schijnen te grijpen om eens lekker met elkaar op de vuist te gaan. Waarschijnlijk niet alleen Nederland tegen Engeland, maar ook allerlei Nederlandse supportersgroepen zullen elkaar te lijf gaan. Twente helpt Amsterdam tegen Rotterdam, Eindhoven en Den Haag doen ook mee. Een bus met NEC-supporters is al op de snelweg aangehouden. Deze mensen hadden niet eens een toegangskaart. Dus die gingen echt alleen naar Amsterdam om te matten.

Ik ben echt verbaasd als ik dit hoor. Wat bezielt deze mensen? Hoe neanderthaler kan je zijn om hiervoor een dag vrij te nemen. Om andere mensen in elkaar te rossen. Nou zijn dit natuurlijk excessen. Maar bij ieder excess denk ik altijd dat een light version van zo'n extreem ook kan rondlopen in een willekeurige organisatie. Niet zo uitgesproken extreem waarschijnlijk, maar hij/zij loopt wel rond.

En dan willen we organisaties veranderen! Transformeren naar een betere wereld, het nieuwe werken. Maar gaat dat wel lukken als deze mensen rondlopen. Zij zullen er helemaal niets van begrijpen en alleen maar willen rammen. Fysiek rammen of formeel rammen in organisatievorm of rammen door gewoon tegen te zijn. Tegen alles.

Hoe ga je om met deze mensen. Doen ze dit omdat ze hierdoor een "moment of fame" op TV hebben? Of omdat ze zo zijn, of omdat ze heel erg boos zijn? Een manier om aandacht te vragen voor hun probleem? Nogmaals, de hooligans zijn uitzonderingen, maar er lopen misschien ook wel organisatie-hooligans rond in je eigen bedrijf, en hoe ga je daar dan mee om. Moet je ze extra aandacht geven, of juist niet. En dan denk ik direct aan een gezegde waar ik zelf erg in geloof: "alles wat je aandacht geeft groeit, ook onkruid".

(de uitslag van de voetbalwedstrijd was trouwens 2:2, er zijn 25 mensen opgepakt en de gevreesde gevechten hebben niet plaatsgevonden door ingrijpen van de M.E. en politie)

nieuwe helden

Eigenlijk wilde ik iets schrijven over de nieuwe leiders die we nu nodig hebben. Mensen die ons richting kunnen geven in de 21ste eeuw. Niet de traditionele leiders van de 20ste eeuw. Dat zijn de mensen die op basis van mechanistische denkbeelden de wereld wilden veroveren. Het zijn ook niet de mensen die pochen met een MBA-titel. Die allemaal niet. Het zijn andere mensen.

Mensen die nu al in organisaties rondlopen, maar misschien niet op die positie zitten die je van ze zou verwachten. Het zijn namelijk waarschijnlijk niet de directeuren en managers. Wat we zoeken zijn natuurlijke leiders. Mensen die kunnen inspireren, mensen die niet bang zijn. Het niet hoeven te hebben van hun positie, status, spullen of dure horloge. Het zijn mensen die ergens in geloven, authentiek zijn, zichzelf zijn. Mensen die ergens voor willen gaan.

Heel veel van ons weten diep in ons dat gekunstelde hierarchie in bedrijven een farce is. Dat er mensen op managementposities zijn gekomen die helemaal geen leiders zijn. Maar ze krijgen dingen voor elkaar. Ook een kwaliteit trouwens, maar dit zijn niet de leiders.

Ik denk dat we aktief opzoek moeten gaan naar deze nieuwe groep mensen. Ze kunnen overal zijn, maar we moeten ze vinden. Het zijn dus niet alleen de mensen aan de top, zeker niet. In alle lagen van je organisatie zijn ze te vinden. Deze nieuwe leiders moeten we aan elkaar verbinden. Zij gaan voor ons het verschil maken. En natuurlijk hebben we ook echte managers nodig, want zij kunnen de plannen goed uitvoeren. Maar maak wel onderscheid tussen leiders en managers, want er is een wereld van verschil tussen deze mensen.

De titel van dit stukje is 'nieuwe helden', omdat dat de nieuwe leiders zijn in mijn beleving. Plotseling bedacht ik mij dat Arko van Brakel een website heeft met de naam nieuwe helden. Oei, dacht ik, kan ik nou wel deze titel gebruiken. Ik ken Arko persoonlijk als een zeer gedreven, ervaren ondernemer. Al op jonge leeftijd heeft hij Euronet opgericht en later verkocht. Arko is voor mij een typische leider voor de 21ste eeuw. Inspirerend, energiek, vernieuwend, staat open voor nieuwe ontwikkelingen. Niet voor niets heeft hij zijn website nieuwe helden genoemd.

Ik ga ervan uit dat hij het goed vindt dat ik de naam van zijn website als titel van mijn blogje heb gebruikt. Want ik weet dat we hetzelfde bedoelen. Bedankt Arko.

Wat zou jij doen?

Op dit moment rij ik zo'n 30.000 kilometer per jaar in een auto met benzinemotor. Het gemiddeld verbruik ligt rond de 12 liter per 100 kilometer. Niet heel duurzaam zal ik maar zeggen. Dus mijn eerste reaktie nu is, eruit met die auto en ruil hem in voor een wat meer milieubewuster modelletje. Waar wat dan? Waar moet ik het voor inruilen.

Want eigenlijk wil ik dan kunnen kiezen voor een 100% electrische auto, die ook nog eens is gebouwd met groene energie en volledig cradle@cradle-proof is. Maar die zijn er nog niet. Moet ik dan nu mijn auto inruilen voor een overbruggingsauto. Dus rijden in een Prius totdat er echt auto's zijn die 100% milieu-verantwoord zijn? Of moet ik gewoon in mijn bestaande auto doorrijden totdat er echt groene auto's zijn, en hem dan inruilen.

Energetisch gezien is het natuurlijk het beste om nog een paar jaar rond te rijden in mijn oude auto totdat ik kan kiezen voor een nieuwe generatie auto. Een overbruggingsauto zorgt ervoor dat er nog een extra auto wordt gebouwd (veel extra energie en grondstoffen), die ik over een paar jaar weer inruil voor een electrische auto. Dan rijden er dus twee traditionele auto's rond in plaats van 1.

De vraag is dus, ruil ik mijn huidige auto in voor een zuiniger model (en waarom), of blijf ik in mijn huidige auto rondrijden totdat ik echt kan kiezen voor een nieuwe generatie auto. Wat zou jij doen?

oei, wat een bifurcatie!

Momenteel ben ik een boek aan het lezen van Ervin Laszlo, "Kwantum Shift in het Wereldbrein". Ik had al eens een boek van hem gelezen. Het gaat erover dat hij aangeeft dat we als mensheid voor een belangrijk beslismoment staan. Hij praat niet over beslismomenten maar over bifurcatie.

Bifurcaties, term uit de wiskunde, zijn momenten van chaos die gepaard gaan met een overgang van een oud naar een nieuw systeem. Het zijn overgangen die nooit geleidelijk gaan of rechtlijnig zijn, maar altijd abrupt en heftig. In zijn boek geeft hij vele voorbeelden waarmee hij aangeeft dat we (de hele wereld) op korte termijn af stormen op totale chaos, of dat we als wereld naar een hoger plan bewegen. Klinkt misschien wat zweverig maar dat is het zeker niet.

Konden we voorheen ons alleen maar druk maken over de dingen in je dorp, nu is dat razendsnel opgeschaald naar stad, provincie, land, Europa en de wereld. Alles is met elkaar verbonden, niemand is meer zelfstandig. Dat betekent dat er een nieuwe struktuur zal ontstaan, hij noemt het een supra-systeem. Alle sub-systemen zullen ondergeschikt worden aan dit mondiale supra-systeem, mensen, landen, steden, organisaties.

Om ervoor te zorgen dat we goed uit dit bifurcatiemoment komen, zullen we anders moeten gaan denken. Er zal een nieuwe visie moeten komen. Einstein zei al dat je nooit je problemen kunt oplossen met de manier van denken die de problemen ook heeft veroorzaakt. Laszlo geeft een voorzet voor een nieuwe visie, waarbij hij ook aangeeft dat het een aanzet is. Want de materie is zo complex dat je het onmogelijk nu al kunt beschrijven. Het zal voor een deel ook nog moeten ontstaan.

Het is een zeer interessant boek, beetje lastig lezen maar zeer de moeite waard. Als ik er klaar mee ben dan zal ik proberen een soort samenvatting te geven. Ik hou je op de hoogte.


Paar weken geleden ben ik gevraagd om een column te schrijven voor de website werken20.nl. Mocht je interesse hebben, dan staat mijn verhaaltje hier.

inzicht komt met de jaren

Vanmorgen kreeg ik een berichtje van ons PR-bureau dat ze mijn blog ontzettend interessant vinden, maar..... Nou is het altijd leuk om te horen dat mensen je blog lezen en sommigen onderwerpen ook nog eens interessant vinden, maar toen kwam de "maar". Waar het om ging was dat ik mij nogal stevig uitlaat over duurzaamheid. Over CO2 en verspilling van onze bronnen. En daar zat hem nu net de kneep.

Punt is namelijk dat, zoals velen van jullie weten, ik al jaren een fan en berijder ben van een duits sportautomerk en daarnaast ook een soort rescueboot heb laten ontwikkelen. Het zijn prachtige produkten, maar passen niet helemaal in het verhaal van duurzaamheid. En dat klopt ook helemaal. Deze auto's en de boot zijn in staat nogal wat CO2 in de lucht te blazen wanneer je gas geeft.

En daar heb ik dus een spagaat te pakken. Ik vind het fantastisch om hiermee te rijden en te varen en tegelijkertijd zegt iets in mij dat het niet kan. Om die reden ben ik dus al met de eerste akties bezig om hierin verandering aan te brengen. Maar waar de waarschuwing nu over ging was dat er altijd mensen zullen zijn die mijn duurzaamheid-strategie belachelijk zullen maken en wijzen naar de vervoersmiddelen die ik momenteel heb. Dit zou wel eens slecht voor mijn imago kunnen zijn.

Tsja denk ik dan. Hoe erg moet ik naar deze mensen luisteren. Ik volg mijn eigen koers. Ik ben een man en hou blijkbaar van snelheid en de spullen die daarbij horen. Maar ook ik verander en merk dat mijn hart steeds meer wijst naar duurzaamheid. Toch heb ik nog wel een aantal van die oude spullen. Je hebt nu eenmaal tijd nodig om jezelf opnieuw uit te vinden en je te omringen met de dingen die daarbij horen. Ik verander tenminste, denk ik dan.

Ik wil ons PR-bureau hartelijk danken voor het advies, maar ik doe er niets mee behalve dit blogitem schrijven. Ik ben mijzelf opnieuw aan het uitvinden en dat kost wat tijd. Als er dan andere mensen genoegen in scheppen om alles aan te wijzen wat niet consistent is met mijn uitspraken, dan is dat zo. Ik kan het in iedergeval aan mijzelf uitleggen en op termijn kan iedereen zien of mijn mening oprecht was of niet.

Zo ging het ook met Work21 (Het nieuwe werken), in 1991 vonden mensen ons ook van een andere planeet komen, omdat we alles anders deden. Een aantal van diezelfde mensen die ons toen maar vreemd vonden zijn nu HNW-consultants geworden. Zo zie je, ook de grootste criticus kan zichzelf opnieuw uitvinden en zich later omringen met nieuwe spullen. Het duurt alleen even.

luister naar Fred

Nou ben ik niet iemand die gemakkelijk veel boeken leest. En al helemaal geen romans. Dat wil op een of andere manier niet bij mij. Vandaag heb ik een boekje gelezen van John Kotter met de titel "onze ijsberg smelt!". Je zou verwachten dat het gaat over ons klimaat en over duurzaamheid, maar dat is niet het onderwerp. Kotter is een goeroe op het gebied van organisatieverandering en daar schrijft hij over.

Afgelopen weken heb ik verschillende dingen van hem gelezen en zijn websites bekeken. Een bijzondere man. Wat hij beschrijft is dat we onderscheid moeten maken tussen 20ste-eeuw bedrijven en 21ste-eeuw bedrijven. En dat we anders naar leiderschap moeten kijken. Dat we toegroeien naar adaptive organisations. Organisaties die in contact staan met hun omgeving en zich razendsnel kunnen aanpassen. Work21 ten voeten uit dus. Heerlijk om te lezen.

Het boekje "onze ijsberg smelt" gaat over een groep pinguins die op een smeltende klomp ijs leven. Al generaties lang. Tot Fred, een van de beschouwende pinguins, ziet dat hun ijsklomp smelt en een soort urgentie weet op te wekken waardoor de hele kolonie in rep en roer raakt. Eigenlijk een situatie die zich kan voordoen in iedere organistie. Kotter heeft het als een sprookje geschreven, waardoor het heel eenvoudig is om de theorie van het veranderen te begrijpen. Boekje kost je een uurtje of twee, maar het is meer dan de moeite waard om te lezen.

Wat ik ook mooi vind aan de inzichten van Kotter is dat ook hij zegt dat de tijden van stabiliteit voorgoed voorbij zijn. Dat bedrijven en mensen daar maar beter zich op kunnen voorbereiden. Dat het gaat om nieuwe leiders, inspirerende leiders. Dat het gaat om de samenwerking tussen 20ste-eeuw management en 21ste-eeuw leiders. Het gaat meer en meer om je te kunnen aanpassen, als mens en organisatie. Open zijn, transparant en authentiek. Iedereen kan alles zien, dus je anders voordoen dan je bent is een kansloze zaak. Dat je blijft leren, leren, leren, leren. Als je wilt weten hoe je vorm kunt geven aan het opnieuw uitvinden van je organisatie? begin eens met het lezen van het boekje van Kotter.

geen printers maar eReaders

De laatste tijd ben ik mij een beetje aan het verdiepen in eReaders. Dat zijn platte schermen waar je electronische boeken op kunt lezen dacht ik. Maar als je er even induikt zie je dat je ook alle notulen, word-documenten, powerpoints, excell-sheets, blogs, kranten kun lezen op zo'n device. Sommige versies kunnen je boek zelfs voorlezen. Er zijn er ook bij die via 3G constant verbinding hebben internet. Anderen hebben een WiFi-aansluiting, en op een behoorlijk aantal kan je ook aantekeningen maken en zelf ook perfect een tekening maken.

Nou was ik laatst bij een klant waar de medewerkers voordat ze een meeting hebben eerst alle documenten uitprinten. Omdat ze geen laptops hebben. Bij deze klanten werken 1000 mensen die allemaal printen. Als je dan nadenkt hoeveel papier er per jaar doorheen wordt gejaagd dan schrik je. Wanneer je dus wat meer gaat nadenken over duurzaamheid dan is het eerste wat je nu bedenkt om iedere medewerker een eReader te geven en alle printers de deur uit te gooien.

Ik denk dat ik dat maar eens aan de klant ga voorstellen. Iedereen een eReader en de hele boel aansluiten op hun samenwerkingsomgeving. Nooit meer printen, alles bij elkaar houden, aantekeningen maken, geen papier meer, de nieuwe manier van werken. Raar dat we die link nooit eerder hebben gemaakt.

Er komt trouwens volgend jaar een nieuwe eReader op de markt van plastic logic die gebruik maakt van een totaal nieuwe technologie om informatie op te slaan en te tonen. De technologie is gebaseerd op plastic!! Je moet echt even kijken naar de demo. Dit wil je hebben. Ze hebben ook nog een versie die gemaakt is van buigzaam folie. (zie fotoottje hierboven). Ik denk dat bedrijven als Staples hier niet blij van gaan worden, maar het is wel heel erg 21ste-eeuw.

Palingen in een emmer snot

Zo kan iedereen een bedrijf leiden! Als je verlies draait, of je resultaten niet haalt verplicht je gewoon je klanten, bij wet, om te blijven afnemen en ook nog tegen een hogere prijs. Dat is wat de pensioenfondsen hebben bedacht om uit de problemen te komen. 340 pensioenfondsen hebben dit brilliante plan ingediend bij de toezichthouder DNB om op deze manier hun financiele problemen op te lossen. Wat hebben deze bestuurders toch een geweldig eenvoudig leven. Wel beetje jammer dat hun plannetje onze totale welvaart vol in de remmen zet, maar ach...wat geeft het, ze lossen wel daadkrachtig hun problemen op.

Brinkman zag de bui vast hangen als bestuurder van ABP, die is intussen vertrokken. Nijpels neemt zijn stokje per 1 augustus over. Dus je kan niemand wat verwijten. Sjonge wat een spel is dit. Palingen in en emmer met snot. Hoe kan het zijn dat bestuurders bij pensioenfondsen zulke risico's kunnen nemen met miljarden van burgers, mega verliezen maken en gewoon blijven zitten. En dan ook nog het lef hebben om tegen burgers en werkgevers te zeggen: jammer joh, je bent wettelijk verplicht om de hogere premies te betalen. Hebben deze mannen en vrouwen ooit van ethiek gehoord, of trots, of het nemen van je verantwoordelijkheid?

En wat er bij mij dan helemaal niet in wil is dat er nog geen maand geleden hoera verhalen de markt in gingen dat ABP ineens jaren voor ligt op haar plan om de dekkingsgraad te verhogen. Begin dit jaar zaten ze op 83%, doel over een paar jaar is 105% en nu zitten ze op 98%. Maar dat zijn natuurlijk schommelingen, zullen ze zeggen. Daar kunnen we nu even geen rekening mee houden, dat soort teksten.

Wat zijn dit voor bestuurders, hoe kan het zijn dat iedereen dit accepteert. Ik denk dat hier een aantal mensen hun verantwoordelijkheid moeten nemen, hun excuses aanbieden en het veld verlaten. Dit heeft niets te maken met besturen. Dit is nou zelfgenoegzaamheid, denken dat je almachtig bent. Deze mensen zullen van een koude kermis thuiskomen. Dit soort bestuurders zijn kansloos in de 21ste eeuw.

SURPRISE!

Ooit wel eens op maandagmorgen op kantoorgekomen en iemand riep tegen je: SURPRISE! Wat was toen het eerste gevoel dat in je opkwam? Was je blij, schrok je, dacht je "wat is er aan de hand". Waarschijnlijk was je niet blij. Omdat in de meeste 20ste eeuw organisatie verrassingen niet gewenst zijn. Alles moet immers voorspelbaar zijn.

En dat we niet met verrassingen kunnen omgaan gaat ons, als we niet uitkijken, de komende jaren opbreken. We hebben onze organisaties nooit ontworpen op het omgaan met verrassingen. Daar schrikken we iedere keer weer van. We weten niet wat we ermee aan moeten. Het liefst negeren we de verrassing, we doen alsof het niet bestaat. Maar als het iets hardnekkigs is, tsja wat nu. Eerst proberen het plat te slaan en via een proces weg te werken.

Maar als dat allemaal niet lukt proberen we met elkaar het probleem te tackelen. Via mail en documenten, commissies, werkgroepen en folders, proberen we grip te krijgen op het probleem. Wegmanagen, is het doel.

Wanneer we het over work21 hebben (HNW), dan hebben we het over dat je juist wel met varrassingen kunt omgaan. Dat je rust brengt in je bedrijf, maar tegelijkertijd wel met de complexiteit van onze samenleving kunt omgaan. Work21 zorgt ervoor dat je bedrijf aangesloten blijft op haar omgeving. Dat je bedrijf toekomst heeft en blijft houden. Omdat je nu ook ontworpen bent op het omgaan met verrassingen.

En uiteindelijk zal de opmerking SURPRISE op maandagochtend ons weer net zo blij maken als toen we een klein ventje of meisje waren van vijf jaar oud. SURPRISE zorgt voor leven, uitdagingen, kansen, nieuwe mogelijkheden. En dat is precies wat organisaties de komende jaren nodig hebben.